But in a few short days, it was all

But in a few short days, it was all gone with one word?

Heaven sure was blind.

Aunt Wang was dismayed that there was no light coming from the house.

“Have Sis Xiaorou and Brother Yi Yun gone?”

From outside came Zhou Xiaoke’s sad and shaking voice.

Yi Yun peered through the window and saw a young girl the same age as him standing by the door. She had a round face like an apple, and her face were in tears.

Yi Yun sighed, even in this poor and emotionless Lian tribal clan, there were still people like this Aunt, and a young girl who still remembered him…

When he was chosen by Zhang Yuxian, the villagers had began to curry favor him, but it wasn’t anything. When everyone thought that he had died from a plague, they condemned him. This was the truth that beared in their minds.

Yi Yun gave a wink to Jiang Xiaorou.

Jiang Xiaorou understood and said, “Aunt Wang, don’t come in. I’m already sleeping. There isn’t any place for you to step on, and…

Jiang Xiaorou didn’t say anymore. Aunt Wang sighed for she knew Jiang Xiaorou was worried about the plague infecting her. She could only clear a spot and left the items by the door.

“Little girl Jiang, I’ve made a bowl of soup noodles for you. I’ll place it here. You can also use the bowl. I’ll be leaving first.”

In a poor village, it was easy to have evil people, but hard to have kind people as the notion of giving an inch and he’ll take a mile prevailed. Yi Yun had given Aunt Wang some bacon, and Aunt Wang had brought some soup noodles. In this period, soup noodles were a rare item.

Aunt Wang knew that Jiang Xiaorou had no chance of eating since noon. As her house was bombarded by cow dung, how could she make a meal?

Aunt Wang placed the soup noodles down and said, “let’s go.”

Aunt Wang pulled the tearing Zhou Xiaoke and together with Uncle Zhou, closed the yard door, and left the yard.

Uncle Zhou was a dull man, and did not speak a word. He had some strength, allowing their family to get by.

After Aunt Wang left, Yi Yun came to the yard and brought the bowl of hot soup noodles in. This soup noodles was different from those from Earth. It was handmade. Each short and thick noodle had the imprints of Aunt Wang’s.

“In the future, I’ll repay them. Those who harmed me, I’ll remember it. Those who were good to me, I’ll remember it.”

Yi Yun said that in his heart and brought Jiang Xiaorou away into the mountains.

…

Deep in the night, Yi Yun and Jiang Xiaorou came to the back mountains. This was a spot Yi Yun had specifically chosen. It was well hidden and near a water source. There was also a large tree, suitable for building a treehouse.

It was already deep in winter, and the chill in the mountains were worse. White frost bits crystallized on the rocks. Each breath blew out a white mist.

Jiang Xiaorou’s face was red from the cold. She shrank her body and kept rubbing her hands as a thin layer of goosebumps appeared on her skin.

Even a strong man, not to mention a fifteen year old girl, wouldn’t be able to survive in the deep mountains for one winter night. They were bound to catch a chill the second day after sleeping.

They only had one bedding, which was not enough back home; now in the cold mountains, it was even worse.

“Yun-er, it’s too cold. We won’t last more than a few days,” Jiang Xiaorou was confused. They had left their house in a spur. Although the house was in shambles, it could still keep out the cold. How were they to survive in the mountains?

The future seemed to be dark.

How could they survive?

Yi Yun laughed, “Sis Xiaorou, don’t worry.”

Yi Yun went to the back a huge boulder and took out a pile of firewood.

When he separated from old man Su, the sky was still bright. He could not return to the village, so he had roughly prepared a temporary foothold. The firewood was also prepared at that time.

