eastwest direction (i.e. 53591E). T

eastwest direction (i.e. 53591E). The STSW was characterized
by relatively high surface temperature (412 1C) and salinity
(435.1). Along 401S, the signatures of STSW were observed in
the upper 300 m, except in the CE region. Below this layer,
between 400 and 700 m, signatures of STMW were observed. This
water mass was characterized by a wide range of property
(11oθo14 1C; 35.0oSo35.4; 26.5oσθo26.8 kg m3
). The
STMW is formed by deep winter convection in the area immediately
north of the ACC (Park et al., 1993). The AAIW is characterized
by a salinity minimum layer, with a typical salinity of 34.2–
34.4, temperature of 3–5 1C and a density of 27.1–27.3 kg m3
(Piola and Georgi, 1982). The depth of this watermass was
identified between 1150 m and 1200 m, which was reported earlier
at 1100 m by Bindoff and McDougall (2000) and 1300 m by
Park et al. (1998). Among the mean range (1100–1300 m) of
watermass depth, the observed AAIW in this study was at the
shallowest. The presence of CE significantly transported cold and
fresh AAIW from deeper depths (41000 m) to near surface. The
intrusion of AAIW from deeper depths to surface may have
important implications on the meridional overturning of the SO.
At the centre of the CE, the characteristics of the STSW in the
upper layers and STMW in the subsurface depths were modified
significantly (Fig. 4a). In the CE region, the STMW was colder and
fresher (34.2oSo34.7) than outside the eddy region (Fig. 3a)
whereas there was no much difference in their densities. It was
interesting to note that even though the salinity of the mode water
was modified significantly it was trying to stay in the isopycnal
surfaces between 26.5 and 26.8. The presence of modified STMW
at intermediate depths in the CE region had created a discontinuity
in the salinity distribution of that area (Fig. 2a, Middle).
Previous studies (Uehara et al., 2003; Qiu and Chen, 2006) from
the Kuroshio Extension region have reported the role played by
the mesoscale eddies in the formation of STMW. Uehara et al.
(2003) have also reported that the anticyclonic eddies tend to trap
more intense STMW than cyclonic mesoscale eddies.
The MADT analysis (Fig. 3a) showed that the cyclonic eddy
originated from the southern side of STF (431S, 531E). In order to
compare the watermass inside the cyclonic eddy with its source
region, the CTD observation at 431S, 53.301E during our study was
considered. From the analysis, it was observed that the watermass
properties in the source region were entirely different from that of
the cyclonic eddy (Fig. 5a), indicating that the watermasses inside
the eddy were not transported from its source and the changes
observed in the watermass properties inside the eddy could be
due to the influence of eddy activity.
3.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทิศทางอีสเวส (เช่น 53591E) STSW มีลักษณะโดยอุณหภูมิผิวค่อนข้างสูง (412 1C) และเค็ม(435.1) ตาม 401S ลายเซ็นของ STSW สุภัค300 เมตรด้านบน ยกเว้นในภูมิภาค CE ด้านล่างนี้ชั้นลายเซ็นของ STMW ถูกตรวจสอบระหว่าง 400 และ 700 เมตร นี้น้ำโดยรวมมีลักษณะหลากหลายของคุณสมบัติ(11oθo14 1C; 35.0oSo35.4; 26.5oσθo26.8 kg m3). ที่STMW จะเกิดขึ้น โดยการพาหนาวลึกในพื้นที่ทันทีจากบัญชี (สวนร้อยเอ็ด al., 1993) ลักษณะ AAIWโดยชั้นต่ำสุดเค็ม กับเค็มทั่วไป 34.2 –34.4 อุณหภูมิ 3-5 1 C และความหนาแน่นของ m3 27.1 – 27.3 kg(Piola ก Georgi, 1982) ความลึกของ watermass นี้ได้ระบุระหว่าง 1150 เมตรและ 1200 เมตร ซึ่งมีรายงานก่อนหน้านี้1100 เมตรโดย Bindoff และ McDougall (2000) และ 1300 เมตรโดยพาร์คและ al. (1998) นี่หมายความว่าช่วง (1100 – 1300 เมตร)ความลึก watermass, AAIW ที่พบในการศึกษานี้เป็นที่shallowest ของ CE ส่งเย็นมาก และAAIW สดจากลึกลึก (41000 เมตร) ที่ใกล้พื้นผิว ที่อาจมีการบุกรุกของ AAIW จากลึกลึกเพื่อผิวนัยสำคัญในการพยายาม meridional ของดังนั้นการศูนย์กลางของ CE ลักษณะของ STSW ในการชั้นบนและ STMW ในระดับความลึก subsurface ถูกปรับเปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญ (Fig. 4a) ในภูมิภาค CE, STMW ไม่หนาว และสด (34.2oSo34.7) มากกว่าภายนอกภูมิภาคเอ็ดดี้ (Fig. 3a)ในขณะที่ไม่แตกต่างกันมากในความหนาแน่นของพวกเขาได้ มันเป็นให้สังเกตว่า แม้ว่าน้ำเค็มของโหมดที่น่าสนใจมีการปรับเปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญจะพยายามอยู่ใน isopycnalพื้นผิวระหว่าง 26.5 และ 26.8 ของ STMW ที่ปรับเปลี่ยนที่ความลึกปานกลางใน CE ภูมิภาคได้สร้างเป็นโฮในการกระจายเค็มของพื้นที่นั้น (Fig. 2a กลาง)การศึกษาก่อนหน้า (Uehara et al., 2003 คูและเฉิน 2006) จากภาคขยาย Kuroshio มีรายงานบทบาทการ mesoscale eddies ในการก่อตัวของ STMW Uehara et al(2003) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่า การ anticyclonic eddies มักจะ ดักSTMW รุนแรงยิ่งกว่า cyclonic mesoscale eddiesวิเคราะห์ MADT (Fig. 3a) พบว่าเอ็ดดี้ cyclonicเริ่มต้นจากด้านใต้ของ STF (431S, 531E) ในอันที่จะเปรียบเทียบ watermass ภายในเอ็ดดี้ cyclonic ด้วยแหล่งภูมิภาค สังเกต CTD ที่ 431S, 53.301E ในระหว่างการศึกษาของเราได้ถือว่า จากการวิเคราะห์ มันถูกพบที่ watermass ในคุณสมบัติในภูมิภาคแหล่งแตกต่างจากแบบ cyclonic เอ็ดดี้ (Fig. ของ 5a), ระบุที่ watermasses ภายในเอ็ดดี้ถูกขนส่งจากแหล่งและแปลงไม่สังเกตใน watermass ที่เป็นคุณสมบัติภายในเอ็ดดี้เนื่องจากอิทธิพลของกิจกรรมเอ็ดดี้3

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทิศทาง EastWest (เช่น 53591E) STSW
ก็มีลักษณะโดยอุณหภูมิพื้นผิวที่ค่อนข้างสูง(412 1C) และความเค็ม
(435.1) พร้อม 401S, ลายเซ็นของ STSW
ที่ถูกตั้งข้อสังเกตในด้านบน300 เมตรยกเว้นในภูมิภาคซีอี ด้านล่างชั้นนี้ระหว่าง 400 และ 700 เมตร, ลายเซ็นของ STMW ถูกตั้งข้อสังเกต นี้มวลน้ำที่โดดเด่นด้วยความหลากหลายของสถานที่ให้บริการ(11oθo14 1C; 35.0oSo35.4; 26.5oσθo26.8กิโลกรัม m3) STMW จะเกิดขึ้นโดยการพาความร้อนในช่วงฤดูหนาวลึกลงไปในพื้นที่ทันทีทางตอนเหนือของแม็ก(พาร์ et al., 1993) AAIW เป็นลักษณะโดยชั้นความเค็มต่ำสุดที่มีความเค็มปกติของ 34.2- 34.4 อุณหภูมิ 3-5 1C และความหนาแน่นของ 27.1-27.3 กิโลกรัม m3 (Piola และ Georgi, 1982) ความลึกของ watermass นี้ถูกระบุระหว่าง1,150 เมตรและ 1,200 เมตรซึ่งรายงานก่อนหน้านี้ที่1,100 เมตรโดย Bindoff และ McDougall (2000) และ 1,300 เมตรโดยปาร์คet al, (1998) ท่ามกลางช่วงค่าเฉลี่ย (1100-1300 เมตร) ลึก watermass ที่สังเกต AAIW ในการศึกษานี้เป็นที่ตื้น การปรากฏตัวของ CE ขนส่งอย่างมีนัยสำคัญที่หนาวเย็นและAAIW สดจากส่วนลึกลึก (41,000 เมตร) อยู่ใกล้กับพื้นผิว การบุกรุกของ AAIW จากส่วนลึกลึกเพื่อผิวอาจจะมีนัยสำคัญในคว่ำเที่ยงของSO. ที่ใจกลางของซีอีลักษณะของ STSW ในที่ชั้นบนและSTMW ในระดับความลึกใต้ผิวดินมีการแก้ไขอย่างมีนัยสำคัญ(รูป. 4a ) ในภูมิภาค