PARIS, March 23 — The long road tha

PARIS, March 23 — The long road that brought Ma Yan to the Paris book fair this week began three years ago in the remote village of Zhang Jia Shu in Ningxia region of northern China. At the time she was distraught because her parents could not afford to keep her in school. Today she is the 16-year-old author of "Ma Yan's Diary: The Daily Life of a Chinese Schoolgirl," which has sold 45,000 copies in France and has already appeared in eight languages in addition to French.

Thanks to its publication, her family is no longer poor, and 250 other Ningxia youngsters, mostly girls, now have scholarships to continue studying. Even in Beijing the book has helped some remember the darker side of China's economic miracle.

Initially Ms. Ma's role was accidental. At her boarding school in Yuwang, 15 miles from her home, the preteenage students were required to keep journals. It just happened that one day in May 2001 her account of the struggle against hunger and poverty was given to a group of visitors from Beijing, along with a letter that Ms. Ma's mother, Bai Juhua, had received from her daughter.

The letter caught the attention of the visitors, including Pierre Haski, the Beijing correspondent of the Paris daily Libération. In it Ms. Ma lamented that there was no money to keep her in school. "I'm back in the house, and I till the land in order to pay for my brothers' schooling," she wrote, adding: "I want to go school, Mother. I don't want to work at home. How wonderful it would be if I could stay in school forever!"

Mr. Haski's assistant, He Yanping, then translated the diary, which was written between Sept. 2 and Dec. 28, 2000, when Ms. Ma was 12. Most entries are brief, but they convey her strong character. When an older boy beats her brother, for example, she vows: "If I study hard and make daily progress, I'll go to university and become a policewoman. And if those boys bend the law even a tiny little bit, I won't fail to have them punished." A desire to lift her parents out of poverty is a further motivation. "I must work really well in order to go to university later," she writes. "Then I'll get a good job, and Mother and Father will at last have a happy life." But she also wants to improve herself. "In these times even beggars need degrees," she writes. "Nothing works for you if you don't study. In the big cities even going to the toilet entails being able to read."

One month after reading this journal, Mr. Haski and Ms. He returned to Zhang Jia Shu. Ms. Ma was back at school, but only because her parents had borrowed money and her mother had taken a laborer's job to repay the loan.

After meeting Ms. Ma and her parents the visitors gave them $120 to allow the 13-year-old to stay at school and her mother to pay off her loan.

"For me that was it," Mr. Haski later recalled. "We'd done our bit and would leave."

But after Libération published his article about Ma Yan and her plight on Jan. 11, 2002, Mr. Haski began receiving checks from readers. His instinct was to use the donations to keep other peasant girls in school. But he also received a proposal to publish Ms. Ma's journal in France, and he traveled to Zhang Jia Shu with a contract. By then Ms. Ma had filled another journal covering July 3 to Dec. 13, 2001. (Her father had used the paper of her journal for the early months of 2001 to roll cigarettes.) This diary was much more somber than the earlier one.

"I'm terribly hungry," she writes. "There's been no bread or vegetables since Tuesday. When I eat my rice now, there's nothing to go with it. I even stole a piece out of a comrade's bowl without alerting her. When she came back to the dormitory, she called me all manner of names." She goes on, "I have to study well so that I won't ever again be tortured by hunger and lack of money."

She also worries about her mother, who complains of acute stomach pains. "My mother's face is as black as coal, and her lips are all cracked. She looks terrible. What's wrong with her? Usually when she comes back from her mother's, she's happy, full of chat and laughter. But today ——" She reflects mournfully, "Mother is the saddest and most unfortunate mother in the world."

But with the advance paid by the French publishers things improved. Ms. Ma and Mr. Haski, who edited and annotated the book, decided to give 25 percent of their royalties to the Association for the Children of Ningxia, which Mr. Haski had set up in France after his first article appeared. After "Ma Yan's Diary" came out in France in October 2002, the association's membership grew to 300, and more donations poured in. By February 2003, 42 pupils in Ningxia had received grants.

Since then the diary has also appeared in Italy, Sweden, the Netherlands, Japan, Greece, Taiwan, Japan, Spain and Portugal. An English-language edition will be published in Britain by Virago this summer.

"I thought, `My job as a reporter is to denounce injustice, not to correct it,' " Mr. Haski said in an interview. "Then I found myself in a situation where I could influence reality, but I had to live with that responsibility — to Ma Yan but also to a region that in a sense we have destabilized. The villagers can't understand that something written by a 14-year-old girl could be of interest in France. At times I can't sleep."

Still, he said, the Chinese authorities have been cooperative. "Ma Yan's Diary" was published in China in October 2003, and its author appeared three times on government television. At a news conference she illustrated the fate of many poor peasant girls by reading a letter from a cousin forced to leave school and marry. "By the time you receive this letter," the cousin wrote, "I will already be in the palace of marriage, which is the tomb of my life."

After Ms. Ma finished reading the letter, Mr. Haski recalled, most of the reporters in her audience were in tears. Now, in Paris on her first trip outside China, Ms. Ma seems unfazed by the attention."I can eat when I want to," she said in an interview. "My parents don't have to travel to work. They have bought some land, a donkey, some sheep. They have a motorbike, a new television and a telephone. We have also repainted the house. I think that is enough."

