Next day. I was loitering around (a

Next day.

I was loitering around (again) in the surroundings of Roxy who was reading on the first floor of the inn.

I wanted her to ask me if there was anything she didn't know.

Not anyone else, but me.


"Umm, Rudi...”

"Yes, what is it? Sensei!"

"You're distracting me wandering around in front of me."


Roxy said that while smiling bitterly.


"Please excuse me."


I lowered my head and planned to leave that place.


I see.

I'm distracting her.

That's right, isn't it? I'm just a hindrance to her reading, aren't I?

It's no good to be a hindrance.

That's not my real intention.

I just wanted to be of help to sensei.

But, it can't be helped.

If I'm a hindrance, then it can't be helped.

I'll go somewhere.

That's right, I'll go to some kind of unpopular bar.

Occasionally, it might be good to drink alone.

Let's do that.


"Rudi."


However, there I heard a voice call out to me from behind.


"If you have the spare time to keep wandering around, there are various points in this book that I don't get. So, please tell me…"

"Yes!"


I immediately sat down next to Roxy.

I think it was the fastest Mach in the world.

If I had a dog's tail attached, I'm sure it would appear to be floating in the air from how fast it would be wagging around.


"Where is it? Please ask anything."


Ah… at any rate, Roxy is really small.

I'm sure it's in part related to the fact that my body is bigger, though.

If I were to put her on top of my lap, I'm sure I would snugly be able to wrap her up.

I'm sure she would get angry if I were to place her there, though...


"..."


And then I look, Roxy is looking at me with slanted, upturned eyes. [6]


"What's wrong, sensei?"


After asking that, Roxy quickly turned away and faced the book.


"No, it's nothing at all. It's about this part though...”


Before one knows, I've considerably outgrown her after all.

She might be mortified over it.

It seems she's bothered over her short height after all.


While such exchanges continued, I spent almost a full day reading together with Roxy.


