and when dawn came, the woodcutter

and when dawn came, the woodcutter led the children out into the forest. Hansel, however, had not eaten his bread, and as he walked through the trees, he left a trail of crumbs behind him to mark the way. But the little boy had forgotten about the hungry birds that lived in the forest. When they saw him, they flew along behind and in no time at all, had eaten all the crumbs. Again, with a lame excuse, the woodcutter left his two children by themselves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และเมื่อรุ่งอรุณ woodcutter ที่นำเด็กออกเข้าป่า Hansel อย่างไรก็ตาม ได้กินขนมปังของเขา และขณะที่เขาเดินผ่านต้นไม้ เขาซ้ายเดินของเกล็ดหลังเขาทำเครื่องหมายวิธีการ แต่ชายเขาลืมเกี่ยวกับนกหิวที่อาศัยอยู่ในป่า เมื่อเห็นเขา พวกเขาบินตามหลัง และ ในเวลาที่ ได้กินป่นหมด อีกครั้ง ด้วยข้อแก้ตัวที่อ่อนแอ woodcutter การออกของเขาสองคนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และเมื่อรุ่งอรุณมาตัดไม้นำเด็กออกไปในป่า Hansel แต่ไม่ได้กินอาหารของเขาและขณะที่เขาเดินผ่านต้นไม้ที่เขาทิ้งร่องรอยของเศษหลังเขาเพื่อทำเครื่องหมายทาง แต่เด็กน้อยได้ลืมเกี่ยวกับนกหิวที่อาศัยอยู่ในป่า เมื่อพวกเขาเห็นเขาพวกเขาบินตามหลังและในเวลาที่ทุกคนไม่ได้กินเศษอาหารทั้งหมด อีกครั้งกับข้อแก้ตัวง่อยตัดไม้ที่เหลือเด็กสองคนของเขาด้วยตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อรุ่งอรุณมาถึง คนตัดไม้ที่นำเด็กออกมาในป่า แฮนเซล อย่างไรก็ตาม ไม่ได้กินขนมปังของเขา และเมื่อเขาเดินผ่านต้นไม้ เขาออกจากเส้นทางของเศษหลังเขาเครื่องหมายทาง แต่เด็กชายลืมเรื่องหิว นกที่อาศัยอยู่ในป่า เมื่อเห็นเขา พวกเขาบินตามหลัง และในเวลาที่ไม่ทั้งหมด กินเศษทั้งหมด อีกครั้งกับข้อแก้ตัวง่อย คนตัดไม้ทิ้งลูกสองคนของเขาเอง