But she has bigger ambitions. "I want to study journalism at university," she said. Asked why, she pointed to Mr. Haski, whom she calls Uncle Han. "Because Uncle Han and others traveled across the country and found poor children like us," she said. "I'd like to be a journalist so I, too, can help poor children."

Mr. Haski conceded that early in this bizarre adventure he worried that Ms. Ma might be spoiled by her sudden fame and relative fortune. But now he feels reassured. "Her teachers say she is still a good student who is generous with her colleagues," he said. Ms. Ma, too, seems aware that she still has far to go. "To get to university in Beijing," she said, "I have to do very well in the exams.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปารีส มีนาคม 23 — ถนนยาวที่นำมายันสมุดปารีสแฟร์สัปดาห์นี้ เริ่มเมื่อ 3 ปีที่ผ่านมาในไกลบ้านของจางเจียชูในนิงเซียภูมิภาคของภาคเหนือของจีน เมื่อ เธอนั้นจเป็น เพราะพ่อแม่ไม่สามารถจ่ายให้โรงเรียน วันนี้เธอเป็นคนเขียนอายุ 16 ปี "ไดอารี่มายัน: ชีวิตประจำวันของเด็กนักเรียนจีน, " ซึ่งมีขาย 45,000 คัดลอกในประเทศฝรั่งเศส และได้ปรากฏแล้วในแปดนอกจากฝรั่งเศสด้วยประกาศ ครอบครัวของเธอไม่ดี และ 250 อื่น ๆ นิงเซียเยาวชน ส่วนใหญ่ผู้หญิง มีทุนการศึกษา แม้แต่ใน หนังสือได้ช่วยให้บางจำด้านของมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจของจีนเริ่มบทบาทนางสาว Ma ได้โดยบังเอิญ ในโรงเรียนประจำของเธอใน Yuwang, 15 ไมล์จากบ้าน นักเรียน preteenage ถูกต้องไว้ มันเพิ่งเกิดขึ้นวันหนึ่งใน 2544 พฤษภาคมเธอบัญชีของการต่อสู้กับความหิว และความยากจนได้รับการชมจากปักกิ่ง พร้อมกับจดหมายที่แม่คุณ Ma ไบ Juhua ได้รับจากลูกสาวของเธอตัวอักษรที่จับความสนใจของนักท่องเที่ยว รวมถึง Pierre Haski นักข่าวปักกิ่งของ Libération วันปารีส ใน Ma นางสาว lamented ที่มีไม่เงินให้โรงเรียน "ฉันกลับบ้าน และจนถึงแผ่นดินเพื่อจ่ายสำหรับอกของพี่ชายของฉัน เธอเขียน เพิ่ม: "ฉันต้องไปโรงเรียน แม่ ฉันไม่ต้องการทำงานที่บ้าน วิธีที่ยอดเยี่ยมมันจะถ้าฉันสามารถอยู่ในโรงเรียนตลอดไป"ผู้ช่วยนาย Haski เขา Yanping แปลไดอารี่ ซึ่งถูกเขียนขึ้นระหว่างวันที่ 2 ก.ย.และ 28 ธ.ค. 2000 เมื่อคุณมา 12 แล้ว รายการส่วนใหญ่จะสั้น ๆ แต่พวกเขาได้ถ่ายทอดอักขระของเธอ เมื่อเป็นเด็กเก่าเต้นพี่ชายของเธอ ตัวอย่าง เธอว่า: "ถ้าฉันเรียนหนัก และทำให้ความคืบหน้าประจำวัน ฉันจะไปมหาวิทยาลัย และกลายเป็น policewoman และถ้าผู้ชายโค้งกฎหมายแม้มีขนาดเล็กมาก ฉันจะไม่ให้โทษ" ความปรารถนาที่จะยกความยากจนมารดาของเธอเป็นแรงจูงใจเพิ่มเติม "ต้องทำงานกันจริง ๆ เพื่อไปมหาวิทยาลัยในภายหลัง เธอเขียน "แล้ว ฉันจะได้งานที่ดี และแม่และพ่อในที่สุดจะมีชีวิตมีความสุข" แต่เธอยังต้องปรับปรุงตัวเอง "ในยุค beggars แม้ต้ององศา เธอเขียน "ไม่ทำงานสำหรับคุณถ้าคุณไม่ศึกษา ในเมืองใหญ่ ไปห้องน้ำยังมีความสามารถในการอ่าน"หนึ่งเดือนหลังจากการอ่านสมุด นาย Haski และนางสาวเขากลับไปจางเจียชู คุณมาถูกที่โรงเรียน แต่เนื่องจากพ่อแม่ของเธอได้ยืม เงินและแม่ของเธอได้นำงานของ laborer ชำระเงินกู้หลังจากประชุม นางสาว Ma และมารดาผู้เข้าชมให้ได้ $120 ให้ 13 ปีการที่โรงเรียนและแม่ของเธอเพื่อชำระเงินกู้ของเธอ"สำหรับฉันที่มา นาย Haski ต่อมายกเลิก "เราทำบิตของเรา และจะปล่อย"แต่หลังจาก Libération เผยแพร่บทความของเขาเกี่ยวกับยาน Ma และสหัสเธอบน 11 ม.ค. 2002, Haski นายเริ่มรับเช็คจากผู้อ่าน สัญชาตญาณของเขาถูกใช้บริจาคการให้หญิงชาวนาอื่น ๆ ในโรงเรียน แต่เขายังได้รับข้อเสนอเพื่อการเผยแพร่สมุดรายวันคุณ Ma ในประเทศฝรั่งเศส และเขาเดินทางไปจางเจียชูกับสัญญา แล้ว คุณ Ma มีเติมอีกสมุดครอบคลุม 3 กรกฎาคมถึง 13 ธันวาคม 2001 (พ่อของเธอได้ใช้กระดาษของสมุดรายวันของเธอในเดือนแรก ๆ ของปีค.