Agricultural use of some rainforest

Agricultural use of some rainforest land proves to be a failure because of the nutrient-deficient, acidic soils of these forests. Nevertheless, many commercial agricultural projects are still carried out on rainforest lands, although many of these revert to cattle pasture after soils are depleted. Some floodplain regions, like those of the lower Amazon (várzea), are more suitable for commercial agriculture because annual floods replenish nutrient stores.

Generally forest clearers use slash-and-burn techniques to clear land, but on a much larger scale than traditional practices. Instead of burning a mere 2-10 acres (1-4 ha), agriculturalists burn hundreds to thousands of hectares after felling a tract of forest and leaving it to dry. Burning releases nutrients locked up in vegetation and produces a layer of nutrient-rich material above the otherwise poor soil. The cleared area is quickly planted and supports vigorous growth for a few years, after which the nutrient stock is depleted and large amounts of fertilizer are required to keep the operation viable. Fertilizer may be washed into local streams, affecting fish and aquatic life. When the use of fertilizer is deemed no longer efficient, the land is abandoned and allowed to revert to scrub. Drought-resistant grasses may move in or cattle ranchers may plant imported African grasses for cattle grazing. The land is now only marginally productive and a limited number of cattle can subsist in the area.

When the land is suitable for agriculture, generally large single cash crops like rice, citrus fruits, oil palms, coffee, coca, opium, tea, soybeans, cacao, rubber, and bananas are cultivated. Some of these crops are better adapted to such conditions and last longer on cleared forest lands. However, there are several problems with this type of monoculture (single crop plantations) in the tropics, besides the loss of forest. First, such planting of a single crop makes the crop highly vulnerable to disease and pests. In natural rainforest, widespread infestations are rare because individuals of a given species are widely dispersed. Second, the planting of monocultures can be economically risky with the price fluctuations so common in international commodities markets. Additionally, a single cold spell or drought can devastate a substantial segment of the agricultural economy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ที่ดินทางการเกษตรของป่าฝนบางพิสูจน์ให้เป็นความล้มเหลวเพราะสารอาหารที่ขาดดินที่เป็นกรดของป่าเหล่านี้ อย่างไรก็ตามโครงการเกษตรจำนวนมากในเชิงพาณิชย์จะดำเนินการยังคงออกบนที่ดินป่าฝนแม้ว่าจะมีหลายเหล่านี้กลับไปทุ่งหญ้าวัวดินหลังจากที่จะหมดลง พื้นที่บางส่วนที่ราบน้ำท่วมถึงเช่นเดียวกับผู้ที่ต่ำกว่าอเมซอน (Várzea) มีความเหมาะสมมากสำหรับการทำการเกษตรเชิงพาณิชย์เพราะน้ำท่วมประจำปีเติมเต็มเก็บสารอาหาร. โดยทั่วไป clearers ป่าใช้เทคนิคการเฉือนและการเผาไหม้เพื่อล้างที่ดิน แต่ในระดับขนาดใหญ่กว่าการปฏิบัติแบบดั้งเดิม . แทนการเผาไหม้เพียง 2-10 ไร่ (1-4 ฮ่า) ​​เกษตรกรเผาหลายร้อยหลายพันเฮกตาร์หลังจากโค่นระบบทางเดินป่าและทิ้งไว้ให้แห้ง การเผาไหม้สารอาหารที่เผยแพร่ขังไว้ในพืชและผลิตชั้นของวัสดุที่อุดมด้วยสารดังกล่าวข้างต้นดินดีอย่างอื่น เคลียร์พื้นที่ปลูกได้อย่างรวดเร็วและรองรับการเจริญเติบโตแข็งแรงไม่กี่ปีหลังจากที่หุ้นของสารอาหารจะหมดและจำนวนมากของปุ๋ยจะต้องให้การดำเนินการทำงานได้ ปุ๋ยอาจจะล้างลงไปในลำธารท้องถิ่นมีผลกระทบต่อปลาและสัตว์น้ำ เมื่อใช้ปุ๋ยที่มีประสิทธิภาพถือว่าไม่มีที่ดินที่ถูกทอดทิ้งและได้รับอนุญาตให้กลับไปใช้ขัดผิว หญ้าทนแล้งอาจจะย้ายหรือเจ้าของวัวอาจปลูกหญ้าแอฟริกันนำเข้าเลี้ยงวัว ที่ดินอยู่ในขณะนี้เพียงเล็กน้อยการผลิตและในจำนวนที่ จำกัด ของวัวสามารถดำรงชีวิตในพื้นที่. เมื่อที่ดินที่เหมาะสำหรับการเกษตรพืชเศรษฐกิจเดียวขนาดใหญ่โดยทั่วไปเช่นข้าว, ผลไม้ส้ม, ปาล์มน้ำมัน, กาแฟ, โคคาฝิ่น, ชา, ถั่วเหลือง โกโก้ยางพาราและกล้วยที่ปลูก บางส่วนของพืชเหล่านี้จะดีกว่าที่ปรับให้เข้ากับเงื่อนไขดังกล่าวและนานในการเคลียร์พื้นที่ป่า แต่มีปัญหาหลายประการกับชนิดของเชิงเดี่ยว (สวนพืชเดี่ยว) นี้ในเขตร้อนที่นอกเหนือจากการสูญเสียของป่า ครั้งแรกของการเพาะปลูกเช่นเดียวพืชทำให้พืชสูงเสี่ยงต่อการเกิดโรคและแมลงศัตรูพืช ในป่าฝนธรรมชาติระบาดแพร่หลายเป็นของหายากเพราะบุคคลของสายพันธุ์ที่ได้รับจะแยกย้ายกันไปอย่างกว้างขวาง ประการที่สองการปลูก monocultures อาจมีความเสี่ยงทางเศรษฐกิจที่มีความผันผวนของราคาเพื่อร่วมกันในตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ต่างประเทศ นอกจากนี้หนาวเดียวหรือภัยแล้งสามารถทำลายล้างเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจการเกษตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใช้ในการเกษตรของป่าดิบชื้นที่ดินพิสูจน์เป็น ความล้มเหลว เพราะสารอาหารที่ขาดกรดดินของป่าเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม โครงการเกษตรเชิงพาณิชย์หลายยังคงดำเนินการในดินแดนป่าฝน แม้ว่าหลายเหล่านี้กลับไปเป็นวัวทุ่งหญ้า หลังจากที่ดินหมด บางพื้นที่น้ำท่วมเช่นเดียวกับบรรดาของอเมซอนลดลง ( V . kgm rzea )จะเหมาะสมสำหรับการเกษตรเชิงพาณิชย์ เพราะน้ำท่วมปีเติมร้านค้าสารอาหาร

