Meng Hao didn’t refuse. As far as h

Meng Hao didn’t refuse. As far as he was concerned, this seed was very important. He was quite sure that he would be able to have his vines consume the seed, or perhaps use some other transformation technique on it. He nodded as he accepted it.

“Senior, and all other Fellow Daoists of the Frigid Snow Clan. Your spell is ready to activate. I will stay here to protect you as you leave. Once everyone has departed, I will destroy what remains of the spell portal. I sincerely wish that you all… have a safe journey!” He had been with the Frigid Snow Clan for around half a year and had experienced quite a bit with them. He had achieved his goals in coming here, so now he would do one last thing in repayment.

Explosions could be heard in the outside world. Countless figures could be seen within the fog, and the blood-curdling screams of the Western Desert Cultivators echoed about. All of this merged together to form into a sort of song of departure. Meng Hao looked over the Frigid Snow Clan members as the spell activated. As the Clan members disappeared, they looked back at Meng Hao, clasped hands and bowed deeply.

These people were no strangers; he recognized the faces of each and every one. Of course, he did not know all their names. But considering how he had defended the city together with them over these months, and had saved them on multiple occasions, it had given birth to a certain camaraderie.

“I will forever remember your kindness, Grandmaster Meng!”

“Grandmaster Meng, I hope that a day comes in the future when we can meet again!”

“Grandmaster Meng, please take care of yourself!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมงเฮาไม่ได้ปฏิเสธ เป็นเขาเป็นกังวล เมล็ดนี้เป็นสิ่งสำคัญมาก เขาก็ไม่แน่ใจว่า เขาจะสามารถที่จะมีเถาของเขากินเมล็ด หรืออาจจะใช้เทคนิคการแปลงอื่น ๆ บางที่มัน เขาเลยต้องเขายอมรับ"อาวุโส และอื่น ๆ Daoists เพื่อนทั้งหมดในกองทัพหิมะหนาว สะกดของคุณไม่พร้อมที่จะเปิดใช้งาน ผมจะพักที่นี่เพื่อปกป้องคุณเมื่อคุณออกจาก เมื่อทุกคนได้ออกเดินทาง ฉันจะทำลายสิ่งที่เหลืออยู่ของพอร์ทัลสะกด จริงใจที่คุณทั้งหมด...เดินทางปลอดภัยได้! " เขาได้ มีกองทัพหิมะหนาวรอบครึ่งปี และมีประสบการณ์ไม่น้อยกับพวกเขา เขาประสบความสำเร็จเป้าหมายของเขาในการมาที่นี่ ดังนั้นเขาจะทำสิ่งหนึ่งครั้งสุดท้ายที่ชำระคืนระเบิดอาจจะได้ยินในโลกภายนอก อาจจะเห็นตัวเลขนับไม่ถ้วนภายในหมอก และเสียงกรีดร้องโหยหวนของเครื่องพรวนดินทะเลทรายตะวันตกที่พูดย้ำเกี่ยวกับ ทั้งหมดนี้ผสานกันฟอร์มของเพลงการเดินทาง เฮา เมงมองผ่านสมาชิกหิมะหนาวเป็นการสะกดที่ใช้งาน สมาชิกแคลนหายไป พวกเขากลับดูเมงเฮา clasped มือ และลงลึกคนเหล่านี้สนใจ เขารู้จักใบหน้าของทุกคน แน่นอน ไม่ทราบชื่อทั้งหมดของพวกเขา แต่พิจารณาว่าเขามีการปกป้องเมืองร่วมกันช่วงเดือนเหล่านี้ และบันทึกไว้ได้ในหลายโอกาส มันมีกำเนิดมิตรภาพบางอย่าง"ฉันจะตลอดไปจำความกรุณา Grandmaster Meng""เมง grandmaster หวังว่า วันในอนาคตเมื่อมาพบกันอีก""เมง grandmaster โปรดดูแลตัวเอง! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เม้ง Hao ไม่ได้ปฏิเสธ เท่าที่เขาเป็นกังวลเมล็ดพันธุ์นี้เป็นเรื่องสำคัญมาก เขาเป็นคนที่ค่อนข้างแน่ใจว่าเขาจะสามารถที่จะมีองุ่นของเขากินเมล็ดหรือบางทีอาจจะใช้เทคนิคการเปลี่ยนแปลงบางอย่างอื่นได้ เขาพยักหน้าในขณะที่เขาได้รับการยอมรับมัน

