The chemical composition of the cor

The chemical composition of the corn forages was normal for silage hybrids produced in Florida (Table 1; Huisden et al., 2009; Kang et al., 2009). The control silage had the greatest DM concentration, but other chemical components did not differ among the forages. Corn forage treated with B2 had a lower DM concentration than B500 and CON silages, whereas CP concentration was greater in CON and B2 silages than in the others (Table 2). As expected, the WSC concentrations of all silages were reduced during the fermentation. The B500 silage had the greatest (P < 0.05) residual WSC concentration (1.49 vs. 1.18% DM), suggesting that plant sugars were less extensively fermented by the bacteria in this inoculant compared with those in others. In contrast, Filya (2003) reported that CON and L. plantarum-inoculated corn silages had greater (P < 0.05) residual WSC than silages inoculated with L. buchneri alone or L. buchneri and L. plantarum together. High residual WSC concentrations in silages are desirable because they reflect a more efficient fermentation in the silo and indicate greater availability of energy-yielding substrates for ruminal microbes, but such concentrations also can induce spoilage yeast growth. All pH values were within the range of 3.8 to 4.1 (Table 3), which reflects adequate fermentation for restricting the growth of undesirable microorganisms like Clostridia. Dry matter loss was lower in BUC silages compared with CON and B2 silages (5.0 vs. 14.3%). Control and B2 silages had greater pH and lower lactic acid concentration than BUC and B500 silages. The combination of the greater total acid and lactate concentrations and lower pH of BUC silages explain the lower DM loss from this silage. Despite having pH and lactate concentration similar to BUC, the B500 treatment did not reduce DM loss because it had similar total acid concentration to the control. Propionic acid concentration was greater in CON and B2 silages than BUC and B500 silages. Acetic acid concentration was greatest in the B2 silage (6.46 vs. 4.23% DM), lowest in the B500 silage, and intermediate in CON and BUC silages. The B500 silage had the greatest lactic:acetic acid ratio (1.54 vs. 0.41). The fermentation results of the CON, BUC, and B500 silages were unusual. Normally, untreated corn silage undergoes a homolactic fermentation resulting in relatively low pH values (250 h) even though B500 silages were less stable than the others. That application of L. buchneri inoculants did not increase the aerobic stabili

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

องค์ประกอบทางเคมีของข้าวโพดจำนงไม่ปกติสำหรับลูกผสมหมักผลิตในฟลอริดา (ตารางที่ 1 Huisden et al. 2009 Kang et al. 2009) โพดควบคุมมีความเข้มข้นของ DM ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่ส่วนประกอบทางเคมีอื่น ๆ ไม่ได้แตกต่างกันระหว่างความจำนง พืชอาหารสัตว์ข้าวโพดด้วย B2 มีความเข้มข้นต่ำกว่า DM กว่าหมัก B500 และ CON ในขณะที่ความเข้มข้นของ CP ได้มากขึ้นในคอนและ B2 หมักกว่าอื่น ๆ (ตารางที่ 2) ตามที่คาดไว้ ความเข้มข้นนี้ทุกชนิดลดลงระหว่างการหมัก โพด B500 มีผู้ยิ่งใหญ่ (P < 0.05) ความเข้มข้นนี้เหลือ (1.49 เจอ 1.18% DM), บอกว่า โรงงานน้ำตาลได้น้อยอย่างกว้างขวางหมัก โดยแบคทีเรียใน inoculant นี้เทียบกับคนอื่น ตรงกันข้าม Filya (2003) รายงานว่า CON และ L. inoculated บาซิลลัสข้าวโพดหมักมีมากขึ้น (P < 0.05) รายการนี้เหลือกว่าหมัก inoculated L. buchneri เพียงอย่างเดียว หรือ L. buchneri และบาซิลลัส L. กัน ความเข้มข้นนี้ตกค้างสูงในหญ้าหมักต้องการ เพราะพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงการหมักมีประสิทธิภาพมากขึ้นในไซโล และบ่งชี้ความพร้อมของพื้นผิวใช่พลังงานสำหรับจุลินทรีย์ ruminal แต่ความเข้มข้นดังกล่าวยังสามารถก่อให้เกิดการเน่าเสียเจริญเติบโตของยีสต์ ค่า pH ที่ทั้งหมดได้ภายในช่วง 3.8 การ 4.1 (ตาราง 3), ซึ่งสะท้อนถึงการหมักที่เพียงพอสำหรับการจำกัดการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงปรารถนาเช่น Clostridia แห้งขาดทุนคือต่ำกว่าในหญ้าหมัก BUC เมื่อเทียบกับหญ้าหมัก CON และ B2 (5.0 เจอ 14.3%) ควบคุมและ B2 หมักมีค่า pH มากขึ้นและความเข้มข้นกรดแลคติกต่ำกว่าหมัก BUC และ B500 การรวมกันของความสูงรวมกรดและน้ำนมเข้มข้นและ pH ต่ำของ BUC หมักอธิบาย DM สูญเสียต่ำจากนี้โพด แม้จะมีค่า pH และแลคเตทความเข้มข้นคล้ายกับ BUC รักษา B500 ไม่ลด DM สูญเสียเนื่องจากมันมีความเข้มข้นกรดรวมคล้ายกับตัวควบคุม ความเข้มข้นของกรดโพรพิโอนิได้มากกว่าใน CON และ B2 หญ้าหมักหญ้าหมัก BUC และ B500 กรดอะซิติกความเข้มข้นคือโมลีโพด B2 (6.46 เจอ 4.23% DM), ต่ำสุดในโพด B500 และระดับกลางใน CON และ BUC หมัก โพด B500 มีบรรดาคติ: อัตราส่วนกรดอะซิติก (1.54 เจอ 0.41) ผลการหมักหมัก CON, BUC และ B500 ถูกผิดปกติ ปกติ หญ้าหมักข้าวโพดที่ไม่ผ่านการบำบัดผ่านการหมัก homolactic ที่ส่งผลให้ค่า pH ค่อนข้างต่ำ (< 4.0) เนื่องจากความเข้มข้นสูงของน้ำนมและความเข้มข้นต่ำของอะซิเตทและ propionate (Rooke และแฮทฟิลด์ 2003) ตรงกันข้าม โพด CON ได้ในค่า pH สูงสุด ต่ำสุดแลความเข้ม ข้น และอะซิเตทสูงสุด และความเข้มข้น propionate ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า หมักถูกครอบงำ โดยแบคทีเรีย heterolactic นอกจากนี้ แบคทีเรีย homolactic B2 และ B500 ไม่ครองหมักพอที่จะส่งผลให้ความเข้มข้นของน้ำนมมากขึ้นและ DM ขาดทุนต่ำกว่าเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในหญ้าหมัก CON ผลของการกักบริเวณกับ BUC และ B500 ได้ผิดปกติในที่ประยุกต์ของ L. buchneri พืชอาหารสัตว์ข้าวโพดมักจะเพิ่มความเข้มข้นของอะซิเตท และลดความเข้มข้นแลคเตท (รันจิทและกุ้ง 2000 Filya, 2003 Hu et al. 2009) ซึ่งอาจเนื่องจากการปรากฏตัวของความเข้มข้นสูงของ L. buchneri