II.IN the brightness of the wintry

II.
IN the brightness of the wintry sun next morning as it streamed over the breakfast table Herbert laughed at his fears. There was an air of prosaic wholesomeness about the room which it had lacked on the previous night, and the dirty, shrivelled little paw was pitched on the sideboard with a carelessness which betokened no great belief in its virtues.
"I suppose all old soldiers are the same," said Mrs White. "The idea of our listening to such nonsense! How could wishes be granted in these days? And if they could, how could two hundred pounds hurt you, father?"
"Might drop on his head from the sky," said the frivolous Herbert.
"Morris said the things happened so naturally," said his father, "that you might if you so wished attribute it to coincidence."
"Well, don't break into the money before I come back," said Herbert, as he rose from the table. "I'm afraid it'll turn you into a mean, avaricious man, and we shall have to disown you."
His mother laughed, and following him to the door, watched him down the road, and returning to the breakfast table, was very happy at the expense of her husband's credulity. All of which did not prevent her from scurrying to the door at the postman's knock, nor prevent her from referring somewhat shortly to retired sergeant-majors of bibulous habits when she found that the post brought a tailor's bill.
"Herbert will have some more of his funny remarks, I expect, when he comes home," she said, as they sat at dinner.
"I dare say," said Mr. White, pouring himself out some beer; "but for all that, the thing moved in my hand; that I'll swear to."
"You thought it did," said the old lady soothingly.
"I say it did," replied the other. "There was no thought about it; I had just----What's the matter?"
His wife made no reply. She was watching the mysterious movements of a man outside, who, peering in an undecided fashion at the house, appeared to be trying to make up his mind to enter. In mental connection with the two hundred pounds, she noticed that the stranger was well dressed and wore a silk hat of glossy newness. Three times he paused at the gate, and then walked on again. The fourth time he stood with his hand upon it, and then with sudden resolution flung it open and walked up the path. Mrs. White at the same moment placed her hands behind her, and hurriedly unfastening the strings of her apron, put that useful article of apparel beneath the cushion of her chair.
She brought the stranger, who seemed ill at ease, into the room. He gazed at her furtively, and listened in a preoccupied fashion as the old lady apologized for the appearance of the room, and her husband's coat, a garment which he usually

