Despite increasing calls for the su

Despite increasing calls for the sustainable intensification (SI) of agriculture, environmental impacts associated with historical patterns of yield increase remain poorly understood, particularly involving multiple sustainability indicators. The objective of this study was to examine the sustainability of rice intensification in Uruguay from 1993 to 2013. National rice production and crop management records were used to estimate energy, nitrogen, water, and carbon footprints and agrochemical contamination risk for the rice phase of typical rice-pasture rotations in Uruguay. Results suggest that increases in national production were achieved with simultaneous increases in net energy yield and water use efficiency (56% and 41%, respectively). Although carbon footprint per unit of production decreased (−30%), potential nitrogen losses increased (37%) and elevated agrochemical contamination risk occurred in specific years. This study highlights the potential role of improved agronomy in balancing food production and environmental goals, while also indicating that similar holistic assessments are needed for other rice growing regions to better evaluate SI strategies and quantify potential tradeoffs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ มีเพิ่มสำหรับแรงยั่งยืน (SI) การเกษตร สิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์รูปแบบของการเพิ่มผลผลิตยังคงเข้าใจได้ไม่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวข้องกับตัวชี้วัดความยั่งยืนหลาย วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบความยั่งยืนของแรงข้าวในอุรุกวัยจาก 1993 ถึง 2556 ข้าวชาติผลิตและพืชการจัดการระเบียนถูกใช้ในการประเมินความเสี่ยงปนเปื้อนเคมีเกษตรและพลังงาน ไนโตรเจน น้ำ และคาร์บอนไดออกไซด์สำหรับระยะข้าวของข้าวทุ่งหญ้าทั่วไปหมุนเวียนในประเทศอุรุกวัย ผลลัพธ์ที่แนะนำว่า เพิ่มในการผลิตของชาติบรรลุผลกับพลังงานสุทธิอัตราผลตอบแทนเพิ่มขึ้นพร้อมกัน และใช้น้ำอย่างมีประสิทธิภาพ (56% และ 41% ตามลำดับ) แม้ว่าการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ต่อหน่วยการผลิตลดลง (−30%), ขาดไนโตรเจนมีศักยภาพเพิ่มขึ้น (37%) และความเสี่ยงปนเปื้อนเคมีเกษตรสูงเกิดขึ้นในเฉพาะปี การศึกษานี้เน้นบทบาทศักยภาพของเกษตรศาสตร์ปรับสมดุลระหว่างการผลิตอาหารและสิ่งแวดล้อมเป้าหมาย ขณะยัง ระบุว่า คล้ายการประเมินแบบองค์รวมจำเป็นสำหรับข้าวอื่น ๆ เติบโตภูมิภาคประเมินกลยุทธ์ซี และปริมาณยืนยันศักยภาพดีขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้จะมีการเพิ่มการเรียกร้องให้แรงขึ้นอย่างยั่งยืน วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อตรวจสอบความยั่งยืนของการปลูกข้าวในอุรุกวัยจาก ผลการชี้ให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นของการผลิตแห่งชาติกำลังประสบความสำเร็จกับการเพิ่มขึ้นพร้อมกันในอัตราผลตอบแทนสุทธิพลังงานและประสิทธิภาพการใช้น้ำ แม้ว่าการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ต่อหน่วยของการผลิตลดลง การศึกษาครั้งนี้เน้นบทบาทศักยภาพของพืชไร่ที่ดีขึ้นในการผลิตอาหารที่สมดุลและเป้าหมายด้านสิ่งแวดล้อมขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็นว่าการประเมินผลแบบองค์รวมที่คล้ายกันมีความจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของข้าวอื่น ๆ ในภูมิภาคท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้จะมีการเรียกร้องให้มีแรงอย่างยั่งยืน ( SI ) ของการเกษตร ผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบทางประวัติศาสตร์ของผลผลิตเพิ่มยังคงไม่ค่อยเข้าใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับตัวชี้วัดความยั่งยืนของหลาย การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความยั่งยืนของแรงข้าวในอุรุกวัย จากปี 2013 การผลิตข้าวแห่งชาติและบันทึกการจัดการพืชเพื่อใช้ประเมินพลังงาน ไนโตรเจน และน้ำ และรอยเท้าคาร์บอนและเสี่ยงเคมีเกษตรสำหรับข้าวทั่วไป ทุ่งหญ้ารอบระยะข้าวในประเทศอุรุกวัย พบว่าเพิ่มขึ้นในการผลิตแห่งชาติได้รับพร้อมกันเพิ่มผลผลิตประสิทธิภาพการใช้น้ำและพลังงานสุทธิ ( 56 เปอร์เซ็นต์และ 41 ตามลำดับ ) แม้ว่าการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ต่อหน่วยของการผลิตลดลง 30 ( − 1 ) การสูญเสียไนโตรเจนเพิ่มศักยภาพ ( 37% ) และยกระดับการปนเปื้อนสารเคมีความเสี่ยงที่เกิดขึ้นในเฉพาะปี การศึกษานี้เน้นศักยภาพบทบาทของการปรับปรุงพืชไร่ในสมดุลการผลิตอาหารและสิ่งแวดล้อม เป้าหมาย ในขณะที่ยัง ระบุว่า การประเมินแบบองค์รวมที่คล้ายกันที่จำเป็นสำหรับพื้นที่ปลูกข้าวอื่น ๆที่ดีกว่าการประเมินยุทธศาสตร์จังหวัด ที่มีศักยภาพและ tradeoffs .