22. The Country of the QuadlingsThe

22. The Country of the Quadlings
The four travelers passed through the rest of the forest in safety, and when they came out from its gloom saw before them a steep hill, covered from top to bottom with great pieces of rock.
"That will be a hard climb," said the Scarecrow, "but we must get over the hill, nevertheless."
So he led the way and the others followed. They had nearly reached the first rock when they heard a rough voice cry out, "Keep back!"
"Who are you?" asked the Scarecrow.
Then a head showed itself over the rock and the same voice said, "This hill belongs to us, and we don't allow anyone to cross it."
"But we must cross it," said the Scarecrow. "We're going to the country of the Quadlings."
"But you shall not!" replied the voice, and there stepped from behind the rock the strangest man the travelers had ever seen.
He was quite short and stout and had a big head, which was flat at the top and supported by a thick neck full of wrinkles. But he had no arms at all, and, seeing this, the Scarecrow did not fear that so helpless a creature could prevent them from climbing the hill. So he said, "I'm sorry not to do as you wish, but we must pass over your hill whether you like it or not," and he walked boldly forward.
As quick as lightning the man's head shot forward and his neck stretched out until the top of the head, where it was flat, struck the Scarecrow in the middle and sent him tumbling, over and over, down the hill. Almost as quickly as it came the head went back to the body, and the man laughed harshly as he said, "It isn't as easy as you think!"
A chorus of boisterous laughter came from the other rocks, and Dorothy saw hundreds of the armless Hammer-Heads upon the hillside, one behind every rock.
The Lion became quite angry at the laughter caused by the Scarecrow's mishap, and giving a loud roar that echoed like thunder, he dashed up the hill.
Again a head shot swiftly out, and the great Lion went rolling down the hill as if he had been struck by a cannon ball.
Dorothy ran down and helped the Scarecrow to his feet, and the Lion came up to her, feeling rather bruised and sore, and said, "It is useless to fight people with shooting heads; no one can withstand them."
"What can we do, then?" she asked.
"Call the Winged Monkeys," suggested the Tin Woodman. "You have still the right to command them once more."
"Very well," she answered, and putting on the Golden Cap she uttered the magic words. The Monkeys were as prompt as ever, and in a few moments the entire band stood before her.
"What are your commands?" inquired the King of the Monkeys, bowing low.
"Carry us over the hill to the country of the Quadlings," answered the girl.
"It shall be done," said the King, and at once the Winged Monkeys caught the four travelers and Toto up in their arms and flew away with them. As they passed over the hill the Hammer-Heads yelled with vexation, and shot their heads high in the air, but they could not reach the Winged Monkeys, which carried Dorothy and her comrades safely over the hill and set them down in the beautiful country of the Quadlings.
"This is the last time you can summon us," said the leader to Dorothy; "so good-bye and good luck to you."
"Good-bye, and thank you very much," returned the girl; and the Monkeys rose into the air and were out of sight in a twinkling.
The country of the Quadlings seemed rich and happy. There was field upon field of ripening grain, with well-paved roads running between, and pretty rippling brooks with strong bridges across them. The fences and houses and bridges were all painted bright red, just as they had been painted yellow in the country of the Winkies and blue in the country of the Munchkins. The Quadlings themselves, who were short and fat and looked chubby and good-natured, were dressed all in red, which showed bright against the green grass and the yellowing grain.
The Monkeys had set them down near a farmhouse, and the four travelers walked up to it and knocked at the door. It was opened by the farmer's wife, and when Dorothy asked for something to eat the woman gave them all a good dinner, with three kinds of cake and four kinds of cookies, and a bowl of milk for Toto.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

22 ประเทศ Quadlings
นักท่องเที่ยว 4 ผ่านในส่วนเหลือของป่าในด้านความปลอดภัย และเมื่อพวกเขาออกมาจากของหยีเห็นก่อนที่พวกเขาเนินเขาสูงชัน ครอบคลุมจากบนลงล่างมีชิ้นดีของร็อค
"ที่จะปีนยาก หุ่นไล่กากล่าวว่า "แต่เราต้องได้รับมากกว่าเขา อย่างไรก็ตาม"
เพื่อให้ เขานำทาง และอื่น ๆ ตาม มีเกือบเข้าถึงหินครั้งแรกเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงหยาบร้อง "ให้กลับ"
"คุณคือใคร" ถามหุ่นไล่กา.