I'm satisfied.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันถัดไป ฉันถูกมากยิ่งสถาน (อีกครั้ง) ในสภาพแวดล้อมของ Roxy ที่ถูกอ่านในชั้นแรกน่าจะ ฉันอยากให้เธอถามฉันถ้า มีอะไรที่เธอไม่รู้ ไม่ใคร แต่ฉัน "อึม Rudi..." "ใช่ มันคืออะไร อาจารย์" "คุณกำลังรบกวนฉันเตร่หน้าฉัน" ร็อกกล่าวว่า ในขณะที่ยิ้มพิรี้พิไร "นะ" หัวของฉันลดลง และออกจากสถานที่ที่วางแผนไว้ เข้าใจแล้ว ฉันกำลังรบกวนเธอ ถูกต้อง ไม่มัน ฉันเป็นเพียงกำแพงไปอ่านของเธอ ไม่ฉัน ไม่ดีเป็น กำแพงได้ ที่ไม่ใช่เจตนาจริงของฉัน ผมแค่ต้องการจะช่วยอาจารย์ แต่ ไม่สามารถช่วย ถ้าฉันเป็นกำแพง แล้วจะไม่สามารถช่วยเหลือ ฉันจะไปไหน ถูกต้อง จะไปแถบกฏหมายบางประการ บางครั้ง มันอาจจะไปดื่มคนเดียว ลองทำดู "Rudi" อย่างไรก็ตาม มีฉันได้ยินเสียงเรียกผมจากด้านหลัง "ถ้าคุณมีเวลาว่างเพื่อให้กิจกรรมนันทนาการ มีจุดต่าง ๆ ในหนังสือเล่มนี้ที่ฉันไม่ได้รับ ดังนั้น กรุณาบอก... " "ใช่" ฉันทันทีนั่งลงข้าง Roxy ผมคิดว่า มันเป็นเครื่องที่เร็วที่สุดในโลก ถ้าผมแนบหางของสุนัข ฉันแน่ใจว่า มันจะปรากฏจะลอยอยู่ในอากาศจากความเร็วจะ wagging สถาน "ที่จะเป็นหรือไม่ สอบถามอะไร" อา...ในอัตราใด ๆ Roxy เป็นเล็ก ผมมั่นใจว่า ในส่วนสัมพันธ์กับความจริงที่ว่า ร่างกายของฉันเป็นใหญ่ แม้ว่า ถ้าเธอวางบนตักของฉัน ฉันว่า ฉันจะแน่นเพียงสามารถห่อตัวเธอ ผมมั่นใจว่า เธอจะได้รับโกรธถ้าผมจะทำเธอมี แม้ว่า... "..." แล้วขอดู Roxy กำลังที่ผม ด้วยสายตาเอียง upturned [6] "มีอะไรผิด อาจารย์? " หลังจากถามว่า Roxy หัน และต้องเผชิญกับหนังสือ ไม่ได้อะไรเลย มันเป็นเรื่องของส่วนนี้ว่า..." ก่อนใครรู้ ฉันได้มาก outgrown เธอหลังจากนั้น เธออาจจะ mortified มัน ดูเหมือนเธอจะ bothered เหนือความสูงของเธอสั้นหลังจากทั้งหมด ขณะแลกเปลี่ยนดังกล่าวอย่างต่อเนื่อง ผมใช้เวลาเกือบวันเต็มอ่านกับ Roxy ฉันพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันถัดไป. ผมก็เดินเตร่ไปรอบ ๆ (อีกครั้ง) ในสภาพแวดล้อมของร็อกที่ถูกอ่านบนชั้นแรกของโรงแรม. ฉันอยากให้เธอถามฉันว่ามีอะไรที่เธอไม่เคยรู้. คนอื่นไม่ได้ แต่ฉัน. " อืมมฤดี ... " "ใช่มันคืออะไร? อาจารย์! " "คุณกำลังเสียสมาธิผมเดินไปรอบ ๆ ในด้านหน้าของฉัน." ร็อกกล่าวว่าในขณะที่ยิ้มอย่างขมขื่น. "ได้โปรดยกโทษให้ฉัน." ฉันลดลงหัวของฉันและวางแผนที่จะออกจากสถานที่. ฉันเห็น. ฉันเบี่ยงเบนความสนใจของเธอที่เหมาะสมไม่ได้หรือไม่ฉันแค่อุปสรรคต่อการอ่านของเธอไม่ได้ฉัน? มันไม่ดีที่จะเป็นอุปสรรค. นั่นไม่ใช่ความตั้งใจจริงของฉัน. ฉันเพียงแค่ต้องการที่จะช่วยให้อาจารย์. แต่ก็ ช่วยไม่ได้. ถ้าผมอุปสรรคแล้วมันช่วยไม่ได้. ฉันจะไปที่ไหนสักแห่ง. ที่เหมาะสมฉันจะไปกับชนิดของบาร์เป็นที่นิยมบาง. บางครั้งมันอาจจะดีในการดื่มเพียงอย่างเดียว . ลองทำ. "ฤดี." แต่มีผมได้ยินเสียงเรียกออกมาให้ฉันจากด้านหลัง. "ถ้าคุณมีเวลาว่างที่จะให้เดินไปรอบ ๆ ที่มีจุดต่าง ๆ ในหนังสือเล่มนี้ที่ผมไม่ได้รับ ดังนั้นกรุณาช่วยบอกฉัน ... " "ใช่!" ฉันทันทีนั่งลงถัดจาก Roxy. ฉันคิดว่ามันเป็นเครื่องที่เร็วที่สุดในโลก. ถ้าฉันมีหางของสุนัขที่แนบมาผมว่ามันจะดูเหมือนจะลอยอยู่ใน อากาศจากวิธีการที่รวดเร็วมันจะกระดิกไปรอบ ๆ . "มันอยู่ที่ไหน กรุณาถามอะไร. " อ่า ... ในอัตราใด ๆ ร็อกที่มีขนาดเล็กจริงๆ. ผมมั่นใจว่าจะเป็นในส่วนที่เกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่าร่างกายของฉันมีขนาดใหญ่แม้ว่า. ถ้าฉันจะทำให้เธอบนตักของฉันฉัน แน่ใจว่าฉันอย่างอบอุ่นจะสามารถตัดเธอขึ้น. ฉันแน่ใจว่าเธอจะโกรธถ้าผมจะวางเธอมี แต่ ... "... " แล้วฉันดูร็อกที่กำลังมองหาที่ผมด้วยเป๋หงาย ตา. [6] "มีอะไรผิดอาจารย์?" หลังจากที่ถามว่าร็อกได้อย่างรวดเร็วและหันไปเผชิญหน้ากับหนังสือเล่มนี้. "ไม่มีก็ไม่มีอะไรเลย มันเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมแม้เรื่องนี้ ... " ก่อนใครรู้ว่าฉันได้เติบโตอย่างมากของเธอหลังจากที่ทั้งหมด. เธออาจจะตกใจมากกว่านั้น. ดูเหมือนว่าเธอใส่ใจมากกว่าความสูงสั้นของเธอหลังจากที่ทั้งหมด. ในขณะที่การแลกเปลี่ยนดังกล่าวอย่างต่อเนื่องผมใช้เวลาเกือบเต็ม วันอ่านร่วมกับร็อก. ฉันพอใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในวันถัดไป

ผมมาด้อมๆมองๆแถวนี้ ( อีกครั้ง ) ในสภาพแวดล้อมของ Roxy ที่อ่านอยู่ชั้นล่างของโรงแรม

อยากให้เธอถามฉันว่ามีอะไรที่เธอยังไม่รู้

ไม่ใช่ใครคนอื่น แต่ฉัน


" เอ่อ รูดี้ . . . . . . . "

" ครับ ทำไมเหรอครับ " อาจารย์ !

" เธอกวนใจฉันอยู่ตรงหน้าฉัน "


Roxy กล่าวว่าในขณะที่ยิ้มอย่างขมขื่น


" ขอโทษนะครับ

"ฉันก้มหน้าและวางแผนที่จะออกจากสถานที่นั้น


ผมเห็น

ผมกวนเธอ

ใช่มั้ย ? ฉันแค่ขัดขวางการอ่านของเธอใช่มั้ย ?

มันไม่ ดี เป็น ป้องกัน

ไม่ใช่เจตนาที่แท้จริงของผม

ผมเพียงต้องการช่วยท่าน

แต่ก็ช่วยไม่ได้

ถ้าผมขัดขวาง ก็ช่วยไม่ได้

ผมจะออกไปข้างนอก

ใช่แล้วฉันจะไม่ไปเป็นแถบ

บางครั้ง มันอาจจะดีที่จะดื่มคนเดียว

ไปกันเถอะ


" รูดี้ "


แต่ผมได้ยินเสียงตะโกนเรียกฉันจากข้างหลัง


" ถ้าคุณมีเวลาว่างให้วิ่งเล่น มีจุดต่าง ๆในหนังสือเล่มนี้ ที่ ฉัน ไม่ ได้ ดังนั้น โปรดบอกฉัน . . . . . . . "

" ใช่


ผมรีบนั่งลงข้างๆ ร็อกซี่

ฉันคิดว่ามันเป็นเครื่องที่เร็วที่สุดในโลก

ถ้าผมมีหมาหางแนบ ผมแน่ใจว่ามันจะปรากฏขึ้นเพื่อให้ลอยอยู่ในอากาศ จากวิธีการที่รวดเร็วก็จะกระดิกหางอยู่ใกล้ๆ


" มันอยู่ไหน ? โปรดถามอะไรเลย "


อ่า . . . . . . . ในอัตราใด Roxy มีขนาดเล็กจริงๆ

ผมแน่ใจว่ามันอยู่ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่าร่างกายของฉันคือ ขนาดใหญ่ , แม้ว่า

ถ้าผมจะวางเธอบนตักของฉันผมแน่ใจว่าผมจะแน่นสามารถตัดขึ้นของเธอ

ผมแน่ใจว่าเธอจะโกรธ ถ้าผมเป็นสถานที่ที่เธอมี แต่ . . . . . . .

" . . . . . . . "


แล้วผมดู Roxy เป็นมองฉันด้วยเอนหงาย , ตา [ 6 ]


" เป็นอะไรครับคุณหมอ ? "


หลังจากถามว่าร็อกซี่รีบหันไปและเจอหนังสือ


" มันไม่มีอะไรเลย มันเกี่ยวกับส่วนนี้ แต่ . . . . . "


ก่อนที่จะรู้ฉันมากโค่งของเธอหลังจากที่ทั้งหมด

เธออาจจะตกใจซะมากกว่า

ดูเหมือนเธอกังวลมากกว่าความสูงสั้นของเธอหลังจากที่ทั้งหมด


ส่วนเช่นการแลกเปลี่ยนอย่างต่อเนื่อง ผมใช้เวลาเกือบเต็มวัน ด้วยกันกับอ่านร็อกซี่


ผมพอใจ