ศ. 2001 จะม้วนบุหรี่) ไดอารี่นี้ somber มากกว่าหนึ่งก่อนหน้านั้น"ฉันหิวชะมัด เธอเขียน "มีแล้วไม่มีขนมปังหรือผักตั้งแต่วันอังคาร เมื่อฉันกินข้าวของฉันวันนี้ ไม่มีอะไรไปกับมัน ฉันได้ขโมยชิ้นส่วนจากชาม comrade โดยไม่ต้องแจ้งเตือนให้เธอ เมื่อเธอกลับมาหอพัก เธอเรียกฉันลักษณะทั้งหมดของชื่อ" เธอไป "แล้วการศึกษาดีที่ฉันไม่เคยอีกจะทรมาน ด้วยความหิวและขาดเงิน"นอกจากนี้เธอยังกังวลเกี่ยวกับแม่ของเธอ คนของปวดท้องเฉียบพลัน "ใบหน้าของแม่ของฉันเป็นสีดำที่ถ่านหิน และริมฝีปากของเธอมีทั้งหมดแตก เธอดูน่ากลัว มีอะไรผิดปกติกับเธอ โดยปกติแล้วเมื่อเธอกลับมาจากแม่ของเธอ เธอเป็นสุข สนทนาและเสียงหัวเราะ แต่วันนี้ — — "เธอแสดง mournfully "แม่เป็นแม่เศร้า และโชคร้ายที่สุดในโลก"But with the advance paid by the French publishers things improved. Ms. Ma and Mr. Haski, who edited and annotated the book, decided to give 25 percent of their royalties to the Association for the Children of Ningxia, which Mr. Haski had set up in France after his first article appeared. After "Ma Yan's Diary" came out in France in October 2002, the association's membership grew to 300, and more donations poured in. By February 2003, 42 pupils in Ningxia had received grants.Since then the diary has also appeared in Italy, Sweden, the Netherlands, Japan, Greece, Taiwan, Japan, Spain and Portugal. An English-language edition will be published in Britain by Virago this summer."I thought, `My job as a reporter is to denounce injustice, not to correct it,' " Mr. Haski said in an interview. "Then I found myself in a situation where I could influence reality, but I had to live with that responsibility — to Ma Yan but also to a region that in a sense we have destabilized. The villagers can't understand that something written by a 14-year-old girl could be of interest in France. At times I can't sleep."Still, he said, the Chinese authorities have been cooperative. "Ma Yan's Diary" was published in China in October 2003, and its author appeared three times on government television. At a news conference she illustrated the fate of many poor peasant girls by reading a letter from a cousin forced to leave school and marry. "By the time you receive this letter," the cousin wrote, "I will already be in the palace of marriage, which is the tomb of my life."หลังจากเสร็จคุณ Ma อ่านอักษร นาย Haski ยกเลิก ข่าวในกลุ่มผู้ชมของเธอส่วนใหญ่อยู่ในน้ำตา ตอนนี้ ในปารีสเดินทางครั้งแรกของเธออยู่นอกประเทศจีน นางสาว Ma น่า unfazed ตามความสนใจ" ฉันกินเมื่ออยาก เธอกล่าวในการสัมภาษณ์ "พ่อไม่ได้เดินทางไปทำงาน พวกเขาได้ซื้อที่ดิน ลา แกะบาง พวกเขามีรถมอเตอร์ไซด์ ทีวีใหม่ และโทรศัพท์ นอกจากนี้เรายังได้ถูกวาดบ้าน ผมคิดว่า จะพอ"แต่เธอมีความทะเยอทะยานที่ใหญ่ "อยากเรียนวารสารศาสตร์ที่มหาวิทยาลัย เธอกล่าว ถามทำไม เธอชี้ไปนาย Haski ซึ่งเธอเรียกลุงฮัน "เพราะลุงฮานและอื่น ๆ เดินทางทั่วประเทศ และพบเด็กยากจนเช่นเรา เธอกล่าว "อยากให้ นักข่าวเพื่อ เกินไป สามารถช่วยเด็กยากจน"นาย Haski conceded ว่า ในช่วงนี้โจ้เขากังวล ที่คุณ Ma อาจเหลิง โดยชื่อเสียงทันทีและฟอร์จูนญาติของเธอ แต่ตอนนี้ เขารู้สึก reassured "ครูของเธอบอกว่า เธอยังเป็นนักเรียนที่ดีที่มีน้ำใจกับเพื่อนร่วมงานของเธอ เขากล่าวว่า นางสาว Ma เกินไป ดูเหมือนว่าทราบว่า เธอก็ยังไกลไป "เพื่อไปมหาวิทยาลัยปักกิ่ง เธอกล่าวว่า "ฉันต้องทำได้ดีมากในข้อสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปารีส 23 มีนาคม - ถนนยาวที่นำ Ma Yan หนังสือธรรมปารีสในสัปดาห์นี้เริ่มสามปีที่ผ่านมาในหมู่บ้านห่างไกลของจางเจี่ยเอสในภูมิภาคหนิงเซี่ยของภาคเหนือของจีน ในขณะที่เธอเป็นความหวังเพราะพ่อแม่ของเธอไม่สามารถที่จะให้เธออยู่ในโรงเรียน วันนี้เธอเป็นผู้เขียน 16 ปีของ "แม่ยันไดอารี่: ในชีวิตประจำวันของเด็กนักเรียนจีน". ซึ่งมียอดขาย 45,000 เล่มในฝรั่งเศสและมีปรากฏอยู่แล้วในแปดภาษานอกเหนือจากภาษาฝรั่งเศสขอบคุณที่ตีพิมพ์ของเธอครอบครัวจะไม่ดีและอื่น ๆ 250 เยาวชนหนิงเซี่ยส่วนใหญ่สาว ๆ ตอนนี้มีทุนการศึกษาให้เรียนต่อ แม้จะอยู่ในกรุงปักกิ่งหนังสือเล่มนี้ได้ช่วยบางส่วนจำด้านมืดของความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจของจีน. ตอนแรกนางสาวบทบาทของแม่เป็นอุบัติเหตุ ที่โรงเรียนกินนอนของเธอใน Yuwang, 15 ไมล์จากบ้านของเธอนักเรียน preteenage ถูกต้องเก็บวารสาร มันก็เกิดขึ้นว่าวันหนึ่งพฤษภาคม 2001 บัญชีของเธอของการต่อสู้กับความหิวโหยและความยากจนให้กับกลุ่มของผู้เข้าชมจากกรุงปักกิ่งพร้อมกับจดหมายที่แม่ของนางสาว Ma ของตากใบ Juhua ได้ที่ได้รับจากลูกสาวของเธอ. จดหมายจับ ความสนใจของผู้เข้าชมรวมทั้งปิแอร์ Haski, ผู้สื่อข่าวในกรุงปักกิ่งของปารีสLibérationในชีวิตประจำวัน ในนั้นคุณแม่เสียใจว่ามีเงินที่จะเก็บเธออยู่ในโรงเรียนไม่มี "ผมกลับมาอยู่ในบ้านและฉันจนถึงที่ดินเพื่อที่จะจ่ายสำหรับการศึกษาของพี่ชายของฉัน" เธอเขียนเพิ่ม: "ผมต้องการที่จะไปโรงเรียนแม่ผมไม่ต้องการที่จะทำงานที่บ้านได้อย่างไร.. ที่ยอดเยี่ยมมันจะเป็นว่าฉันจะอยู่ในโรงเรียนตลอดไป! "นาย ผู้ช่วย Haski ของเขา Yanping แล้วแปลไดอารี่ที่เขียนระหว่าง 2 กันยายนและ 28 ธันวาคม 2000 เมื่อนางมะเป็น 12 รายการส่วนใหญ่จะเป็นช่วงสั้น ๆ แต่พวกเขาถ่ายทอดตัวละครที่แข็งแกร่งของเธอ เมื่อมีการเต้นพี่ชายพี่ชายของเธอเช่นเธอสาบาน. "ถ้าผมเรียนอย่างหนักและทำให้ความคืบหน้าทุกวันผมจะไปที่มหาวิทยาลัยและกลายเป็นตำรวจและถ้าพวกเด็ก ๆ งอกฎหมายแม้แต่เล็ก ๆ นิด ๆ หน่อย ๆ ผมได้รับรางวัล t 'ล้มเหลวที่จะมีพวกเขาลงโทษ. " ความปรารถนาที่จะยกพ่อแม่ของเธอออกจากความยากจนเป็นแรงจูงใจเพิ่มเติม "ผมจะต้องทำงานได้ดีจริงๆในการที่จะไปที่มหาวิทยาลัยต่อมา" เธอเขียน "แล้วฉันจะได้รับงานที่ดีและพ่อแม่และที่สุดท้ายที่จะมีชีวิตที่มีความสุข." แต่เธอก็ยังต้องการที่จะปรับปรุงตัวเอง "ในครั้งนี้แม้จะต้องขอทานองศา" เธอเขียน "ไม่มีอะไรที่เหมาะกับคุณถ้าคุณไม่ได้เรียน. ในเมืองใหญ่แม้จะเข้าห้องน้ำ entails ความสามารถในการอ่าน." หนึ่งเดือนหลังจากที่ได้อ่านวารสารนี้นาย Haski และนางสาวเขากลับไปจางเจีย Shu นางสาวมะได้กลับมาที่โรงเรียน แต่เพียงเพราะพ่อแม่ของเธอได้ยืมเงินและแม่ของเธอได้รับงานที่ใช้แรงงานของการชำระคืนเงินกู้. หลังจากการประชุมนางสาวแม่และพ่อแม่ของเธอผู้เข้าชมให้พวกเขา $ 120 เพื่อให้ 13 ปี จะอยู่ที่โรงเรียนและแม่ของเธอที่จะต้องจ่ายออกเงินกู้ของเธอ. "สำหรับผมที่มัน" นาย Haski เล่าในภายหลัง "เราต้องการทำบิตของเราและจะออกจาก." แต่หลังจากการปลดปล่อยได้ตีพิมพ์บทความของเขาเกี่ยวกับ Ma Yan และชะตากรรมของเธอเมื่อ 11 มกราคม 2002 นาย Haski เริ่มได้รับการตรวจสอบจากผู้อ่าน สัญชาตญาณของเขาคือการใช้เงินบริจาคเพื่อให้สาวชาวนาคนอื่น ๆ ในโรงเรียน แต่เขาก็ยังได้รับข้อเสนอที่จะเผยแพร่วารสารนางสาวแม่ในประเทศฝรั่งเศสและเขาเดินทางไปยังจางเจี่ยเอสที่มีการทำสัญญา จากนั้นนางสาวมะได้เต็มวารสารอื่นครอบคลุม 3 กรกฎาคม - 13 ธันวาคม 2001 (พ่อของเธอได้ใช้กระดาษของวารสารของเธอสำหรับเดือนแรกของปี 2001 ที่จะม้วนบุหรี่.) ไดอารี่นี้ได้มากขึ้นกว่าที่อึมครึมก่อนหน้านี้หนึ่ง . "ฉันหิวชะมัด" เธอเขียน "มีถูกขนมปังหรือผักตั้งแต่อังคาร. เมื่อฉันกินข้าวของฉันตอนนี้ไม่มีอะไรที่จะไปกับมัน. ฉันยังขโมยชิ้นส่วนออกจากชามเพื่อนคนหนึ่งโดยไม่ต้องแจ้งให้เธอ. เมื่อเธอกลับมาที่หอพักที่เธอเรียกฉันทั้งหมด ลักษณะของชื่อ. " เธอก็ "ผมมีการศึกษาดีเพื่อที่ฉันจะไม่เคยอีกครั้งถูกทรมานจากความหิวโหยและขาดเงิน." นอกจากนี้เธอยังกังวลเกี่ยวกับแม่ของเธอที่บ่นปวดท้องเฉียบพลัน "ใบหน้าของแม่ของฉันเป็นสีดำเช่นถ่านหินและริมฝีปากของเธอมีทั้งหมดแตกเธอดูน่ากลัวมีอะไรผิดปกติกับเธอโดยปกติเมื่อเธอกลับมาจากแม่ของเธอเธอมีความสุขเต็มรูปแบบของการสนทนาและเสียงหัวเราะ แต่วันนี้ -..." เธอ สะท้อนให้เห็นอย่างเศร้าโศก "แม่เป็นแม่ที่เศร้าที่สุดและที่โชคร้ายที่สุดในโลก." แต่ด้วยล่วงหน้าที่จ่ายโดยสิ่งที่เผยแพร่ฝรั่งเศสที่ดีขึ้น นางสาวมะและนาย Haski ที่แก้ไขและข้อเขียนหนังสือที่ตัดสินใจที่จะให้ร้อยละ 25 ของค่าลิขสิทธิ์ของตนไปยังสมาคมเพื่อเด็ก ๆ ของหนิงเซี่ยซึ่งนาย Haski ได้ตั้งขึ้นในประเทศฝรั่งเศสหลังจากที่บทความแรกของเขาปรากฏ หลังจากที่ "ไดอารี่ Ma Yan ของ" ออกมาในประเทศฝรั่งเศสในเดือนตุลาคมปี 2002 เป็นสมาชิกของสมาคมขึ้นไป 300, และเงินบริจาคเพิ่มเติมริน. โดยกุมภาพันธ์ 2003, 42 นักเรียนในหนิงเซี่ยได้รับเงินอุดหนุน. ตั้งแต่นั้นไดอารี่ยังปรากฏในอิตาลี, สวีเดน , เนเธอร์แลนด์, ญี่ปุ่น, กรีซ, ไต้หวัน, ญี่ปุ่น, สเปนและโปรตุเกส ฉบับภาษาอังกฤษจะได้รับการตีพิมพ์ในอังกฤษโดยดุร้ายช่วงฤดูร้อนนี้. "ผมคิดว่า` งานของฉันในฐานะนักข่าวคือความอยุติธรรมที่จะบอกเลิกไม่ได้ที่จะแก้ไขให้ถูกต้อง '"นาย Haski กล่าวในการสัมภาษณ์ "แล้วผมก็พบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่ผมอาจมีผลต่อความเป็นจริง แต่ผมต้องมีชีวิตอยู่กับความรับผิดชอบที่ -. เพื่อ Ma Yan แต่ยังรวมถึงพื้นที่ที่อยู่ในความรู้สึกเราได้ destabilized ชาวบ้านไม่สามารถเข้าใจว่าสิ่งที่เขียนโดย สาว 14 ปีอาจจะเป็นที่น่าสนใจในฝรั่งเศส. ในบางครั้งฉันนอนไม่หลับ. "แต่ถึงกระนั้นเขากล่าวว่าทางการจีนได้รับความร่วมมือ "ไดอารี่ของแม่ยัน" ถูกตีพิมพ์ในประเทศจีนในเดือนตุลาคม 2003 และผู้เขียนปรากฏสามครั้งในโทรทัศน์ของรัฐบาล ที่ประชุมข่าวที่เธอแสดงให้เห็นชะตากรรมของหญิงชาวนายากจนจำนวนมากโดยการอ่านจดหมายจากญาติที่ถูกบังคับให้ออกจากโรงเรียนและแต่งงานกับ "ตามเวลาที่คุณได้รับจดหมายนี้" ลูกพี่ลูกน้องเขียนว่า "ผมอยู่แล้วจะอยู่ในพระราชวังของการแต่งงานซึ่งเป็นหลุมฝังศพของชีวิตของฉัน." หลังจากที่นางสาวมะเสร็จสิ้นการอ่านจดหมายนาย Haski จำได้ว่าส่วนใหญ่ของ ผู้สื่อข่าวในกลุ่มผู้ชมของเธออยู่ในน้ำตา ตอนนี้ในปารีสในการเดินทางครั้งแรกของเธอนอกประเทศจีนนางสาว Ma ดูเหมือนไม่สะทกสะท้านกับความสนใจโดย. "ผมสามารถที่จะกินเมื่อฉันต้องการ" เธอกล่าวในการให้สัมภาษณ์ "พ่อแม่ของฉันจะได้ไม่ต้องเดินทางไปทำงาน. พวกเขาได้ซื้อที่ดินบางลาแกะบาง. พวกเขามีมอเตอร์ไซด์, โทรทัศน์ใหม่และโทรศัพท์. เราได้ยังทาสีบ้าน. ผมคิดว่าเป็นพอ." แต่เธอก็มีความทะเยอทะยานที่ใหญ่กว่า "ผมต้องการที่จะศึกษาการสื่อสารมวลชนที่มหาวิทยาลัย" เธอกล่าว ถามว่าทำไมเธอชี้ไปที่นาย Haski ซึ่งเธอเรียกลุงฮัน "เพราะลุงฮันและคนอื่น ๆ เดินทางไปทั่วประเทศและพบว่าเด็กยากจนเช่นเดียวกับเรา" เธอกล่าว "ฉันอยากจะเป็นนักข่าวดังนั้นฉันก็สามารถช่วยเด็กยากจน." นาย Haski ยอมรับว่าในช่วงต้นการผจญภัยที่แปลกประหลาดนี้เขากังวลว่านางสาวมะอาจจะนิสัยเสียโดยชื่อเสียงของเธออย่างฉับพลันและโชคลาภญาติ แต่ตอนนี้เขารู้สึกมั่นใจ "ครูของเธอบอกว่าเธอยังคงเป็นนักเรียนที่ดีที่เป็นคนใจกว้างกับเพื่อนร่วมงานของเธอ" เขากล่าว นางสาว Ma เกินไปดูเหมือนทราบว่าเธอยังคงมีให้ห่างไกลที่จะไป "เพื่อให้ได้ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยในกรุงปักกิ่ง" เธอกล่าวว่า "ฉันต้องทำอย่างดีในการสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปารีส 23 มีนาคม - ถนนสายยาวที่นำ มา ยันหนังสือปารีส แฟร์ สัปดาห์นี้เริ่มเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ในที่หมู่บ้านที่ห่างไกลของจางเจียซู่ใน Ningxia เขตภาคเหนือของจีน ในเวลาที่เธอกำลังรู้สึกว้าวุ่นใจ เพราะพ่อแม่ของเธอไม่สามารถที่จะเก็บเธอไว้ในโรงเรียน วันนี้เธออายุ 16 ปีเป็นผู้เขียนของ " หม่ายนไดอารี่ : ชีวิตประจำวันของเด็กนักเรียนจีน " ซึ่งมียอดขาย 45 ,000 ชุดในประเทศฝรั่งเศสและได้ปรากฏแล้วในแปดภาษานอกจากภาษาฝรั่งเศส

