The design and development of conti

The design and development of continuous fermentation
systems have allowed the implementation of more costeffective
processes. Continuous processes have several
advantages compared to conventional batch processes
mainly due to the reduced construction costs of the bioreactors,
lower maintenance and operation requirements,
better process control, and higher productivities (see Table
3). For those very reasons, 30% of ethanol production facilities
in Brazil employ continuous fermentation processes
(Monte Alegre et al., 2003). Most of these advantages are
due to the high cell concentration found in these processes.
Such high densities can be reached by immobilization techniques,
recovery and recycling of cell biomass, or control of
microbial growth. The major drawback is that yeasts cultivated
under anaerobic conditions during long time diminish
their ability to synthesize ethanol. In addition, at high
dilution rates enabling elevated productivities, the substrate is not completely consumed and yields are reduced.
Aeration also plays an important role during continuous
cultivation. Cell concentration, cell yield from glucose,
and yeast viability may be enhanced by increasing air supply
whereas ethanol concentration decreases under both
microaerobic and aerobic conditions. Cell growth inhibition
by ethanol is reduced at microaerobic conditions compared
to fully anaerobic cultivation and specific ethanol
productivity is stimulated with the increase of oxygen percentage
in the feed (Alfenore et al., 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การออกแบบและพัฒนาของหมักอย่างต่อเนื่องระบบที่ได้รับอนุญาตการดำเนินการส่งผลกระทบต่อเพิ่มเติมกระบวนการนี้ กระบวนการต่อเนื่องมีหลายข้อดีเมื่อเปรียบเทียบกับกระบวนการชุดงานทั่วไปเนื่องจากการลดต้นทุนการผลิตของ bioreactorsการบำรุงรักษาต่ำและความต้องการควบคุมกระบวนการ และลดสูง (ดูตาราง3) ด้วยเหตุผลที่มาก 30% ของโรงงานผลิตเอทานอลในบราซิลใช้กระบวนการหมักอย่างต่อเนื่อง(มอนเตอเลเกร et al. 2003) ส่วนใหญ่ข้อดีเหล่านี้เนื่องจากเซลล์สูงความเข้มข้นในกระบวนการเหล่านี้ความหนาแน่นสูงเช่นสามารถเข้าถึงได้ โดยเทคนิคการตรึงการกู้คืนและการรีไซเคิลของชีวมวลเซลล์ หรือควบคุมเติบโตของจุลินทรีย์ อุปสรรคสำคัญคือ ว่า yeasts ปลูกภายใต้เงื่อนไขที่ใช้ในช่วงเวลานานลดน้อยลงความสามารถในการสังเคราะห์เอทานอล นอกจากนี้ ที่สูงเปิดสูงลดอัตราเจือจาง พื้นผิวไม่สมบูรณ์มีใช้ และผลผลิตจะลดลงอากาศยังมีบทบาทสำคัญในช่วงต่อเนื่องเพาะปลูก ความเข้มข้นของเซลล์ เซลล์ผลผลิตกลูโคสและชีวิตยีสต์อาจถูกปรับปรุง โดยการเพิ่มอากาศในขณะที่เอทานอลความเข้มข้นลดลงใต้ทั้งmicroaerobic และสภาพแอโรบิก ยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์เอทานอลจะลดลงที่ microaerobic เงื่อนไขการเปรียบเทียบการเพาะปลูกที่ไม่ใช้ออกซิเจนอย่างเต็มที่และเฉพาะเอทานอลถูกกระตุ้น ด้วยการเพิ่มขึ้นของออกซิเจนเปอร์เซ็นต์ประสิทธิภาพในอาหาร (Alfenore et al. 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การออกแบบและพัฒนาอย่างต่อเนื่องของการหมัก
ระบบได้รับอนุญาตให้ดำเนินการตามที่คุ้มค่ามากขึ้น
กระบวนการ กระบวนการอย่างต่อเนื่องมีหลาย
ข้อได้เปรียบเมื่อเทียบกับกระบวนการธรรมดาชุด
ส่วนใหญ่เนื่องจากค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างที่ลดลงของเครื่องปฏิกรณ์ชีวภาพการ
บำรุงรักษาและการดำเนินงานที่ต่ำกว่าความต้องการ
การควบคุมกระบวนการผลิตที่ดีขึ้นและผลผลิตที่สูงขึ้น (ดูตารางที่
3) ด้วยเหตุผลเหล่านั้นมาก 30% ของสิ่งอำนวยความสะดวกการผลิตเอทานอล
ในบราซิลจ้างกระบวนการหมักอย่างต่อเนื่อง
(Monte Alegre et al., 2003) ส่วนใหญ่ของข้อได้เปรียบเหล่านี้เป็น
เนื่องจากความเข้มข้นของเซลล์สูงที่พบในกระบวนการเหล่านี้.
ความหนาแน่นสูงดังกล่าวสามารถเข้าถึงได้โดยเทคนิคการตรึง,
การกู้คืนและการรีไซเคิลของชีวมวลมือถือหรือการควบคุมการ
เจริญเติบโตของจุลินทรีย์ อุปสรรคที่สำคัญคือยีสต์ที่ปลูก
ภายใต้สภาวะไร้ออกซิเจนในช่วงเวลานานลด
ความสามารถในการสังเคราะห์เอทานอล นอกจากนี้ที่สูง
อัตราการเจือจางที่ช่วยให้ผลผลิตสูงพื้นผิวที่ไม่ได้บริโภคอย่างสมบูรณ์และอัตราผลตอบแทนจะลดลง.
อากาศยังมีบทบาทสำคัญในช่วงต่อเนื่อง
การเพาะปลูก ความเข้มข้นของเซลล์ผลผลิตมือถือจากกลูโคส
และยีสต์มีชีวิตอาจจะเพิ่มขึ้นโดยการเพิ่มปริมาณอากาศ
ในขณะที่ความเข้มข้นของเอทานอลลดลงภายใต้
microaerobic และเงื่อนไขแอโรบิก ยับยั้งการเจริญเติบโตของเซลล์
จากเอทานอลจะลดลงในส่วนของเงื่อนไข microaerobic เทียบ
ในการรองรับการเพาะปลูกแบบไม่ใช้ออกซิเจนและเอทานอลที่เฉพาะเจาะจง
ในการผลิตจะถูกกระตุ้นกับการเพิ่มขึ้นร้อยละออกซิเจน
ในฟีด (Alfenore et al., 2004)