n August 5, after a journey lasting

n August 5, after a journey lasting more than 8 months, a carlike rover carefully settled down onto the surface of Mars. The vehicle is basically a science lab. Its mission: to search for evidence that the Red Planet might once have hosted life — even if the organisms were only one-celled microbes.

The first stage of this mission — the landing — is “an amazing achievement,” observes Charles Bolden. He runs the National Aeronautics and Space Administration, or NASA, which built and delivered the vehicle to Mars.

NASA named the robotic cruiser Curiosity. The six-wheeled all-terrain vehicle weighs 900 kilograms (about 1 U.S. ton). Roughly 2.8 meters (9 feet) long, it carries 10 research instruments. Seventeen separate cameras (including one on the rover’s belly, to scan below it) will survey the landscape and record experiments.

The rover’s primary goal “is to explore habitable environments,” says project scientist John Grotzinger of the Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena, Calif. By habitable, he means an environment that can support life. His team interprets that to mean there must be water, carbon — a basic building block of life on Earth — and food to fuel an organism’s activities, he told Science News.

Curiosity is not the first rover NASA has sent to Mars, but it is the biggest and has the most research instruments. Think of it as a rolling laboratory that can travel 200 meters (656 feet) per day, up and over obstacles 65 centimeters (25 inches) high.

Several years ago, NASA scientists began considering the best place for Curiosity to conduct its experiments. Last year, the researchers chose Gale Crater. So that’s where the rover landed.

A towering peak — Mount Sharp — rises from the center of this basin 150 kilometers (93 miles) wide. Curiosity will spend two years motoring around and exploring the crater floor. The rover will be powered by energy given off by the decay of plutonium, a radioactive element.

But probing the mountain will be the vehicle’s primary focus. At roughly 5 kilometers (16,400 feet), Sharp rises higher above the landscape than does any mountain in the continental United States. It’s built from layer upon layer of mineral-rich materials. Some clays in it would seem to have required water to form. So as Curiosity moves by, it will shoot out a laser beam at the mountain and then direct onboard chemical samplers to “taste” the vaporized rock. Another onboard device can drill into rock, pulverizing it into a fine powder for the rover’s chemical samplers to taste.

Searching for life

Those samplers will decipher the rocks’ chemical makeup. The recipes might establish whether any of these materials could have supported life.

Shortly before the rover touched down, Science News reporter Nadia Drake spoke with JPL director Charles Elachi. He explained that scientists are “pretty convinced that Mars did have an ocean a few billion years ago.” An ancient sea would indicate that the temperature on the Red Planet should have been similar to Earth’s. And that, he says, almost immediately raises the question: “Could life have evolved on Mars?” And if it could, he asks: “Did life evolve? How far did it evolve? And where is it now?”

There’s no reason to suspect Earth is the only place to host life, Elachi told Drake. “I’m pretty sure life is there across the universe,” he said. “But as a scientist, you have to prove it.”

He cautions that Curiosity won’t actually be searching for life (although if it found a good candidate, its cameras would surely try to snap glamour shots to thrill Earth-bound scientists). Instead, the rover aims to just survey and sample rocks, soil and dust. Cameras — which serve as Curiosity’s eyes — will share what it sees with researchers back on Earth.

Getting there wasn’t easy

The rover’s landing was picture perfect. But it took a huge amount of planning and testing to find the appropriate parking place and deliver the $2.5 billion vehicle to it.

A spacecraft had to ferry the Curiosity rover over a distance of more than 560 million kilometers (350 million miles). Along the way, it had plenty of chances to get lost. So engineers placed cameras on the outside of the spacecraft to serve as eyes scanning for signposts. Much as pioneers and cattle drivers used mountains, rivers and other natural land formations to navigate the Old West, this spacecraft’s cameras relied on star formations to remain oriented.

The traveling spacecraft spun throughout its route. Any wobble in that spin would have made it hard for those eyes to find their stellar guides. So engineers applied weights to the outside of the spacecraft carrying the rover. It’s the same principle used when balancing a car’s tires. Mechanics spin the tire, look for any wobble, then add weights to compensate for where an uneven distribution of weight induces an unstable spin.