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

IIความสว่างของการหนาวอาทิตย์เช้าวันถัดไป ตามที่มันส่งสัญญาณผ่านตารางเช้าเฮอร์เบิร์ตหัวเราะเยาะความกลัวของเขา มีความคิดเห็นธรรมดาเกี่ยวกับห้องซึ่งมันได้ขาดในคืนก่อนหน้านี้ และตีนน้อยสกปรก shrivelled คือแหลมบนตู้บอร์ด ด้วยความสะเพร่าซึ่ง betokened ไม่เชื่อที่ดีในความประเสริฐของ "ฉันคิดว่า ทหารเก่าทั้งหมดเท่ากัน กล่าวว่า นางขาว "ความคิดของเราฟังเรื่องไร้สาระดังกล่าว อาจรับความปรารถนาในวันเหล่านี้อย่างไร และถ้าพวกเขาสามารถ วิธีอาจสองร้อยปอนด์ทำร้ายคุณ พ่อ" "อาจวางบนหัวของเขาจากฟากฟ้า กล่าวว่า ยังไม่สำคัญเฮอร์เบิร์ต "มอร์ริสกล่าวว่า สิ่งที่เกิดขึ้นดังนั้นตามธรรมชาติ กล่าวว่า พ่อของเขา "ว่า คุณอาจถ้าคุณดังนั้นปรารถนาแสดงมันจะบังเอิญ" "ดี ไม่แบ่งเป็นเงินก่อนมา กล่าวว่า เฮอร์เบิร์ต ตามเขากุหลาบจากตาราง "ผมกลัวมันจะเปลี่ยนคุณเป็นคนที่หมายถึง avaricious และเราจะต้อง disown คุณ" แม่ของเขาหัวเราะ และตามเขาไปประตู ดูเขาลงถนน และกลับไปโต๊ะอาหารเช้า มีความสุขมากค่าใช้จ่ายของสามีของเธอ credulity ที่ไม่ไม่ป้องกันไม่ให้เธอเผ่นหนีไปประตูที่เคาะของบุรุษไปรษณีย์ หรือป้องกันไม่ให้เธออ้างถึงเกษียณจ่าสาขาของ bibulous นิสัยค่อนข้างไม่นานเมื่อเธอพบว่า ที่โพสต์มาเป็นร้านบิล "เฮอร์เบิร์ตจะมีบางอย่างเพิ่มเติมของคำพูดตลก ค่ะ เมื่อเขามาบ้าน, " เธอกล่าวว่า ขณะที่พวกเขานั่งค่ำ "ผมกล้าพูด กล่าวว่า นายขาว เทเองออกเบียร์ "แต่สำหรับทุกสิ่งที่ สิ่งที่ย้ายมือฉัน ที่ผมจะขอสาบานไป" "คุณคิดว่า ทำ กล่าวว่า หญิงชราอย่างปลอบโยน "ฉันบอกคุณ ตอบอื่น ๆ "ก็ไม่มีความคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมเพียง---เป็นอะไร" ภรรยาของเขาตอบไม่ได้ เธอดูการเปลี่ยนแปลงที่ลึกลับของคนนอก ที่ ทุกทีในแฟชั่นลังเลที่เฮ้าส์ ดูเหมือนจะพยายามสร้างจิตใจของเขาเพื่อป้อน ในการเชื่อมต่อจิตกับสองร้อยปอนด์ เธอสังเกตเห็นว่า คนแปลกหน้าแต่งตัวดี และสวมหมวกผ้าไหมของมันใหม่ สามครั้งเขาหยุดที่ประตู และจากนั้น เดินบนอีกด้วย เวลาสี่ยืน ด้วยฝ่ามือเมื่อมัน และฉับพลันความละเอียดสม่ำเสมอ มันเปิด แล้วเดินมาหาเส้นทาง นางขาวในขณะเดียวกันที่วางอยู่หลังเธอมือของเธอ และ unfastening สายของเอี๊ยมเธอรีบ ใส่บทความที่มีประโยชน์ของเครื่องนุ่งห่มภายใต้เบาะเก้าอี้ของเธอ เธอมากับคนแปลกหน้า ที่ดูเหมือนเก้อ ในห้อง เขาจ้องเธอลับ ๆ ล่อ ๆ และฟังในแฟชั่นหวั่นเป็นผู้หญิงแก่โทษลักษณะของห้อง พัก และสามีของเธอเสื้อ ดุมซึ่งเขามักจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

II.
ความสว่างของดวงอาทิตย์ในเช้าวันรุ่งหนาวที่เป็นสตรีมผ่านโต๊ะอาหารเช้าเฮอร์เบิร์หัวเราะเยาะความกลัวของเขา มีอากาศบริสุทธ์น่าเบื่อเกี่ยวกับห้องพักซึ่งมันได้ขาดในคืนก่อนหน้านี้และสกปรกหดตีนเล็ก ๆ น้อย ๆ แหลมบนตู้ที่มีความประมาทซึ่ง betokened ไม่มีความเชื่อที่ดีในคุณงามความดีของมันเป็น.
"ฉันคิดว่าทหารเก่าทั้งหมดที่มี เดียวกัน "นางขาวกล่าวว่า "ความคิดของการฟังเพลงของเราที่จะไร้สาระดังกล่าว! วิธีการอาจปรารถนาจะได้รับในวันนี้หรือไม่และถ้าพวกเขาทำได้อย่างไรที่สองร้อยปอนด์ทำร้ายคุณพ่อหรือไม่"
"อาจวางบนศีรษะของเขามาจากฟากฟ้า" เล็ก ๆ น้อย ๆ เฮอร์เบิร์กล่าวว่า .
