Adverbs are traditionally regarded

Adverbs are traditionally regarded as one of the parts of speech. However, modern linguists note that it has come to be used as a kind of "catch-all" category, used to classify words with various different types of syntactic behavior, not necessarily having much in common except that they do not fit into any of the other available categories (noun, adjective, preposition, etc.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำอุทานภาษาซึ่งถือเป็นหนึ่งในส่วนของการพูด อย่างไรก็ตาม นักภาษาศาสตร์สมัยใหม่หมายเหตุว่า มาใช้เป็นชนิดของประเภท "ทั้งหมด" ที่ใช้ในการจัดประเภทคำ มีชนิดต่าง ๆ แตกต่างกันของลักษณะทางไวยากรณ์ ไม่จำเป็นต้องมีมากกันยกเว้นว่าพวกเขาไม่เหมาะเป็นของว่างประเภทอื่น ๆ (คำนาม คำคุณศัพท์ วิเศษณ์ ฯลฯ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กริยาวิเศษณ์ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในประเพณีของชิ้นส่วนในการพูด อย่างไรก็ตามนักภาษาศาสตร์ที่ทันสมัย​​ทราบว่าได้มาใช้เป็นชนิดของ "จับทุกคน" ประเภทที่ใช้ในการจำแนกคำที่มีรูปแบบที่แตกต่างหลากหลายของพฤติกรรมประโยคไม่จำเป็นต้องมีมากเหมือนกันยกเว้นว่าพวกเขาไม่ได้พอดีกับใด ๆ ของ ประเภทอื่น ๆ ที่มีอยู่ (คำนามคำคุณศัพท์คำบุพบทและอื่น ๆ )

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำวิเศษณ์เป็นประเพณีที่ถือว่าเป็นหนึ่งในส่วนของการพูด อย่างไรก็ตาม นักภาษาศาสตร์สมัยใหม่ สังเกตว่ามันมีมาให้ใช้เป็นชนิดของ " จับ " ทุกประเภท ที่ใช้เพื่อจำแนกคำที่มีหลายประเภทแตกต่างกันของพฤติกรรมทางวากยสัมพันธ์ , ไม่จําเป็นต้องมีมากเหมือนกันยกเว้นว่าพวกเขาไม่พอดีกับใด ๆของอื่น ๆของประเภท ( คำนาม , คำคุณศัพท์ , คำบุพบท , ฯลฯ )