The memory back then rose once agai

The memory back then rose once again in his mind, and it made every word Xiao Lie said sorrowful. “Back then, before your father handed you to your foster father, your mother tattooed the character ‘An’ on your left arm so that they could one day find you again… After you were born, your mother named you Xiao An. That ‘An’ on your left arm is your name and resulted from the hope that you and your foster parents could escape danger safely and that they would be able to reunite with you in the future.”

Xiao Yun was stunned for a long time, and then slowly, he pulled up the sleeve of his left arm. On the forearm close to the top, the small, delicate character “An” was clearly printed there.

Looking just like Xiao Ying from back then, and the “An” on his arm… There was no need for Yun Che’s explanation, everything was already proven incredibly clearly.

“Grandfather,” Yun Che smiled and said, “I didn’t lie to you back then right? I knew that you two will one day reunite. Xiao Yun… he is your grandfather.”

Xiao Yun tried his best to suppress the uncontrollable emotion in his heart. He swiftly stepped forward and kneeled down heavily before Xiao Lie. “Grandson Xiao Yun greets grandfather… grandson is unfilial. I was born more than twenty years but still hadn’t been able to express my filial piety before grandfather, and allowed grandfather to suffer from pain and worry.”

Xiao Lie had been holding his tears back, but the moment he heard Xiao Yun’s words, he burst into tears… he had imagined countless of times what it would be like to reunite with his grandson. But back then, they had personally placed him in danger. Even if he was still alive, he wasn’t able carry out his responsibility of raising him all these years. In addition, even if they were to reunite one day… if his grandson knew what happened back then, it would be reasonable for his grandson to hate him, blame him, and ignore him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน่วยความจำกลับมาแล้วเพิ่มขึ้นอีกครั้งในใจของเขา และมันทำทุกคำที่พูดโกหกเสี่ยวอกตรม "กลับมาแล้ว ก่อนที่คุณพ่อมอบคุณคุณพ่ออุปถัมภ์ คุณแม่ของคุณชายอักขระ ' An' บนแขนซ้ายของคุณ เพื่อให้พวกเขาสามารถ วันหนึ่งพบกับคุณอีก... หลังจากคุณเกิด คุณแม่ชื่อคุณเซียวมี ที่ ' An' บนแขนซ้ายของคุณเป็นชื่อของคุณ และเป็นผลมาจากความหวังว่า คุณและพ่อแม่อุปถัมภ์สามารถหนีจากภัยอันตรายได้อย่างปลอดภัย และว่า พวกเขาจะสามารถรวมตัวกับคุณในอนาคต "เสี่ยวหยุนอึ้งไปเป็นเวลานาน แล้ว ช้า เขาดึงขึ้นแขนของแขนซ้ายของเขา บนแขนใกล้ด้านบน ตัวเล็ก ละเอียดอ่อน "เป็น" ได้อย่างชัดเจนมีมองเหมือนเสี่ยวหยิงจากหลังแล้ว และ "ผิด" บนแขนของเขา... มีไม่จำเป็นต้องอธิบาย Yun Che ทุกอย่างแล้วถูกพิสูจน์อย่างชัดเจน"ปู่ Che ยืนยิ้ม และกล่าว ว่า "ฉันไม่ได้โกหกคุณขวากลับมาแล้ว ผมรู้ว่า คุณสองจะหนึ่งวันรวมตัว เสี่ยวหยุน...เขาเป็นปู่ของคุณ "Xiao Yun พยายามดีที่สุดจะระงับอารมณ์ไม่สามารถควบคุมได้ในหัวใจของเขา เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และ kneeled ลงมาอย่างหนักก่อนโกหกเสี่ยว "หลาน Xiao Yun ทักทายปู่...หลานชายเป็น unfilial ฉันเกิดมามากกว่ายี่สิบปีแต่ยังไม่ได้สามารถแสดงความกตัญญูของฉันยึดถือก่อนปู่ และอนุญาตให้คุณตาต้องทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด และกังวล"เสี่ยวโกหกมีการเก็บน้ำตาของเขากลับ แต่ในขณะที่เขาได้ยินคำ Xiao Yun เขาลุกน้ำตา...เขาที่คิดเวลานับไม่ถ้วนของสิ่งที่มันจะเป็นเช่นการ reunite กับเหลน แต่กลับมาแล้ว พวกเขาเป็นการส่วนตัวทรงวางเขาตกอยู่ในอันตราย แม้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่ เขาไม่สามารถ ดำเนินการความรับผิดชอบของเขาเลี้ยงเขาทุกปีเหล่านี้ นอกจากนี้ แม้ว่าพวกเขาจะรวมตัววันหนึ่ง...ถ้าหลานชายของเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกลับมาแล้ว มันจะเหมาะสมสำหรับหลานชายของเขาเกลียดเขา ตำหนิเขา และไม่สนใจเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน่วยความจำกลับมาแล้วเพิ่มขึ้นอีกครั้งในใจของเขาและมันทำให้คำโกหกเสี่ยวกล่าวว่ามีความทุกข์ทุก "กลับมาแล้วก่อนที่คุณพ่อของคุณส่งคุณพ่อบุญธรรมของคุณแม่ของคุณสักตัวอักษร 'เกิด' บนแขนซ้ายของคุณเพื่อให้พวกเขาสามารถอยู่มาวันหนึ่งได้พบกับคุณอีกครั้ง ... หลังจากที่คุณเกิดของคุณแม่ชื่อคุณเสี่ยว ว่า 'เกิด' บนแขนซ้ายของคุณเป็นชื่อของคุณและเป็นผลมาจากความหวังว่าคุณและพ่อแม่อุปถัมภ์ของคุณอาจหลบหนีอันตรายได้อย่างปลอดภัยและว่าพวกเขาจะสามารถที่จะรวมตัวกับคุณในอนาคต. "

