In 1984, Janet Wilson James turned

In 1984, Janet Wilson James turned a fairly prosaic request to review a series of recently published books on the history of nursing into an intriguing and influential essay about the current state of scholarship on the subject. That essay, "Writing and Rewriting Nursing History," published in this journal, argued that nursing's traditionally descriptive narratives of its past could no longer exist in historiographic isolation from relevant themes in social and women's history. James was not the first to advance this argument: Celia Davies and Ellen Lagemann had previously done so in introductions to works in their respective collections of essays. Davies, concentrating on scholarship by British historians in the late 1970s, and Lagemann, considering American papers presented at the Rockefeller Archive Center's conference on the history of nursing in 1981, paid more attention than did James, in fact, to attempts to ground revisionist nursing history in the "new" social history and its emphasis on the mighty triumvirate of race, class, and gender.

Nevertheless, James had been a colleague and a friend to authors of both the more cautious and uncritical narrations of nursing's historical progress and those attempting newer, more conceptually driven approaches. Hence, her analysis explicitly reached out to both. She respected the works of those who focused on nursing's achievements; these studies were, she explained, "the first investigations of important topics, the product of devoted effort." Yet their wish to "filter out the intractable problems" inherent in their topic had so narrowed their perspective that they had lost the stirring interpretive sweep that their early-twentieth-century nursing predecessors had brought to their own historical narratives. Some other works, however, excited her: Barbara Melosh's emphasis on nursing's workplace culture; Christopher Maggs's attention to issues of demography, social class, and gender stereotyping; and Wanda Heistand's explorations of the implications of family history for nursing's history were "signs," she suggested, "of life and thought reviving." The resuscitation, however, had yet to be declared successful. "Nursing history," James concluded, still looked "something like the elephant as described by the blind men." Some pieces of its past had received intriguing reconsiderations; others were completely ignored. Still, she found promise for the future, particularly in the opening of the "two-way street" between the historical traditions of nursing and those of the liberal arts.

Now, a decade later, it is worth pausing to consider what effect the cross-disciplinary reciprocity that James championed has had on the writing of nursing's history. At first glance, that effect seems profound. Understanding the work of nurses has reshaped historians' sense of the historical hospital, the treatment of disease, the birth of babies, and the role of women in their families and their communities. And there are now few stories told about nurses by nurses without some reference, however fleeting, to the issues of gender, class, race, and the politics of professionalism. There is, to be sure, considerable debate in the field about the ultimate implications of such analyses for nursing's history. Has nursing, for example, been defined by gender, or has its work transcended sex-based stereotypes? Have class and race differences only bred divisiveness, or has the heterogeneity of the nursing work force helped the discipline forge an identity akin to that of those it served? Has the professionalizing agenda devalued nursing's craft traditions, or has it been a vehicle of upward economic mobility and respected social status? The historians dealing with such questions no longer fall into neatly defined categories: those who trained first as clinicians are often as willing to explore the implications of class analysis as are those who trained exclusively in the liberal arts to entertain notions of professionalizing power.