JPL researchers spun the Curiosity spacecraft on a rotating table, looking for where the uneven distribution of weight in the machinery and cargo would cause wobble. Then they applied two heavy weights to the outside of the spacecraft; each block of tungsten-based metal was about the size of a laptop computer. Those weights remained in place until just before the craft’s entry into the Martian atmosphere.

Planning for this landing required nearly a decade’s work, notes Adam Steltzner of JPL. He led the program that designed and coordinated the spacecraft’s entry, descent and landing phase.

Part of that planning determined when those weights had to be precisely jettisoned. “We toss them off,” he explains, because “that creates the imbalance that we use to develop lift.” Lift is an upward force acting on an object. (It’s what allows airplane wings to keep these vehicles in the air.) “It’s important that we get rid of those [weights], because without the lift,” Steltzner says, Curiosity would never have reached and gently set down on the carefully selected landing site.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5 สิงหาคม หลังจากการเดินทางที่ยาวนานกว่า 8 เดือน โรเวอร์ carlike อย่างปักลงบนพื้นผิวของดาวอังคาร n รถเป็นพื้นห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ ภารกิจ: เพื่อค้นหาหลักฐานว่า ดาวเคราะห์สีแดงอาจเมื่อมีโฮสต์ชีวิต — แม้ว่าสิ่งมีชีวิตที่ได้เพียงหนึ่งเซลล์จุลินทรีย์

ระยะแรกของภารกิจนี้ — ที่จอดซึ่งคือ "เป็นความสำเร็จที่น่าทึ่ง"พิจารณา Bolden ชาร์ลส์ วิ่ง หลงชาติ และ จัดการพื้นที่ หรือ NASA ที่สร้าง และจัดส่งรถไปดาวอังคาร

NASA ชื่อครุยเซอร์หุ่นยนต์ที่อยาก หกล้อทั้งหมด–ภูมิประเทศรถน้ำหนัก 900 กิโลกรัม (ประมาณ 1 สหรัฐฯ ตัน) ประมาณ 2.8 เมตร (9 ฟุต) มันนำเครื่องมือวิจัย 10 กล้องแยก 17 (รวมถึงในท้องของโรเวอร์ แกนด้านล่าง) จะสำรวจภูมิทัศน์และบันทึกทดลอง

ของโรเวอร์เป้าหมายหลัก "คือการ สำรวจสภาพแวดล้อม habitable กล่าวว่า นักวิทยาศาสตร์โครงการจอห์น Grotzinger ของการขับเคลื่อน Jet ปฏิบัติ (JPL) ในพาซาดีนา รัฐแคลิฟอร์เนีย โดย habitable เขาหมายถึง สภาพแวดล้อมที่สนับสนุนชีวิต ทีมงานของเขาแปลที่หมายความว่า ต้องมีน้ำ คาร์บอน — บล็อกอาคารพื้นฐานของชีวิตในโลก — และอาหารเชื้อเพลิงของชีวิตกิจกรรม เขาบอกข่าววิทยาศาสตร์

อยากไม่โรเวอร์แรกนาซ่าส่งไปดาวอังคาร แต่มันเป็นใหญ่ที่สุด และมีมากที่สุดเครื่องมือวิจัย คิดว่ามันเป็นห้องปฏิบัติการรีดที่สามารถเดินทาง 200 เมตร (656 ฟุต) ต่อวัน ค่า และ ผ่านอุปสรรค 65 เซนติเมตร (25 นิ้ว) สูงขึ้น

เมื่อหลายปีที่ผ่านมา นักวิทยาศาสตร์ NASA เริ่มพิจารณาดีที่สุดสำหรับอยากทำการทดลอง ปี นักวิจัยเลือก Gale ปล่องภูเขาไฟ เพื่อให้เป็นที่โรเวอร์ที่ที่ดิน

สูงสุดสูง — เขาคม — เพิ่มขึ้นจากอ่างนี้ 150 กิโลเมตร (93 ไมล์) กว้าง อยากจะใช้เวลาสองปีบนสถาน และสำรวจพื้นปล่องภูเขาไฟ โรเวอร์ที่จะขับเคลื่อน โดยพลังงานที่กำหนดปิดการเสื่อมลงของพลูโทเนียม เป็นกัมมันตรังสีองค์ประกอบ