ขอบคุณสิ่งพิมพ์ ครอบครัวของเธอจะไม่ยากจน และ 250 อื่นๆ Ningxia เยาวชน ส่วนใหญ่สาวๆ ตอนนี้ได้ทุนไปเรียนต่อ แม้ในปักกิ่งจองได้ช่วยบางคนจำมืดของความมหัศจรรย์ทางเศรษฐกิจของจีน .

ตอนแรกคุณมา บทบาทเป็นอุบัติเหตุที่โรงเรียนประจำใน yuwang 15 ไมล์ จากบ้านของเธอ , preteenage นักเรียนต้องเก็บวารสาร มันเกิดขึ้นว่า วันหนึ่งในเดือนพฤษภาคม 2001 บัญชีของเธอในการต่อสู้กับความหิวและความยากจนให้กับคณะผู้เยี่ยมชมจากปักกิ่ง พร้อมกับจดหมายที่แม่ของคุณมาใบ juhua เคยได้รับจากลูกสาวของเธอ

จดหมายที่จับความสนใจของผู้เยี่ยมชมได้แก่ ปิแอร์ haski , ปักกิ่งผู้สื่อข่าวของปารีสทุกวัน lib é ration . แล้วคุณมาโอดครวญว่า ไม่มีเงินเก็บเธอในโรงเรียน” ฉันกลับมาบ้านและฉันจนถึงที่ดิน เพื่อที่จะจ่ายสำหรับการศึกษาของพี่น้องของฉัน " เธอเขียนเพิ่ม : " ฉันต้องการที่จะไปโรงเรียนแม่ ฉันไม่ต้องการทำงานที่บ้าน มันจะดีมากถ้าผมจะอยู่ที่นี่ตลอดไป !

