The Grand Canyon is part of the Col

The Grand Canyon is part of the Colorado River basin which has developed over the past 40 million years. A recent study places the origins of the canyon beginning about 17 million years ago. Previous estimates had placed the age of the canyon at 5–6 million years.[12] The study, which was published in the journal Science in 2008, used uranium-lead dating to analyze calcite deposits found on the walls of nine caves throughout the canyon.[13] There is a substantial amount of controversy because this research suggests such a substantial departure from prior widely supported scientific consensus.[14] In December 2012, a study published in the journal Science claimed new tests had suggested the Grand Canyon could be as old as 70 million years.[15] However, this study has been criticized by those who support the "young canyon" age of around six million years as "[an] attempt to push the interpretation of their new data to their limits without consideration of the whole range of other geologic data sets."[12]

The canyon is the result of erosion which exposes one of the most complete geologic columns on the planet.

The major geologic exposures in the Grand Canyon range in age from the 2-billion-year-old Vishnu Schist at the bottom of the Inner Gorge to the 230-million-year-old Kaibab Limestone on the Rim. There is a gap of about a billion years between the 500-million-year-old stratum and the level below it, which dates to about 1.5 billion years ago. This large unconformity indicates a long period for which no deposits are present.

Many of the formations were deposited in warm shallow seas, near-shore environments (such as beaches), and swamps as the seashore repeatedly advanced and retreated over the edge of a proto-North America. Major exceptions include the Permian Coconino Sandstone, which contains abundant geological evidence of aeolian sand dune deposition. Several parts of the Supai Group also were deposited in non–marine environments.

The great depth of the Grand Canyon and especially the height of its strata (most of which formed below sea level) can be attributed to 5–10 thousand feet (1,500 to 3,000 m) of uplift of the Colorado Plateau, starting about 65 million years ago (during the Laramide Orogeny). This uplift has steepened the stream gradient of the Colorado River and its tributaries, which in turn has increased their speed and thus their ability to cut through rock (see the elevation summary of the Colorado River for present conditions).

Weather conditions during the ice ages also increased the amount of water in the Colorado River drainage system. The ancestral Colorado River responded by cutting its channel faster and deeper.

The base level and course of the Colorado River (or its ancestral equivalent) changed 5.3 million years ago when the Gulf of California opened and lowered the river's base level (its lowest point). This increased the rate of erosion and cut nearly all of the Grand Canyon's current depth by 1.2 million years ago. The terraced walls of the canyon were created by differential erosion.[16]

