The possibility that intact vesicle

The possibility that intact vesicles penetrate human skin was suggested in the first report on liposomes as skin drug delivery systems (Mezei and Gulasekharam, 1980, 1982).

Conceptually it was difficult to believe that large lipid vesicles could penetrate the densely packed stratum corneum in great numbers,

and many workers have tested this hypothesis. Foldvari et al. (1990) applied DPPC, CH (2:1) liposomes loaded with
an electron dense marker to guinea pigs.

Electron micrography showed the presence of intact liposomes in the dermis.


The authors proposed that liposomes carrying the drug can penetrate the epidermis.

Nano-aggregates were better than a traditional gel in the treatment of eczema but not for psoriasis (Korting et al., 1990).


It was thus concluded that vesicles can penetrate diseased skin with its ruptured SC (as in eczema) but cannot invade skin with hyperkeratosis, as in psoriasis.


Subsequently, fluormicrographic studies showed that intact small unilamellar vesicles (SUVs) of PC and CH penetrated no deeper than the SC (Lasch et al., 1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเป็นไปได้ว่า อสุจิเหมือนเดิมเจาะผิวหนังมนุษย์ถูกแนะนำในรายงานแรก liposomes เป็นผิวนำส่งยา (Mezei และ Gulasekharam, 1980, 1982) ทางแนวคิดก็ยากที่จะเชื่อว่า อสุจิไขมันขนาดใหญ่สามารถเจาะ corneum stratum รวบรวมหนาแน่นไปมัว และหลายคนมีทดสอบสมมติฐานนี้ Foldvari et al. (1990) ใช้ DPPC, liposomes CH (2:1) รองมีอิเล็กตรอนหนาแน่นเครื่องหมายกับหนูตะเภา Micrography อิเล็กตรอนแสดงสถานะการออนไลน์ของ liposomes เหมือนเดิมในผิวหนังผู้เขียนเสนอว่า liposomes แบกยาสามารถเจาะผิวหนังชั้นนอกที่ นาโนผลได้ดีกว่าเจดั้งเดิมในการรักษาแผลเปื่อย แต่ไม่ใช่ สำหรับโรคสะเก็ดเงิน (Korting et al., 1990) มันจึงถูกสรุปว่า อสุจิสามารถเจาะผิวเส้นของ SC ruptured (ในแผลเปื่อย) แต่ไม่สามารถบุกผิว hyperkeratosis ในโรคสะเก็ดเงิน ในเวลาต่อมา ศึกษา fluormicrographic พบว่า อสุจิ unilamellar เล็กเหมือนเดิม (Suv) ของพีซีและ CH ทะลวงไม่ลึกกว่า SC (Lasch et al., 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเป็นไปได้ว่าถุงเหมือนเดิมเจาะผิวหนังของมนุษย์ได้รับการแนะนำในรายงานครั้งแรกในไลโปโซมเป็นระบบการจัดส่งผิวยาเสพติด (Mezei และ Gulasekharam, 1980, 1982). แนวคิดมันเป็นเรื่องยากที่จะเชื่อว่าถุงไขมันขนาดใหญ่ที่สามารถเจาะแน่นขนัดชั้น corneum ในที่ดี ตัวเลขและคนงานหลายคนมีการทดสอบสมมติฐานนี้ Foldvari et al, (1990) ใช้ DPPC, CH (2: 1) ไลโปโซมเต็มไปด้วย. อิเล็กตรอนเครื่องหมายหนาแน่นไปหนูตะเภา. อิ micrography แสดงให้เห็นว่าการปรากฏตัวของไลโปโซมเหมือนเดิมในผิวชั้นหนังแท้ที่ผู้เขียนเสนอว่าไลโปโซมถือยาเสพติดสามารถเจาะหนังกำพร้า. นาโน มวลรวมได้ดีกว่าเจลแบบดั้งเดิมในการรักษากลาก แต่ไม่ได้สำหรับโรคสะเก็ดเงิน (Korting et al., 1990). ก็สรุปได้จึงว่าถุงสามารถเจาะผิวหนังเป็นโรคที่มีการฉีกขาด SC ของ (ในขณะที่โรคเรื้อนกวาง) แต่ไม่สามารถบุกผิวด้วย hyperkeratosis ในขณะที่โรคสะเก็ดเงิน. ต่อจากนั้นการศึกษาแสดงให้เห็นว่า fluormicrographic เหมือนเดิมถุง unilamellar ขนาดเล็ก (ออฟโรด) ของเครื่องคอมพิวเตอร์และ CH เจาะลึกกว่าไม่มีเซาท์แคโรไลนา (Lasch et al., 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นไปได้ที่ยังคงเล็กเจาะผิวมนุษย์ให้ข้อเสนอแนะในรายงานครั้งแรกในไลโปโซมเป็นระบบนำส่งยาผิว ( mezei และ gulasekharam , 1980 , 1982 )

แนวคิด มันยากที่จะเชื่อ ที่เล็กและขนาดใหญ่สามารถเจาะหนาแน่น stratum corneum ในตัวเลขที่ดี

และคนงานหลายคนได้ทดสอบสมมติฐานนี้ foldvari et al . ( 1990 ) dppc ประยุกต์CH ( 2 : 1 ) ไลโปโซมเต็มไปด้วย
อิเล็กตรอนหนาแน่นเครื่องหมายในหนูทดลอง

micrography อิเล็กตรอน พบการปรากฏตัวของเหมือนเดิม ไลโปโซมในหนังแท้


ผู้เขียนเสนอว่าโซมแบกยาเสพติดสามารถทะลุผ่านผิวหนังชั้นนอก

นาโนผสมได้ดีกว่าเจลแบบดั้งเดิมในการรักษากลาก แต่ไม่ใช่สำหรับโรคสะเก็ดเงิน ( korting et al . , 1990 )


มันจึงสรุปได้ว่า เล็ก สามารถเจาะผิวที่ป่วยด้วยเส้นเลือด วท ม ( เช่นกลาก ) แต่ไม่สามารถบุก hyperkeratosis ผิวด้วย เช่น โรคสะเก็ดเงิน


ต่อมา fluormicrographic การศึกษา พบว่า ยังคง unilamellar เล็กเล็ก ( SUVs ) ของเครื่องคอมพิวเตอร์และมันไม่ทะลุลึกกว่า SC ( แลช et al . , 1991 )