คุณhaski เป็นผู้ช่วย เขา yanping แล้วแปลไดอารี่ที่เขียนระหว่างกันยายนและธันวาคม 28 , 2000 , เมื่อคุณมาเป็น 12 รายการส่วนใหญ่จะสั้น แต่มันถ่ายทอดตัวละครที่แข็งแกร่งของเธอ เมื่อเป็นเด็กเก่าเต้นพี่ชายของเธอ ตัวอย่างเช่น เธอสาบาน : " ถ้าฉันเรียนอย่างหนักและทำให้ความคืบหน้าทุกวัน ฉันจะไปมหาลัยและเป็นตำรวจหญิง และถ้าพวกนั้นโค้งกฎหมายแม้แต่น้อยนิดฉันจะไม่พลาดที่จะมีการลงโทษ " ความปรารถนาที่จะยกพ่อแม่ของเธอออกจากความยากจนเป็นแรงจูงใจ " ฉันต้องทำงานจริงๆดีเพื่อที่จะไปมหาลัยนะ " เธอเขียน " แล้วผมจะได้งานที่ดี และ แม่ และพ่อจะได้มีความสุข แต่เธอยังต้องการที่จะปรับปรุงตัวเอง " ในเวลานี้แม้แต่ขอทานต้ององศา , " เธอเขียน" ไม่มีอะไรที่เหมาะกับคุณ ถ้าคุณไม่ศึกษา ในเมืองใหญ่ แม้แต่ไปห้องน้ำใช้สามารถอ่าน "

หนึ่งเดือนหลังจากที่ได้อ่านบันทึกนี้ คุณ haski และคุณกลับจางเจียซู่ คุณมาอยู่ที่โรงเรียน แต่เพราะพ่อแม่ของเธอได้ยืมเงินแม่ไปเป็นกรรมกรงานจ่ายเงินคืน

หลังจากประชุมคุณมาและพ่อแม่ของผู้เข้าชมให้พวกเขา $ 120 เพื่อให้อายุ 13 ปี อยู่ที่โรงเรียน และแม่ของเธอ เพื่อจ่ายหนี้เธอ

" ว่าเป็น " นาย haski ต่อมาเรียก " . เราต้องการทำบิตของเราและจะทิ้ง "

แต่หลังจาก lib é ration ตีพิมพ์บทความเกี่ยวกับแม่ของเขา และชะตากรรมของเธอในวันที่ 11 ม.ค. 2545 นาย haski เริ่มได้รับการตรวจสอบจากผู้อ่านสัญชาตญาณของเขาคือใช้บริจาคให้หญิงชาวนาอื่น ๆในโรงเรียน แต่เขายังได้รับข้อเสนอที่จะเผยแพร่บันทึกของคุณ มา ใน ฝรั่งเศส และเขาเดินทางไปจางเจียซู่กับสัญญา แล้วคุณมาเต็มอีกวารสารครอบคลุม 3 กรกฎาคมถึง 13 ธันวาคม 2001 ( พ่อของเธอใช้กระดาษวารสารของเธอสำหรับเดือนแรกของปี 2544 ที่จะม้วนบุหรี่ไดอารี่นี้เศร้าหมอง ) มากกว่าหนึ่งก่อน

" ฉันหิวชะมัด " เธอเขียน " ไม่มีขนมปังหรือผักตั้งแต่วันอังคารแล้ว เมื่อฉันกินข้าวแล้ว ไม่มีอะไรที่จะไปกับมัน ฉันขโมยมันออกมาจากเป็นสหายชามโดยไม่เตือนเธอ เมื่อเธอกลับมาถึงหอพัก เธอโทรมาลักษณะทั้งหมดของชื่อ . " เธอผ่านไป" ผมต้องศึกษาให้ดี ผมไม่ได้อีก ทรมานจากความหิวและการเงิน "

เธอกังวลเกี่ยวกับแม่ ที่บ่นว่าปวดท้องเฉียบพลัน " หน้าแม่เป็นสีดำเหมือนถ่าน และริมฝีปากของเธอจะแตก เธอดูแย่ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ? โดยปกติแล้ว เมื่อเธอกลับมาจากแม่ของเธอ เธอมีความสุขเต็มรูปแบบของการสนทนาและเสียงหัวเราะแต่วันนี้ . . . " เธอสะท้อนเศร้าสร้อย " แม่ที่เศร้าและแม่ที่โชคร้ายที่สุดในโลก "