แต่อาศัยภูเขาจะเป็นโฟกัสหลักของรถ ที่ประมาณ 5 กิโลเมตร (16,400 ฟุต), คมขึ้นสูงเหนือภูมิทัศน์กว่าภูเขาใด ๆ ในทวีปสหรัฐอเมริกาไม่ นี้ถูกสร้างขึ้นจากชั้นตามชั้นวัสดุและแร่ Clays บางมันจะดูเหมือนจะ มีน้ำแบบฟอร์มที่จำเป็น ดังนั้น อยากย้ายด้วย มันจะยิงออกเป็นแสงเลเซอร์ที่ภูเขา และตรง samplers สวบสาบเคมี "รส" ร็อคแก้ไขแล้ว อุปกรณ์อื่นสวบสาบสามารถเจาะลึกลงไปหิน pulverizing เป็นผงดีสำหรับของโรเวอร์ samplers เคมีเพื่อรสชาติ

หาชีวิต

Samplers ที่จะถอดรหัสแต่งหน้าเคมีของหิน สูตรอาจกำหนดว่า ของเหล่านี้ไม่ได้สนับสนุนชีวิต

ไม่ช้าก่อนโรเวอร์สัมผัสลง โปรแกรมรายงานข่าววิทยาศาสตร์แดรกนาเดียพูดกับกรรมการ JPL ชาร์ลส์ Elachi เขาอธิบายว่า นักวิทยาศาสตร์ "สวยมั่นใจว่า ดาวอังคารไม่มีมหาสมุทรกี่พันล้านปีมา"ทะเลโบราณจะบ่งชี้ว่า อุณหภูมิบนดาวเคราะห์สีแดงควรมีลักษณะคล้ายกับดิน และว่า เขากล่าว ว่า ทันทีระดมคำถาม: "สามารถชีวิตมีพัฒนาบนดาวอังคาร" และถ้ามันสามารถ เขาถาม: "ไม่ได้ชีวิตพัฒนา มันได้พัฒนาเท่าใด และก็ตอนนี้อยู่ไหน"

มีเหตุผลที่ต้องสงสัยว่า โลกเป็นเดียวชีวิตของโฮสต์ Elachi บอกว่า แดรก "ฉันรักชีวิตมีอยู่ทั่วจักรวาล เขากล่าวว่า "แต่เป็นเป็นนักวิทยาศาสตร์ คุณต้องพิสูจน์ได้"

เขาข้อควรระวังที่ อยากจะจริงจะหาชีวิต (แม้ว่าถ้ามันพบผู้สมัครที่ดี เป็นกล้องก็ลองจะ snap ภาพต่างหากที่น่าตื่นเต้นนักวิทยาศาสตร์ Earth-bound) แทน โรเวอร์ที่มุ่งหวังเพียงสำรวจและตัวอย่างหิน ดิน และฝุ่น กล้อง — ซึ่งทำหน้าที่เป็นตาของอยากรู้ — จะใช้ร่วมกันจะเห็น ด้วยนักวิจัยกลับบนโลก

เดินไม่ง่าย

ของโรเวอร์จอดได้ภาพที่สมบูรณ์แบบ ใช้เวลาเป็นจำนวนมากของการวางแผน และทดสอบหาจอดรถที่เหมาะสม และส่งมอบรถ 2.5 พันล้านเหรียญไป

ยานอวกาศมีฟากโรเวอร์อยากผ่านระยะทางกว่า 560 ล้านกิโลเมตร (350 ล้านไมล์) เขา มันมีโอกาสหายไปมากมาย ดังนั้น วิศวกรไว้กล้องบนยานอวกาศเป็นตาหา signposts นอก มากที่โปรแกรมควบคุมผู้บุกเบิกและวัวใช้ภูเขา แม่น้ำ และก่อตัวที่ดินธรรมชาติอื่น ๆ เพื่อไปยังตะวันตกเก่า กล้องของยานอวกาศนี้อาศัยในก่อตัวดาวยังคงมุ่งเน้นการ

