The central organisations on the em

The central organisations on the employer and employee entered into the Basic Agreement in 1938, also known as the Saltsjöbads Agreement, which is still in effect today, reinforcing the Swedish model of cooperation between the social partners, the employer and employee central organisations, and the state’s expressed policy of neutrality to labour issues.[7] Five main topics were covered in the Basic Agreement: A Labour Market Council was established, which through mutual appointments to the Council, the central organisations would deal with specific labour market issues. Second, a negotiation procedure was established between the parties as to handling labour disputes. Third, employers conceded the right to freely terminate and/or lay-off employees, agreeing instead to a procedure by which the union would be notified in such cases, and if the parties were unable to resolve the issue, the matter would be referred to the Council. The counterbalance to this concession by the employers was the fourth point in the agreement, limiting the rights of employees to take industrial actions in certain contexts, such as cases of retaliation or potential damages to third parties, proscribing a duty to maintain industrial peace. Finally, the parties agreed that industrial actions that could potentially disrupt vital public interests were to be assessed by the Council for any threats posed. If these threats were deemed too great, the industrial action was to be enjoined by the Council. The State during this period up until the 1970’s refrained to a great extent from statutory regulation of the relationships on the labour market, permitting the social partners to regulate these matters instead through collective agreements.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

องค์กรกลางในนายจ้างและลูกจ้างลงขในปี 1938 เรียกว่า Saltsjöbads ข้อตกลง ซึ่งเป็นผลในปัจจุบัน และความร่วมมือ ระหว่างพันธมิตรสังคม นายจ้าง และพนักงานองค์กรกลาง นโยบายของรัฐแสดงความเป็นกลางเพื่อแรงงานปัญหารุ่นสวีเดน [7] หัวข้อหลักห้าได้ครอบคลุมในข้อตกลงพื้นฐาน: สภาตลาดแรงงานก่อตั้ง ซึ่งผ่านสภา นัดกันองค์กรเซ็นทรัลจะจัดการกับปัญหาเฉพาะตลาดแรงงาน ที่สอง ขั้นตอนการเจรจาก่อระหว่างสองฝ่ายในการจัดการข้อพิพาทแรงงาน ที่สาม นายจ้างยอมยกเลิกได้อย่างอิสระการหรือหลายเลิกจ้างพนักงาน ยอมแทนกระบวนการโดยที่สหภาพจะได้รับแจ้งในกรณีดังกล่าว และถ้าบุคคลไม่สามารถแก้ไขปัญหา เรื่องจะถูกเรียกว่าสภา หมายถึงสัมปทานนี้โดยนายจ้างเป็นจุดสี่ในข้อตกลง การจำกัดสิทธิของพนักงานดำเนินการอุตสาหกรรมในบริบทบางอย่าง เช่นกรณีของการตอบโต้หรืออาจเกิดความเสียหายแก่บุคคลที่สาม proscribing หน้าที่รักษาสันติภาพอุตสาหกรรม ในที่สุด บุคคลยอมรับว่า การอุตสาหกรรมที่อาจจะทำลายผลประโยชน์สาธารณะที่สำคัญได้ถูกประเมิน โดยสภาภัยคุกคามที่เกิด ถ้าภัยคุกคามเหล่านี้ได้ถือว่าดีเกินไป การอุตสาหกรรมเป็นการออก โดยสภา สถานะช่วงนี้จนถึงปี 1970 งดเว้นชะลอจากระเบียบกฎหมายความสัมพันธ์ในตลาดแรงงาน อนุญาตให้คู่ค้าทางสังคมเพื่อควบคุมเรื่องเหล่านี้แทน โดยข้อตกลงร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์กรกลางเมื่อวันที่นายจ้างและลูกจ้างได้ลงนามในข้อตกลงพื้นฐานในปี 1938 ยังเป็นที่รู้จักในข้อตกลงSaltsjöbadsซึ่งยังคงมีผลบังคับใช้ในวันนี้ตอกย้ำรุ่นสวีเดนของความร่วมมือระหว่างหุ้นส่วนทางสังคมนายจ้างและลูกจ้างองค์กรกลางและ รัฐแสดงนโยบายเป็นกลางกับปัญหาแรงงาน [7] ห้าหัวข้อหลักที่ถูกกล่าวถึงในข้อตกลงพื้นฐาน: ก. สภาตลาดแรงงานก่อตั้งขึ้นซึ่งผ่านการนัดหมายร่วมกันกับสภาองค์กรกลางจะจัดการกับปัญหาตลาดแรงงานที่เฉพาะเจาะจง ประการที่สองขั้นตอนการเจรจาต่อรองได้ก่อตั้งขึ้นระหว่างทั้งสองฝ่ายที่จะจัดการข้อพิพาทแรงงาน ประการที่สามนายจ้างยอมรับสิทธิในการได้อย่างอิสระยุติและ / หรือการเลิกจ้างพนักงานเห็นพ้องแทนไปยังขั้นตอนโดยที่ยูเนี่ยนจะได้รับการแจ้งเตือนในกรณีดังกล่าวและถ้าทั้งสองฝ่ายไม่สามารถที่จะแก้ไขปัญหาไม่ว่าจะเรียกว่า สภา ถ่วงดุลสัมปทานนี้โดยนายจ้างเป็นจุดที่สี่ในข้อตกลงที่ จำกัด สิทธิของพนักงานในการดำเนินการอุตสาหกรรมในบริบทบางอย่างเช่นกรณีของการตอบโต้หรือความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นต่อบุคคลที่สาม, proscribing หน้าที่ที่จะต้องรักษาความสงบอุตสาหกรรม ในที่สุดทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องกันว่าการกระทำของอุตสาหกรรมที่อาจจะส่งผลกระทบต่อประโยชน์สาธารณะที่สำคัญจะได้รับการประเมินโดยสภาการเกิดภัยคุกคามใด ๆ หากภัยคุกคามเหล่านี้ก็ถือว่ามากเกินไปในการดำเนินการอุตสาหกรรมจะได้รับการกำชับจากสภา รัฐในช่วงเวลานี้จนถึงปี 1970 งดเว้นในระดับที่ดีจากการควบคุมตามกฎหมายของความสัมพันธ์ในตลาดแรงงานที่อนุญาตให้หุ้นส่วนทางสังคมในการควบคุมเรื่องเหล่านี้แทนที่จะผ่านข้อตกลงร่วมกัน