Him being like this, instead made S

Him being like this, instead made Su Luo even more curious.

With one move, she pulled open Nangong Liuyun’s clothing at the front of his chest. Nangong Liuyun’s reaction was very big and he gave a loud shout: “Female pervert!”

However, when she saw the wound on Nangong Liuyun’s chest, in a split second, Su Luo’s nose soured and tears directly tumbled down.

That originally the sparkling and translucent skin that was like jade on his chest, was currently covered in sinister cuts.

The most serious wound was from a sword cut that began from the left side of his chest, and slanted towards the right abdomen. This wound was at least twenty centimeters long.

The skin and flesh on both sides turned outwards, and she could see the bloody slit in the middle. After passing through and being immersed in seawater…that cut was even more terribly sinister, seeing it made Su Luo’s hair stand up.

She immediately supported him to sit down once more, reproaching and criticizing him: “Do you know how serious this wound is? Why still insist on concealing it from me!”

The rim of Su Luo’s eyes were slightly red, a strong sense of being choked by sobs was in her voice.

A devilish smile appeared on Nangong Liuyun’s wan face: “Finally saw Su girl sniveling, so hard to come by. Do you really not know that this king concealed it just because I want your heart to give birth to guilt?”

Already reached this point, still teasing her!

Recalling that just a moment ago, she had sent a fist which heavily smashed into his chest to push him away, suddenly, Su Luo’s heart ached sorely, and she said a sentence in a low voice: “Nangong, I am sorry.”

“Don’t ever say ‘I am sorry’ to this king. This king doesn’t need these three words.” Nangong Liuyun tenderly caressed her face: “As long as you obediently stay by this king’s side, then you will never need to say these three words.”

Su Luo was crouching in a kneeling position in front of him. Hesitating for a moment, she finally still nodded her head and asked with deep concern: “How is this wound of yours? What kind of medicine does it need?”

It was a pity that even though she was an Elementary Apothecary, the time she had dealt in it was still short, so her foundation was still not firm yet.

Nangong Liuyun, with Su Luo’s help, slowly stood up: “Blood-clotting pill, there should be medicinal herbs in this mountain.”

Nangong Liuyun raised his head to look at the color of the sky and said to Su Luo: “First, let’s look for a place to settle down, it’s almost about to rain.”

Su Luo raised her head and looked at the sky.

Not a cloud could be seen in the azure sky. The clear sky was bathed in a blue-green color, where did it even have the appearance of being about to rain?

However, since Nangong Liuyun said it like this, he definitely had his reasons.

Su Luo nodded her head: “Okay, we won’t be leaving this uninhabited island in a short period of time. We ought to find a place to stay and settle down.”

Su Luo gave Nangong a guilty glance.

He was injured this severely, and she also didn’t know when he overtook her and found her on this uninhabited island. This weak, yet he still risked his life, receiving more internal injuries to rescue her from that layer of ice. Yet, she only…

Nangong Liuyun pinched her nose. His smile was devilishly charming and enchanting, with the corner of his lips raised slightly said: “Since you feel sorry for this king, then from now on, you should wait upon this king properly. You can’t resist a second time, humph, humph.”

Saying this, he pulled at Su Luo’s slender shoulder, and nearly all his weight was transferred to and being supported by Su Luo’s body. He had an appearance of being about to collapse and faint at anytime.

Really was putting his words into action.

Suddenly, Su Luo could not help but force a smile, how could she still dare to push him away?

Su Luo could only slowly move forward while half-hugging and half-supporting him.

Rather, the other person was so happy that his phoenix eyes were almost closed together, content and relaxed.

They didn’t walk for long before Nangong Liuyun’s footsteps paused slightly and he pointed in a direction for Su Luo. Su Luo followed along his line of sight and looked, she saw a cave hidden under a drooping Wisteria tree.

It seemed that even though he received a severe wound, Nangong Liuyun’s insights were still as sharp as before.

“I’ll go and take a look.” Su Luo leaned Nangong Liuyun against an ancient tree and diligently instructed him with this sentence.

