The classic case of automatic outli

The classic case of automatic outlier rejection becoming automatic information rejection was the South Pole ozone depletion problem. Ozone depletion over the South Pole would have been detected years earlier except for the fact that the satellite data recording the low ozone readings had outlier-rejection code that automatically screened out the "outliers" (that is, the low ozone readings) before the analysis was conducted. Such inadvertent (and incorrect) purging went on for years. It was not until ground-based South Pole readings started detecting low ozone readings that someone decided to double-check as to why the satellite had not picked up this fact--it had, but it had gotten thrown out!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรณีคลาสสิกของ outlier อัตโนมัติการปฏิเสธเป็น การปฏิเสธข้อมูลอัตโนมัติมีปัญหาการลดลงของโอโซนขั้วโลกใต้ ลดลงของโอโซนเหนือขั้วโลกใต้จะพบปีก่อนหน้ายกเว้นความจริงที่ว่า ข้อมูลดาวเทียมบันทึกอ่านโอโซนต่ำมีรหัสที่อัตโนมัติฉายออก "outliers" (นั่นคือ โอโซนต่ำอ่านจ) ก่อนมีดำเนินการวิเคราะห์การปฏิเสธ outlier ดังกล่าวโดยไม่ได้ตั้งใจ (และไม่ถูกต้อง) ล้างไปในปี ก็ไม่จนอ่านตามพื้นดินขั้วโลกใต้เริ่มตรวจโอโซนต่ำอ่านที่คนตัดสินใจที่จะตรวจสอบอีกครั้งว่าทำไมดาวเทียมจะได้ไม่รับความจริง - มันมี แต่มันได้รับการโยนออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรณีคลาสสิกของการปฏิเสธขอบเขตอัตโนมัติกลายเป็นปฏิเสธข้อมูลอัตโนมัติเป็นขั้วโลกใต้ปัญหาการสูญเสียโอโซน การสูญเสียโอโซนเหนือขั้วโลกใต้จะได้รับการตรวจพบปีก่อนยกเว้นความจริงที่ว่าการบันทึกข้อมูลดาวเทียมอ่านโอโซนต่ำมีรหัสขอบเขตปฏิเสธที่ฉายออกมาโดยอัตโนมัติ "ผิดปกติ" (นั่นคือการอ่านโอโซนต่ำ) ก่อนที่จะวิเคราะห์ ได้ดำเนินการ ดังกล่าวโดยไม่ได้ตั้งใจ (และไม่ถูกต้อง) กวาดล้างไปในปีที่ผ่านมา มันไม่ได้จนกว่าภาคพื้นดินอ่านขั้วโลกใต้เริ่มต้นการตรวจสอบการอ่านโอโซนต่ำที่คนตัดสินใจที่จะตรวจสอบว่าทำไมดาวเทียมไม่ได้หยิบขึ้นมาความจริงนี้ - มันมี แต่มันมีอากาศโยนออกมา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนกรณีคลาสสิกของการปฏิเสธการปฏิเสธค่าอัตโนมัติเป็นข้อมูลอัตโนมัติขั้วโลกใต้โอโซนครับ การลดลงของโอโซนเหนือขั้วโลกใต้จะได้รับการตรวจพบปีก่อนหน้านี้ยกเว้นความจริงที่ว่าข้อมูลดาวเทียมบันทึกการอ่านค่าโอโซนต่ำ มีการคัดกรองโดยอัตโนมัติจากรหัสที่ " ผิดปกติ " ( นั่นคือการอ่านค่าโอโซนต่ำ ) ก่อนการวิเคราะห์การทดลอง เช่นตั้งใจ ( และผิด ) ล้างมาหลายปีแล้ว มันไม่ได้จนกว่าอ่านขั้วโลกใต้เริ่มตรวจจับค่าโอโซนที่ระดับพื้นดิน บางคนตัดสินใจที่จะตรวจสอบว่าทำไมดาวเทียมได้ไม่รับความเป็นจริงนี้ . . . มันมี แต่มันก็ถูกโยนออกไป