ในปี 2558 ประเทศไทยจะก้าวสู่ยุคประชาคมอาเซียน กรุงเทพฯ จะกลายเป็นมหานครที่มีบทบาทสำคัญแห่งภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แต่การพัฒนาเมืองของกรุงเทพฯ ยังเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าโดยการ “ขยายเมือง” ออกไป เพื่อรองรับจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้น นำมาซึ่งปัญหามากมายจากการใช้ประโยชน์ที่ดินที่ไม่คุ้มค่า ความสิ้นเปลืองในการลงทุนด้านการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานย่านชานเมือง ปัญหาจราจรจากการสัญจรด้วยรถยนต์จำนวนมาก และปัญหาสิ่งแวดล้อมจากการรุกล้ำพื้นที่เกษตรกรรม ในขณะที่พื้นที่จำนวนมหาศาลในเขตเมืองชั้นในถูกปล่อยทิ้งไว้ ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ว่างร้างของภาคเอกชน พื้นที่กรรมสิทธิ์ผืนใหญ่ของภาครัฐ พื้นที่ใต้ทางด่วน เป็นต้น