A smile was exposed at the corner of Nangong Liuyun’s mouth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาเป็นเช่นนี้ แทนทำ Su Luo ยิ่งอยากรู้อยากเห็นย้ายหนึ่ง เธอดึงเสื้อผ้าเปิด Nangong Liuyun ที่ด้านหน้าของหน้าอกของเขา ปฏิกิริยา Nangong Liuyun ใหญ่มาก และเขาให้ตะโกนเสียงดัง: "หญิงทางที่ผิด"อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเห็นบาดแผลบนหน้าอก Nangong Liuyun ในแยกที่สอง Su Luo จมูกถูกทำให้เน่า และน้ำตาร่วงลงมาลงตรงเดิมผิวเปล่งประกาย และกระจ่างใสที่เหมือนหยกอก ว่าในขณะนี้ครอบคลุมในตัดอุบาทว์บาดแผลที่ร้ายแรงที่สุดจากดาบตัดที่เริ่มจากด้านซ้ายของหน้าอกของเขา และเอียงไปทางช่องท้องด้านขวา แผลนี้ได้นานอย่างน้อย 20 เซนติเมตรผิวและเนื้อทั้งสองด้านเปิดออกไปด้านนอก และเธอเห็นร่องเลือดตรงกลาง หลังจากผ่านและถูกแช่อยู่ในน้ำทะเล...ที่ตัดได้แม้อุบาทว์มากชะมัด เห็นมันทำ Su Luo ผมยืนขึ้นเธอทันทีสนับสนุนเขาจะนั่งลงอีกครั้ง reproaching และวิจารณ์เขา: "คุณรู้แผลนี้เป็นไร ทำไมยังคงยืนยันในการปกปิดจากฉัน"ขอบของ Su Luo ตาเล็กน้อยสีแดง จิตสำนึกที่มีการสำลักด้วยเสียงสะอื้นเป็นในเสียงของเธอรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้าหวาน Nangong Liuyun: "ก็เห็นสาว Su sniveling จึงยากที่จะมา คุณจริง ๆ ไม่รู้ว่า พระนี้ปกปิดมันเพียง เพราะต้องการหัวใจของคุณเพื่อให้เกิดความผิด"ถึงจุดนี้ ยัง ล้อเล่นเธอRecalling that just a moment ago, she had sent a fist which heavily smashed into his chest to push him away, suddenly, Su Luo’s heart ached sorely, and she said a sentence in a low voice: “Nangong, I am sorry.”“Don’t ever say ‘I am sorry’ to this king. This king doesn’t need these three words.” Nangong Liuyun tenderly caressed her face: “As long as you obediently stay by this king’s side, then you will never need to say these three words.”Su Luo was crouching in a kneeling position in front of him. Hesitating for a moment, she finally still nodded her head and asked with deep concern: “How is this wound of yours? What kind of medicine does it need?”It was a pity that even though she was an Elementary Apothecary, the time she had dealt in it was still short, so her foundation was still not firm yet.Nangong Liuyun, with Su Luo’s help, slowly stood up: “Blood-clotting pill, there should be medicinal herbs in this mountain.”Nangong Liuyun raised his head to look at the color of the sky and said to Su Luo: “First, let’s look for a place to settle down, it’s almost about to rain.”Su Luo raised her head and looked at the sky.Not a cloud could be seen in the azure