Between 100,000 and 3 million years ago, volcanic activity deposited ash and lava over the area which at times completely obstructed the river. These volcanic rocks are the youngest in the canyon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แกรนด์แคนยอนเป็นส่วนหนึ่งของลุ่มแม่น้ำโคโลราโดซึ่งได้พัฒนาผ่านมา 40 ล้านปี การศึกษาล่าสุดสถานต้นกำเนิดของแคนยอนเริ่มประมาณ 17 ล้านปี การประเมินก่อนหน้านี้ทรงวางแคนยอนอายุ 5 – 6 ล้านปี [12]ศึกษา ซึ่งตีพิมพ์ในวารสาร Science ใน 2008 ใช้เว็บตะกั่วยูเรเนียมเพื่อวิเคราะห์เงินฝากแคลไซต์ที่พบบนผนังถ้ำเก้าทั่วหุบเขา [13] มีอยู่เป็นจำนวนมากของความขัดแย้งเนื่องจากวิจัยนี้แสดงให้เห็นเช่นการเดินทางที่พบจากฉันทามติทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนอย่างกว้างขวางก่อน [14] ในเดือน 2555 ธันวาคม การศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสารที่อ้างวิทยาศาสตร์ใหม่การทดสอบคำแนะนำแกรนแคนยอนอาจจะเท่าเดิมเป็น 70 ล้านปี [15] อย่างไรก็ตาม การศึกษานี้มีการวิพากษ์วิจารณ์ผู้สนับสนุน "หนุ่มแคนยอน" อายุประมาณหกล้านปีเป็น "[ความ] พยายามจะผลักดันการตีความข้อมูลใหม่ไปขีดโดยไม่คำนึงถึงของช่วงทั้งหมดของชุดข้อมูลธรณีวิทยาอื่นๆ" [12]แคนยอนเป็นผลจากการกัดเซาะซึ่ง exposes หนึ่งคอลัมน์ธรณีวิทยาสมบูรณ์ที่สุดในโลกสำคัญธรณีวิทยาที่หลากหลายในช่วงแกรนด์แคนยอนในยุคจาก 2 พันล้านปีหินดินดานวิษณุที่ด้านล่างของหุบเขาด้านในไป 230 ล้านปีหินปูน Kaibab บนขอบ มีช่องว่างระหว่าง stratum 500 ล้านปีและระดับล่างมัน ซึ่งมีการประมาณ 1.5 พันล้านปีที่แล้วประมาณพันล้านปี Unconformity ใหญ่นี้บ่งชี้ว่า เป็นระยะเวลานานซึ่งไม่มีเงินฝากอยู่หลายรูปทรงถูกฝากไว้ในอบอุ่นตื้นทะเล สภาพแวดล้อมใกล้ชายฝั่ง (เช่นชายหาด), และหนองน้ำเป็นทะเลขั้นสูง และสภาพระส่ำเหนือขอบของอเมริกาโปรโตซ้ำ ๆ ข้อยกเว้นที่สำคัญได้แก่หิน Permian Coconino ซึ่งประกอบด้วยหลักฐานทางธรณีวิทยามากมายของเนินทราย aeolian สะสม หลายส่วนของ กลุ่ม Supai ยังได้ฝากในสภาพแวดล้อมทางทะเล – การไม่ความลึกที่ดีของแกรนด์แคนยอนและโดยเฉพาะความสูงของชั้น (มากที่สุดซึ่งเกิดขึ้นใต้ระดับน้ำทะเล) สามารถนำมาประกอบกับ 5 – 10 พันฟุต (1,500 ถึง 3,000 เมตร) ของไหลน้อยของราบสูงโคโลราโด เริ่มต้นประมาณ 65 ล้านปีที่แล้ว (ระหว่างการเกิดภูเขาการ Laramide) ไหลน้อยนี้มี steepened ไล่กระแสของแม่น้ำโคโลราโดและแคว ซึ่งจะได้เพิ่มความเร็ว และความสามารถในการตัดผ่านหิน (ดูสรุประดับความสูงของแม่น้ำโคโลราโดสำหรับเงื่อนไขในปัจจุบัน)สภาพอากาศในช่วงยุคน้ำแข็งยังเพิ่มปริมาณของน้ำในระบบระบายน้ำของแม่น้ำโคโลราโด แม่น้ำโคโลราโดของบรรพบุรุษตอบสนอง โดยการตัดช่องทางรวดเร็ว และลึกระดับพื้นฐานและหลักสูตรของแม่น้ำโคโลราโด (หรือเทียบเท่าของบรรพบุรุษ) 5.3 ล้านปีที่ผ่านมาเมื่อเปิดอ่าวฟอร์เนีย และลดลงของแม่น้ำระดับพื้นฐาน (จุดต่ำสุด) การเปลี่ยนแปลง นี้เพิ่มขึ้นอัตราการกัดเซาะ และตัดเกือบทั้งหมดของแกรนด์แคนยอนปัจจุบันลึก โดย 1.2 ล้านปีมาแล้ว ผนังระเบียงของแคนยอนถูกสร้าง โดยพังทลายที่แตกต่างกัน [16]ระหว่าง 100,000 ถึง 3 ล้านปีแล้ว ปะทุฝากเถ้าและลาวาเหนือพื้นที่ซึ่งถูกกีดขวางแม่น้ำสมบูรณ์ตลอดเวลา หินภูเขาไฟเหล่านี้เป็นคนสุดท้องในหุบเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดอะแกรนด์แคนยอนเป็นส่วนหนึ่งของลุ่มน้ำแม่น้ำโคโลราโดซึ่งได้มีการพัฒนาที่ผ่านมา 40 ล้านปี ผลการศึกษาล่าสุดสถานที่ต้นกำเนิดของหุบเขาเริ่มต้นประมาณ 17 ล้านปีที่ผ่านมา ประมาณการก่อนหน้านี้ได้วางอายุหุบเขา 5-6 ล้านปี. [12] การศึกษาซึ่งได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์ในปี 2008 ใช้ยูเรเนียมนำเดทในการวิเคราะห์พบเงินฝากแคลไซต์บนผนังถ้ำเก้าทั่วหุบเขา. [13] มีเป็นจำนวนมากของการทะเลาะวิวาทเป็นเพราะการวิจัยนี้แสดงให้เห็นเช่นการเดินทางอย่างมีนัยสำคัญจากก่อนฉันทามติทางวิทยาศาสตร์ที่ได้รับการสนับสนุนอย่างกว้างขวาง. [14] ในเดือนธันวาคม 2012 การศึกษาที่ตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์อ้างว่าการทดสอบใหม่ได้แนะนำแกรนด์แคนยอนจะเป็นเช่นเดิมเป็น 70 ล้านปีที่ผ่านมา. [15] อย่างไรก็ตามการศึกษานี้ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์จากผู้ที่สนับสนุน "แคนยอนหนุ่ม" อายุประมาณหกล้านปีเป็น "[ใหม่] ความพยายามที่จะผลักดันการตีความข้อมูลใหม่ของพวกเขาที่จะขีด จำกัด ของตนโดยไม่มีการพิจารณาของทั้งช่วงของชุดข้อมูลทางธรณีวิทยา . "[12]

หุบเขาเป็นผลมาจากการกัดเซาะซึ่งหมายความว่าหนึ่งในคอลัมน์ทางธรณีวิทยาที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก.