“Yun-er, you…” Jiang Xiaorou was surprised. At this time, Yi Yun had sparked the fire starters, setting the wood on fire.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่ในระยะกี่วัน มันหายไปทั้งหมด ด้วยหนึ่งคำสวรรค์ว่าไม่ตาบอดวังป้าอนาถมีว่าไม่มีแสงมาจากบ้าน"มี Sis Xiaorou และพี่ยียุนหายไปไหน"จากนอกมาเสียงเศร้า และสั่นโจว Xiaokeยียุน peered ผ่านหน้าต่าง และเห็นเด็กสาววัยเดียวกันเป็นเขายืนอยู่ตามประตู เธอมีใบหน้าที่เหมือนแอปเปิ้ล และใบหน้าของเธออยู่ในน้ำตายียุนถอนหายใจ แม้ในนี้ยากจน และทัวร์ของเลียนชนเผ่าตระกูล ก็ยังมีคนชอบป้านี้ และเด็กสาวที่ยังคง จำเขา...เมื่อเขาถูกเลือก โดย Zhang Yuxian ชาวบ้านก็เริ่มที่จะประจบเขา แต่มันไม่ได้อะไร เมื่อทุกคนคิดว่า เขาเสียชีวิตจากภัยพิบัติ พวกเขาประณามเขา นี้เป็นความจริงที่ beared ในจิตใจของพวกเขายียุนให้อด Xiaorou เจียงเจียง Xiaorou เข้าใจ และกล่าว ว่า "วังป้า ไม่มี ผม:แล้วนอน ไม่มีสถานที่ใด ๆ สำหรับคุณบน และ...Xiaorou เจียงไม่ได้พูดอะไรอีกต่อไป ป้าวังถอนหายใจสำหรับเธอรู้ว่า เจียง Xiaorou กังวลเกี่ยวกับโรคระบาดติดเธอ เธออาจชัดเจนเฉพาะจุด และเหลือสินค้า โดยประตู"สาวน้อยเจียง ทำน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวชามสำหรับคุณ ผมจะวางที่นี่ นอกจากนี้คุณยังสามารถใช้ชาม ผมจะได้ออกก่อนด้วย"ในหมู่บ้านไม่ดี มันก็ต้องมีคนชั่วร้าย แต่ยากที่จะมีคนเป็นความคิดของการให้นิ้วและเขาจะอยู่ห่างหลัง ยียุนให้ป้าวังบางเบคอน และวังป้าได้นำซุปก๋วยเตี๋ยวบาง ในช่วงเวลานี้ น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวได้สินค้าหายากวังป้ารู้ว่า เจียง Xiaorou มีโอกาสที่จะกินตั้งแต่เที่ยง เป็นบ้านของเธอถูกระดมยิง ด้วยมูลวัว วิธีอาจเธอทำอาหารวังป้าทำน้ำซุปก๋วยเตี๋ยวลง และกล่าว ว่า "ขอไปด้วย"วังป้าดึง Xiaoke โจว tearing และร่วมกับลุงโจว ปิดประตูบ้าน และซ้ายลานลุงโจวเป็นคนน่าเบื่อ และไม่ได้พูดคำ เขามีความแข็งแรงบาง ทำให้ครอบครัวของพวกเขาจะได้รับโดยหลังจากที่ป้าวังซ้าย ยียุนมาลาน และนำชามบะหมี่ซุปร้อน ๆ น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวนี้แตกต่างจากโลกมาก ทำด้วยมือได้ ก๋วยเตี๋ยวแต่ละสั้น และหนามีรอยของป้าวัง"ในอนาคต ฉันจะชำระคืนพวกเขา