sky. The clear sky was bathed in a blue-green color, where did it even have the appearance of being about to rain?However, since Nangong Liuyun said it like this, he definitely had his reasons.Su Luo nodded her head: “Okay, we won’t be leaving this uninhabited island in a short period of time. We ought to find a place to stay and settle down.”Su Luo gave Nangong a guilty glance.He was injured this severely, and she also didn’t know when he overtook her and found her on this uninhabited island. This weak, yet he still risked his life, receiving more internal injuries to rescue her from that layer of ice. Yet, she only…Nangong Liuyun pinched her nose. His smile was devilishly charming and enchanting, with the corner of his lips raised slightly said: “Since you feel sorry for this king, then from now on, you should wait upon this king properly. You can’t resist a second time, humph, humph.”Saying this, he pulled at Su Luo’s slender shoulder, and nearly all his weight was transferred to and being supported by Su Luo’s body. He had an appearance of being about to collapse and faint at anytime.Really was putting his words into action.Suddenly, Su Luo could not help but force a smile, how could she still dare to push him away?Su Luo could only slowly move forward while half-hugging and half-supporting him.Rather, the other person was so happy that his phoenix eyes were almost closed together, content and relaxed.They didn’t walk for long before Nangong Liuyun’s footsteps paused slightly and he pointed in a direction for Su Luo. Su Luo followed along his line of sight and looked, she saw a cave hidden under a drooping Wisteria tree.It seemed that even though he received a severe wound, Nangong Liuyun’s insights were still as sharp as before.“I’ll go and take a look.” Su Luo leaned Nangong Liuyun against an ancient tree and diligently instructed him with this sentence.A smile was exposed at the corner of Nangong Liuyun’s mouth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเป็นเช่นนี้แทนที่จะทำซู Luo แม้อยากรู้อยากเห็นมากขึ้น. กับหนึ่งย้ายเธอดึงเสื้อผ้าเปิด Nangong Liuyun ที่ด้านหน้าของหน้าอกของเขา ปฏิกิริยา Nangong Liuyun เป็นใหญ่มากและเขาให้ตะโกนดัง ๆ : "ในทางที่ผิดหญิง" . แต่เมื่อเธอเห็นแผลที่หน้าอก Nangong Liuyun ของในเสี้ยววินาทีจมูกซู Luo ของบูดและน้ำตาร่วงลงตรงที่เดิมเป็นประกายและ ผิวโปร่งแสงที่เป็นเหมือนหยกบนหน้าอกของเขาถูกปกคลุมในปัจจุบันตัดอุบาทว์. บาดแผลร้ายแรงที่สุดเกิดจากการตัดดาบที่เริ่มจากด้านซ้ายของหน้าอกของเขาและเอียงไปทางหน้าท้องด้านขวา แผลนี้เป็นเวลาอย่างน้อยยี่สิบเซนติเมตรยาว. ผิวหนังและเนื้อทั้งสองด้านเปิดออกและเธอจะได้เห็นร่องเลือดอยู่ตรงกลาง หลังจากผ่านและถูกแช่ในน้ำทะเล ... ที่ตัดก็ยิ่งน่ากลัวชะมัดเห็นมันทำผมซู Luo ลุกขึ้นยืน. เธอได้รับการสนับสนุนทันทีเขาจะนั่งลงอีกครั้งปากเสียและวิจารณ์เขาว่า "คุณรู้วิธีการที่รุนแรงแผลนี้อยู่ ? ทำไมยังคงยืนยันในการปกปิดจากฉัน " ขอบตาซู Luo ของคนสีแดงเล็กน้อยความรู้สึกที่แข็งแกร่งของการถูกสำลักโดยสะอื้นอยู่ในเสียงของเธอ. รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้าของ wan Nangong Liuyun ว่า" ในที่สุดก็เห็นซูหญิงสาวที่พูดเลอะเทอะ, จึงยากที่จะมาด้วย คุณจริงๆไม่ทราบว่ากษัตริย์นี้ปกปิดมันเป็นเพียงแค่เพราะฉันต้องการหัวใจของคุณที่จะให้กำเนิดความผิด? " แล้วมาถึงจุดนี้ยังคงหยอกล้อเธอ! เรียกว่ารอสักครู่ที่ผ่านมาเธอได้ส่งกำปั้นซึ่งได้ถูกทุบอย่างหนักในหน้าอกของเขา ที่จะผลักดันเขาออกไปก็หัวใจซู Luo ของปวดร้าวอย่างมากและเธอบอกว่าประโยคในเสียงต่ำ "Nangong ฉันขอโทษ." "ไม่เคยพูดว่า 'ฉันขอโทษ' to กษัตริย์ กษัตริย์นี้ไม่จำเป็นต้องทั้งสามคำ "Nangong Liuyun ละม่อมลูบใบหน้าของเธอ". ตราบใดที่คุณเชื่อฟังอยู่เคียงข้างของกษัตริย์นี้แล้วคุณจะไม่จำเป็นต้องพูดทั้งสามคำ ". ซู Luo ถูกหมอบอยู่ในตำแหน่งนั่งคุกเข่า ตรงหน้าของเขา. ลังเลอยู่ครู่หนึ่งเธอก็ยังคงพยักหน้าและถามด้วยความกังวลลึก: "วิธีเป็นแผลนี้ของคุณ? สิ่งที่ชนิดของยาไม่ก็ต้อง? " มันเป็นที่น่าเสียดายว่าถึงแม้เธอเป็นประถม Apothecary เวลาที่เธอได้กระทำในมันก็ยังคงสั้นดังนั้นรากฐานของเธอก็ยังไม่กระชับเลย. Nangong Liuyun ด้วยความช่วยเหลือซู Luo ของ ช้าลุกขึ้นยืน: "ยาแข็งตัวของเลือดควรจะมีสมุนไพรที่ภูเขานี้." Nangong Liuyun ยกศีรษะของเขาไปดูที่สีของท้องฟ้าและพูดกับซู Luo: "อันดับแรกให้มองหาสถานที่ที่จะปักหลัก ก็เกือบจะมีฝนตก. " ซู Luo ยกหัวของเธอและมองไปที่ท้องฟ้า. ไม่ได้เป็นเมฆอาจจะเห็นในท้องฟ้าสีฟ้า ? ฟ้าใสได้รับการอาบน้ำในสีฟ้าสีเขียวสีที่มันไม่ได้มีลักษณะของการเกี่ยวกับฝนอย่างไรก็ตามตั้งแต่ Nangong Liuyun กล่าวว่าเช่นนี้แน่นอนเขามีเหตุผลของเขา. ซู Luo พยักหน้าเธอ: "โอเค เราจะไม่ออกจากเกาะที่ไม่มีใครอยู่นี้ในระยะเวลาสั้น ๆ เราควรจะหาสถานที่ที่จะอยู่และปักหลัก. " ซู Luo ให้ Nangong อย่างรวดเร็วมีความผิด. เขาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงนี้และเธอก็ยังไม่ทราบว่าเมื่อเขาทันเธอและพบว่าเธอไม่มีใครอยู่บนเกาะนี้ นี้อ่อนแอ แต่เขายังคงเสี่ยงชีวิตของเขาได้รับบาดเจ็บภายในมากขึ้นเพื่อช่วยชีวิตเธอจากชั้นน้ำแข็ง แต่เธอเท่านั้น ... Nangong Liuyun บีบจมูกของเธอ รอยยิ้มของเขาเป็นระยำตำบอนที่มีเสน่ห์และมีเสน่ห์กับมุมของริมฝีปากของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยกล่าวว่า "เมื่อคุณรู้สึกเสียใจสำหรับพระมหากษัตริย์นี้แล้วจากนี้ไปคุณควรรอกษัตริย์นี้อย่างถูกต้อง คุณไม่สามารถต้านทานเป็นครั้งที่สอง, ฮึ, ฮึ. " คำพูดนี้เขาดึงไหล่เรียวซู Luo และเกือบทั้งหมดน้ำหนักของเขาถูกย้ายไปและได้รับการสนับสนุนโดยร่างกายของซู Luo เขามีลักษณะของการเป็นเรื่องเกี่ยวกับการยุบและจาง ๆ ได้ตลอดเวลา. จริงๆคือการวางคำพูดของเขาไปสู่การปฏิบัติ. ทันใดนั้นซู Luo ไม่สามารถช่วย แต่ฝืนยิ้มว่าเธอยังคงกล้าที่จะผลักดันให้เขาไป? ซู Luo เท่านั้นช้าสามารถย้าย ไปข้างหน้าในขณะที่ครึ่งกอดและครึ่งสนับสนุนเขา. แต่คนอื่น ๆ มีความสุขมากที่ตา Phoenix ของเขาถูกปิดเกือบกันเนื้อหาและผ่อนคลาย. พวกเขาไม่ได้เดินนานก่อนที่จะเดินตามรอยเท้า Nangong Liuyun หยุดชั่วคราวเล็กน้อยและเขาชี้ให้เห็นใน ทิศทางซู Luo ซู Luo ตามตามแนวของเขาในการมองเห็นและมองเธอเห็นถ้ำที่ซ่อนอยู่ใต้ต้นไม้ Wisteria หลบตา. มันดูเหมือนว่าถึงแม้เขาได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงเชิงลึก Nangong Liuyun ของเขายังคงเป็นคมเป็นก่อน. "ฉันจะไปและใช้เวลา ดู. "ซู Luo โน้ม Nangong Liuyun กับต้นไม้โบราณและขยันขันแข็งสั่งให้เขากับประโยคนี้. รอยยิ้มที่ได้สัมผัสที่มุมปาก Nangong Liuyun ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาเป็นแบบนี้แทน ทำให้ ซู ลู ยิ่งอยากรู้กับย้ายหนึ่ง เธอดึงเสื้อผ้าของนังก๊อก liuyun เปิดในด้านหน้าของหน้าอก ปฏิกิริยาของนังก๊อก liuyun มันใหญ่มาก และเขาก็ตะโกนเสียงดัง " หญิงวิปริต "อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นบาดแผลบนหน้าอกของนังก๊อก liuyun ในแยกที่สอง , ซูหลัวจมูกด้วยกันและน้ำตาร่วงโดยตรงลงที่แต่เดิมเป็นประกาย และโปร่งแสง ผิวหนังที่เป็นเหมือนหยกบนหน้าอกของเขาเป็นปัจจุบันครอบคลุมในแผลน่ากลัวแผลที่ร้ายแรงที่สุด คือ จากดาบที่ตัดนั้น เริ่มจากด้านซ้ายของหน้าอกของเขาและเป๋ต่อท้องด้านขวา แผลนี้อย่างน้อย 20 เซนติเมตรยาวผิวหนังและเนื้อทั้งสองด้านหันออกข้างนอก เธอเห็นปาดเลือดที่อยู่ตรงกลาง หลังจากผ่าน และถูกแช่อยู่ในน้ำทะเล . . . . . . . ที่ตัดก็ยิ่งโคตรน่ากลัว เห็นมันทำให้ซูลู ผมยืนขึ้นทันทีที่เธอสนับสนุนเขาให้นั่งลงอีกครั้ง ตำหนิและวิจารณ์เขา : " คุณรู้ว่าบาดแผลนี้ร้ายแรงแค่ไหน ? ทำไมถึงยังยืนกรานที่จะปกปิดมันจากฉัน "ขอบของซู หลัว ดวงตามีสีแดงเล็กน้อย ความรู้สึกถูกสำลักสะอื้นอยู่ในเสียงของเธอรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้าหวานของนังก๊อก liuyun : " ในที่สุดก็เจอ ซู หญิงสาวสะอึกสะอื้น ยากที่จะมาด้วย คุณไม่รู้ว่าพระราชานี้ปกปิดมันเพราะฉันต้องการหัวใจของคุณเพื่อให้เกิดความรู้สึกผิด "เดินมาถึงจุดนี้ ยังคงแกล้งเธอนึกถึงที่เมื่อครู่นี้ เธอได้ส่งกำปั้นหนักทุบลงไปที่หน้าอกที่จะผลักเขาออกไป จู่ๆ หัวใจของ ซู หลัวเจ็บปวดอย่างมาก เธอกล่าวประโยคด้วยเสียงต่ำ : " นังก๊อก ฉันขอโทษ " ." อย่าพูด " ขอโทษ " กษัตริย์นี้ พระมหากษัตริย์ไม่ต้องสามคำเหล่านี้ " นังก๊อก liuyun อ่อนหวานลูบใบหน้าของเธอ : " ตราบใดที่คุณสามารถอยู่ด้วยนี้ฝ่าบาท แล้วคุณจะไม่ต้องพูดสามคำเหล่านี้ "ซู หลัวถูกหมอบในท่าคุกเข่าต่อหน้าเขา ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดเธอก็ยังคงพยักหน้าหัวของเธอและถามอย่างเป็นห่วง " แล้วแผลของเจ้า ? ยาอะไร มันต้องการอะไร "แต่น่าเสียดายที่แม้ว่าเธอเป็นเภสัชกรประถม เวลาที่เธอได้รับมันก็ยังคงสั้น ดังนั้น มูลนิธิของเธอยังไม่มั่นคงเลยนังก๊อก liuyun กับซูหลอช่วย ค่อยๆ ยืนขึ้น : การแข็งตัวของเลือด ยา ควรมีสมุนไพรบนภูเขานี้ " .นังก๊อก liuyun ยกศีรษะของเขาดูสีของท้องฟ้าและพูดกับซู Luo : " ก่อนอื่น หาที่ลงตัว มันกำลังจะตก อีก "ซู หลัว ยกหัวของเธอและมองไปที่ท้องฟ้าไม่เมฆอาจจะเห็นในท้องฟ้าสีฟ้า ท้องฟ้าใสอาบด้วยสีเขียว ซึ่งมันมีลักษณะของการเป็นเกี่ยวกับฝนอย่างไรก็ตาม ตั้งแต่นังก๊อก liuyun พูดแบบนี้ เขาก็ต้องมีเหตุผลของเขาซูหลัวพยักหน้าหัวของเธอ : " โอเค เราไม่ต้องออกจากเกาะร้างนี้ในช่วงเวลาสั้นของเวลา เราควรจะหาที่พัก และปักหลัก "ซูหลัวให้นังก๊อกมองผิดเขาได้รับบาดเจ็บนี้อย่างรุนแรง และเธอยังไม่ได้รู้ว่าเมื่อเขามายังเธอและพบเธอบนเกาะร้างนี้ อ่อนแอ แต่เขาก็ยังเสี่ยงชีวิต ได้รับบาดเจ็บภายในมากขึ้น เพื่อช่วยเธอจากชั้นของน้ำแข็ง แต่เธอ . . . . . . .นังก๊อก liuyun หยิกจมูกของเธอ รอยยิ้มของเขาอย่างชั่วร้ายเสน่ห์และมีเสน่ห์ มีมุมของริมฝีปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย กล่าวว่า " เพราะคุณรู้สึกเสียใจสำหรับพระมหากษัตริย์นี้ จากนี้ไป คุณควรรอเมื่อกษัตริย์องค์นี้ได้ถูกต้อง คุณไม่สามารถต้านทานเวลาที่สอง ฮึ ฮึ "พูดจบก็ดึงซูหลัวเรียวไหล่ และเกือบทั้งหมดน้ำหนักของเขาถูกย้าย และได้รับการสนับสนุน โดยร่างกายของซูหลอ . เขามีลักษณะที่ปรากฏของการเกี่ยวกับการยุบและเป็นลมได้ทุกเมื่อจริงๆใส่คำพูดลงในการกระทำจู่ๆ ซู ลู ไม่สามารถช่วย แต่ฝืนยิ้ม เธอยังกล้าผลักไสเขาล่ะ ?ซูหลัวจะค่อยๆเลื่อนไปข้างหน้าในขณะที่ครึ่งครึ่งและกอดให้กำลังใจเขาแต่คนอื่นมีความสุขมากที่ตา Phoenix ของเขาเกือบจะปิดกัน เนื้อหา และผ่อนคลายพวกเขาไม่ได้เดินมานาน ก่อนที่นังก๊อก liuyun ฝีเท้าชะงักเล็กน้อยและเขาชี้ไปในทิศทางที่ให้ซูหลอ . ซู หลัว ตามไปตามสายของสายตาไปมอง เธอเห็นถ้ำที่ซ่อนอยู่ภายใต้ย้อยวิสทีเรีย ต้นไม้มันดูเหมือนว่า แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บรุนแรง ของนังก๊อก liuyun ลึกยังคงเป็นคมเช่นเดิม" เดี๋ยวฉันไปดู " ซูหลัวพิงนังก๊อก liuyun กับต้นไม้โบราณ และขยันแนะนำเขาด้วยประโยคนี้รอยยิ้มถูกเปิดเผยที่มุมปากนังก๊อก liuyun .