In natural ecosystems, plant commun

In natural ecosystems, plant communities composed of functionally diverse species produce more biomass overall than less diverse communities. This increased biomass production is thought to occur due to complementary use of resources such as nutrients and water, and facilitation during sub-optimal environmental conditions. Using the same concept in a crop setting may lead to increased yield (overyielding) in diverse cropping systems when compared to monocultures. Different combinations of peanut,watermelon,okra, cowpea,andpepperplantedaloneor invarious intercropping combinations were investigated over two growing seasons in a low-input system in the peak of summer heat in Texas. Each species was selected to perform a specific function within the system. Results from land equivalent ratio (LER) indicate that the within-row combination with peanut, watermelon and okra (Wpwo) and peanut, watermelon, okra and cowpea (Wpwoc) consistently overyielded in 2011 and 2012. LER values were 1.17 each for Wpwo and Wpwoc in 2011 and 1.17 and 1.20 in 2012, respectively. In 2011, watermelon was the dominant crop and was up-regulated in all intercropping combinations while all other component crops were down-regulated. Watermelon per plant production was significantly higher in the combination containing all species (Wall) when compared to its monoculture, 5.50 and 2.09 kgfruit plant
1, respectively.
In 2012, okra was the dominant crop and was up-regulated in all intercropping combinations while watermelon, cowpea, and pepper were down-regulated. Okra per plant production was significantly higher in Wpwoc and Wall than in monoculture, 2.28, 2.46, and 1.13 kgfruit plant
1, respectively. These findings suggest that three and four species intercropping combinations, whereby each crop is selected to perform a specific function within the system, may provide small-scale sustainably-minded producers a model system that can be utilized in suboptimal conditions and allow them to reduce inputs while increasing overall yields.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระบบนิเวศธรรมชาติสังคมพืชประกอบด้วยสายพันธุ์ที่มีความหลากหลายหน้าที่ผลิตชีวมวลมากขึ้นโดยรวมกว่าชุมชนที่มีความหลากหลายน้อย การผลิตชีวมวลเพิ่มขึ้นนี้เป็นความคิดที่เกิดขึ้นเนื่องจากการใช้งานที่สมบูรณ์ของทรัพยากรเช่นสารอาหารและน้ำและการอำนวยความสะดวกในช่วงสภาพแวดล้อมย่อยที่ดีที่สุด โดยใช้แนวคิดเดียวกันในการตั้งค่าการเพาะปลูกอาจนำไปสู่ผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้น (overyielding) ในระบบการปลูกพืชที่หลากหลายเมื่อเทียบกับ monocultures ชุดที่แตกต่างกันของถั่วลิสง, แตงโมกระเจี๊ยบเขียว, ถั่วพุ่ม, andpepperplantedaloneor invarious รวมกันแซมถูกตรวจสอบในช่วงสองฤดูกาลที่เพิ่มขึ้นในระบบต่ำป้อนข้อมูลในจุดสูงสุดของฤดูร้อนในเท็กซัส แต่ละสายพันธุ์ที่ได้รับเลือกให้ดำเนินการฟังก์ชั่นที่เฉพาะเจาะจงในระบบ ผลลัพธ์ที่ได้จากอัตราส่วนเทียบเท่าที่ดิน (LER) ระบุว่าภายในแถวร่วมกับถั่วลิสงแตงโมและกระเจี๊ยบเขียว (Wpwo) และถั่วลิสง, แตงโมกระเจี๊ยบเขียวและถั่วพุ่ม (Wpwoc) overyielded อย่างต่อเนื่องในปี 2011 และ 2012 ค่า LER เป็น 1.17 แต่ละ Wpwo และ Wpwoc ในปี 2011 และ 1.17 และ 1.20 ในปี 2012 ตามลำดับ ในปี 2011, แตงโมเป็นพืชที่โดดเด่นและเป็นที่ขึ้นควบคุมในชุดแซมทั้งหมดในขณะที่พืชทุกองค์ประกอบอื่น ๆ ที่ถูกควบคุมลง แตงโมต่อการผลิตพืชอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในการรวมกันที่มีทุกชนิด (กำแพง) เมื่อเปรียบเทียบกับเชิงเดี่ยวที่ 5.50 และ 2.09 kgfruit พืช 1 ตามลำดับ.