CE ที่ STMW เป็นที่หนาวเย็นและสดชื่น(34.2oSo34.7) สูงกว่านอกภูมิภาคไหลวน (รูป. 3a) ในขณะที่ไม่มีความแตกต่างมากนักในความหนาแน่นของพวกเขา มันเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าแม้ว่าความเค็มของน้ำโหมดที่มีการปรับเปลี่ยนอย่างมีนัยสำคัญมันก็พยายามที่จะอยู่ในisopycnal พื้นผิวระหว่าง 26.5 และ 26.8 การปรากฏตัวของ STMW การแก้ไขที่ระดับความลึกกลางในภูมิภาคCE ได้สร้างความต่อเนื่องในการกระจายความเค็มของพื้นที่นั้น(รูปที่ 2a กลาง.). การศึกษาก่อนหน้า (Uehara et al, 2003;. Qiu และ Chen, 2006) จากKuroshio ภูมิภาคที่มีรายงานการขยายบทบาทที่เล่นโดยวนmesoscale ในการก่อตัวของ STMW Uehara et al. (2003) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่าวน anticyclonic มีแนวโน้มที่จะดักSTMW รุนแรงมากกว่าวน cyclonic mesoscale. การวิเคราะห์ MADT (รูป. 3a) แสดงให้เห็นว่าการไหลวน cyclonic มาจากทางตอนใต้ของ STF (431S, 531E) . เพื่อเปรียบเทียบ watermass ภายในวน cyclonic กับแหล่งที่มาของภูมิภาคสังเกตCTD ที่ 431S, 53.301E ในระหว่างการศึกษาของเราได้รับการพิจารณา จากการวิเคราะห์มันก็ตั้งข้อสังเกตว่า watermass คุณสมบัติในพื้นที่ที่มามีทั้งแตกต่างจากที่วน cyclonic (รูป. 5a) แสดงให้เห็นว่า watermasses ภายในวนที่ไม่ได้มาจากแหล่งที่มาและการเปลี่ยนแปลงที่สังเกตได้ในwatermass คุณสมบัติภายในวนอาจจะเป็นเพราะอิทธิพลของกิจกรรมไหลวน. 3

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

eastwest ทิศทาง ( เช่น 53591e ) มีลักษณะที่ stsw
โดยอุณหภูมิค่อนข้างสูงพื้นผิว ( 412 1C ) และความเค็ม
( 435.1 ) ตาม 401s ลายเซ็นของ stsw พบใน
บน 300 เมตร ยกเว้นใน CE ) ด้านล่างชั้นนี้
ระหว่าง 400 และ 700 เมตร , ลายเซ็นของ stmw พบ . มวลน้ำนี้
มีลักษณะหลากหลายคุณสมบัติ
( อย่างยิ่งθ o14 c ; 35.0oso35.4 ; 26σθ o26.8 5o กิโลกรัม M3
)
stmw รูปแบบโดยการพาฤดูหนาวลึกในพื้นที่ทันที
เหนือของบัญชี ( ปาร์ค et al . , 1993 ) การ aaiw เป็นลักษณะ
โดยความเค็มต่ำสุดเลเยอร์ที่มีความเค็มโดยทั่วไปของ 34.2 –
34.4 , อุณหภูมิของ 3 – 5 c และความหนาแน่นของทั้ง 27.3 กิโลกรัม ) M3
( ปิโอลา และ Georgi , 1982 ) ความลึกของเชิงมวลนี้
ระบุระหว่าง 1150 เมตรและ 1 , 200 เมตรซึ่งมีรายงานก่อนหน้านี้
900 เมตร โดย bindoff และ แม็คดูกัล ( 2000 ) และ 1 , 300 เมตร โดย
ปาร์ค et al . ( 1998 ) ระหว่างช่วงหมายถึง ( 1100 - 1300 M )
ความลึกเชิงมวล , สังเกต aaiw ในการศึกษานี้ที่
ตื้น . การปรากฏตัวของ CE มีขนหนาว
สด aaiw จากส่วนลึกลึก ( 41 , 000 เมตร ) ใกล้พื้นผิว
การบุกรุกของ aaiw จากส่วนลึกลึกเพื่อผิวอาจ
ผลกระทบที่สำคัญต่อ meridional คว่ำของดังนั้น .
ที่ศูนย์ของ CE , ลักษณะของ stsw ใน
ชั้นบนและ stmw ในดินความลึกแก้ไข
อย่างมาก ( ภาพที่ 4 ) ใน CE ภาค stmw คือเย็นและสดชื่น (
34.2oso34.7 ) มากกว่านอกเขต เอ็ดดี้ ( รูปที่ 3A )
แต่ไม่มีความแตกต่างในความหนาแน่นมากของพวกเขา มันคือ
น่าสนใจว่า แม้ระดับความเค็มของน้ำมีการปรับเปลี่ยนโหมด
อย่างมากก็พยายามอยู่ในพื้นผิว isopycnal
ระหว่าง 26.5 และ 26.8 . การแก้ไข stmw
ที่กลางความลึกใน CE ภูมิภาค ได้สร้างความไม่ต่อเนื่องในการกระจายของพื้นที่ความเค็ม
( รูปที่ 2A , กลาง )
การศึกษาก่อนหน้านี้ ( อุเอฮาระ et al . , 2003 ; ชิว และ เฉิน , 2006 ) จาก
การขยายเขตคุโรชิโอะมีรายงานบทบาทที่เล่นโดย
สเกลปานกลางน้ำวนในการก่อตัวของ stmw . อุเอฮาระ et al .
( 2003 ) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่า น้ำวน anticyclonic มักจะดัก
stmw รุนแรงมากกว่าไซโคลนสเกลปานกลางน้ำวน .
การวิเคราะห์ madt ( รูปที่ 3 ) พบว่า พายุหมุนวน
มาจากด้านใต้ของ STF ( 431s 531e , ) เพื่อ