ยานอวกาศเดินทางปั่นตลอดเส้นทางของการ มีกระเด้งในหมุนที่จะได้ทำให้มันยากสำหรับตาเหล่านั้นเพื่อค้นหาแผนที่ของดาวฤกษ์ ดังนั้น วิศวกรใช้น้ำหนักด้านนอกของยานอวกาศที่ดำเนินที่โรเวอร์ หลักการเดียวกับที่ใช้เมื่อดุลยางของรถได้ กลไกหมุนยาง หามีกระเด้ง แล้วเพิ่มน้ำหนักในการชดเชยที่การกระจายน้ำหนักไม่สม่ำเสมอก่อให้เกิดการเสถียรหมุนเหมือนกัน

นักวิจัย JPL สานยานอวกาศเห็นบนโต๊ะหมุน หาที่น้ำหนักเครื่องจักรและขนส่งสินค้ากระจายไม่สม่ำเสมอจะทำให้กระเด้ง จากนั้น พวกเขาใช้น้ำหนักหนักสองนอกยานอวกาศ แต่ละบล็อกของโลหะทังสเตนที่ใช้เกี่ยวกับขนาดของคอมพิวเตอร์แล็ปท็อปได้ น้ำหนักเหล่านั้นยังคงอยู่ในตำแหน่งจนกว่าก่อนรายการของยานไปยังดาวอังคารบรรยากาศ

สำหรับจอดนี้ต้องเกือบทศวรรษของงาน การวางแผนบันทึกอาดัม Steltzner ของ JPL เขานำโปรแกรมที่ออกแบบ และประสานงานของยานอวกาศรายการ เชื้อสาย และขั้นตอนการขนย้ายสินค้า

ส่วนหนึ่งของการวางแผนกำหนดเมื่อน้ำหนักเหล่านั้นได้อย่างแม่นยำเป็น jettisoned "เราโยนพวกเขาออก เขาอธิบาย เนื่องจาก"ที่สร้างความไม่สมดุลที่เราใช้ในการพัฒนายก" ยกเป็นแรงขึ้นทำหน้าที่บนวัตถุ (มันคืออะไรช่วยให้ปีกเครื่องบินเพื่อให้ยานพาหนะเหล่านี้ในอากาศ) "มันเป็นสิ่งสำคัญที่เรากำจัดเหล่านั้น [น้ำหนัก], เพราะไม่ มีลิฟท์, " Steltzner กล่าวว่า ไม่เคยได้ถึง และตั้งเบา ๆ ลงบนไซต์จอดคัดสรรอยาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

- 5 สิงหาคม หลังจากการเดินทางที่ยาวนานกว่า 8 เดือน รถ carlike รอบคอบตัดสินลงบนพื้นผิวของดาวอังคาร รถเป็นพื้นที่ภารกิจวิทยาศาสตร์ : เพื่อค้นหาหลักฐานที่ดาวเคราะห์สีแดงอาจจะเคยเป็นเจ้าภาพในชีวิตแม้สิ่งมีชีวิตเพียงหนึ่ง celled จุลินทรีย์

ขั้นตอนแรกของภารกิจนี้ - บิน - " แบบสุดยอด" สังเกต ชาร์ลส์ โบลเดน . เขาวิ่งมาบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติ หรือนาซา ซึ่งสร้างและส่งมอบรถดาวอังคาร

NASA ชื่อหุ่นยนต์ลาดตระเวนอยากรู้อยากเห็น หกล้อรถทั้งหมดภูมิประเทศยานพาหนะหนักถึง 900 กิโลกรัม ( ประมาณ 1 บาท ตัน ) ประมาณ 2.8 เมตร ( 9 ฟุต ) ยาว มันมี 10 เครื่องมือวิจัย 17 แยกกล้อง ( รวมทั้งหนึ่งในท้องของโรเวอร์สแกนด้านล่าง ) จะสำรวจภูมิประเทศและบันทึกการทดลอง

เป้าหมายหลัก " ของโรเวอร์ เพื่อสำรวจสภาพแวดล้อมที่อาศัยอยู่ กล่าวว่า นักวิทยาศาสตร์โครงการจอห์น grotzinger ของห้องทดลองการขับเคลื่อนไอพ่น ( เจพี ) ใน Pasadena , แคลิฟอร์เนีย โดยอาศัย เขาหมายถึง สภาพแวดล้อมที่สามารถช่วยชีวิต ทีมงานแปลว่า ต้องมีน้ำคาร์บอน - อาคารพื้นฐานของชีวิตบนโลก - และอาหารเป็นเชื้อเพลิงในกิจกรรมต่างๆของสิ่งมีชีวิต เขาบอกว่า ข่าววิทยาศาสตร์ .