แล้วหัวหน้าแสดงตัวเองผ่านร็อค และเสียงเดียวกันว่า "เขานี้เป็นของเรา และเราไม่ยอมให้ใครข้าม"
"แต่เราต้องข้าม หุ่นไล่กากล่าวว่า "เรากำลังจะไปประเทศของ Quadlings"
"แต่คุณจะไม่" ตอบกลับเสียง และมีขั้นบันไดพอร็อคคนแปลกประหลาดที่เคยเห็นนักท่องเที่ยว
เขาค่อนข้างสั้น และ stout และมีหัวขนาดใหญ่ ที่ด้านบนแบน และสนับสนุนคอหนาเต็มไปด้วยริ้วรอย แต่เขามีแขนไม่มีเลย และ เห็น หุ่นไล่กาไม่กลัวว่า กำพร้าดังนั้นสิ่งมีชีวิตที่สามารถป้องกันไม่ให้ปีนเขา เขาว่า "ฉันขอทำ ตามที่คุณต้องการ แต่เราต้องผ่านเนินเขาของคุณว่าคุณชอบมัน หรือ ไม่ และเขาเดินอย่างกล้าหาญไป
ด่วนเป็นฟ้าผ่าหัวของคนยิงไปข้างหน้าและคอของเขาเหยียดจนหลงหุ่นไล่กาตรงกลางด้านบนของหัว ที่ถูกแบน และส่งเขาไม้ลอย เล่า เป็นเนินเขาลง เกือบได้ผลเร็วก็มาหัวกลับร่างกาย และคนหัวเราะอย่างหนัก ตามที่เขากล่าวว่า "มัน ไม่ง่ายอย่างที่คุณคิด"
การประสานเสียงหัวเราะอึกทึกมาจากหินอื่น ๆ และโดโรธีเห็นร้อย armless ค้อนหัวตามเนินเขา หนึ่งหลังหินทุก.
สิงโตกลายเป็นโกรธมากที่เสียงหัวเราะที่เกิดจาก mishap ของหุ่นไล่กา และให้เสียงคำรามเสียงดังที่ได้พูดย้ำเช่นฟ้าร้อง เขาเส้นประขึ้นเขา
อีก หัวยิงอย่างรวดเร็วออก และสิงโตดีไปกลิ้งลงเขาถ้าเขามีหลง โดยลูกปืนใหญ่
โดโรธีวิ่งลงช่วยหุ่นไล่กาเท้า และสิงโตมาให้เธอ ความรู้สึกค่อนข้าง bruised และเจ็บ และว่า, "มันไม่สู้คนยิงหัว ไม่สามารถทนต่อไป"
"เราทำอะไร แล้ว" เธอถามได้
"เรียกลิงปีก"แนะนำวู้ดแมนดีบุก"คุณมียังคงสิทธิในการสั่งอีกครั้ง"
"ดี เธอตอบ และเธอวางลงบนหมวกทองพูดคำมายากล ลิงได้เป็นพร้อมท์เช่นเคย และในครู่ วงทั้งยืนก่อน her.