บนต้นไม้ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในหญ้าหมักควบคุม การวิเคราะห์ PCR แบบเดิมที่ได้ดำเนินการตรวจสอบทฤษฎีนี้ มันเปิดเผยสถานะของวงเดียวกัน sized แทนประชากรบนต้นไม้ของ L. buchneri ในหญ้าหมักทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงความจริงที่ว่ามา inoculant L. buchneri มีเพียงเพิ่มใน 2 (B500 และ BUC) 5 ครั้ง (1 รูป) นี้อาจอธิบายทำไม inoculants L. buchneri ที่ประกอบด้วยไม่ได้ผลปกติในการหมัก ปัจจัย predisposing สูงธรรมชาติการเติบโตของประชากรบนต้นไม้ของ L. buchneri จำนงข้าวโพดหรือหญ้าหมักเป็นที่รู้จัก และรับรองเพิ่มเติมงานวิจัย กรดโพรพิโอนิแบคทีเรียสามารถหมักน้ำตาลกลูโคส และแลอะซิเตทและ propionate (ดวงจันทร์ 1983); ดังนั้น การปรากฏตัวของ Propionibacteria ใน B2 บางส่วนอธิบายความเข้มข้นของอะซิเตทมากขึ้นและยิ่งตัวเลข propionate สมาธิชนิด B2 สัมพันธ์กับ CON หมัก อย่างไรก็ตาม กักบริเวณกับ Propionibacteria มีผลต่อความเข้มข้นของกรดโพรพิโอนิของหญ้าหมัก สองแง่สองง่ามกับบางการศึกษาแสดงผลในเชิงบวก (ดอว์สัน et al. 1998) และอื่น ๆ อีกมากมายแสดงน้อยถึงไม่มีผล (Higginbotham et al. 1998 กุ้งและรันจิท 2001 Pedroso et al. 2010) ดังนั้น แบคทีเรียดังกล่าวได้ไม่ปกติเพิ่มเสถียรภาพแอโรบิก (Weinberg et al. 1995 Higginbotham et al. 1998 Pedroso et al. 2010) นับจำนวนยีสต์และเชื้อราได้น้อยกว่าเกณฑ์ (105) มักเกี่ยวข้องกับการหมักเน่าเสีย (Pahlow และ Zimmer, 1985 O'Kiely et al. 1987) และไม่ได้แตกต่างกันระหว่างการรักษา (ตารางที่ 3) จึง หมักทั้งหมดมีเสถียรภาพระยะเวลานาน (> 250 h) แม้ว่าหมัก B500 เสถียรน้อยกว่าคนอื่น ๆ โปรแกรมของ L. buchneri inoculants ไม่เพิ่ม stabili แอโรบิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบทางเคมีของพืชอาหารสัตว์ข้าวโพดเป็นปกติสำหรับเจียวหมักที่ผลิตในฟลอริด้า (ตารางที่ 1; Huisden et al, 2009;.. คัง et al, 2009) หมักการควบคุมมีความเข้มข้น DM ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่องค์ประกอบทางเคมีอื่น ๆ ที่ไม่แตกต่างกันในหมู่จำนง อาหารสัตว์ข้าวโพดรับการรักษาด้วย B2 มีความเข้มข้น DM ต่ำกว่า 500 บาทและ CON หมักในขณะที่ความเข้มข้นของซีพีเป็นมากขึ้นใน CON และหมัก B2 กว่าในคนอื่น ๆ (ตารางที่ 2) เป็นที่คาดหวังความเข้มข้นของ WSC หมักทั้งหมดลดลงในระหว่างการหมัก หมัก B500 มีความเข้มข้นมากที่สุด (p <0.05) WSC เหลือ (1.49 เทียบกับ 1.18% DM) ชี้ให้เห็นว่าน้ำตาลโรงงานถูกหมักน้อยอย่างกว้างขวางโดยแบคทีเรียใน inoculant นี้เมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในที่คนอื่น ๆ ในทางตรงกันข้าม Filya (2003) รายงานว่า CON และ L. plantarum เพาะเชื้อหมักข้าวโพดได้มากขึ้น (P <0.05) WSC เหลือกว่าหมักเชื้อด้วยลิตร buchneri คนเดียวหรือลิตร buchneri และ L. plantarum ร่วมกัน ความเข้มข้นสูง WSC ตกค้างในหมักเป็นที่พึงประสงค์เพราะพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงการหมักมีประสิทธิภาพมากขึ้นในไซโลและระบุความพร้อมมากขึ้นของพื้นผิวพลังงานที่ให้ผลตอบแทนสำหรับจุลินทรีย์ในกระเพาะรูเมน แต่ความเข้มข้นดังกล่าวยังสามารถกระตุ้นการเจริญเติบโตของยีสต์เน่าเสีย