"มอร์ริสกล่าวว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ" กล่าวว่าพ่อของเขา "ที่คุณอาจดังนั้นหากคุณอยากระบุว่าบังเอิญ."
"ดีไม่ทำลายเป็นเงินก่อนที่ผมจะกลับมา" เฮอร์เบิร์กล่าวว่าในขณะที่เขา ลุกขึ้นจากโต๊ะ "ผมเกรงว่ามันจะเปลี่ยนคุณเป็นค่าเฉลี่ยคนโลภและเราจะต้องปฏิเสธคุณ."
แม่ของเขาหัวเราะและตามเขาไปที่ประตูดูเขาลงที่ถนนและกลับไปที่โต๊ะอาหารเช้า, มีความสุขมากที่ค่าใช้จ่ายของความงมงายสามีของเธอ ซึ่งทั้งหมดนี้ไม่ได้ป้องกันไม่ให้เธอวิ่งไปที่ประตูที่เคาะบุรุษไปรษณีย์หรือป้องกันไม่ให้เธอหมายค่อนข้างไม่นานที่จะเกษียณจ่าเอกของนิสัย bibulous เมื่อเธอพบว่าการโพสต์นำการเรียกเก็บเงินของช่างตัดเสื้อ.
"เฮอร์เบิร์จะมีการเพิ่มเติมบางส่วนของ หมายเหตุตลกของเขาผมคาดหวังว่าเมื่อเขากลับมาบ้าน ". เธอกล่าวว่าขณะที่พวกเขานั่งอยู่ที่อาหารเย็น
" ผมกล้าพูด "นายขาวกล่าวว่าเทตัวเองออกเบียร์; " แต่สำหรับทุกสิ่งที่สิ่งที่ถูกย้ายในมือของฉัน. ว่าฉันจะสาบานว่าจะ"
"คุณคิดว่ามันไม่ได้". กล่าวว่าหญิงชราปลอบโยน
"ผมบอกว่ามันไม่ได้" ตอบอื่น ๆ "มีความคิดเกี่ยวกับมันไม่เป็นฉันเพิ่ง ---- เรื่องอะไร?"
ภรรยาของเขาไม่ตอบ เธอได้รับการเฝ้าดูการเคลื่อนไหวลึกลับของชายคนหนึ่งที่อยู่นอกใคร peering ในแฟชั่นลังเลที่บ้านที่ดูเหมือนจะพยายามที่จะทำให้จิตใจของเขาที่จะเข้าสู่ ในการเชื่อมต่อจิตกับสองร้อยปอนด์เธอสังเกตเห็นว่าคนแปลกหน้าก็แต่งตัวดีและสวมหมวกผ้าไหมของแปลกมันวาว สามครั้งเขาหยุดที่ประตูแล้วเดินอีกครั้ง ครั้งที่สี่เขาลุกขึ้นยืนด้วยมือของเขากับมันแล้วมีความละเอียดอย่างฉับพลันโยนมันเปิดและเดินขึ้นเส้นทาง นางสีขาวในขณะเดียวกันมือของเธอวางอยู่ด้านหลังของเธอและรีบปลดสายผ้ากันเปื้อนของเธอใส่ที่เกี่ยวข้องในบทความประโยชน์ของเครื่องแต่งกายที่อยู่ใต้เบาะของเก้าอี้ของเธอ.
เธอนำคนต่างด้าวที่ดูเหมือนไม่สบายใจ, เข้ามาในห้อง เขาจ้องมองเธอลอบและฟังในแฟชั่นหมกมุ่นเป็นหญิงชราขอโทษสำหรับการปรากฏตัวของห้องพักและเสื้อสามีของเธอตัดเย็บเสื้อผ้าที่เขามักจะ