Further experiments that varied dyn

Further experiments that varied dynamic aspects of the water tilting task (Schwartz, 1999) indicate
that adults solve this task by using dynamic imagery of the whole tilting movement rather than
merely picturing the final orientation of the glass based on geometric considerations. These experiments
also showed that when participants completed the water tilting task after a verbal judgment,
their tilts not only were incorrect but also did not correspond to their judgments. Their initial judgment
caused inaccurate tilting, so that most participants tilted the wide glass farther or both glasses
to the same angle. However, the activation of people’s beliefs interfered with, rather than guided, their
actions. Even participants who spontaneously mentioned that they had tried to tilt in accordance with
their judgments showed no superior fit between judgments and tilts. Conversely, initial tilts did not
have any effect on subsequent judgments.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดลองต่อไปที่แตกต่างกันในแง่มุมแบบไดนามิกของงานเอียงน้ำ (Schwartz, 1999) แสดงให้เห็นว่าผู้ใหญ่
แก้ปัญหางานนี้โดยใช้ภาพแบบไดนามิกของการเคลื่อนไหวทั้งเอียงมากกว่า
แค่นึกภาพการปฐมนิเทศสุดท้ายของแก้วขึ้นอยู่กับการพิจารณาเรขาคณิต การทดลองเหล่านี้
ยังแสดงให้เห็นว่าเมื่อผู้เข้าร่วมงานที่เสร็จสมบูรณ์เอียงน้ำหลังการตัดสินด้วยวาจา
เอียงของพวกเขาไม่เพียง แต่ไม่ถูกต้อง แต่ยังไม่สอดคล้องกับการตัดสินใจของพวกเขา การตัดสินครั้งแรกของพวกเขาที่เกิดจากการเอียง
ไม่ถูกต้องเพื่อให้ผู้เข้าร่วมมากที่สุดเอียงกระจกกว้างไกลออกไปหรือแว่นตาทั้งสอง
มุมเดียวกัน แต่การเปิดใช้งานของความเชื่อของผู้คนแทรกแซงมากกว่าแนวทางของพวกเขาการกระทำ
ผู้เข้าร่วมประชุมได้กล่าวถึงธรรมชาติที่ว่าพวกเขาได้พยายามที่จะเอียงไปตามการตัดสินใจของพวกเขา
แสดงให้เห็นว่าไม่มีความเหมาะสมที่ดีกว่าระหว่างการตัดสินและเอียง ตรงกันข้ามเอียงเริ่มต้นไม่ได้
มีผลกระทบต่อการตัดสินใจใด ๆ ในภายหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไปทดลองที่แตกต่างกันด้านไดนามิกน้ำเอียงงาน (Schwartz, 1999) ระบุ
ว่า ผู้ใหญ่แก้งานนี้ โดยใช้ราวแบบไดนามิกทั้งหมดเอียงย้าย rather กว่า
picturing เพียงแนวสุดท้ายของแก้วตามพิจารณาทรงเรขาคณิต ทดลองเหล่านี้
ยัง ชี้ให้เห็นว่าเมื่อผู้เรียนเสร็จน้ำเอียงงานหลังพิพากษาด้วยวาจา,
tilts ของพวกเขาไม่เพียงไม่ถูกต้อง แต่ยัง ได้ไม่ตรงกับคำพิพากษาของ ผู้พิพากษาเริ่มต้น
เกิดเอียงไม่ถูกต้อง เพื่อให้ผู้เข้าร่วมส่วนใหญ่ยืดแก้วกว้างไกลออกไปหรือทั้งสองแก้ว
มุมเดียวกัน อย่างไรก็ตาม การเปิดใช้งานความเชื่อของคนยุ่ง แทน ตัว ตน
การดำเนินการ แม้แต่คนที่กล่าวว่า พวกเขาพยายามเอียงสอดคล้องกับธรรมชาติ
ตัดสินของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าไม่พอดีที่ห้องตัดสินและ tilts ในทางกลับกัน tilts เริ่มไม่
มีผลใด ๆ ในคำพิพากษาต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดลองเพิ่มเติมที่หลากหลายแง่มุมแบบไดนามิกของน้ำที่งานเอียง( schwartz 1999 )ระบุว่าผู้ใหญ่
ซึ่งจะช่วยแก้ปัญหานี้ได้โดยใช้งาน ภาพถ่าย แบบไดนามิกของการเคลื่อนไหวทั้งปรับเอียงได้มากกว่าแค่ picturing
ซึ่งจะช่วยทำความเข้าใจครั้งสุดท้ายที่ทำจากกระจกที่ขึ้นอยู่บนพื้นฐานข้อควรพิจารณาเกี่ยวกับรูปทรงเรขาคณิต การทดลองนี้
ยังพบว่าเมื่อผู้ร่วมประชุมสายงานเสร็จสมบูรณ์แล้วเอียงน้ำหลังคำพิพากษาด้วยวาจา
แท่นวาง จอภาพ ของพวกเขาไม่ได้ก็ไม่ถูกต้องแต่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคำตัดสินของพวกเขา คำพิพากษาครั้งแรกของเขา
ซึ่งจะช่วยทำให้เกิดเอียงไม่ถูกต้องให้ผู้เข้าร่วมประชุมมากที่สุดเมื่อเอียงแผ่นกระจกกว้างที่อยู่ไกลหรือแก้ว
ทั้งในมุมเดียวกันกับที่ แต่ถึงอย่างไรก็ตามการเปิดใช้งานที่มีความเชื่อของผู้คนส่งผลกระทบกระเทือนมากกว่าพร้อมด้วยมัคคุเทศก์นำเที่ยว
การกระทำของตนแม้ผู้มีส่วนร่วมผู้ที่สมัครใจกล่าวว่าพวกเขาได้พยายามที่จะปรับให้ก้มหรือเงยเป็นไปตามด้วย
คำตัดสินของเขาไม่มีทีท่าว่าความกระชับพอดีตัวระหว่างคำตัดสินและก้มเงย ในทางกลับกันโพรเซสเซอร์เอียงครั้งแรกไม่ได้
มีผลใดๆในคำตัดสินใน ภายหลัง