ค่าพีเอชทุกคนอยู่ในช่วงของ 3.8 ไป 4.1 (ตารางที่ 3) ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการหมักที่เพียงพอสำหรับการ จำกัด การเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์เช่น Clostridia การสูญเสียน้ำหนักแห้งต่ำในการหมัก BUC เมื่อเทียบกับ CON และหมัก B2 (5.0 เทียบกับ 14.3%) ควบคุมและ B2 หมักมีค่า pH มากขึ้นและลดความเข้มข้นของกรดแลคติกกว่า BUC และหมัก B500 การรวมกันของกรดรวมมากขึ้นและความเข้มข้นของน้ำนมและค่า pH ต่ำกว่าของหมัก BUC อธิบายการสูญเสีย DM ลดลงจากการหมักนี้ แม้จะมีความเป็นกรดด่างและความเข้มข้นของน้ำนมคล้ายกับ BUC รักษา 500 บาทไม่ได้ลดการสูญเสีย DM เพราะมันมีความเข้มข้นของกรดทั้งหมดคล้ายกับการควบคุม ความเข้มข้นของกรดโพรพิโอนิสูงใน Con และ B2 หมักกว่า BUC และหมัก B500 ความเข้มข้นของกรดอะซิติกเป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหมัก B2 (6.46 เทียบกับ 4.23% DM) ต่ำสุดในหมัก B500 และสื่อกลางในการ CON และหมัก BUC หมัก B500 มีแลคติกที่ยิ่งใหญ่ที่สุด: อัตราส่วนกรดอะซิติก (1.54 เทียบกับ 0.41) ผลการหมักของ CON, BUC และหมัก B500 เป็นปกติ โดยปกติข้าวโพดหมักได้รับการรักษาผ่านการหมัก homolactic ผลในค่าพีเอชที่ค่อนข้างต่ำ (<4.0) เนื่องจากความเข้มข้นสูงของน้ำนมและความเข้มข้นต่ำของอะซิเตทและ propionate (Rooke และฮัท, 2003) ในทางตรงกันข้ามหมัก CON มีในหมู่ผู้ที่ค่าความเป็นกรดด่างสูงสุดต่ำสุดที่ระดับความเข้มข้นของนมและสูงที่สุดอะซิเตทและ propionate ความเข้มข้น ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าการหมักถูกครอบงำโดยแบคทีเรีย heterolactic นอกจากนี้เชื้อแบคทีเรีย homolactic ใน B2 และ B500 ไม่ได้ครองหมักพอที่จะส่งผลในความเข้มข้นที่ให้น้ำนมมากขึ้นและการสูญเสีย DM ที่ต่ำกว่าเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในคอนหมัก ผลของการฉีดวัคซีนกับ BUC และ B500 มีความผิดปกติในการประยุกต์ใช้แอลที่จะ buchneri หญ้าข้าวโพดมักจะเพิ่มความเข้มข้นของอะซิเตทและลดความเข้มข้นของนม (Ranjit และ Kung 2000; Filya 2003. Hu et al, 2009) ซึ่งอาจเป็นเพราะการปรากฏตัวของความเข้มข้นสูงของอิงอาศัยลิตร buchneri ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในการควบคุมหมัก การวิเคราะห์ PCR แบบเดิมได้ดำเนินการเพื่อตรวจสอบทฤษฎีนี้ มันเผยให้เห็นการปรากฏตัวของวงดนตรีขนาดใกล้เคียงกันเป็นตัวแทนของประชากรอิงอาศัยของแอล buchneri ในหมักทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงความจริงที่ว่า inoculant มาลิตร buchneri ถูกเพิ่มเฉพาะใน 2 (500 บาทและ BUC) ของ 5 การรักษา (รูปที่ 1) นี้อาจอธิบายได้ว่าทำไมจุลินทรีย์ที่มีแอล buchneri ไม่ได้มีผลกระทบตามปกติในการหมัก ปัจจัย predisposing การเจริญเติบโตตามธรรมชาติสูงของประชากรอิงอาศัยของแอล buchneri บนจำนงข้าวโพดหมักหรือเป็นที่รู้จักและรับประกันการวิจัยต่อไป แบคทีเรียกรดโพรพิโอนิสามารถหมักน้ำตาลกลูโคสและแลคเตทที่จะ acetate และโพรพิโอเนต (ดวงจันทร์, 1983); ดังนั้นการปรากฏตัวของ Propionibacteria ใน B2 บางส่วนที่อธิบายถึงความเข้มข้นของอะซิเตทมากขึ้นและเข้มข้น