Another compelling sociological loo

Another compelling sociological look at the current obesity epistemic comes from Dixon and Broom (2007). They reject as too simplistic the popular eat less and/or exercise more recommendation coming from many health care professions. The want to know, for example, what it means to eat right, why we are not eating more nutrient-dense foods, and what barriers might be keeping people from becoming more physically fit? These questions point to a host of often-ignored variables that need to be better understood and included in discussions about weight gain and health, like leisure time (or lack thereof), the commodification of food preparation, the changing structure of our food system, food policy, car dependence, over-aggressive marketing of nutritiously shallow food products, changing parental pressures, and barriers to self-powered forms of personal transportation. Doing this shows weigh gain to be a sociological problem rather than product of individual weakness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

น่าสนใจสังคมวิทยามองดูที่โรคอ้วนในปัจจุบัน epistemic มาจากดิกสันและไม้กวาด (2007) พวกเขาปฏิเสธเป็นง่ายเกินไปนิยมรับประทานน้อย หรือออกกำลังกายคำแนะนำเพิ่มเติมมาจากหลายวิชาชีพที่ดูแลสุขภาพ ต้องการรู้ เช่น ความหมาย ของการกินขวา ทำไมเราจะไม่กินอาหารสารอาหารหนาแน่น และสิ่งอุปสรรคอาจจะให้ผู้คนกลายเป็นพอดีกับร่างกายมากขึ้น คำถามเหล่านี้ชี้ไปยังโฮสต์ของตัวแปรที่มักละเลยที่จำเป็นต้องเข้าใจดีขึ้น และรวมอยู่ในการสนทนาเกี่ยวกับโครงสร้างการเปลี่ยนแปลงของระบบอาหารของเรา นโยบายอาหาร รถพึ่งพาอาศัย กัน การตลาดของผลิตภัณฑ์อาหารตื้น nutritiously, over-aggressive น้ำหนัก เป็นสินค้าของเตรียมอาหาร และ สุขภาพ เช่นเวลาพักผ่อน (หรือขาดดังกล่าว) การเปลี่ยนแรงกดดันโดยผู้ปกครอง และอุปสรรคเป็นตัวขับเคลื่อนรูปแบบการขนส่งส่วนบุคคล การทำเช่นนี้แสดงน้ำหนักกำไรจะ เป็นปัญหาสังคมวิทยามากกว่าผลิตภัณฑ์ของความอ่อนแอแต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีกรูปลักษณ์ที่น่าสนใจทางสังคมวิทยาที่ epistemic โรคอ้วนในปัจจุบันมาจากดิกสันและไม้กวาด (2007) พวกเขาปฏิเสธเป็นง่ายเกินไปที่นิยมกินน้อยลงและ / หรือการออกกำลังกายมากขึ้นคำแนะนำมาจากอาชีพการดูแลสุขภาพมาก ต้องการที่จะทราบเช่นสิ่งที่มันหมายถึงการกินที่ถูกต้องทำไมเราไม่ได้รับประทานอาหารที่มีคุณค่าทางอาหารสูงมากขึ้นและสิ่งที่ปัญหาและอุปสรรคที่อาจจะมีการรักษาผู้คนจากมากขึ้นพอดีกับร่างกาย? คำถามเหล่านี้ชี้ไปยังโฮสต์ของตัวแปรที่มักจะละเลยที่จะต้องมีความเข้าใจที่ดีขึ้นและรวมอยู่ในการอภิปรายเกี่ยวกับการเพิ่มน้ำหนักและสุขภาพเช่นเวลาว่าง (หรือขาดมัน) ที่เป็นสินค้าของการเตรียมอาหาร, โครงสร้างที่เปลี่ยนแปลงไปของระบบอาหารของเรา นโยบายอาหารพึ่งพารถมากกว่าเชิงรุกการตลาดของผลิตภัณฑ์อาหาร nutritiously ตื้นเปลี่ยนแรงกดดันผู้ปกครองและอุปสรรคในรูปแบบตัวขับเคลื่อนของการขนส่งส่วนบุคคล การทำเช่นนี้แสดงให้เห็นว่ามีน้ำหนักกำไรเป็นปัญหาทางสังคมวิทยามากกว่าผลิตภัณฑ์ของความอ่อนแอของแต่ละบุคคล