The problem, however, is that the "two-way street" James envisioned has seen much of its meaningful intellectual traffic slow to a crawl. The publication of Barbara Melosh's The Physician's Hand in 1982, Susan Reverby's Ordered to Care in 1987, and Darlene Clark Hine's Black Women in White in 1989 essentially established these debates, and the succeeding years have seen little in...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1984, James Wilson เจเปิดคำค่อนข้างธรรมดาเพื่อทบทวนชุดหนังสือประวัติศาสตร์เป็นเรียงความที่สนใจ และมีอิทธิพลเผยแพร่เมื่อเร็ว ๆ นี้เกี่ยวกับสถานะปัจจุบันของทุนการศึกษาในเรื่อง ที่เรียงความ "การเขียนและเขียนพยาบาลประวัติ ตีพิมพ์ในสมุด โต้เถียงว่า narratives อธิบายประเพณีของพยาบาลของอดีตไม่อาจมีอยู่ใน historiographic แยกจากชุดรูปแบบที่เกี่ยวข้องในสังคมและประวัติศาสตร์ของผู้หญิง James ไม่ก่อนล่วงหน้านี้: เซเลียเดวีส์และเอลเลน Lagemann ก่อนหน้านี้ทำให้ในบทนำที่จะทำงานในคอลเลกชันของพวกเขาเกี่ยวข้องของนัก เดวีส์ concentrating บนทุนโดยนักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษในปลายทศวรรษที่ 1970 และ Lagemann พิจารณาเอกสารการนำเสนอที่ประชุมของร็อคกี้เฟลเลอร์เก็บศูนย์ประวัติศาสตร์ในปี 1981 อเมริกันจ่ายความสนใจเพิ่มมากขึ้นกว่าได้ James ในความเป็นจริง การพยายาม revisionist ล่างพยาบาลประวัติประวัติสังคม "ใหม่" และเน้นของนายเซอร์เกย์อันยิ่งใหญ่ของการแข่งขัน คลาส และเพศอย่างไรก็ตาม James ได้รับผู้ร่วมงานและเพื่อนผู้เขียนทั้งที่ระมัดระวังมากขึ้น และ uncritical บรรยายระหว่างประวัติศาสตร์ของพยาบาลและผู้พยายามแนวใหม่ ขับเคลื่อนมากกว่าทางแนวคิด ดังนั้น เธอวิเคราะห์อย่างชัดเจนถึงออกทั้ง เธอยอมรับงานของผู้ที่มุ่งเน้นความสำเร็จของพยาบาล การศึกษานี้ได้ เขาอธิบาย "ที่แรกตรวจสอบหัวข้อสำคัญ ผลิตภัณฑ์ที่อุทิศให้" แต่พวกเขาต้องการ "กรองปัญหา intractable" ในหัวข้อของพวกเขามีดังนั้นจำกัดมุมมองของพวกเขาที่พวกเขาได้สูญเสียกวาด interpretive stirring ที่บรรดาลูกหลาน--ศตวรรษที่ยี่สิบต้นพยาบาลได้นำการ narratives ประวัติศาสตร์ของตนเอง บางอื่น ๆ งาน ไร ตื่นเต้นเธอ: Barbara Melosh เน้นวัฒนธรรมการทำงานของพยาบาล คริสโตเฟอร์ Maggs สนใจปัญหา ของเฟนฮอว์ ชนชั้น เพศทัศนคติทั่วไป ต่อ และดา Heistand สำรวจผลกระทบของประวัติครอบครัวประวัติของพยาบาล "อาการ เธอแนะนำ "ของชีวิตและฟื้นฟูกล้ามคิด" Resuscitation อย่างไรก็ตาม ยังไม่ได้มีการประกาศประสบความสำเร็จ "พยาบาลประวัติ James สรุป ยังคงมอง"บางสิ่งบางอย่างเช่นช้างตามที่อธิบายไว้ โดยคนตาบอด " บางชิ้นส่วนของอดีตที่ได้รับ reconsiderations น่า อื่น ๆ ได้อย่างสมบูรณ์ถูกละเว้น ยัง เธอพบสัญญาในอนาคต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเปิด "ถนนสอง" ระหว่างประเพณีประวัติศาสตร์พยาบาลศาสตร์และศิลปศาสตร์บรรดาNow, a decade later, it is worth pausing to consider what effect the cross-disciplinary reciprocity that James championed has had on the writing of nursing's history. At first glance, that effect seems profound. Understanding the work of nurses has reshaped historians' sense of the historical hospital, the treatment of disease, the birth of babies, and the role of women in their families and their communities. And there are now few stories told about nurses by nurses without some reference, however fleeting, to the issues of gender, class, race, and the politics of professionalism. There is, to be sure, considerable debate in the field about the ultimate implications of such analyses for nursing's history. Has nursing, for example, been defined by gender, or has its work transcended sex-based stereotypes? Have class and race differences only bred divisiveness, or has the heterogeneity of the nursing work force helped the discipline forge an identity akin to that of those it served? Has the professionalizing agenda devalued nursing's craft traditions, or has it been a vehicle of upward economic mobility and respected social status? The historians dealing with such questions no longer fall into neatly defined categories: those who trained first as clinicians are often as willing to explore the implications of class analysis as are those who trained exclusively in the liberal arts to entertain notions of professionalizing power.
