“Heh heh, just do as I say. If the

“Heh heh, just do as I say. If the person in charge won’t see you, just tell them that they’ll surely regret it later. Even if they cling to your legs and beg you in the future, they will only taste the bitterness of regret.”

Jiang Zheng almost wanted to feel the young duke’s forehead. Was the young duke burning up with a fever of idiocy because of his caning? Was he sleep talking?

Jiang Zheng was well acquainted with how high the minimum requirements were and how arrogant those at the Hall of Healing were. He was reminded every time he went to obtain medicine for his master. The people there simply didn’t have the time to waste in idle chatter.

“Jiang Zheng, you must be inwardly cursing my name, thinking that I’m talking nonsense. You must think that I’m sending you on a fool’s errand by telling you to fetch medicine ingredients without giving you the silver to do so. Let me tell you something, the list you hold in your hands is no ordinary list. It’s a pill recipe that has been lost since ancient times. Even ten million silver would not be enough to purchase this recipe at an auction house.”

“Pill recipe?” Jiang Zheng’s face morphed into a smile that was uglier than crying. “Young duke, please don’t laugh at your humble servant’s expense. Since when did our Jiang family possess an ancient pill remedy? Do you feel that your humble servant has not yet reached the limits of his emotional capacity and wish for him to know how it feels to be driven into a corner?”

Jiang Zheng laughed until his eyes were red. He really was about to cry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

" Heh heh เพียงทำ ตามที่ผมบอกว่า ถ้าผู้รับไม่เห็นคุณ เพียงแค่บอกพวกเขาว่า พวกเขาจะต้องเสียใจมันในภายหลัง แม้พวกเขายึดขาของคุณ และขอให้คุณในอนาคต พวกเขาจะเพียงแต่รสชาติขมของเสียใจ"เจิงเจียงเกือบอยากสัมผัสหน้าผากของ duke หนุ่ม กำลังดยุคหนุ่มเผาไหม้ขึ้นไข้ idiocy เนื่องจากไม้ไผ่ของเขา คือ เขานอนหลับพูดเจิงเจียงถูกคุ้นเคยกับข้อกำหนดขั้นต่ำได้สูงและหยิ่งวิธีที่ศาลาว่าการรักษาคน เขานึกถึงทุกครั้งที่เขาไปขอรับยาสำหรับเจ้านายของเขา คนที่มีเพียงแค่ไม่มีเวลาที่จะเสียในเรื่องไร้สาระที่ไม่ได้ใช้งาน"เจิ้งเจียง คุณต้องมีอย่างภายในสาปแช่งชื่อ คิดว่า ฉันพูดเรื่องไร้สาระ คุณต้องคิดว่า ขอส่งบนการธุระของคนโง่ โดยแจ้งเพื่อดึงส่วนผสมยาโดยไม่ให้คุณมีเงินได้ ให้ฉันบอกคุณบางสิ่งบางอย่าง รายการที่คุณถือในมือคือ รายการไม่ธรรมดา มันคือสูตรยาที่ได้สูญหายไปตั้งแต่สมัยโบราณ แม้สิบล้านเงินจะไม่พอที่จะซื้อสูตรนี้ในการประมูลบ้าน""สูตรยา" เจิงเจียงหน้าปรับเปลี่ยนในรอยยิ้มที่ uglier กว่าร้องไห้ "หนุ่มดุ๊ก กรุณาอย่าหัวเราะค่าใช้จ่ายของข้าราชการที่อ่อนน้อมถ่อมตน ตั้งแต่เมื่อได้ครอบครัวเจียงเรามียามียาโบราณ คุณรู้สึกว่า ราชาอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ได้ถึงขีดจำกัดของความสามารถทางอารมณ์และต้องการให้เขารู้ว่ามันรู้สึกถูกผลักดันในมุมของเขา"เจิงเจียงหัวเราะจนตามีสีแดง จริง ๆ กำลังจะร้องไห้