ในปี 2012, กระเจี๊ยบเขียวเป็นพืชที่โดดเด่นและเป็นที่ขึ้นควบคุมในชุดทั้งหมดในขณะที่แซม แตงโมถั่วพุ่มและพริกไทยลงควบคุม กระเจี๊ยบต่อการผลิตพืชอย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นใน Wpwoc และผนังกว่าในเชิงเดี่ยว, 2.28, 2.46 และ 1.13 kgfruit พืช 1 ตามลำดับ การค้นพบนี้ชี้ให้เห็นว่าสามและสี่สายพันธุ์แซมรวมกันโดยพืชแต่ละเลือกที่จะดำเนินการฟังก์ชั่นที่เฉพาะเจาะจงในระบบอาจให้ขนาดเล็กผลิตอย่างยั่งยืนที่มีใจเดียวกันระบบรูปแบบที่สามารถนำไปใช้ในสภาวะที่ก่อให้เกิดผลลัพธ์และช่วยให้พวกเขาเพื่อลดปัจจัยการผลิต ขณะที่การเพิ่มอัตราผลตอบแทนโดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในระบบนิเวศทางธรรมชาติ สังคมพืชหลากหลายชนิด ประกอบด้วยหน้าที่ผลิตชีวมวลมากขึ้นโดยรวมมากกว่าชุมชนที่มีความหลากหลายน้อยกว่า การผลิตมวลชีวภาพเพิ่มขึ้นนี้เป็นความคิดที่จะเกิดขึ้นเนื่องจากการใช้ทรัพยากร เช่น เสริมสารอาหารและน้ำ และอำนวยความสะดวกในช่วงย่อยที่เหมาะสมสภาพแวดล้อม .โดยใช้แนวคิดเดียวกันในการตั้งค่าที่อาจนำไปสู่การเพิ่มผลผลิต ( overyielding ) ในระบบการปลูกพืชที่หลากหลายเมื่อเทียบกับทรีตเมนต์ . ชุดค่าผสมที่แตกต่างกันของถั่ว , แตงโม , กระเจี๊ยบ , ถั่วพุ่ม , andpepperplantedaloneor ต่างและชุดสอบสวนกว่า 2 ฤดูปลูกในระบบอินพุตต่ำในช่วงฤดูร้อนในเท็กซัสแต่ละชนิดมีวัตถุประสงค์เพื่อดำเนินการฟังก์ชั่นที่เฉพาะเจาะจงภายในระบบ ผลลัพธ์ที่ได้จากอัตราส่วนเทียบเท่าที่ดิน ( อ่าน ) ระบุว่าภายในแถวผสมกับถั่วลิสง แตงโม และกระเจี๊ยบ ( wpwo ) และถั่ว , แตงโม , กระเจี๊ยบเขียวและถั่วพุ่ม ( wpwoc ) อย่างต่อเนื่อง overyielded ในปี 2011 และ 2012 เลอค่าสำหรับแต่ละ wpwo 1.17 และ 1.17 และ 1.20 wpwoc ในปี 2011 และ 2012 ตามลำดับ ใน 2011 ,แตงโมเป็นพืชเด่น และสามารถปลูกแซมในชุดในขณะที่ทุกองค์ประกอบอื่น ๆพืชที่ลงมาควบคุม แตงโมต่อการผลิตพืชสูงกว่าในการรวมกันที่มีทุกชนิด ( ผนัง ) เมื่อเปรียบเทียบกับของพืชเชิงเดี่ยว , 5.50 และ 2.09 kgfruit
1
2012 ตามลำดับกระเจี๊ยบเขียวเป็นพืชเด่น และสามารถปลูกแซมในชุดในขณะที่แตงโม ถั่วพุ่ม และพริกไทยลงไปควบคุม กระเจี๊ยบต่อการผลิตพืชสูงกว่าใน wpwoc และผนังมากกว่าเชิงเดี่ยว , 2.28 , 2.46 , และ 1.13 kgfruit พืช
1 ตามลำดับ จากการศึกษาครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า สาม และสี่ชนิด และผสมโดยพืชแต่ละชนิดจะถูกเลือกเพื่อดำเนินการฟังก์ชันเฉพาะภายในระบบ โดยอาจให้น้อยใจผู้ผลิตระบบรุ่นที่สามารถใช้ในเงื่อนไข suboptimal และอนุญาตให้พวกเขาเพื่อลดปัจจัยในขณะที่การเพิ่มผลผลิตโดยรวม