แต่ด้วยล่วงหน้าที่จ่ายโดยฝรั่งเศสเผยแพร่สิ่งที่ดีขึ้น คุณมา และคุณ haski ที่แก้ไขและบันทึกย่อหนังสือ ตัดสินใจที่จะให้ 25 เปอร์เซ็นต์ของค่าภาคหลวงของสมาคมเพื่อเด็กของหนิงเซี่ย ซึ่งนาย haski มีการตั้งค่าในฝรั่งเศส หลังจากบทความแรกที่ปรากฏหลังจาก " หม่ายนไดอารี่ " ออกมาในประเทศฝรั่งเศสในเดือนตุลาคม 2002 เป็นสมาชิกของสมาคมเพิ่มขึ้น 300 และบริจาคเพิ่มเติมลงใน ในเดือนกุมภาพันธ์ 2003 42 นักเรียนในหนิงเซี่ยได้รับมอบ

หลังจากนั้นไดอารี่ยังปรากฏในอิตาลี , สวีเดน , เนเธอร์แลนด์ , ญี่ปุ่น , กรีซ , ไต้หวัน , ญี่ปุ่น , สเปน และ โปรตุเกส ฉบับภาษาอังกฤษจะถูกเผยแพร่ในอังกฤษโดย Virago ฤดูร้อนนี้ .

" ฉันคิดว่า " งานของฉันเป็นนักข่าวเพื่อประณามความอยุติธรรม ไม่ใช่เพื่อแก้ไขมัน " " คุณ haski กล่าวในการสัมภาษณ์ . แล้วฉันได้พบตัวเองในสถานการณ์ที่ฉันสามารถมีอิทธิพลต่อความเป็นจริง แต่ฉันต้องอยู่ด้วยความรับผิดชอบ - กับมา ยัน แต่ยังพื้นที่ที่ในความรู้สึกเราได้เสื่อมสลายแล้วชาวบ้านไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เขียนโดย 14 ปีแล้วอาจจะสนใจในฝรั่งเศส เวลาที่ฉันนอนไม่หลับ . . . "

เขายังกล่าวว่า ทางการจีนได้ร่วมมือ” หม่ายนไดอารี่ " ถูกตีพิมพ์ในประเทศจีนในเดือนตุลาคม 2003 และผู้เขียนปรากฏสามครั้งต่อรัฐบาลโทรทัศน์ในการแถลงข่าวที่เธอแสดงชะตากรรมของหญิงชาวนายากจนมาก โดยการอ่านจดหมายจากญาติบังคับให้ต้องออกจากโรงเรียนและแต่งงาน . โดยเวลาที่คุณได้รับจดหมายฉบับนี้ " ญาติที่เขียนว่า " ผมจะอยู่ในพระราชวังของการแต่งงาน ซึ่งเป็นสุสานของชีวิตของฉัน . "

หลังจากคุณมาอ่านจดหมายจบ คุณ haski เรียกคืนส่วนใหญ่ของนักข่าวในผู้ชมอยู่ในน้ำตา ตอนนี้ในปารีสในการเดินทางครั้งแรกนอกประเทศจีน คุณ มา ดูเหมือนว่า unfazed โดยความสนใจ " ฉันสามารถกินเมื่อฉันต้องการ , " เธอกล่าวในการสัมภาษณ์ . พ่อแม่ไม่ต้องเดินทางไปทำงาน พวกเขาได้ซื้อที่ดิน , ลา , แกะ พวกเขาได้รถมอเตอร์ไซค์ โทรทัศน์ และโทรศัพท์ เรายังมีการทาสีบ้าน ฉันคิดว่าพอแล้ว "

แต่เธอมีความทะเยอทะยานใหญ่" ฉันอยากเรียนวารสารศาสตร์ที่มหาวิทยาลัย " เธอกล่าว ถามว่าทำไม เธอชี้มาที่คุณ haski , ผู้ที่เธอเรียกลุงฮัน " เพราะฮันลุงและคนอื่น ๆ เดินทาง ข้ามประเทศ และพบเด็กยากจนอย่างเรา " เธอกล่าว ฉันอยากจะเป็นนักข่าว ผมก็สามารถช่วยเด็กยากจน "

นาย haski ยอมรับว่าช่วงแรกในการผจญภัยที่แปลกประหลาดนี้ เขากังวลว่า นางสาวมาอาจจะเสียชื่อเสียงและโชคลาภอย่างสัมพัทธ์ แต่ตอนนี้เขารู้สึกอุ่นใจ " ครูของเธอกล่าวว่า เธอยังคงเป็นนักเรียนที่ดี ใครใจดีมีน้ำใจกับเพื่อนร่วมงานของเธอ " เขากล่าว คุณมาด้วย ดูเหมือนจะตระหนักว่าเธอยังคงที่จะไปไกล " ไปมหาวิทยาลัยในปักกิ่ง , " เธอกล่าวว่า " ฉันต้องทำอะไรมากในการสอบ