อยากรู้ไม่ใช่นาซาโรเวอร์แรกได้ถูกส่งไปยังดาวอังคาร แต่มันเป็นที่ใหญ่ที่สุดและมีมากที่สุด เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย . คิดว่ามันเป็นกลิ้งห้องปฏิบัติการที่สามารถเดินทาง 200 เมตร ( 656 ฟุต ) ต่อวัน ขึ้น และผ่านอุปสรรค 65 เซนติเมตร ( 20 นิ้ว ) สูง

เมื่อหลายปีมาแล้วนักวิทยาศาสตร์นาซาได้เริ่มพิจารณาสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับความอยากรู้ในการทดลองของ เมื่อปีที่แล้ว คณะนักวิจัยเลือก Gale Crater นั่นคือที่โรเวอร์ที่ดิน

ยอดภูเขาที่สูง - คม - เพิ่มขึ้นจากศูนย์ของแอ่งนี้ 150 กิโลเมตร ( 100 ไมล์ ) กว้าง สงสัยจะใช้เวลาสองปีการเดินทางไปรอบ ๆและสำรวจพื้นปล่องภูเขาไฟรถจะขับเคลื่อนด้วยพลังงานให้ปิดโดยการสลายตัวของธาตุกัมมันตภาพรังสีพลูโทเนียม

แต่แหย่ภูเขาจะเป็นรถที่เน้นหลัก . ที่ประมาณ 5 กิโลเมตร ( 1 , 6400 ฟุต ) , คมขึ้นสูงเหนือกว่า มีแนวภูเขาในทวีปสหรัฐอเมริกา มันถูกสร้างขึ้นจากชั้นบนชั้นของวัสดุที่อุดมไปด้วยแร่บางกลุ่ม มันดูเหมือนจะต้องการน้ำในรูปแบบ เพื่อย้ายความอยากรู้ มันก็ยิงลำแสงเลเซอร์ที่ภูเขาแล้ว onboard โดยตรงทางเคมีตัวอย่าง " รสชาติ " ระเบิดหิน อื่นบนอุปกรณ์ที่สามารถเจาะหิน pulverizing มันเป็นผงละเอียดของโรเวอร์เคมีและรสนิยม .



หาชีวิตตัวอย่างเหล่านั้นจะถอดรหัสหิน ' เคมีเครื่องสำอางค์ สูตรอาจจะสร้างว่าใด ๆของวัสดุเหล่านี้จะสนับสนุนชีวิต

ไม่นานก่อนยานลงแตะวิทยาศาสตร์ข่าวนาเดียเดรกพูดกับผู้กำกับ ชาร์ลส์ ลาชีเจพี . เขาอธิบายว่าเป็น " นักวิทยาศาสตร์ค่อนข้างเชื่อว่าดาวอังคารมีมหาสมุทรเพียงไม่กี่พันล้านปีมาแล้ว" ทะเลโบราณจะพบว่าอุณหภูมิบนดาวเคราะห์สีแดงน่าจะคล้ายคลึงกับโลก และที่เขากล่าวว่าเกือบจะในทันทีที่ยกคำถาม : " ชีวิตจะมีวิวัฒนาการบนดาวอังคาร " และถ้ามันสามารถทำได้ เขาถาม : " ชีวิตพัฒนา ? ไกลแค่ไหนมันคาย ? แล้วตอนนี้มันอยู่ไหน ? "

ไม่มีเหตุให้สงสัยว่าโลกเป็นสถานที่เดียวที่จะโฮสต์ชีวิต ลาชีบอก เดรก" ผมมั่นใจว่าชีวิตมีข้ามจักรวาล " เขากล่าว " แต่ในฐานะนักวิทยาศาสตร์คุณต้องพิสูจน์สิ "

