This was characterised as a more of

This was characterised as a more of a hypothetical situation by buyers and suppliers.
That is, both would not opt for this approach when considering strategic partnerships.
The findings by Ramsay (2004) could also be replicated here, as both buyers and
suppliers would express concern regarding the disclosure of strategically relevant
information, loss of power and loss of control in strategic partnerships due to a too
open approach to negotiating and cooperating. Often, buyers would state that inherent
risks would lie in laying the cards on the table from the beginning of the relationship,
and would therefore opt for a more conservative, distributive approach. Therefore,
it was often disregarded as an invaluable strategy, when speaking of optimising the
relationship between buyer and supplier

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นี้ถูกโรคเป็นมากขึ้นสถานการณ์สมมุติ โดยผู้ซื้อและผู้จำหน่ายนั่นคือ ทั้งสองจะไม่เลือกวิธีการนี้เมื่อพิจารณาหุ้นค้นพบ โดยแรมเซย์ (2004) ไม่ยังถูกจำลองนี่ เป็นทั้งผู้ซื้อ และซัพพลายเออร์จะแสดงความกังวลเกี่ยวกับการเปิดเผยของกลยุทธ์ที่เกี่ยวข้องข้อมูล การสูญเสียพลังงานและสูญเสียการควบคุมในหุ้นเนื่องการเกินไปเปิดวิธีการเจรจาต่อรอง และประสานงาน บ่อย ผู้ซื้อจะระบุว่า โดยธรรมชาติความเสี่ยงจะอยู่ในการวางไพ่บนโต๊ะจากจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์และจะเลือกวิธีการแจกแจง หัวเก่ามากขึ้นดังนั้น ดังนั้นถูกมักละเว้นเป็นกลยุทธ์ล้ำค่า เมื่อพูดของ optimisingความสัมพันธ์ระหว่างผู้ซื้อและผู้จัดจำหน่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้ก็มีลักษณะเป็นมากขึ้นของสถานการณ์สมมุติโดยผู้ซื้อและซัพพลายเออร์.
นั่นคือทั้งสองจะไม่เลือกใช้วิธีการนี้เมื่อพิจารณาหุ้นส่วนทางยุทธศาสตร์.
ผลการวิจัยโดย Ramsay (2004) อาจจะมีการจำลองแบบที่นี่เป็นทั้งผู้ซื้อและ
ซัพพลายเออร์จะแสดง ความกังวลเกี่ยวกับการเปิดเผยที่เกี่ยวข้องกลยุทธ์
ข้อมูลการสูญเสียของพลังงานและการสูญเสียการควบคุมในการเป็นหุ้นส่วนเชิงกลยุทธ์เนื่องจากเกินไป
วิธีการเปิดให้เจรจาต่อรองและการประสานงาน บ่อยครั้งที่ผู้ซื้อจะระบุว่าโดยธรรมชาติของ
ความเสี่ยงที่จะอยู่ในการวางไพ่บนโต๊ะจากจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์,
และดังนั้นจึงจะเลือกอนุรักษ์นิยมมากกว่าวิธีการจำหน่าย ดังนั้น
มันก็ไม่ใส่ใจมักจะเป็นกลยุทธ์ที่ทรงคุณค่าเมื่อพูดถึงการเพิ่มประสิทธิภาพ
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ซื้อและผู้จัดจำหน่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นี้มีลักษณะเป็นมากขึ้นของสถานการณ์สมมติโดยผู้ซื้อและซัพพลายเออร์ .
ที่ ทั้งจะไม่เลือกใช้วิธีนี้เมื่อพิจารณาพันธมิตรเชิงกลยุทธ์ .
ข้อมูลโดย แรมซีย์ ( 2004 ) อาจเป็นแบบนี่ เป็นทั้งผู้ซื้อและซัพพลายเออร์จะแสดงความกังวลเกี่ยวกับ

เปิดเผยกลยุทธ์ที่เกี่ยวข้อง ข้อมูลการสูญเสียของพลังงานและการสูญเสียการควบคุมในหุ้นส่วนทางยุทธศาสตร์เนื่องจากวิธีการด้วย
เปิดการเจรจาและความร่วมมือ บ่อยครั้งที่ผู้ซื้อจะระบุว่า ความเสี่ยง
จะโกหกในการวางไพ่บนโต๊ะ จากจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ,
จึงเลือกเป็นอนุรักษ์นิยมมากขึ้นการกระจายวิธีการ ดังนั้น ,
มันมักจะปัดทิ้งเป็นกลยุทธ์ประมาณค่ามิได้เมื่อพูดถึงซ
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ซื้อและผู้ผลิต