"อาวุโสและเพื่อนร่วม Daoists อื่น ๆ ทั้งหมดของตระกูลหนาวหิมะ สะกดของคุณพร้อมที่จะเปิดใช้งาน ฉันจะอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องคุณในขณะที่คุณออกจาก เมื่อทุกคนได้ออกเราจะทำลายสิ่งที่เหลืออยู่ของพอร์ทัลสะกด ผมขอแสดงความหวังว่าทุกท่าน ... มีการเดินทางที่ปลอดภัย! "เขาเคยอยู่กับหนาวหิมะแซ่สำหรับรอบครึ่งปีและมีประสบการณ์ไม่น้อยกับพวกเขา เขาได้บรรลุเป้าหมายของเขาในการมาที่นี่ดังนั้นตอนนี้เขาจะทำสิ่งสุดท้ายที่หนึ่งในการชำระหนี้

การระเบิดอาจจะได้ยินในโลกภายนอก ตัวเลขที่นับไม่ถ้วนอาจจะเห็นภายในหมอก และเสียงกรีดร้องของเลือดทำให้ตกใจของทะเลทรายตะวันตกพรวนสะท้อนเกี่ยวกับ ทั้งหมดนี้รวมกันเป็นรูปเป็นประเภทของเพลงของการเดินทาง เม้งเฮามองข้ามสมาชิกหนาวหิมะแซ่เป็นคาถาที่เปิดใช้งาน ในฐานะที่เป็นสมาชิกของตระกูลหายไปพวกเขามองกลับมาที่เม้งเฮาพนมมือและโค้งคำนับ

คนเหล่านี้ไม่มีคนแปลกหน้า; เขาจำใบหน้าของแต่ละคนและทุกคนที่ แน่นอนว่าเขาไม่ทราบชื่อทั้งหมดของพวกเขา แต่การพิจารณาว่าเขาได้รับการปกป้องเมืองด้วยกันกับพวกเขาในช่วงหลายเดือนเหล่านี้และได้ช่วยให้พวกเขาหลายครั้งมันก็ให้กำเนิดไปยังสนิทสนมกันบางอย่าง

"ฉันตลอดไปจะจำความมีน้ำใจของคุณมาสเตอร์เม้ง!"

"แกรนด์มาสเตอร์เม้งผมหวังว่าวันหนึ่งจะมาในอนาคตเมื่อเราสามารถตอบสนองอีกครั้ง!"

