Buddhism Sustainable Development E

Buddhism Sustainable Development

Environment, economics, and people should be integrated and balanced for sustainable development at individual and group levels and from local to global levels. Although, the concept of sustainable development in the modern sense cannot be interpreted from a Buddhist point of view directly because the Buddha's teachings on the world consisted of three main characteristics: (a) impermanence (change), (b) suffering, and (c) non-self Clinging to the endurance of phenomena is a kind of suffering in Buddhism (Kovacs, 2011: 17). These concepts may lead to the conclusion that sustainability does not exist in Buddhism; in fact, these meanings provoke the awareness of preparation for change in every life and in society. Moreover, Buddhism can be applied for each aspect of development as follows:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระพุทธศาสนาการพัฒนาอย่างยั่งยืน ล้อม เศรษฐศาสตร์ และควรจะรวม และความสมดุลพัฒนา อย่างยั่งยืนที่แต่ละบุคคลและระดับกลุ่ม และระดับท้องถิ่นที่เป็นสากลจาก ถึงแม้ว่า แนวคิดการพัฒนาอย่างยั่งยืนในความรู้สึกทันสมัยไม่สามารถแปลจากในมุมมองพุทธศาสนาโดยตรงเนื่องจากคำสอนของพระพุทธเจ้าบนโลกประกอบด้วยลักษณะหลักที่สาม: (ก) ไม่แน่นอน (เปลี่ยน), (ข) ทุกข์ และ (c) ไม่ใช่ตัวเอง Clinging เพื่อความทนทานของปรากฏการณ์เป็นชนิดของทุกข์ในพระพุทธศาสนา (Kovacs, 2011:17) แนวคิดเหล่านี้อาจนำไปสู่ข้อสรุปว่า ยั่งยืนไม่มีในพระพุทธศาสนา ในความเป็นจริง ความหมายเหล่านี้กระตุ้นความตระหนักของการเตรียมสำหรับการเปลี่ยนแปลง ในทุกชีวิต และ ในสังคม นอกจากนี้ พระพุทธศาสนาสามารถใช้ได้สำหรับแต่ละด้านของการพัฒนาดังนี้:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พุทธศาสนาในการพัฒนาอย่างยั่งยืน

สิ่งแวดล้อมเศรษฐกิจและผู้คนควรจะบูรณาการและมีความสมดุลในการพัฒนาอย่างยั่งยืนในระดับบุคคลและกลุ่มและจากท้องถิ่นไปสู่ระดับโลก แม้ว่าแนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนในความรู้สึกที่ทันสมัยไม่สามารถตีความได้จากจุดทางพุทธศาสนาในมุมมองของโดยตรงเพราะคำสอนของพระพุทธเจ้าในโลกประกอบด้วยสามลักษณะสำคัญดังนี้ (ก) ไม่เที่ยง (เปลี่ยนแปลง) (ข) ความทุกข์ทรมานและ (ค ) ยึดมั่นที่ไม่ใช่ตัวเองเพื่อความอดทนของปรากฏการณ์เป็นชนิดของความทุกข์ในพุทธศาสนา (ว๊ากซ์, 2011: 17) แนวคิดเหล่านี้อาจนำไปสู่ข้อสรุปว่าการพัฒนาอย่างยั่งยืนไม่ได้อยู่ในพุทธศาสนา; ในความเป็นจริงความหมายเหล่านี้ก่อให้เกิดความตระหนักในการเตรียมความพร้อมสำหรับการเปลี่ยนแปลงในทุกชีวิตและในสังคม นอกจากนี้พระพุทธศาสนาสามารถนำมาใช้สำหรับแง่มุมของการพัฒนาในแต่ละดังนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาอย่างยั่งยืนของพระพุทธศาสนาสิ่งแวดล้อม เศรษฐกิจ และประชาชนควรบูรณาการและสมดุล เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนในระดับบุคคลและกลุ่ม จากท้องถิ่นสู่ระดับสากล แม้ว่าแนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนในไม่สามารถรู้สึกทันสมัยถูกตีความจากมุมมองของพุทธศาสนาโดยตรง เพราะพระธรรมบนโลกประกอบด้วยสามคุณสมบัติหลัก : ( ) ไม่เที่ยง ( เปลี่ยน ) , ( b ) และ ( c ) ไม่ทรมานตนเองยึดมั่นกับความอดทนของปรากฏการณ์ที่เป็นชนิดของ ความทุกข์ในพุทธศาสนา ( Kovacs 2011 : 17 ) แนวคิดเหล่านี้อาจนำไปสู่ข้อสรุปที่ยั่งยืนไม่มีอยู่ในพระพุทธศาสนา ในความเป็นจริง ความหมายเหล่านี้กระตุ้นความตระหนักของการเปลี่ยนแปลงในชีวิตและสังคม นอกจากนี้ พระพุทธศาสนาสามารถประยุกต์สำหรับแต่ละด้านของการพัฒนาดังนี้