เขาเตือนว่า สงสัยจะไม่จริงจะค้นหาชีวิต ( แต่ถ้าพบผู้สมัครที่ดี กล้องมันคงพยายามที่จะ snap ภาพความเย้ายวนใจตื่นเต้นแผ่นดินผูกพันนักวิทยาศาสตร์ ) แทน โรเวอร์ มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจและตัวอย่างหิน ดิน และฝุ่นกล้อง - ซึ่งเป็นความสงสัยของตา - จะแบ่งปันสิ่งที่เห็นกับนักวิจัยบนโลก

มีไม่ง่าย

ของโรเวอร์ลงเป็นภาพที่สมบูรณ์แบบ แต่ก็เอาเงินจำนวนมากของการวางแผนและการทดสอบเพื่อหาที่จอดที่เหมาะสม และจัดส่ง $ 2.5 พันล้านยานพาหนะ .

ยานอวกาศต้องถ่ายเทอยากรู้อยากเห็นโรเวอร์ผ่านระยะทางมากกว่า 560 ล้านกิโลเมตร ( 350 ล้านไมล์ ) ตลอดทาง มันมีโอกาสมากมายที่จะได้รับหายไป ดังนั้นวิศวกรกล้องวางอยู่บนด้านนอกของยานอวกาศที่จะใช้สายตาสแกนหาดั่ง . เป็นผู้บุกเบิกและโคไดรเวอร์ใช้ภูเขา แม่น้ำ และธรรมชาติอื่น ๆการก่อตัวที่ดินทางทิศตะวันตกเก่ากล้องนี้อาศัยการก่อตัวของยานอวกาศ ดาวยังคงมุ่งเน้น

การเดินทางยานอวกาศปั่นตลอดเส้นทางของมัน ใด ๆในที่สั่นหมุนจะทำให้มันยากสำหรับตาหาของดาวฤกษ์ มัคคุเทศก์ ดังนั้นวิศวกรใช้เวทนอกยานอวกาศแบกโรเวอร์ มันเป็นหลักการเดียวกันกับที่ใช้เมื่อสมดุลยางของรถยนต์ กลศาสตร์หมุนยางค้นหาส่ายไปส่ายมา แล้วเพิ่มน้ำหนักเพื่อชดเชยที่ไม่เป็นธรรมในการกระจายน้ำหนักก่อให้เกิดการปั่น ไม่มั่นคง

เจพีนักวิจัยปั่นความอยากรู้ยานอวกาศบนโต๊ะหมุน มองหาที่ไม่เท่ากันกระจายน้ำหนักในเครื่องจักรและสินค้าจะทำให้วอกแวก แล้วพวกเขาใช้สองหนักน้ำหนัก กับนอกยานอวกาศ ;แต่ละบล็อกของทังสเตนโลหะพื้นฐานเกี่ยวกับขนาดของแล็ปท็อปคอมพิวเตอร์ น้ำหนักเหล่านั้นยังคงอยู่ในสถานที่จนกระทั่งก่อนของยานเข้าสู่บรรยากาศของดาวอังคาร วางแผน

นี้ลงจอดต้องเกือบทศวรรษของงาน หมายเหตุ อดัม steltzner ของเจพี . เขานำโปรแกรมที่ออกแบบและประสานงานของยานอวกาศรายการ โคตร

และระยะจอดส่วนหนึ่งของแผนกำหนดเวลายกน้ำหนักต้องแม่น jettisoned . " เราโยนพวกเขาออกไป " เขาอธิบายว่า เพราะ " ที่สร้างความไม่สมดุลที่เราใช้พัฒนายก ยกเป็นขึ้นแรงทำบนวัตถุ ( มันเป็นสิ่งที่ช่วยให้ปีกของเครื่องบินเพื่อให้ยานพาหนะเหล่านี้ในอากาศ ) " มันสำคัญที่เรากำจัดพวก [ น้ำหนัก ] เพราะไม่มีลิฟท์ " steltzner กล่าวสงสัยคงไม่ต้องมาถึง และค่อยๆ วางลงบนที่เลือกอย่างระมัดระวังลงเว็บไซต์ .