ผู้ที่ทำลายฉัน ฉันจะจำมัน คนที่ดีกับฉัน ฉันจะจำมัน "ยียุนกล่าวว่า ในหัวใจของเขา และนำมา Xiaorou เจียงห่างภูเขา…ลึกในเวลากลางคืน ยียุนและ Xiaorou เจียงมาหลังภูเขา ยียุนทรงเลือกเฉพาะจุดได้ มันถูกซ่อนไว้อย่างดี และใกล้แหล่งน้ำ มีต้นไม้ใหญ่ เหมาะสำหรับสร้างเป็นบ้านต้นไม้มันอยู่ลึกในฤดูหนาว และชิลล์ในเทือกแย่ น้ำค้างแข็งขาวบิตตกผลึกบนหิน ลมหายใจละพัดออกหมอกขาวเจียง Xiaorou ใบหน้าเป็นสีแดงจากความเย็น เธอหดร่างกายของเธอ และเก็บไว้ถูมือของเธอเป็นชั้นบาง ๆ ของชมรมขนหัวลุกที่ปรากฏบนผิวของเธอแม้แรงคน ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงอายุสิบห้าปี จะไม่สามารถอยู่รอดในเทือกเขาลึกคืนหนึ่งในฤดูหนาว พวกเขาถูกผูกไว้กับการจับในเย็นวันสองหลังจากนอนหลับมีชุดเครื่องนอน ซึ่งไม่เพียงพอกลับบ้าน ตอนนี้ ในเทือกเขาเย็น มันก็ยิ่งแย่ลง"ยุน-เอ้อ มันเป็นเย็นเกินไป เราจะไม่ล่าสุด มากกว่ากี่ วัน Xiaorou เจียงถูกสับสน พวกเขาได้ทิ้งบ้านของพวกเขาในการกระตุ้นการ แม้ว่าบ้านในโรงฆ่าสัตว์ มันยังสามารถเก็บออกเย็น วิธีพวกเขาจะอยู่รอดในภูเขาอนาคตที่ดูเหมือนจะมืดวิธีที่พวกเขาสามารถอยู่รอดยียุนหัวเราะ, " Sis Xiaorou ไม่ต้องกังวล"ยียุนไปหลังพิชิต และเอาออกกองฟืนเมื่อเขาถูกแยกจากคนเก่า Su ท้องฟ้ายังคงสดใสได้ เขาไม่สามารถกลับไปยังหมู่บ้าน เพื่อให้เขาได้จัดตั้งหลักชั่วคราวประมาณ ฟืนยังจัดทำในเวลานั้น"ยุน-เอ้อ คุณ..." Xiaorou เจียงประหลาดใจ ตอนนี้ ยียุนได้จุดประกายสตาร์ทเตอร์ไฟ การตั้งไม้ติดไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ในวันสั้น ๆ ไม่กี่มันก็หายไปทั้งหมดที่มีหนึ่งคำ? สวรรค์แน่ใจว่าเป็นคนตาบอด. ป้าวังอนาถใจที่ไม่มีแสงมาจากบ้าน. "มี Sis Xiaorou และบราเดอร์ยี่หยุนหายไปไหน?" จากภายนอกมาโจว Xiaoke ของ เศร้าและเสียงสั่น. ยี่ Yun peered ผ่านหน้าต่างและเห็นเด็กสาววัยเดียวกันเป็นเขายืนอยู่ข้างประตู เธอมีใบหน้ากลมเช่นแอปเปิ้ลและใบหน้าของเธออยู่ในน้ำตา. ยี่หยุนถอนหายใจแม้จะอยู่ในตระกูลของชนเผ่านี้ไม่ดีและอารมณ์เหลียนยังคงมีคนชอบป้านี้และเด็กสาวที่ยังจำเขา ... เมื่อเขาเป็น เลือกโดย Zhang Yuxian ชาวบ้านได้เริ่มที่จะประจบเขา แต่มันก็ไม่ได้อะไร เมื่อทุกคนคิดว่าเขาเสียชีวิตจากภัยพิบัติที่พวกเขาประณามเขา นี่คือความจริงที่ beared ในจิตใจของพวกเขา. ยี่หยุนให้ขยิบตาให้เจียง Xiaorou. เจียง Xiaorou เข้าใจและกล่าวว่า "ป้าวังไม่ได้มาใน. ฉันแล้วนอนหลับ ไม่มีสถานที่ใด ๆ สำหรับคุณที่จะก้าวขึ้นและ ... เจียง Xiaorou ไม่ได้พูดอีกต่อไป ป้าวังถอนหายใจเพราะเธอรู้ว่าเจียง Xiaorou เป็นห่วงเกี่ยวกับโรคระบาดติดเชื้อของเธอ เธอเท่านั้นที่สามารถล้างจุดและด้านซ้ายของรายการโดยประตู. "สาวน้อยเจียงผมได้ทำชามก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปสำหรับคุณ ผมจะวางไว้ที่นี่ นอกจากนี้คุณยังสามารถใช้ชาม ผมจะออกครั้งแรก. " ในหมู่บ้านยากจนมันเป็นเรื่องง่ายที่จะมีคนชั่วร้าย แต่ยากที่จะมีคนชนิดเป็นความคิดของการให้นิ้วและเขาจะใช้เวลาเกลี้ยกล่อมไมล์ ยี่หยุนได้รับป้าวังเบคอนบางส่วนและป้าวังได้นำก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปบาง ในช่วงนี้น้ำซุปก๋วยเตี๋ยวเป็นรายการที่หายาก. ป้าวังรู้ว่าเจียง Xiaorou มีโอกาสของการรับประทานอาหารตั้งแต่เที่ยง ในฐานะที่เป็นบ้านของเธอถูกจู่โจมโดยมูลโคว่าเธอจะทำให้อาหารหรือไม่? ป้าวังวางก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปลงและกล่าวว่า "ขอไป." ป้าวังดึงฉีกขาดโจว Xiaoke และร่วมกับลุงโจวปิดประตูบ้านและ ซ้ายลาน. ลุงโจวเป็นคนที่น่าเบื่อและไม่ได้พูดสักคำ เขามีความแข็งแรงบางช่วยให้ครอบครัวของพวกเขาจะได้รับโดย. หลังจากที่ป้าวังซ้าย, Yi หยุนมาถึงบ้านและนำชามก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปร้อนใน. ก๋วยเตี๋ยวน้ำซุปนี้แตกต่างจากผู้ที่มาจากโลก มันก็ทำด้วยมือ แต่ละก๋วยเตี๋ยวสั้นและหนามีแอ็กเซสของป้าวังของ. "ในอนาคตผมจะชำระคืนพวกเขา บรรดาผู้ที่ทำร้ายฉันฉันจะจำได้ บรรดาผู้ที่ได้ดีกับฉันฉันจะจำมัน. " อี้เหวินกล่าวว่าในหัวใจของเขาและนำเจียง Xiaorou ไปในภูเขา. ... ลึกลงไปในคืนยี่หยุนและเจียง Xiaorou มาถึงภูเขาด้านหลัง นี่คือจุดยี่หยุนได้เลือกเฉพาะ มันเป็นอย่างดีที่ซ่อนอยู่และอยู่ใกล้กับแหล่งน้ำ นอกจากนี้ยังมีต้นไม้ขนาดใหญ่เหมาะสำหรับการสร้างบ้านต้นได้. มันเป็นอยู่แล้วลึกลงไปในฤดูหนาวและเย็นในภูเขาแย่ บิตน้ำค้างแข็งขาวเกล็ดบนโขดหิน แต่ละลมหายใจพ่นออกมาหมอกสีขาว. ใบหน้าเจียง Xiaorou เป็นสีแดงจากความหนาวเย็น เธอหดร่างกายของเธอและเก็บไว้ถูมือของเธอเป็นชั้นบาง ๆ ของขนลุกปรากฏบนผิวของเธอ. แม้จะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่จะไม่พูดถึงเด็กหญิงอายุสิบห้าปีจะไม่สามารถที่จะอยู่รอดในภูเขาลึกสำหรับคืนหนึ่งในฤดูหนาว พวกเขาถูกผูกไว้ที่จะจับเย็นวันที่สองหลังจากนอนหลับ. พวกเขามีเพียงหนึ่งเตียงซึ่งไม่ได้กลับบ้านพอ; ตอนนี้อยู่ในภูเขาเย็นมันก็ยิ่งเลวร้ายลง. "ยุนเอ้อก็เย็นเกินไป เราจะไม่มีอายุกว่าไม่กี่วัน "เจียง Xiaorou สับสน พวกเขาได้ออกจากบ้านของพวกเขาในการกระตุ้น แม้ว่าบ้านอยู่ในโรงฆ่าสัตว์ก็ยังคงสามารถให้ออกเย็น วิธีที่พวกเขาจะอยู่รอดในภูเขา? อนาคตดูเหมือนจะเป็นสีเข้ม. ว่าพวกเขาสามารถอยู่รอด? Yi หยุนหัวเราะ "Sis Xiaorou ไม่ต้องกังวล." ยี่หยุนไปหลังก้อนหินขนาดใหญ่และเอาออกกองของ ฟืน. เมื่อเขาแยกออกมาจากชายชราซูท้องฟ้าก็ยังคงสดใส เขาไม่สามารถกลับไปยังหมู่บ้านเพื่อให้เขาได้เตรียมตั้งหลักชั่วคราวประมาณ ฟืนยังถูกจัดทำขึ้นในช่วงเวลานั้น. "ยุนเอ้อคุณ ... " เจียง Xiaorou รู้สึกประหลาดใจ ในเวลานี้ยี่หยุนได้จุดประกายการเริ่มไฟ, การตั้งค่าไม้บนกองไฟ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่ในไม่กี่วัน มันก็หายไปด้วยเลยสวรรค์ว่าเป็นคนตาบอดป้าหวางก็ขยาด เพราะไม่มีแสงที่ส่องออกมาจากตัวบ้าน" พี่ xiaorou และพี่ยียุนไปแล้วหรอ ? "จากภายนอกมาเป็นโจว เ ่ยงเค่อ เศร้า และ สั่น เสียงอี ยุน มองออกไปทางหน้าต่าง และเห็นเด็กสาววัยเดียวกับเขายืนอยู่ที่ประตู เธอมีใบหน้ากลม เช่น แอปเปิ้ล และใบหน้าของเธออยู่ในน้ำตาอียุนถอนหายใจ แม้ในนี้ยากจนและไร้ความรู้สึก เหลียน เผ่าตระกูล ยังมีคนเหมือนคุณป้า และเด็กสาวที่ยังคงจำเขาได้ . . . . . . .เมื่อเขาถูกเลือกโดยจาง yuxian ชาวบ้านจึงเริ่มประจบเขา แต่ก็ไม่ได้อะไรเลย เมื่อทุกคนคิดว่าเขาได้ตายจากโรคระบาด พวกเขาประณามเขา นี้คือความจริงที่ทนในจิตใจของพวกเขาอียุนให้ขยิบตาให้เจียง xiaorou .เจียง xiaorou เข้าใจและบอกว่า " ป้าหวัง ก็อย่ามา ฉันกำลังหลับอยู่ ไม่มีที่ให้เหยียบ และ . . . . . . .