ความเสี่ยงทางธรณีวิทยาที่สำคัญในช่วงที่แกรนด์แคนยอนในอายุตั้งแต่ 2 พันล้านปีนารายณ์เชสท์ที่ด้านล่าง ของภายในยัดไป 230 ล้านปี Kaibab หินปูนบนริม มีช่องว่างประมาณหนึ่งพันล้านปีระหว่างชั้น 500 ล้านปีและระดับด้านล่างนี้ค่ะซึ่งเป็นวันที่ประมาณ 1.5 พันล้านปีที่ผ่านมาคือ นี้ไม่สอดคล้องขนาดใหญ่แสดงให้เห็นเป็นระยะเวลานานที่ไม่มีเงินฝากที่มีอยู่.

จำนวนมากของการก่อถูกฝากไว้ในทะเลที่อบอุ่นตื้นสภาพแวดล้อมที่ใกล้ฝั่ง (เช่นชายหาด) และหนองน้ำเป็นชายทะเลที่ทันสมัยซ้ำ ๆ และถอยกลับไปที่ขอบของโปรโตที่ -อเมริกาเหนือ. ข้อยกเว้นที่สำคัญ ได้แก่ Permian Coconino หินทรายซึ่งมีหลักฐานทางธรณีวิทยาที่อุดมสมบูรณ์ของเนินทรายทับถมทราย Aeolian หลายส่วนของกลุ่ม Supai นอกจากนี้ยังได้ฝากไว้ในสภาพแวดล้อมที่ไม่ใช่ทะเล.

ความลึกที่ดีของแกรนแคนยอนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสูงของชั้นของตน (ซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นต่ำกว่าระดับน้ำทะเล) สามารถนำมาประกอบกับ 5-10,000 ฟุต (1,500 3,000 เมตร) ยกของที่ราบสูงโคโลราโดเริ่มต้นประมาณ 65 ล้านปีที่ผ่านมา (ระหว่าง Laramide เทือกเขา) ยกนี้ได้ steepened ลาดกระแสของแม่น้ำโคโลราโดและแควซึ่งจะได้ความเร็วที่เพิ่มขึ้นและทำให้ความสามารถในการตัดผ่านหินของพวกเขา (ดูสรุประดับความสูงของแม่น้ำโคโลราโดสำหรับเงื่อนไขปัจจุบัน).

สภาพอากาศในช่วงวัยน้ำแข็ง นอกจากนี้ยังเพิ่มปริมาณของน้ำในระบบระบายน้ำแม่น้ำโคโลราโด บรรพบุรุษแม่น้ำโคโลราโดตอบสนองโดยการตัดช่องทางได้เร็วขึ้นและลึก.

ระดับพื้นฐานและหลักสูตรของแม่น้ำโคโลราโด (หรือเทียบเท่าบรรพบุรุษของมัน) การเปลี่ยนแปลง 5.3 ล้านปีที่ผ่านมาเมื่ออ่าวแคลิฟอร์เนียเปิดและลดระดับฐานของแม่น้ำ (จุดต่ำสุด) . นี้เพิ่มขึ้นอัตราการกัดเซาะและตัดเกือบทั้งหมดของความลึกในปัจจุบันแกรนแคนยอนโดย 1.2 ล้านปีที่ผ่านมา ผนังระเบียงหุบเขาที่ถูกสร้างขึ้นจากการกัดเซาะค่า. [16]

