Consumerism in everyday life is gen

Consumerism in everyday life is generally considered to be negative. Consuming as much as we do in western civilisation, can give us a sense of false needs. One could suggest that it is capitalism that promotes false needs, and that consumerism is a way of controlling the public. Often the cause is cited as media. Most theorists believe that what the producer advertises through mass media such as commercials influences what the consumer buys. Eventually, material goods become commodities and extensions of peoples daily lives. However in Chapter nine of ‘Key Themes in Media Theory’, theorist John Fiske argues otherwise.
Fiske believes that popular culture is determined by the people, not by the producers of the culture industry, we are not controlled by consumerism, but rather we control it. For example when cultural or media products are put out into society, it is the public that determines whether or not said products become popular, in which case they then become a ‘necessity’ in everyday life. One of Fiske’s most relevant arguments is that of ‘consumer resistance.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริโภคนิยมในชีวิตประจำวันโดยทั่วไปจะถือเป็นค่าลบ บริโภคมากที่สุดเท่าที่เราทำในอารยธรรมตะวันตก สามารถทำให้เรารู้สึกต้องเท็จ หนึ่งอาจแนะนำว่า ระบบทุนนิยมที่ส่งเสริมความเท็จ และบริโภคนิยมนั้นเป็นวิธีการควบคุมประชาชน บ่อยครั้งสาเหตุอ้างว่าเป็นสื่อ นักทฤษฎีส่วนใหญ่เชื่อว่า ผู้ผลิตโฆษณาผ่านสื่อมวลชนเช่นภาพยนตร์โฆษณามีอิทธิพลต่อผู้บริโภคซื้ออะไร ในที่สุด สินค้าวัสดุกลายเป็น สินค้าโภคภัณฑ์และส่วนขยายของชีวิตประจำวันของคน อย่างไรก็ตาม ในบทที่เก้าของ 'รูปแบบคีย์ในทฤษฎีสื่อ' ทฤษฎีจอห์นฟิกส์แย้งเป็นอย่างอื่นฟิกส์ เชื่อว่า วัฒนธรรมสมัยนิยมจะถูกกำหนด โดยคน ไม่ โดยผู้ผลิตของอุตสาหกรรมวัฒนธรรม เราไม่ได้ควบคุม โดยบริโภคนิยม แต่ เราควบคุม สำหรับเช่นเมื่อวัฒนธรรมหรือสื่อผลิตภัณฑ์นำออกไปเข้าสังคม เป็นสาธารณะที่กำหนดหรือไม่ว่า ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวกลายเป็นที่นิยม ซึ่งในกรณี นั้นเป็น 'จำเป็น' ในชีวิตประจำวัน อาร์กิวเมนต์ของฟิกส์ส่วนเกี่ยวข้องอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นของ 'ความต้านทานของผู้บริโภค'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การคุ้มครองผู้บริโภคในชีวิตประจำวันโดยทั่วไปถือว่าเป็นลบ การบริโภคมากที่สุดเท่าที่เราทำในอารยธรรมตะวันตกสามารถให้เราความรู้สึกของความต้องการเท็จ หนึ่งอาจชี้ให้เห็นว่ามันเป็นทุนนิยมที่ส่งเสริมความต้องการเท็จและการคุ้มครองผู้บริโภคที่เป็นวิธีในการควบคุมประชาชน มักจะทำให้เกิดมีการอ้างว่าเป็นสื่อ ทฤษฎีส่วนใหญ่เชื่อว่าสิ่งที่ผู้ผลิตโฆษณาผ่านสื่อมวลเช่นโฆษณาที่มีอิทธิพลต่อสิ่งที่ซื้อของผู้บริโภค ในที่สุดกลายเป็นสินค้าวัสดุสินค้าโภคภัณฑ์และส่วนขยายของประชาชนในชีวิตประจำวัน อย่างไรก็ตามในบทที่เก้า 'หัวข้อสำคัญในทฤษฎีสื่อ' ทฤษฎีจอห์น Fiske ระบุเป็นอย่างอื่น.
Fiske เชื่อว่าวัฒนธรรมสมัยนิยมจะถูกกำหนดโดยคนที่ไม่โดยผู้ผลิตของอุตสาหกรรมวัฒนธรรมที่เราไม่ได้ถูกควบคุมโดยการคุ้มครองผู้บริโภค แต่เราควบคุม มัน. ตัวอย่างเช่นเมื่อสินค้าทางวัฒนธรรมหรือสื่อที่จะนำออกสู่สังคมก็เป็นที่สาธารณะที่กำหนดผลิตภัณฑ์หรือไม่กล่าวว่าเป็นที่นิยมซึ่งในกรณีนี้พวกเขาก็กลายเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวัน หนึ่งของการขัดแย้งที่เกี่ยวข้องมากที่สุด Fiske คือว่าของความต้านทานของผู้บริโภค.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บริโภคในชีวิตประจำวันโดยทั่วไปถือว่าเป็นลบ นานเท่าที่เราทำได้ในอารยธรรมตะวันตก สามารถให้ความรู้สึกของความเท็จ หนึ่งอาจจะบอกว่ามันเป็นทุนนิยมที่ส่งเสริมความเท็จ และการคุ้มครองผู้บริโภคเป็นวิธีควบคุมประชาชน มักจะเป็นสาเหตุที่อ้างเป็นสื่อ นักทฤษฎีส่วนใหญ่เชื่อว่า สิ่งที่ผู้ผลิตโฆษณาผ่านสื่อ เช่น อิทธิพลของโฆษณาที่ผู้บริโภคซื้อ ในที่สุด , สินค้าวัสดุกลายเป็นสินค้าโภคภัณฑ์และนามสกุลของปากท้องประชาชน แต่ในบทที่เก้า " ธีม " สื่อสำคัญในทฤษฎีทฤษฎีจอห์น Fiske โต้แย้งเป็นอย่างอื่นประมงเชื่อว่าความนิยมวัฒนธรรมถูกกำหนดโดยประชาชน ไม่ใช่โดยผู้ผลิตของอุตสาหกรรมวัฒนธรรม เราไม่ได้ควบคุมด้วยกระแสบริโภคนิยม แต่เราควบคุมมันได้ ตัวอย่างเช่นเมื่อผลิตภัณฑ์ทางวัฒนธรรม หรือสื่อจะใส่ออกไปในสังคม มันเป็นที่สาธารณะที่กำหนดหรือไม่ว่าผลิตภัณฑ์ที่เป็นที่นิยม ซึ่งในกรณีนี้พวกเขาก็กลายเป็น " ความจำเป็น " ในชีวิตประจําวัน หนึ่งของฟิสค์ที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของ " อาร์กิวเมนต์คือความต้านทานของผู้บริโภค”