โดยทั่วไปการตัดและเผาป่า clearers ใช้เทคนิคที่ดินที่ชัดเจน แต่ในระดับขนาดใหญ่กว่าการปฏิบัติแบบดั้งเดิม แทนการเผาไหม้เพียง 2-10 ไร่ ( 2 ไร่ ) เกษตรกรเผาหลายร้อยหลายพันไร่ หลังโค่นเป็นทางเดินป่า และปล่อยให้มันแห้งการเผาไหม้ออกรังขังในพืชและสร้างชั้นของวัสดุที่อุดมไปด้วยสารอาหารเหนือดินอย่างน่าสงสาร การล้างพื้นที่ได้อย่างรวดเร็วปลูกและสนับสนุนการเจริญเติบโตแข็งแรง ไม่กี่ปี หลังจากที่หุ้นสารอาหารจะหมดและจำนวนมากของปุ๋ยจะต้องเก็บการวางอนาคต ปุ๋ยอาจจะล้างในกระแสท้องถิ่นมีผลต่อปลาและชีวิตทางทะเล เมื่อใช้ปุ๋ยก็ถือว่าไม่มีประสิทธิภาพ ที่ดินที่ถูกทอดทิ้งและได้รับอนุญาตให้กลับไปใช้สครับ หญ้าทนแล้งอาจจะย้ายในหรือโค ranchers อาจปลูกหญ้าให้วัวกินหญ้าแอฟริกานำเข้า . ที่ดินเป็นขณะนี้เพียงเล็กน้อยและมีจำนวน จำกัด ของวัวสามารถมีอยู่ในพื้นที่

เมื่อที่ดินที่เหมาะกับการเกษตร โดยทั่วไปเดี่ยวขนาดใหญ่ พืชเศรษฐกิจ เช่น ข้าว ผลไม้ ส้ม น้ำมันปาล์ม กาแฟ โคคา , ฝิ่น , ชา , ถั่วเหลือง , โกโก้ , ยาง , และกล้วยปลูก . บางส่วนของพืชเหล่านี้เป็นพืชกว่าดัดแปลงเงื่อนไขดังกล่าวและสุดท้ายอีกต่อไปในการล้างที่ดินป่าไม้ อย่างไรก็ตาม มีหลายปัญหากับการพิมพ์เดียว ( ตัดต้นไม้ ) ในเขตร้อนนอกจากความสูญเสียของป่า ก่อนการปลูกพืชเดี่ยว เช่น ทำให้ผลผลิตสูงมีความเสี่ยงต่อโรคและแมลงศัตรูพืช ในป่าธรรมชาติ หายากเพราะบุคคลฉาว infestations ได้รับชนิดแพร่หลายกระจาย . ประการที่สองการทรีตเมนต์อาจมีความเสี่ยงทางเศรษฐกิจที่มีความผันผวนของราคาดังนั้นโดยทั่วไปในตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ระหว่างประเทศ นอกจากนี้เดียวเย็นสะกดหรือภัยแล้งสามารถทําลายล้างส่วนที่สําคัญของเศรษฐกิจการเกษตร