The problem, however, is that the "two-way street" James envisioned has seen much of its meaningful intellectual traffic slow to a crawl. The publication of Barbara Melosh's The Physician's Hand in 1982, Susan Reverby's Ordered to Care in 1987, and Darlene Clark Hine's Black Women in White in 1989 essentially established these debates, and the succeeding years have seen little in...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1984 วิลสันเจมส์เจเน็ตหันคำขอค่อนข้างน่าเบื่อในการตรวจสอบชุดของหนังสือที่ตีพิมพ์เมื่อเร็ว ๆ นี้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของพยาบาลเข้ามาในการเขียนเรียงความที่น่าสนใจและมีอิทธิพลเกี่ยวกับสถานะปัจจุบันของทุนการศึกษาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เรียงความว่า "การเขียนและประวัติศาสตร์การพยาบาลการเขียนใหม่" ตีพิมพ์ในวารสารนี้แย้งว่าพยาบาลบรรยายเรื่องเล่าแบบดั้งเดิมของที่ผ่านมาไม่สามารถที่จะอยู่ในการแยก historiographic จากชุดรูปแบบที่เกี่ยวข้องในสังคมและประวัติศาสตร์ของผู้หญิง เจมส์ไม่ได้เป็นครั้งแรกที่จะก้าวไปสู่เรื่องนี้: ซีเลียเดวีส์และเอลเลน Lagemann ได้ทำก่อนหน้านี้ในการเปิดตัวผลงานในคอลเลกชันของตนจากการเขียนเรียงความ เดวีส์จดจ่ออยู่กับทุนการศึกษาโดยนักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษในช่วงปลายปี 1970 และ Lagemann พิจารณาเอกสารอเมริกันนำเสนอในที่ประชุมศูนย์เอกสารเก่ากี้เฟลเลอร์ในประวัติศาสตร์ของพยาบาลในปี 1981 ให้ความสนใจมากขึ้นกว่าเจมส์ในความเป็นจริงที่จะพยายามที่จะพื้นพยาบาลเสียใหม่ ประวัติศาสตร์ใน "ใหม่" ประวัติศาสตร์สังคมและเน้นเสืออันยิ่งใหญ่ของการแข่งขันระดับและเพศ. อย่างไรก็ตามเจมส์เคยเป็นเพื่อนร่วมงานและเป็นเพื่อนที่ผู้เขียนของทั้งบรรยายระมัดระวังมากขึ้นและการวิจารณ์ของความคืบหน้าประวัติศาสตร์พยาบาลและผู้ที่พยายาม ใหม่ที่ขับเคลื่อนด้วยวิธีการอื่น ๆ แนวคิด ดังนั้นการวิเคราะห์ของเธออย่างชัดเจนถึงออกไปทั้งสอง เธอเคารพผลงานของผู้ที่มุ่งเน้นไปที่ความสำเร็จพยาบาลของ; การศึกษาเหล่านี้มีเธออธิบายว่า "สืบสวนแรกของหัวข้อที่สำคัญผลิตภัณฑ์ของความพยายามอุทิศ." แต่ความปรารถนาของพวกเขาไป "กรองปัญหายาก" อยู่ในหัวข้อของพวกเขาลดลงเพื่อให้มุมมองของพวกเขาว่าพวกเขาได้หายไปกวนกวาดสื่อความหมายว่าในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบพยาบาลรุ่นก่อนของพวกเขาที่จะได้นำเรื่องเล่าประวัติศาสตร์ของตัวเอง บางงานอื่น ๆ แต่ความตื่นเต้นของเธอ: บาร์บาร่าเน้น Melosh ในวัฒนธรรมการทำงานของพยาบาล; ความสนใจของคริสโต Maggs กับปัญหาของประชากรระดับชั้นทางสังคมและเวเพศ และการสำรวจแวนด้า Heistand ของผลกระทบของการประวัติครอบครัวสำหรับประวัติพยาบาลเป็น "สัญญาณ" เธอแนะนำ "ของชีวิตและคิดว่าการฟื้นฟู." การช่วยชีวิต แต่ยังไม่เคยได้รับการประกาศที่ประสบความสำเร็จ "ประวัติศาสตร์การพยาบาล" เจมส์สรุปยังคงมอง "บางอย่างเช่นช้างตามที่อธิบายไว้โดยชายคนตาบอด." บางชิ้นของที่ผ่านมาได้รับ reconsiderations ที่น่าสนใจ; คนอื่น ๆ ก็ไม่สนใจ แต่ถึงกระนั้นเธอก็พบว่าสัญญาในอนาคตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเปิดของ "ถนนสองทาง" ระหว่างประเพณีประวัติศาสตร์ของพยาบาลและผู้ศิลปศาสตร์. ตอนนี้ทศวรรษต่อมาจะมีมูลค่าการหยุดที่จะต้องพิจารณาสิ่งที่มีผลข้าม แลกเปลี่ยน -disciplinary ว่าเจมส์ปกป้องได้มีการเขียนประวัติศาสตร์ของพยาบาล ได้อย่างรวดเร็วก่อนที่ดูเหมือนว่าผลที่ลึกซึ้ง การทำความเข้าใจการทำงานของพยาบาลได้เปลี่ยนโฉมหน้าประวัติศาสตร์ความรู้สึกของโรงพยาบาลประวัติศาสตร์การรักษาโรคที่เกิดของทารกและบทบาทของผู้หญิงในครอบครัวและชุมชนของพวกเขา และขณะนี้มีไม่กี่เรื่องที่บอกเกี่ยวกับการพยาบาลโดยพยาบาลโดยไม่มีการอ้างอิงบาง แต่หายวับไปกับปัญหาของเพศระดับการแข่งขันและการเมืองของความเป็นมืออาชีพ นอกจากนี้เพื่อให้แน่ใจว่าการอภิปรายมากในด้านเกี่ยวกับความหมายที่ดีที่สุดของการวิเคราะห์ดังกล่าวสำหรับประวัติพยาบาล ได้พยาบาลเช่นถูกกำหนดโดยเพศหรือการทำงานของมันเข้าข่ายแบบแผนเพศตาม? มีระดับที่แตกต่างกันและการแข่งขันการอบรมเพียงแตกแยกหรือมีความแตกต่างของการพยาบาลกำลังทำงานช่วยวินัยปลอมตัวตนที่คล้ายกับที่ของผู้ที่ทำหน้าที่? วาระการประชุมได้ professionalizing คุณค่าประเพณีงานฝีมือพยาบาลหรือมันมียานพาหนะของการเคลื่อนไหวทางเศรษฐกิจที่สูงขึ้นและสถานะทางสังคมที่เคารพนับถือหรือไม่? ประวัติศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับคำถามดังกล่าวไม่ตกอยู่ในประเภทที่กำหนดไว้อย่างเรียบร้อย. ผู้ที่ผ่านการฝึกอบรมเป็นครั้งแรกที่แพทย์มักจะเป็นยินดีที่จะสำรวจผลกระทบของการวิเคราะห์ระดับเป็นผู้ที่ผ่านการฝึกอบรมเฉพาะในศิลปศาสตร์เพื่อความบันเทิงความคิดของ professionalizing พลังงานปัญหาแต่เป็นว่า "ถนนสองทาง" เจมส์จินตนาการได้เห็นมากของการจราจรทางปัญญาที่มีความหมายช้าในการรวบรวมข้อมูล สิ่งพิมพ์ของบาร์บาร่า Melosh มือของแพทย์ในปี 1982, ซูซาน Reverby ของได้รับคำสั่งให้ดูแลในปี 1987 และดาร์ลีนคลาร์ก Hine สตรีสีดำในสีขาวที่จัดตั้งขึ้นในปี 1989 เป็นหลักการอภิปรายเหล่านี้และประสบความสำเร็จในปีที่ผ่านมาได้เห็นเพียงเล็กน้อยในการ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1984 , เจเน็ต วิลสัน เจมส์ จึงค่อนข้างน่าเบื่อขอรีวิวชุดนี้ได้รับการตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของพยาบาลที่น่าสนใจและมีอิทธิพลในการเขียนเรียงความเกี่ยวกับสถานะปัจจุบันของการศึกษาในเรื่อง เขียนเรียงความ " การเขียนและการเขียนใหม่ประวัติศาสตร์พยาบาล " ตีพิมพ์ในวารสารนี้ถกเถียงกันอยู่ว่าพยาบาลอธิบายประเพณีเรื่องเล่าในอดีตอาจไม่มีอยู่ใน historiographic แยกจากหัวข้อที่เกี่ยวข้องในสังคมและสตรีประวัติศาสตร์ เจมส์ไม่ได้ก่อนล่วงหน้าอาร์กิวเมนต์นี้ : ซีเลีย เดวี่ส์และเอลเลน Lagemann ที่เคยทำมาแล้วในการไปทำงานในคอลเลกชันของตน ของบทความ เดวีส์มุ่งเน้นทุนการศึกษาโดยนักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ 1970 ล่าช้าและ Lagemann พิจารณาเอกสารนำเสนอในการประชุมชาวอเมริกันในประวัติศาสตร์ของพยาบาลใน 1981 ทางการแพทย์ศูนย์ถาวร ให้ความสนใจมากกว่านี่ เจมส์ , ในความเป็นจริง , เพื่อพยายามที่จะพยาบาลพื้นดินผู้ปรับปรุงใหม่ในประวัติศาสตร์ " ใหม่ " ประวัติศาสตร์สังคม และเน้นสามเสือผู้ยิ่งใหญ่ เชื้อชาติชนชั้นและเพศ

แต่เจมส์ได้เพื่อนร่วมงานและเพื่อนของผู้เขียนทั้งระมัดระวังมากขึ้น uncritical บรรยายประวัติศาสตร์และความก้าวหน้าของพยาบาลและผู้ที่พยายามผลักดันแนวคิดใหม่ ๆเข้ามา ดังนั้น การวิเคราะห์ของเธออย่างชัดเจนถึงทั้งคู่ เธอเคารพผลงานของผู้ที่เน้นความสำเร็จของการพยาบาล การศึกษาเหล่านี้ เธออธิบาย" การตรวจสอบครั้งแรกของหัวข้อที่สำคัญ ผลิตภัณฑ์ที่ทุ่มเทความพยายาม " ยังต้องการที่จะกรองออกปัญหา " แก่นแก้วอยู่ในหัวข้อของพวกเขามีมุมมองแคบของพวกเขาที่พวกเขาได้สูญเสียคนแปลกวาดของต้นศตวรรษที่ยี่สิบพยาบาลรุ่นก่อนได้นำเรื่องเล่าของตนเองในอดีต บางงานอื่น ๆ แต่ตื่นเต้นของเธอบาร์บาร่า melosh เน้นวัฒนธรรมการทำงานพยาบาล ; คริสโตเฟอร์แม็กกี้สนใจปัญหาของประชากร สังคมและเพศไปกันใหญ่ และแวนด้า heistand การสำรวจผลกระทบของประวัติครอบครัวประวัติพยาบาล " ป้าย " เธอแนะนำ " ของชีวิตและคิดว่าการฟื้นฟู . " การช่วยชีวิต แต่ก็ยัง ที่จะประกาศความสำเร็จ” ประวัติศาสตร์การพยาบาล" เจมส์ สรุป ยังมอง " บางอย่าง เช่น ช้างตามที่อธิบายไว้โดยคนตาบอด . " บางชิ้นของ บริษัท ที่ผ่านมาได้รับ reconsiderations ที่รัก ; อื่น ๆถูกละเลยโดยสิ้นเชิง แต่เธอพบสัญญาสำหรับอนาคต โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเปิดตัวของ " สองทาง " ระหว่างประวัติศาสตร์และประเพณีของพยาบาลของศิลปศาสตร์ .

ตอนนี้สิบปีต่อมามันมีมูลค่าการพิจารณาผลที่ข้ามทางวินัย reciprocity เจมส์สนับสนุนมีในการเขียนประวัติศาสตร์ของพยาบาล . มองแวบแรกที่ผลดูลึกซึ้ง ความเข้าใจในการทำงานของพยาบาลได้เปลี่ยนโฉมหน้าประวัติศาสตร์ของความรู้สึกของโรงพยาบาลทางประวัติศาสตร์ , การรักษาโรค , การเกิดของทารก และบทบาทของผู้หญิงในครอบครัวและชุมชนของพวกเขามีไม่กี่เรื่องบอกกับพยาบาลโดยพยาบาลโดยไม่มีการอ้างอิง แต่ประเดี๋ยวเดียว กับปัญหาของเพศ ชนชั้น เชื้อชาติ และการเมืองของความเป็นมืออาชีพ มีแน่นอนมากการอภิปรายเกี่ยวกับผลกระทบที่ดีที่สุดในด้านของการวิเคราะห์ เช่น พยาบาล สำหรับประวัติของ มีพยาบาล ตัวอย่างเช่น การกำหนดเพศ