"บ้างคำสั่งของคุณ" ทูลพญาลิง โค้งน้อย
"ดำเนินการเรามากกว่าเขาประเทศของ Quadlings"ตอบสาว
"นั้นจะต้องทำ กล่าวว่า พระมหากษัตริย์ และกันลิงปีกหางสี่นักและ Toto แขนของพวกเขา และบินไปกับพวกเขา ขณะที่พวกเขาส่งผ่านเขา หัวค้อน yelled กับ vexation และยิงหัวของพวกเขาสูงในอากาศ แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าถึงลิงปีก ซึ่งดำเนินโดโรธีและเพื่อนร่วมงานของเธออย่างปลอดภัยผ่านเนินเขา และกำหนดไว้ในประเทศที่สวยงามของ Quadlings
"นี้เป็นครั้งสุดท้ายที่คุณสามารถเรียกเรา กล่าวว่า ผู้นำกับโดโรธี "ลานั้นและขอให้คุณโชคดี"
"ลา และขอบคุณมาก, " คืนสาว และลิงกุหลาบไปในอากาศอยู่ในแสงที่ตา
ประเทศของ Quadlings ดูเหมือนรวย และมีความสุข มีฟิลด์เมื่อฟิลด์ของ ripening ข้าว มีถนนปูห้องทำงานระหว่าง และสวย rippling brooks กับสะพานแข็งแรงทั่วไป รั้ว และบ้าน และสะพานได้ทั้งหมดทาสีแดง เช่นเดียวกับที่พวกเขาได้ถูกทาสีเหลืองในประเทศของ Winkies และสีน้ำเงินของ Munchkins ในประเทศ Quadlings ตัวเอง ผู้ที่อ้วน และสั้น และดูท้วม และ good-natured ได้แต่งตัวในสีแดง ซึ่งแสดงให้เห็นสดใสกับหญ้าสีเขียวและใบสีเหลืองเมล็ด
ลิงที่ได้ตั้งค่าลงใกล้กับคุณภาพ และนักท่องเที่ยว 4 เดินขึ้นไป และโบว์ลิ่งที่ประตู เปิด โดยภรรยาของชาวนา และเมื่อโดโรธีขอให้ผู้หญิงกินให้ทุกมื้ออาหารดี มีสามประเภทของเค้กและคุกกี้สี่ชนิด และน้ำนม Toto

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

22. ประเทศ Quadlings
สี่เดินทางผ่านส่วนที่เหลือของป่าในด้านความปลอดภัยและเมื่อพวกเขาได้ออกมาจากความเศร้าโศกของพวกเขาก่อนที่จะเห็นเนินเขาสูงชันปกคลุมจากด้านบนลงล่างที่มีชิ้นส่วนที่ดีของหิน
"นั่นจะเป็น ปีนยาก "กล่าวว่าหุ่นไล่กา" แต่เราจะต้องได้รับมากกว่าเนินเขายังคง. "
ดังนั้นเขาจึงนำวิธีการและอื่น ๆ ตามมา พวกเขาได้ถึงเกือบหินก้อนแรกเมื่อพวกเขาได้ยินเสียงร้องออกมาหยาบ "ให้กลับ"
"คุณเป็นใคร?" ถามหุ่นไล่กา
หัวแล้วแสดงให้เห็นว่าตัวเองกว่าหินและเสียงเดียวกันกล่าวว่า "เนินเขานี้เป็นของเราและเราจะไม่อนุญาตให้ทุกคนที่จะข้ามมัน."
"แต่เราต้องข้ามมัน" หุ่นไล่กากล่าวว่า "เรากำลังจะไปยังประเทศของ Quadlings."