propionate ตัวเลขที่มากขึ้นของหมัก B2 เทียบกับ CON หมัก อย่างไรก็ตามการฉีดวัคซีนกับ Propionibacteria มีผลกระทบที่ยังไม่มีข้อยุติในความเข้มข้นของกรดโพรพิโอนิของหมักมีไม่กี่ศึกษาแสดงให้เห็นผลในเชิงบวกและอื่น ๆ อีกมากมายที่แสดงให้เห็นเพียงเล็กน้อยที่จะไม่มีผลกระทบ (Higginbotham, et al, 1998 (ดอว์สัน et al, 1998.). กุงและ Ranjit 2001. Pedroso et al, 2010) ดังนั้นแบคทีเรียดังกล่าวยังไม่ได้เพิ่มขึ้นมักจะมีความมั่นคงแอโรบิก (Weinberg, et al, 1995;. Higginbotham et al, 1998;.. Pedroso et al, 2010) ยีสต์และรานับน้อยกว่าเกณฑ์ (105) มักจะเกี่ยวข้องกับหมักเน่าเสีย (Pahlow และไม้เท้า 1985. O'Kiely, et al, 1987) และไม่ได้แตกต่างกันระหว่างการรักษา (ตารางที่ 3) ดังนั้นหมักทั้งหมดมีเสถียรภาพเป็นเวลานาน (> 250 H) แม้ว่าหมัก 500 บาทมีเสถียรภาพน้อยกว่าคนอื่น ๆ โปรแกรมที่ลิตรจุลินทรีย์ buchneri ไม่ได้เพิ่ม stabili แอโรบิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

องค์ประกอบทางเคมีของข้าวโพดอาหารสัตว์แบบปกติสำหรับหมักลูกผสมที่ผลิตในฟลอริด้า ( ตารางที่ 1 huisden et al . , 2009 ; คัง et al . , 2009 ) ที่หมักควบคุมมีความเข้มข้นและองค์ประกอบทางเคมีอื่น ๆ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด แต่ไม่แตกต่างกันระหว่างค้นหา . พืชอาหารสัตว์ข้าวโพดที่ได้รับการรักษาด้วย B2 มีความเข้มข้นกว่าและลดเบาหวาน b500 con silages ในขณะที่ CP ความเข้มข้นมากขึ้นใน con และ B2 silages มากกว่าคนอื่น ๆ ( ตารางที่ 2 ) ตามคาด , WSC ความเข้มข้นของทั้งหมด silages ลดลงในระหว่างการหมัก การ b500 หมักมีมากที่สุด ( p < 0.05 ) คุณภาพความเข้มข้น ( 1.49 และที่เหลือร้อยละ 1.18 DM ) แนะนำว่า พืชหมักน้ำตาลน้อยอย่างกว้างขวางโดยแบคทีเรีย Inoculant นี้เปรียบเทียบกับผู้อื่น ในทางตรงกันข้าม filya ( 2003 ) รายงานว่า เชื้อ L . plantarum con และ silages ข้าวโพดมีมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) คุณภาพที่ตกค้างกว่า silages ใส่ L buchneri คนเดียวหรือ . buchneri และ L . plantarum ด้วยกัน ตกค้างสูงคุณภาพความเข้มข้นใน silages พึงปรารถนาเพราะพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงกระบวนการหมักมีประสิทธิภาพมากขึ้นในไซโล และบ่งชี้ว่างมากขึ้นของพลังงานและผลผลิต จำนวนจุลินทรีย์ที่ความเข้มข้นดังกล่าว แต่ยังสามารถกระตุ้นการเจริญเติบโตของยีสต์การเน่าเสีย ค่า pH อยู่ในช่วง 3.8 4.1 ( ตารางที่ 3 ) ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงกระบวนการหมักมีการกีดกันการเจริญเติบโตของจุลินทรีย์ที่ไม่พึงประสงค์เช่น Clostridia . การสูญเสียวัตถุแห้งต่ำกว่าบุค silages เทียบกับคอนและ B2 silages ( 5.0 เทียบกับ 14.3% ) การควบคุมและ B2 silages มี pH มากขึ้นและลดกรดแลกติกความเข้มข้นกว่าและบุค b500 silages . การรวมกันของกรดแลคมากขึ้นรวมและความเข้มข้น และลดความเป็นกรดของบุค silages อธิบายลดการสูญเสียจาก DM หมักนี้ แม้จะมี pH และความเข้มข้นของกรดแลคติกที่คล้ายกับบุค , การรักษา b500 ไม่ได้ลดการสูญเสียเพราะมันมีกันทั้งหมดและความเข้มข้นของกรดในการควบคุม กรดโพรพิความเข้มข้นมากขึ้นใน