เจียง xiaorou ไม่ได้พูดอะไรอีก ป้าวังถอนหายใจให้เธอรู้ว่าเจียง xiaorou เป็นห่วงโรคระบาดติดเธอ เธออาจจะแค่ล้างจุดออกจากรายการ โดยประตู" สาวน้อยเจียง , ฉันทำบะหมี่ให้คุณ ผมจะวางมันไว้ตรงนี้ นอกจากนี้คุณยังสามารถใช้ชาม ฉันขอตัวก่อน "เป็นหมู่บ้านที่ยากจน มันเป็นเรื่องง่ายที่จะมีคนร้าย แต่ยากที่จะได้คนดีเป็นแนวคิดให้นิ้วและเขาจะใช้ไมล์มากกว่า อียุนมีให้ป้าวังเบค่อน และป้าหวังเอาก๋วยเตี๋ยว ในช่วงเวลานี้ , ซุปก๋วยเตี๋ยวเป็นสินค้าหายากป้าวังว่าเจียง xiaorou ไม่มีโอกาสกินตั้งแต่เที่ยง เมื่อบ้านของเธอถูกระดมยิงจากมูลวัว เธอทำอาหาร ?ป้าหวังวางซุปก๋วยเตี๋ยวลงและพูดว่า " ไปกันเถอะ "ป้าหวังดึงฉีกโจว เ ่ยงเค่อ และร่วมกับลุงโจว , ปิดประตูบ้าน และออกจากสนามลุงโจวเป็นคนที่โง่ และไม่พูดสักคำ เขามีความแข็งแรง ช่วยให้ครอบครัวของพวกเขาที่จะได้รับโดยหลังจากป้าวังซ้าย อียุนมาหลา และ นำก๋วยเตี๋ยวต่อชามซุปร้อน . ซุปก๋วยเตี๋ยว แตกต่างจากผู้ที่มาจากโลก มันเป็น handmade แต่ละสั้นและหนาก๋วยเตี๋ยวมีสำนักพิมพ์ของป้าหวัง" ในอนาคต ผมจะตอบแทนพวกเขา คนที่ทำร้ายฉัน ฉันจะจดจำมันไว้ คนที่ดีกับฉัน ฉันจะจำมัน "อี ยุน กล่าวว่า ในจิตใจของเขา และพาเจียง xiaorou ห่างเข้าไปในภูเขา. . . . . . .ดึกมาก อี ยุน และ เจียง xiaorou มาถึงภูเขาด้านหลัง นี้คือจุดอียุนมีเฉพาะเลือก มันซ่อนอยู่ และใกล้แหล่งน้ำ มีต้นไม้ใหญ่ เหมาะสร้าง Treehouse .มันอยู่ลึกในฤดูหนาวและเย็นในภูเขามีแย่กว่านี้ น้ำค้างแข็งขาวบิตตกผลึกบนก้อนหิน แต่ละลมหายใจที่เป่าเป็นละอองสีขาวใบหน้าของเจียง xiaorou สีแดงจากความหนาว เธอเห็นร่างกายของเธอและเก็บถูมือของเธอเป็นชั้นบาง ๆของขนลุกปรากฏบนผิวของเธอแม้แต่ผู้ชายที่แข็งแรง ไม่ต้องพูดถึง 15 ปีหญิง ไม่สามารถอยู่รอดได้ในภูเขาลึกสำหรับคืนฤดูหนาว พวกเขาถูกผูกไว้ที่จะจับเย็นวันที่สอง หลังจากตื่นนอนพวกเขามีเพียงหนึ่งเตียงซึ่งไม่ได้พอกลับบ้าน ตอนนี้ในภูเขาเย็น , มันยิ่งแย่ลง" ยุนอ่า มันหนาวเกินไป เราก็จะไม่เกิน 2-3 วัน " เจียง xiaorou สับสน พวกเขาได้ออกจากบ้านของพวกเขาในเดือย . แม้ว่าบ้านในโรงฆ่าสัตว์ มันยังเก็บออกเย็น แล้วพวกเขาจะอยู่รอดในภูเขา ?อนาคตดูเหมือนจะมืดวิธีที่พวกเขาสามารถอยู่รอด ?อียุนหัวเราะ " พี่ xiaorou ไม่ต้องห่วง "อียุนไปด้านหลังก้อนหินขนาดใหญ่และเอากองฟืนเมื่อเขาแยกจากชายชรา ซู ท้องฟ้ายังสดใส เขาจะไม่กลับไปที่หมู่บ้าน แล้วเขามีประมาณเตรียมตั้งหลักชั่วคราว ฟืนก็เตรียมที่" ยุน เอ่อ คุณ . . . . . . . " เจียง xiaorou ประหลาดใจ ในเวลานี้ อียุนมีจุดประกายไฟการตั้งค่าไม้บนไฟ