I do, I know exactly what to say in

I do, I know exactly what to say in my head but it often doesn't come out at all or if it does I think it doesn't sound right, sometimes I'm scared by my own voice, like I'm talking but don't feel like I'm talking or know where it's coming from. And also I never know what to say, like I feel people can just talk freely, with me, I'm there like what do I say I never seem to know much about the subject and just don't say anything. But I do over worry about what people will think about what I'm saying and do even feel embarrased about it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉัน ฉันรู้ว่าสิ่งที่จะพูดในหัวของฉัน แต่มันมักจะไม่ออกมาเลย หรือว่า ผมคิดว่า มันไม่เสียงขวา บางครั้งฉันฉันกลัว ด้วยเสียงของตัวเอง เหมือนผมพูด แต่ไม่รู้สึกว่าฉันพูด หรือรู้ว่าที่มันมาจาก และยัง ไม่ทราบพูด เหมือนรู้สึกว่าคนที่สามารถพูดคุยเพียงอิสระ ข้าพเจ้า ผมว่ามีอะไรผมบอกว่า ผมไม่เคยดูเหมือนจะ รู้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้ และไม่ว่า อะไร แต่ไปกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่คนจะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ผมพูด และทำแม้รู้สึก embarrased เกี่ยวกับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมทำผมรู้ว่าสิ่งที่จะพูดในหัวของฉัน แต่มันมักจะไม่ออกมาเลยหรือถ้ามันไม่ผมคิดว่ามันไม่ขวาเสียงบางครั้งฉันกลัวด้วยเสียงของตัวเองเช่นเดียวกับที่ผมพูด แต่ไม่ได้รู้สึกเหมือนฉันพูดคุยหรือทราบว่ามันมาจาก และยังฉันไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่จะพูดเหมือนที่ผมรู้สึกว่าคนก็สามารถพูดได้อย่างอิสระกับฉันฉันมีเช่นสิ่งที่ฉันจะบอกว่าฉันไม่เคยดูเหมือนจะรู้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้และก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ผมทำมากกว่าความกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้คนจะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันพูดและไม่ได้รู้สึกอายเกี่ยวกับเรื่องนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมรู้ว่าสิ่งที่จะพูดในหัวของฉัน แต่มันมักจะไม่มาเลย หรือถ้าจะคิดว่าเสียงมันไม่ใช่ บางครั้งฉันก็กลัวเสียงของตัวเอง เหมือนที่ผมพูด แต่ผมไม่รู้สึกเลย ว่าผมพูดหรือรู้มาจากไหน และฉันไม่เคยรู้ว่าสิ่งที่จะพูดเหมือนผมรู้สึกว่าผู้คนสามารถพูดได้อย่างอิสระด้วยผมก็ชอบอะไรที่ฉันพูดฉันไม่เคยดูเหมือนจะรู้มากเกี่ยวกับเรื่องนี้และไม่พูดอะไร แต่ผมไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้คนจะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันพูดและทำจะรู้สึกอายเกี่ยวกับมัน