AnalysisThe encounter with the Barr

Analysis
The encounter with the Barrow-wight allows us to learn more about Tolkien’s vision of evil. Of course, Sauron emerges as the major figure of wickedness in The Lord of the Rings, the being whose nefarious intentions shape the plot of the novel. But Sauron does not have a monopoly on immorality or selfishness, and the presence of the Barrow-wight—or mound demon, as we might call him in more modern English—reminds us that nastiness in Tolkien comes in many shapes and sizes. There is nothing to indicate that the Barrow-wight has any connections with Sauron, or that it is doing anything to further Sauron’s aims. The demon is, in a sense, a free agent of evil. Yet even so, there are uncanny resemblances between the Barrow-wight and the Dark Lord. Like Sauron, the wight is in search of jewelry, and is willing to kill to get it. Moreover, the independently moving arm of the wight—which walks spookily on its fingers—may remind us of the severed finger of Sauron, detached when Isildur took the Ring from him. Neither the wight nor Sauron has a personality in The Lord of the Rings; they are incarnations of wickedness rather than fully formed characters. They reach and grab with no soul or personality, as if they have hands but no hearts or minds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์
พบกับสาลี่แสงช่วยให้เราสามารถเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับวิสัยทัศน์ของโทลคีนของความชั่วร้าย แน่นอนเซารอนโผล่ออกมาเป็นตัวเลขที่สำคัญของความชั่วร้ายในเดอะลอร์ดออฟเดอะริงเป็นอยู่ที่มีความตั้งใจที่ชั่วร้ายรูปร่างพล็อตของนวนิยายเรื่องนี้ แต่เซารอนไม่ได้มีการผูกขาดในการผิดศีลธรรมหรือความเห็นแก่ตัวและการปรากฏตัวของสาลี่แสงหรือปีศาจเนินดินในขณะที่เราอาจจะเรียกเขาในการที่ทันสมัยมากขึ้นอังกฤษเตือนเราว่าความน่ารังเกียจในโทลคีนมาในหลายรูปทรงและขนาด ไม่มีอะไรที่จะบ่งชี้ว่าสาลี่แสงมีการเชื่อมต่อใด ๆ กับเซารอนหรือว่ามันจะทำอะไรเพื่อส่งเสริมจุดมุ่งหมายของเซารอน ปีศาจคือในความรู้สึกเป็นอิสระของความชั่วร้าย แต่ยังให้มีความคล้ายคลึงลึกลับระหว่างสาลี่แสงและเจ้าแห่งศาสตร์มืด เช่นเดียวกับเซารอนแสงที่อยู่ในการค้นหาของเครื่องประดับและยินดีที่จะฆ่าจะได้รับมัน นอกจากนี้แขนย้ายเป็นอิสระจากแสงซึ่งเดิน spookily ในของนิ้วมืออาจทำให้เรานึกถึงนิ้วตัดของเซารอนเดี่ยวเมื่อ Isildur เอาแหวนจากเขา ทั้งแสงหรือเซารอนมีบุคลิกในเดอะลอร์ดออฟเดอะริง; พวกเขาเป็นสาขาของความชั่วร้ายมากกว่าตัวอักษรที่เกิดขึ้นอย่างเต็มที่ พวกเขามาถึงและคว้าด้วยจิตวิญญาณหรือบุคลิกภาพราวกับว่าพวกเขามีมือ แต่ไม่มีหัวใจหรือจิตใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์
พบกับรถเข็นไวท์ช่วยให้เราเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับโทลคีนวิสัยทัศน์ของความชั่วร้าย แน่นอน ซอรอนโผล่ออกมาเป็นหลักคิดของความชั่วร้ายในลอร์ด ออฟ เดอะ ริงส์ , คนที่มีเจตนาชั่วร้าย รูปร่าง พล็อตของนิยาย แต่เซารอนไม่ได้มีการผูกขาดการผิดศีลธรรม หรือ ความเห็นแก่ตัว และการปรากฏตัวของแบร์โร่ว์ไวท์ หรือปีศาจ ทึ้งเราอาจเรียกเขาในภาษาอังกฤษสมัยใหม่มากขึ้น เตือนเราว่า ความขุ่นเคืองในโทลคีนมาในหลายรูปร่างและขนาด ไม่มีอะไรที่จะบ่งชี้ว่า แบร์โร่ว์ไวท์มีการเชื่อมต่อใด ๆ กับซอรอน หรือ ว่ามันทำอะไรกับเซารอนมีอีก . ปีศาจ ในความรู้สึก อิสระแห่งความชั่วร้าย แต่ถึงอย่างนั้นก็มีคล้ายคลึงลึกลับระหว่าง Barrow ไวท์และดาร์กลอร์ดชอบซอรอน ไวท์อยู่ในการค้นหาของเครื่องประดับ และยินดีในการฆ่าเพื่อให้มัน นอกจากนี้ อิสระเคลื่อนไหวแขนของไวท์ที่เดิน spookily บนนิ้วมือของมันอาจจะเตือนเราจากการตัดนิ้วของซอรอน บ้านเดี่ยว เมื่อเขาเอาแหวนจากเขา ทั้งไวท์และเซารอนมีบุคลิกภาพในลอร์ด ออฟ เดอะ ริงส์ ;พวกชาติชั่วมากกว่าจะเกิดขึ้นอย่างเต็มที่อักขระ พวกเขามาถึงและคว้าไม่มีวิญญาณหรือบุคลิกภาพเป็นถ้าพวกเขามีในมือแต่ไม่มีหัวใจหรือจิตใจ .