I remember once when I was in the f

I remember once when I was in the fourth grade, I really had to go to the bathroom, so I got a pass and went. Turns out I had to have diarrhea, so I did my business and walked out. My little ingenious brain was working overtime, and I realized that that is considered being sick, so maybe I could go home. I go back to class, and there's nobody except the teacher in the room, since its now recess. I go up to my teacher, and proudly announce "I had diarrhea!!!" He gives me a "WTF?" look, and I realize that my class is not outside, just in the back room getting their coats. To make matters worse, right before I said it, the new student teacher walks in. I think I left a lasting impression on her. Her first experience with a grade school kid is to hear them say something like that. She had the most disgusted look on her face. My classmates weren't too pleased either. They just sort of walked out, giving me odd little sideways glances, and I just stood there like an idiot.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมจำได้ว่า เมื่อเมื่อผมอยู่ในชั้นประถมศึกษาปี 4 จริง ๆ ผมจะไปห้องน้ำ ดังนั้นฉันได้ผ่าน และไป ปรากฎว่าผมจะมีอาการท้องร่วง ดังนั้นฉันไม่ได้ธุรกิจของฉัน และเดินออกมา สมองของฉันแยบยลน้อยทำงานล่วงเวลา และฉันรู้ว่า ที่ถือว่าเป็นการป่วย ดังนั้นบางทีฉันสามารถกลับบ้าน ฉันกลับไปเรียน และมีใครยกเว้นครูในห้องพัก ตั้งแต่การย่อมุมนี้ ผมไปขึ้นครูของฉัน และภูมิใจประกาศ "ผมท้องเสีย!!!" เขาให้ฉันดู "WTF " และฉันตระหนักว่า ฉันคลาสไม่ภายนอก ห้องพักหลังเสื้อของพวกเขาได้รับ เพื่อให้เรื่องแย่ลง ขวาก่อนฉันกล่าว ครูใหม่เดินใน ฉันคิดว่า ฉันทิ้งความประทับใจที่ยั่งยืนของเธอ ประสบการณ์ครั้งแรกของเธอกับเด็กโรงเรียนจะได้ยินพวกเขาพูดอะไรบางอย่างที่ต้องการ เธอมีลักษณะ disgusted ที่สุดบนใบหน้าของเธอ เพื่อนร่วมชั้นของฉันไม่พอใจมากเกินไปอย่างใดอย่างหนึ่ง พวกเขาเพียงแค่เรียงลำดับของเดินให้ด้านข้างเล็กน้อยสายตาแปลก ผมแปลก และเพียงแค่ยืนมีเหมือนคนบ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมจำได้ว่าครั้งหนึ่งเมื่อผมอยู่ในชั้นประถมศึกษาปีที่สี่ที่ผมจะต้องไปที่ห้องน้ำเพื่อให้ฉันได้ผ่านไปและ เปิดออกฉันจะต้องมีอาการท้องเสียดังนั้นฉันทำธุรกิจของฉันและเดินออกไป สมองอันชาญฉลาดของฉันเล็ก ๆ น้อย ๆ ทำงานล่วงเวลาและฉันรู้ว่าที่ถือว่าการป่วยดังนั้นบางทีฉันอาจจะไปที่บ้าน ผมกลับไปเรียนและไม่มีใครยกเว้นครูในห้องพักตั้งแต่ตอนนี้ปิดภาคเรียน ผมไปถึงครูของฉันและภูมิใจประกาศ "ผมมีอาการท้องเสีย !!!" เขาให้ฉัน "WTF?" มีลักษณะและฉันตระหนักดีว่าชั้นเรียนของฉันไม่ได้ออกไปข้างนอกเพียงในห้องด้านหลังของพวกเขาได้รับเสื้อ เพื่อให้เรื่องเลวขวาก่อนที่ผมจะกล่าวว่าครูนักเรียนใหม่เดินเข้ามา. ฉันคิดว่าฉันทิ้งความประทับใจกับเธอ ประสบการณ์ครั้งแรกของเธอกับเด็กโรงเรียนประถมศึกษาที่จะได้ยินพวกเขาพูดสิ่งที่ต้องการที่ เธอมีรูปลักษณ์ที่น่ารังเกียจมากที่สุดบนใบหน้าของเธอ เพื่อนร่วมชั้นของฉันไม่พอใจอย่างใดอย่างหนึ่งมากเกินไป พวกเขาเพียงแค่การจัดเรียงของเดินออกมาให้ฉันสายตาแปลก ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้านข้างและฉันก็ยืนอยู่ที่นั่นเหมือนคนงี่เง่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมจำได้ว่าเมื่อตอนฉันอยู่ ป.4 ผมต้องไปห้องน้ำ ดังนั้นฉันได้ผ่านพ้นไป กลายเป็นว่าฉันต้องท้องเสีย ผมทำธุรกิจของผม และเดินออกไป สมองอันชาญฉลาดของผมทำงานล่วงเวลา และฉันเพิ่งรู้ว่า ถือเป็นการป่วย บางทีผมอาจจะกลับบ้าน ฉันกลับไปที่ห้องเรียน และไม่มีใครนอกจากอาจารย์ในห้องพักของมัน ตั้งแต่ตอนนี้ฉันไปถึงคุณครูและภูมิใจประกาศ " ผมท้องเสีย ! ! " เขาให้ฉัน " WTF ? ฟังนะ ผมรู้ว่าชั้นไม่ได้อยู่แค่ในห้องหลังในการเสื้อของพวกเขา เพื่อให้เรื่องเลวร้าย ใช่ ก่อนที่ฉันจะพูด ครูนักเรียนใหม่เดินเข้ามา ฉันคิดว่าฉันทิ้งความประทับใจของเธอ ประสบการณ์ครั้งแรกของเธอกับเด็กประถม คือได้ยินเขาพูดแบบนั้นเธอเคยดูขยะแขยงมากที่สุดบนใบหน้าของเธอ เพื่อนๆยังไม่ค่อยพอใจเหมือนกัน พวกเขาแค่เดินออกมา ทำให้ฉันแปลกเล็กน้อยเหลือบมองด้านข้าง และฉันแค่ยืนอยู่ตรงนั้นจริงๆ