"แกรนด์มาสเตอร์เม้งโปรดดูแลตัวเอง!" ทั้งหมดนี้รวมกันเป็นรูปเป็นประเภทของเพลงของการเดินทาง เม้งเฮามองข้ามสมาชิกหนาวหิมะแซ่เป็นคาถาที่เปิดใช้งาน ในฐานะที่เป็นสมาชิกของตระกูลหายไปพวกเขามองกลับมาที่เม้งเฮาพนมมือและโค้งคำนับ คนเหล่านี้ไม่มีคนแปลกหน้า; เขาจำใบหน้าของแต่ละคนและทุกคนที่ แน่นอนว่าเขาไม่ทราบชื่อทั้งหมดของพวกเขา แต่การพิจารณาว่าเขาได้รับการปกป้องเมืองด้วยกันกับพวกเขาในช่วงหลายเดือนเหล่านี้และได้ช่วยให้พวกเขาหลายครั้งมันก็ให้กำเนิดไปยังสนิทสนมกันบางอย่าง "ฉันตลอดไปจะจำความมีน้ำใจของคุณมาสเตอร์เม้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งผมหวังว่าวันหนึ่งจะมาในอนาคตเมื่อเราสามารถตอบสนองอีกครั้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งโปรดดูแลตัวเอง!" ทั้งหมดนี้รวมกันเป็นรูปเป็นประเภทของเพลงของการเดินทาง เม้งเฮามองข้ามสมาชิกหนาวหิมะแซ่เป็นคาถาที่เปิดใช้งาน ในฐานะที่เป็นสมาชิกของตระกูลหายไปพวกเขามองกลับมาที่เม้งเฮาพนมมือและโค้งคำนับ คนเหล่านี้ไม่มีคนแปลกหน้า; เขาจำใบหน้าของแต่ละคนและทุกคนที่ แน่นอนว่าเขาไม่ทราบชื่อทั้งหมดของพวกเขา แต่การพิจารณาว่าเขาได้รับการปกป้องเมืองด้วยกันกับพวกเขาในช่วงหลายเดือนเหล่านี้และได้ช่วยให้พวกเขาหลายครั้งมันก็ให้กำเนิดไปยังสนิทสนมกันบางอย่าง "ฉันตลอดไปจะจำความมีน้ำใจของคุณมาสเตอร์เม้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งผมหวังว่าวันหนึ่งจะมาในอนาคตเมื่อเราสามารถตอบสนองอีกครั้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งโปรดดูแลตัวเอง!" เม้งเฮามองข้ามสมาชิกหนาวหิมะแซ่เป็นคาถาที่เปิดใช้งาน ในฐานะที่เป็นสมาชิกของตระกูลหายไปพวกเขามองกลับมาที่เม้งเฮาพนมมือและโค้งคำนับ คนเหล่านี้ไม่มีคนแปลกหน้า; เขาจำใบหน้าของแต่ละคนและทุกคนที่ แน่นอนว่าเขาไม่ทราบชื่อทั้งหมดของพวกเขา แต่การพิจารณาว่าเขาได้รับการปกป้องเมืองด้วยกันกับพวกเขาในช่วงหลายเดือนเหล่านี้และได้ช่วยให้พวกเขาหลายครั้งมันก็ให้กำเนิดไปยังสนิทสนมกันบางอย่าง "ฉันตลอดไปจะจำความมีน้ำใจของคุณมาสเตอร์เม้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งผมหวังว่าวันหนึ่งจะมาในอนาคตเมื่อเราสามารถตอบสนองอีกครั้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งโปรดดูแลตัวเอง!" เม้งเฮามองข้ามสมาชิกหนาวหิมะแซ่เป็นคาถาที่เปิดใช้งาน ในฐานะที่เป็นสมาชิกของตระกูลหายไปพวกเขามองกลับมาที่เม้งเฮาพนมมือและโค้งคำนับ คนเหล่านี้ไม่มีคนแปลกหน้า; เขาจำใบหน้าของแต่ละคนและทุกคนที่ แน่นอนว่าเขาไม่ทราบชื่อทั้งหมดของพวกเขา แต่การพิจารณาว่าเขาได้รับการปกป้องเมืองด้วยกันกับพวกเขาในช่วงหลายเดือนเหล่านี้และได้ช่วยให้พวกเขาหลายครั้งมันก็ให้กำเนิดไปยังสนิทสนมกันบางอย่าง "ฉันตลอดไปจะจำความมีน้ำใจของคุณมาสเตอร์เม้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งผมหวังว่าวันหนึ่งจะมาในอนาคตเมื่อเราสามารถตอบสนองอีกครั้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งโปรดดูแลตัวเอง!" เขาจำใบหน้าของแต่ละคนและทุกคนที่ แน่นอนว่าเขาไม่ทราบชื่อทั้งหมดของพวกเขา แต่การพิจารณาว่าเขาได้รับการปกป้องเมืองด้วยกันกับพวกเขาในช่วงหลายเดือนเหล่านี้และได้ช่วยให้พวกเขาหลายครั้งมันก็ให้กำเนิดไปยังสนิทสนมกันบางอย่าง "ฉันตลอดไปจะจำความมีน้ำใจของคุณมาสเตอร์เม้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งผมหวังว่าวันหนึ่งจะมาในอนาคตเมื่อเราสามารถตอบสนองอีกครั้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งโปรดดูแลตัวเอง!" เขาจำใบหน้าของแต่ละคนและทุกคนที่ แน่นอนว่าเขาไม่ทราบชื่อทั้งหมดของพวกเขา แต่การพิจารณาว่าเขาได้รับการปกป้องเมืองด้วยกันกับพวกเขาในช่วงหลายเดือนเหล่านี้และได้ช่วยให้พวกเขาหลายครั้งมันก็ให้กำเนิดไปยังสนิทสนมกันบางอย่าง "ฉันตลอดไปจะจำความมีน้ำใจของคุณมาสเตอร์เม้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งผมหวังว่าวันหนึ่งจะมาในอนาคตเมื่อเราสามารถตอบสนองอีกครั้ง!" "แกรนด์มาสเตอร์เม้งโปรดดูแลตัวเอง!"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมิ่งเฮ่าไม่ได้ปฏิเสธ เท่าที่เขารู้ พันธุ์นี้มันสำคัญมาก เขาค่อนข้างแน่ใจว่า เขาจะสามารถมีเถาองุ่นของเขากินเมล็ด หรืออาจใช้เทคนิคอื่น ๆในการเปลี่ยนแปลงมัน เขาพยักหน้ารับ เขาก็ยอมรับมัน" รุ่นพี่ และเพื่อน ๆ daoists ของตระกูลหิมะที่เย็นยะเยือก การสะกดของคุณคือพร้อมที่จะเปิดใช้งาน ผมจะอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องคุณขณะที่คุณไป เมื่อทุกคนได้ออกไป ฉันจะทำลายสิ่งที่ยังคงสะกดพอร์ทัล ผมหวังเป็นอย่างยิ่งว่า คุณ . . . . . . . เดินทางปลอดภัยนะครับ " เขาได้กับตระกูลหิมะที่เย็นยะเยือก ประมาณครึ่งปี และมีประสบการณ์มากกับพวกเขา เขาได้บรรลุเป้าหมายของเขาในการมาที่นี่ แล้วเขาจะทำสิ่งหนึ่งในการชำระคืนการระเบิดอาจจะได้ยินในโลกภายนอก ตัวเลขที่นับไม่ถ้วนสามารถเห็นภายในหมอก และเลือดข้นขึ้น กรีดร้องของเกษตรกรทะเลทรายตะวันตกสะท้อนเกี่ยวกับ ทั้งหมดนี้รวมกันเพื่อฟอร์มเป็นประเภทของเพลงเดินทาง เมิ่งฮ่าวดูเย็นยะเยือก หิมะวงศ์ เป็นคาถาที่ใช้งาน เป็นตระกูลที่สมาชิกหายไป เขาหันกลับไปมองเมิง หาว ประสานมือคำนับ และลึกซึ้งคนพวกนี้ไม่มีคนแปลกหน้า เขาจำหน้าของแต่ละคนและทุกหนึ่ง . แน่นอน เขาไม่ได้รู้ชื่อพวกเขาทั้งหมด แต่เมื่อพิจารณาจากวิธีที่เขาปกป้องเมืองด้วยกันกับพวกเขาผ่านเดือนเหล่านี้ และได้ช่วยเขาไว้หลายครั้ง จึงได้ให้กำเนิดไปทันแน่นอน" ผมจะไม่ลืมความเมตตาของคุณนายท่านเมิง "" นายท่าน ! ฉันหวังว่าวันใดในอนาคต เมื่อเราได้พบกันอีกครั้ง ! "" นายท่าน ! ดูแลตัวเองด้วย ! "