ระหว่าง 100,000 และ 3 ล้านปีก่อนการระเบิดของภูเขาไฟฝากและเถ้าถ่านลาวาเหนือพื้นที่ซึ่งในช่วงเวลาบดบังสมบูรณ์แม่น้ำ หินภูเขาไฟเหล่านี้เป็นน้องคนสุดท้องในหุบเขาลึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แกรนด์แคนยอน เป็นส่วนหนึ่งของแม่น้ำโคโลราโดลุ่มน้ำซึ่งได้มีการพัฒนาตลอด 40 ล้านปี การศึกษาล่าสุดสถานที่ต้นกำเนิดของแคนยอนเริ่มต้นประมาณ 17 ล้านปีก่อน ประมาณการก่อนหน้านี้ได้วางอายุของแคนยอนที่ 5 – 6 ล้านปี [ 12 ] การศึกษาซึ่งเผยแพร่ในวารสารวิทยาศาสตร์ในปี 2551 ใช้ยูเรเนียมนำ dating วิเคราะห์เงินฝากแคลไซต์พบในผนังของเก้าถ้ำทั่วหุบเขา . [ 13 ] มีจำนวนมาก เพราะการวิจัยการโต้เถียงแนะนำเป็นรูปธรรมจากก่อนที่สนับสนุนอย่างกว้างขวางวิทยาศาสตร์เอกฉันท์ [ 14 ] ในเดือนธันวาคม 2012 การศึกษาตีพิมพ์ในวารสารวิทยาศาสตร์อ้างว่าการทดสอบใหม่ มีแนะนำ แกรนด์ แคนยอนจะเป็นเก่าเป็น 70 ล้านปี . [ 15 ] อย่างไรก็ตาม การศึกษานี้ได้รับการวิจารณ์โดยผู้ที่สนับสนุนเยาวชน " แคนยอน " อายุของ ประมาณหกล้านปีเป็น " [ เป็น ] พยายามผลักดันการตีความของพวกเขาข้อมูลใหม่ของลิ mits โดยไม่ต้องพิจารณาของช่วงทั้งหมดของชุดข้อมูลภูมิศาสตร์อื่น ๆ . " [ 12 ]แคนยอน คือผลของการกัดเซาะที่ exposes ของแร่คอลัมน์สมบูรณ์ที่สุดบนดาวเคราะห์ที่สำคัญทางธรณีวิทยา เปิดรับในช่วงแกรนด์แคนยอนในอายุจากหิน 2-billion-year-old พระนารายณ์ที่ด้านล่างของหุบเขาด้านในถึง 230 ล้านปี kaibab หินปูนบนขอบ มีช่องว่างประมาณพันล้านปีระหว่าง 500 ล้านปีชั้นและระดับล่าง ซึ่งวันที่ไปประมาณ 1.5 พันล้านปีที่ผ่านมา ความไม่สอดคล้องกันมากนี้แสดงว่า นาน ที่ ไม่มี เงินฝาก เป็นปัจจุบันหลายของการก่อตัวเป็นฝากในทะเลใกล้ชายฝั่งตื้นที่อบอุ่น , สภาพแวดล้อม ( เช่นชายหาด ) และหนองน้ำที่เป็นฝั่งทะเลซ้ำขั้นสูงและล่าถอยไปเหนือขอบของก่อนอเมริกาเหนือ ข้อยกเว้นหลักรวมถึง Permian Coconino หินทรายซึ่งมีหลักฐานทางธรณีวิทยามากมายของ Aeolian ทรายเคลือบ หลายส่วนของกลุ่ม supai ยังฝากไม่และสภาพแวดล้อมทางทะเล .ความลึกที่ยอดเยี่ยมของแกรนด์ แคนยอน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสูงของชั้น ( ซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นต่ำกว่าระดับน้ำทะเล ) สามารถบันทึก 5 – 10 , 000 ฟุต ( 1500 ถึง 3000 m ) ของการยกตัวของที่ราบสูงโคโลราโด เริ่มต้นประมาณ 65 ล้านปีก่อน ( ช่วงละราไมด์อาร์พีจี ) ประเทศนี้มี steepened กระแสไล่ระดับของแม่น้ำโคโลราโดและแควซึ่งจะมีความเร็วที่เพิ่มขึ้นของพวกเขา และดังนั้นจึงมีความสามารถในการตัดหิน ( ดูการสรุปของแม่น้ำโคโลราโดในภาวะปัจจุบัน )สภาพอากาศในน้ำแข็งอายุ นอกจากนี้ยังเพิ่มปริมาณของน้ำในระบบการระบายน้ำในแม่น้ำโคโลราโด . ที่บรรพบุรุษของแม่น้ำโคโลราโดตอบสนองโดยการตัดช่องของมันได้เร็วขึ้นและมากขึ้นฐานระดับและหลักสูตรของแม่น้ำโคโลราโด ( หรือเทียบเท่าของบรรพบุรุษ ) เปลี่ยนเป็น 5.3 ล้านปีก่อนเมื่ออ่าวแคลิฟอร์เนียเปิดและลดลงในระดับพื้นฐานของแม่น้ำ ( จุดต่ำสุด ) นี้เพิ่มอัตราการกัดเซาะและตัดเกือบทั้งหมดของความลึกของแกรนด์แคนย่อน เป็น 1.2 ล้านปีก่อน ระเบียงผนังของหุบเขาถูกสร้างขึ้นโดยการดิฟ [ 16 ]ระหว่าง 100000 และ 3 ล้านปีก่อน ภูเขาไฟขี้เถ้าและลาวาได้ทั่วบริเวณ ซึ่งเวลาที่สมบูรณ์ติดแม่น้ำ หินภูเขาไฟเหล่านี้เป็นคนเล็กในแคนยอน