con และ B2 และ silages กว่าบัค b500 silages . กรดอะซิติกความเข้มข้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดใน B2 หมัก ( 6.46 และ 4.23% DM ) ถูกที่สุดใน b500 หญ้าหมัก และระดับกลางใน con และบุค silages . การ b500 หมักมีอัตราส่วน กรดแลคติกที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ( 1.54 และ 0.41 ) ผลของการหมักคอน , บัค และ b500 silages ถูกผิดปกติ โดยปกติ ข้าวโพดหมักดิบผ่าน homolactic การหมักที่เกิดในค่า pH ค่อนข้างต่ำ ( < 4.0 ) เนื่องจากความเข้มข้นสูงของกรดแลคติกและความเข้มข้นต่ำของอะซิเตทและกรดโพรพิโอนิก ( เรือ และ Hatfield , 2003 ) ในทางตรงกันข้าม , ต่อต้านหมักได้ระหว่าง pH ค่าสูงสุด ต่ำสุด และ สูงสุด และความเข้มข้นของแลคเตท , propionate เข้มข้น ผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าหมักถูกครอบงำโดย heterolactic แบคทีเรีย นอกจากนี้ homolactic แบคทีเรียใน B2 และ b500 ไม่ได้ครองการหมักพอที่จะส่งผลให้มากขึ้นและลดการสูญเสียความเข้มข้นแลค DM เทียบกับผู้ที่อยู่ในคอน อาหารสัตว์ ผลการ b500 ผิดปรกติและมีบัคในการประยุกต์ใช้ . buchneri แปลงพืชอาหารสัตว์ข้าวโพดมักจะเพิ่มความเข้มข้นของอะซิเตตและช่วยลดความเข้มข้นของกรดแลคติก ( รานจิต และกุ้ง , 2000 ; filya , 2003 ; Hu et al . , 2009 ) นี้อาจจะเนื่องจากมีความเข้มข้นสูงของ epiphytic L . buchneri ที่เป็นธรรมชาติที่เกิดขึ้นใน silages ควบคุม การวิเคราะห์โดยใช้เทคนิค PCR ได้ศึกษาทฤษฎีนี้ พบการปรากฏตัวของในทํานองเดียวกัน ขนาดวงเป็นตัวแทนประชากรของ L . buchneri อิงอาศัยใน silages โดยไม่คำนึงถึงความจริงที่ว่า Inoculant ที่มา . buchneri แค่เพิ่มใน 2 ( b500 และบัค ) ของ 5 ทรีทเม้นต์ ( รูปที่ 1 ) นี้อาจอธิบายได้ว่าทำไม หัวเชื้อที่มี L buchneri ไม่มีผลปกติในการหมัก ปัจจัยที่มีธรรมชาติการเจริญเติบโตของประชากรสูงของ L . buchneri ข้าวโพดอาหารสัตว์แบบอิงอาศัย หรือ silages หมายจะไม่รู้จัก และการวิจัยต่อไป แบคทีเรียกรดโพรพิออนิก สามารถหมักน้ำตาลและกรดแลคติกกับอะซีเตทและ propionate ( ดวงจันทร์ , 1983 ) ; ดังนั้นการปรากฏตัวของ Propionibacteria ใน B2 บางส่วนอธิบายมากขึ้นความเข้มข้นของอะซิเตตและตัวเลขมากขึ้น propionate ความเข้มข้นของ B2 silages ญาติหลอก silages . อย่างไรก็ตามการ Propionibacteria มีผลมีเลศนัยในความเข้มข้นของกรดโพรพิ silages ที่มีการศึกษาน้อย แสดงผลเป็นบวก ( ดอว์สัน et al . , 1998 ) และอีกมากมายที่แสดงน้อยไม่มีผล ( ฮิกกินบอเทิม et al . , 1998 ; กง และ รานจิต , 2001 ; เปโดรโซ et al . , 2010 ) จากนั้น เช่นแบคทีเรีย มีปกติไม่เพิ่มเสถียรภาพแอโรบิก ( Weinberg et al . , 1995 ; ฮิกกินบอเทิม et al . , 1998 ; เปโดรโซ et al . , 2010 ) นับยีสต์และราน้อยกว่าเกณฑ์ ( 105 ) โดยทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับหมักเน่าเสีย ( และ pahlow ซิมเมอร์ , 1985 ; o"kiely et al . , 1987 ) และไม่แตกต่างระหว่างการรักษา ( ตารางที่ 3 ) จากนั้น ทั้งหมด silages มีเสถียรภาพเป็นเวลานาน ( > 250 H ) แม้ว่า b500 silages มีเสถียรภาพน้อยกว่าคนอื่น ใบสมัครของ L . buchneri หัวเชื้อไม่ได้เพิ่ม stabi แอโรบิก