เสี่ยวหยุนตะลึงมาเป็นเวลานาน แล้วค่อยๆเขาดึงขึ้นที่แขนแขนซ้ายของเขา บนแขนใกล้กับด้านบนขนาดเล็กตัวละครที่ละเอียดอ่อน "เป็น" ถูกตีพิมพ์อย่างชัดเจนมี

มองเหมือน Xiao Ying จากกลับมาแล้วและ "เป็น" บนแขนของเขา ... ไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบาย Yun เจ๊ไม่ได้, ทุกอย่างที่ได้รับการพิสูจน์แล้วอย่างไม่น่าเชื่ออย่างชัดเจน

"คุณปู่" เจ๊ยุนยิ้มและกล่าวว่า "ผมไม่ได้อยู่กับคุณกลับมาแล้วใช่มั้ย? ผมรู้ว่าคุณทั้งสองวันหนึ่งจะรวมตัว เสี่ยวหยุน ... เขาเป็นคุณปู่ของคุณ. "

เสี่ยวหยุนพยายามอย่างที่สุดที่จะระงับอารมณ์ที่ไม่สามารถควบคุมในหัวใจของเขา เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและคุกเข่าลงอย่างหนักก่อนที่จะโกหกเสี่ยว "หลานชายเสี่ยวหยุนทักทายคุณปู่ ... หลานชายเป็น unfilial ผมเกิดมานานกว่ายี่สิบปี แต่ก็ยังไม่ได้รับสามารถที่จะแสดงความกตัญญูของฉันก่อนที่คุณปู่และได้รับอนุญาตปู่ต้องทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดและกังวล. "

เสี่ยวโกหกได้รับการถือครองน้ำตาของเขากลับมา แต่ขณะที่เขาได้ยินคำเสี่ยวหยุนของ เขาออกมาเป็นน้ำตา ... เขาได้คิดที่นับไม่ถ้วนครั้งสิ่งที่มันจะชอบที่จะรวมตัวกับหลานชายของเขา แต่กลับมาแล้วพวกเขาได้วางไว้โดยส่วนตัวเขาตกอยู่ในอันตราย แม้ว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่เขาก็ไม่สามารถดำเนินการรับผิดชอบของเขาในการเลี้ยงดูเขาทุกปีเหล่านี้ นอกจากนี้แม้ว่าพวกเขาจะรวมตัววันหนึ่ง ... ถ้าหลานชายของเขารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกลับมาแล้วมันจะเป็นที่เหมาะสมสำหรับหลานชายของเขาที่จะเกลียดเขาตำหนิเขาและสนใจเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความทรงจำที่กลับมาเพิ่มขึ้นอีกครั้งในจิตใจของเขา และมันทำให้ทุกคำเสี่ยวโกหกบอกว่าเศร้า . " ในตอนนั้น ก่อนที่พ่อของนายส่งนายพ่อเลี้ยงของคุณแม่สักตัว ' ' แขนซ้ายของคุณเพื่อให้พวกเขาสามารถวันหนึ่งได้เจอเธออีกครั้ง . . . . . . . หลังจากเกิดมา แม่ชื่อ คุณเสี่ยว . ว่า ' ' แขนซ้ายของคุณเป็นชื่อของคุณ และเป็นผลจากหวังว่าคุณและพ่อแม่บุญธรรมของคุณอาจหนีอันตรายอย่างปลอดภัยและว่าพวกเขาจะรวมตัวกับคุณในอนาคต . "เสี่ยวหยุนตะลึงอยู่นาน แล้วค่อยๆ เขาดึงแขนของแขนซ้ายของเขา บนปลายแขนใกล้กับด้านบนเล็ก บอบบาง ตัว " " ให้พิมพ์มีเหมือนเสี่ยวอิงจากด้านหลังแล้ว และ " " บนแขนของเขา . . . ไม่ต้องเป็นยุนเช อธิบายทุกอย่างได้พิสูจน์อย่างชัดเจน" คุณปู่ " ยุนเช ยิ้มและกล่าวว่า " ผมไม่ได้โกหกเธออีกใช่มั้ย ? ฉันรู้ว่าคุณสองคนวันหนึ่งจะรวมตัว . เสี่ยวหยุน . . . ปู่ของคุณ”เสี่ยวหยุนพยายามของเขาที่ดีที่สุดที่จะระงับความรู้สึกที่ควบคุมไม่ได้ในจิตใจของเขา เขารีบก้าวออกมาและได้คุกเข่าลงอย่างหนัก ก่อนที่เสี่ยว โกหก " หลานชายเสี่ยวหยุนทักทายคุณปู่ . . . . . . . หลานจะได้ ฉันเกิดมายี่สิบกว่าปี แต่ยังไม่สามารถแสดงออกลูกกตัญญูก่อนปู่ และอนุญาตให้คุณปู่ต้องประสบความเจ็บปวดและเป็นกังวลเสี่ยว โกหกได้ถูกจับตาของเขากลับ แต่ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของเสี่ยวหยุน เขาร้องไห้ . . . . . . . เขาคิด บ่อยครั้งสิ่งที่มันจะเป็นเช่นที่จะรวมตัวกับหลานชายของเขา แต่หลังจากนั้น พวกเขามีตัวตน เขาอยู่ในอันตราย ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ เขาไม่สามารถทำตามความรับผิดชอบของเขาเลี้ยงดูเขามาตลอด นอกจากนี้ แม้ว่าพวกเขาจะรวมตัวกันวันเดียว . . . . . . . ถ้าหลานรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนั้น มันจะเหมาะสมสำหรับหลานชายของเขาเกลียดเขา ตำหนิเขา และไม่สนใจเขา