"แต่คุณจะไม่ได้!" ตอบเสียงและมีก้าวจากด้านหลังหินที่แปลกประหลาดคนเดินทางเคยเห็น
เขาเป็นคนที่ค่อนข้างสั้นและอ้วนและมีหัวใหญ่ซึ่งเป็นแบนที่ด้านบนและได้รับการสนับสนุนโดยคอหนาเต็มไปด้วยริ้วรอย แต่เขาไม่มีแขนเลยและเห็นนี้หุ่นไล่กาไม่ได้กลัวว่าสิ่งมีชีวิตที่ทำอะไรไม่ถูกจึงสามารถป้องกันไม่ให้พวกเขาจากการปีนเขา ดังนั้นเขาจึงกล่าวว่า "ฉันขอโทษที่จะไม่ทำตามที่คุณต้องการ แต่เราต้องผ่านไปเนินเขาของคุณไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่" และเขาเดินไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญ
เป็นอย่างรวดเร็วเป็นฟ้าผ่าศีรษะของชายคนยิงไปข้างหน้าและลำคอของเขายืด ออกไปจนถึงด้านบนของหัวที่มันเป็นแบนหลงหุ่นไล่กาอยู่ตรงกลางและส่งเขาไม้ลอย, กว่าและมากกว่าลงเนินเขา เกือบจะเป็นอย่างที่มันมาหัวเดินกลับไปที่ร่างกายและชายคนนั้นหัวเราะอย่างรุนแรงในขณะที่เขากล่าวว่า "มันไม่ง่ายอย่างที่คุณคิด"
นักร้องเสียงหัวเราะของอาสาสมัครมาจากหินอื่น ๆ และโดโรธีเห็นหลายร้อย ของแขนค้อนหัวกับเนินเขาซึ่งเป็นหนึ่งในหินที่อยู่เบื้องหลังทุก
สิงโตกลายเป็นค่อนข้างโกรธที่เสียงหัวเราะที่เกิดจากอุบัติเหตุหุ่นไล่กาและให้เสียงคำรามดังที่สะท้อนเหมือนฟ้าร้องเขาประขึ้นเขา
อีกครั้งหัวยิงอย่างรวดเร็ว ออกไปและสิงโตที่ดีไปกลิ้งลงเนินเขาราวกับว่าเขาได้รับการตีด้วยปืนใหญ่ลูก
โดโรธีวิ่งลงและช่วยให้หุ่นไล่กากับเท้าของเขาและสิงโตขึ้นมาหาเธอรู้สึกค่อนข้างช้ำและเจ็บและกล่าวว่า "มันไม่มีประโยชน์ที่จะต่อสู้กับคนที่มีหัวการถ่ายภาพ; ไม่มีใครสามารถทนต่อพวกเขา."
"สิ่งที่เราสามารถทำแล้ว"? เธอถาม
"โทรปีกลิง" ชี้ให้เห็นชายตัดไม้ดีบุก "คุณมีสิทธิที่จะยังคงคำสั่งพวกเขาอีกครั้ง."
"ดีมาก" เธอตอบและวางบนโกลเด้น Cap เธอพูดคำวิเศษ ลิงพบว่าให้เช่นเคยและในช่วงเวลาไม่กี่วงทั้งหมดยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ
"สิ่งที่เป็นคำสั่งของคุณหรือไม่" ถามกษัตริย์ของลิงที่โค้งต่ำ
"Carry เราไปเนินเขาไปยังประเทศของ Quadlings" สาวตอบ
"มันจะต้องทำ" กล่าวว่าพระมหากษัตริย์และในครั้งเดียวปีกลิงจับสี่นักเดินทางและ โตโต้ขึ้นมาในอ้อมแขนของพวกเขาและบินไปกับพวกเขา ขณะที่พวกเขาผ่านไปเนินเขาค้อนหัวตะโกนด้วยความเดือดร้อนและยิงหัวของพวกเขาสูงในอากาศ แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าถึงปีกลิงซึ่งถือโดโรธีและสหายของเธอได้อย่างปลอดภัยผ่านเนินเขาและพวกเขาตั้งลงในประเทศที่สวยงาม ของ Quadlings
"นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่คุณสามารถเรียกเราว่า" ผู้นำที่โดโรธีกล่าวว่า ". ดังนั้นดีลาก่อนและโชคดีกับคุณ"
"ดีลาก่อนและขอขอบคุณเป็นอย่างมาก" กลับสาว; และลิงเพิ่มขึ้นไปในอากาศและออกจากสายตาวิบวับใน
ประเทศของ Quadlings ดูเหมือนอุดมไปด้วยและมีความสุข มีสาขาตั้งอยู่ที่ด้านสุกข้าวกับถนนที่วิ่งระหว่างปูและลำธาร rippling สวยด้วยสะพานที่แข็งแกร่งในพวกเขา รั้วและบ้านและสะพานถูกทาสีสีแดงสดใสเช่นเดียวกับที่พวกเขาได้รับการทาสีเหลืองในประเทศของวินกีส์และสีฟ้าในประเทศของมันชกิน Quadlings ตัวเองที่เป็นระยะสั้นและไขมันและมองอ้วนและอัธยาศัยดีถูกสวมใส่ในสีแดงซึ่งแสดงให้เห็นความสดใสกับหญ้าสีเขียวและสีเหลืองเม็ด
ลิงได้ตั้งพวกเขาลงใกล้บ้านและนักท่องเที่ยวที่เดินสี่ ขึ้นไปและเคาะที่ประตู มันถูกเปิดออกโดยภรรยาของชาวนาและเมื่อโดโรธีถามหาบางสิ่งบางอย่างที่จะกินผู้หญิงคนนั้นให้พวกเขาทั้งหมดอาหารที่ดีมีสามชนิดของเค้กและสี่ชนิดของคุกกี้และชามนมโตโต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

22 ดินแดนของพวกควอดลิงส์
นักเดินทางทั้งสี่ผ่านป่านั้นไปโดยปลอดภัย และเมื่อออกมาจากความมืดทึบเห็นเนินเขาสูงอยู่เบื้องหน้า ครอบคลุมตั้งแต่บนลงล่างด้วยหินก้อนใหญ่ๆ .
" คงจะปีนยาก”หุ่น ไล่กาพูด " แต่เราต้อง เหนือเนินเขา อย่างไรก็ตาม "
ก็เลยนำวิธีและคนอื่น ๆตามพวกเขาเกือบจะถึงหินก้อนแรก ก็ ได้ยิน เสียงร้องหยาบกระด้างว่า " ให้กลับมา "
" นายเป็นใคร ? " หุ่นไล่กาถาม .
แล้วหัวโผล่ออกมา เหนือหินเป็นเสียงเดียวกันว่า " ภูเขานี้เป็นของเรา และเราไม่อนุญาตให้ใครข้ามไป "
" แต่เราต้องข้าม”หุ่น ไล่กา ' ' เรากำลังจะไปดินแดนของพวกควอดลิงส์ "
" แต่คุณจะไม่ ! ตอบเสียงและก็เดินจากหลังก้อนหินประหลาด ชายนักเดินทางเคยเห็น .
เขาค่อนข้างสั้น และแข็งแรง มีหัวโตที่ตอนบนแบนราบและได้รับการสนับสนุนโดยที่คอหนา เต็มไปด้วยริ้วรอย แต่เขาไม่มีอาวุธเลย และเห็นหุ่นไล่กาก็ไม่กลัวว่าคนที่น่าสมเพชนี้จะป้องกันพวกเขาจากการปีนภูเขา เขาพูดว่า " ผมขอโทษจะไม่ทำอย่างที่คุณต้องการแต่เราต้องข้ามเนินเขาของคุณไม่ว่าคุณจะชอบมันหรือไม่ " และเขาก็เดินตรงไปอย่างกล้าหาญ
รวดเร็วราวกับฟ้าแลบหัวของชายนั้นก็ยิงไปข้างหน้าและคอของเขาก็ยืดออกจนด้านบนของหัวที่แบนนั้น ปะทะหุ่น ไล่กาตรงกลางเขาไม้ลอย ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลงเนิน เกือบจะทันทีที่มันมาถึงหัวกลับไปที่ร่างกายชายคนนั้นหัวเราะอย่างหนัก ตามที่เขากล่าวว่า " มันไม่ง่ายอย่างที่คุณคิด !
นักร้องประสานเสียงของอึกทึกเสียงหัวเราะมาจากหินก้อนอื่น ๆ และโดโรธี ก็ เห็นหลายร้อยของหัวค้อน armless บนเนินเขาหนึ่งอยู่หลังหินทุกก้อน
สิงโตกลายเป็นค่อนข้างโกรธเสียงหัวเราะที่เกิดจากอุบัติเหตุของหุ่น ไล่กา และให้ดังแผดก้องราวฟ้าร้อง เขาวิ่งขึ้นเนิน
หัวนั้นยิงออกมาอีกอย่างรวดเร็วและสิงโตใหญ่ก็กลิ้งลงเนินเขาเป็นถ้าเขาถูกลูกปืนใหญ่ปะทะ .
โดโรธีวิ่งลงไปช่วยหุ่นไล่กากับเท้าของเขา และสิงโตก็เข้ามาหาเธอ รู้สึกว่าฟกช้ำและเจ็บปวด และบอกว่า " มันไม่มีประโยชน์ที่จะสู้กับคนยิงหัว ไม่มีใครสามารถทนต่อพวกเขา . "
" เราสามารถทำอะไรแล้ว ? เธอถาม .
" เรียกลิงติดปีก ," แนะนำชายตัด ไม้ดีบุก " คุณยังมีสิทธิ์ที่จะสั่งอีกครั้ง "
" ดีมาก " เธอตอบแล้วใส่หมวกทอง เธอพึมพำคาถานั้น ลิงรวดเร็วอย่างเช่นเคย ในช่วงเวลาไม่กี่ทั้งวงยืนอยู่ต่อหน้าเธอ
" นี่เป็นคำสั่ง " ? สอบถาม ราชาลิง ก้มหัวต่ำ .
" อุ้มเราข้ามภูเขาไปยังดินแดนของพวกควอดลิงส์ ," เด็กหญิงตอบ .
" ได้กล่าวว่า " กษัตริย์และเมื่อลิงติดปีกได้สี่คน และโต โต้ ขึ้นแขน บิน ไป กับพวกเขา เมื่อมันข้ามภูเขา ค้อนหัวตะโกนด้วยความโกรธและยิงศีรษะของพวกเขาสูงในอากาศ แต่ ไม่ ถึง ลิงติดปีกที่อุ้มโดโรธีและสหายของเธออย่างปลอดภัยผ่านเนินเขาและพวกเขาตั้งลงในประเทศที่งดงามของพวกควอดลิงส์ .
" นี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่คุณจะเรียกเราว่า " หัวหน้าพูดกับโดโรธีว่า ` ` ดังนั้นลาก่อนและโชคดีที่คุณ "
" ลาก่อนและขอบคุณ มาก " กลับมา ผู้หญิง และลิงเพิ่มขึ้นไปในอากาศและหายไปจากสายตาใน
วิบวับดินแดนของพวกควอดลิงส์ดูร่ำรวยและมีความสุข มีสนามบนสนามการสุกของเมล็ดกับถนนที่วิ่งระหว่าง และ สวย ไหล แรงข้ามสะพานบรูคส์กับพวกเขา รั้วและบ้านและสะพานถูกทาสีแดง เหมือนกับที่พวกเขาเคยทาสีเหลือง ในดินแดนของพวกวินกีส์และสีฟ้าในประเทศของเจ้าตัวเล็ก พวกควอดลิงส์ตัวเองใครเป็นคนเตี้ยอ้วน ดูอ้วน และมีอัธยาศัยดี มีชุดสีแดง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าสว่างตัดกับหญ้าสีเขียวและสีเหลืองเม็ด .
ลิงตั้งไว้ใกล้กับ บ้านไร่ และทั้งสี่คนก็เดินไปเคาะที่ประตู มันถูกเปิดโดยภรรยาของชาวนา เมื่อโดโรธีถามว่ามีอะไรกินหญิงให้หมดดีเย็นสามประเภทของเค้กและสี่ชนิดของคุกกี้และนมหนึ่งถ้วยสำหรับโตโต้ .