Coibion and Gorodnichenko (2011) ar

Coibion and Gorodnichenko (2011) argue that trend inflation was a key factor behind the Great
Moderation. Working with a calibrated small-scale New-Keynesian model, they show that the U.S.
economy switched to determinacy not only as a result of a change in the Federal Reserve’s response
to macroeconomic variables, but also due to the substantial reduction in the level of trend inflation
during Volcker’s mandate. This finding calls for caution in evaluating arguments in favor of raising
the inflation target. Blanchard, Dell’Ariccia and Mauro (2010), Krugman (2013), and Ball (2014)
have recently suggested considering a higher inflation target around 4 percent to provide the Federal
Reserve with more room to influence real interest rates when facing large negative shocks. In light
of Coibion and Gorodnichenko’s (2011) findings, a higher inflation target could induce a return to
indeterminacy, and hence a return to the volatility of the 1970s. Should the proposals of a higher
inflation target be dismissed based on this risk?
Given the influence that Coibion and Gorodnichenko (2011) could have in answering this question,
we assess their main results by employing an operational estimated medium-scale New-Keynesian
model. In particular, we modify the medium-scale New-Keynesian model developed by Christiano,
Eichenbaum and Evans (2005) to embed positive trend inflation without indexation, and then we estimate
it with Bayesian techniques to match the same set of observables as Smets and Wouters (2007).
Importantly, our empirical exercise allows for indeterminacy by following Lubik and Schorfheide
(2004) so that our posterior draws are not restricted to parameters consistent with determinacy. In
addition, inspired by the discussion on raising the inflation target we use well known properties of
the systematic component of monetary policy as well as new analytical insights to design a monetary
policy rule that can implement a 4 percent inflation target without falling into indeterminacy.
This comment presents two contributions to the literature. First, it shows that trend inflation affects
the determinacy properties in a medium-sized estimated model. We combine the posterior mean
of our estimated model with the Taylor rule parameters estimated by Coibion and Gorodnichenko
(2011) and we replicate their policy counterfactuals. The results confirm that the reduction in the
level of trend inflation has been a key factor behind the Great Moderation as argued by Coibion
and Gorodnichenko (2011). Second, it proposes an empirically plausible and theoretically grounded
monetary policy rule, which we refer to as a trend inflation immune Taylor rule (TIIT). Conditional
on the policy counterfactuals mentioned above, the TIIT rule delivers determinacy even when trend
inflation is as high as in the 1970s. Hence, our findings suggest that a 4 percent inflation target can
be implemented without necessarily driving the U.S. economy to indeterminacy as long as the correct
responses to the output gap and output growth are engineered.
The TIIT rule is motivated by the work of Kiley (2007), Ascari and Ropele (2009), and Coibion
and Gorodnichenko (2011), among others, who underscore the relevance of the systematic component

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Coibion และ Gorodnichenko (2011) โต้แย้งว่า แนวโน้มเงินเฟ้อเป็นปัจจัยสำคัญเบื้องหลังดีดูแล ทำงานกับ calibrated ระบุสำนักเคนส์ใหม่แบบ พวกเขาแสดงที่สหรัฐอเมริกาเศรษฐกิจที่เปลี่ยนไป determinacy ไม่เพียงแต่เป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงในการตอบสนองของธนาคารกลางกับตัวแปรเศรษฐกิจมหภาค แต่เนื่องจากการลดระดับของแนวโน้มอัตราเงินเฟ้อที่พบในอาณัติของ Volcker ค้นหานี้เรียกสำหรับข้อควรระวังในการประเมินอาร์กิวเมนต์สามารถเพิ่มเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อ Blanchard, Dell'Ariccia และ Mauro (2010), Krugman (2013), และลูก (2014)มีล่าสุดแนะนำพิจารณาเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อสูงขึ้นประมาณร้อยละ 4 ให้รัฐบาลกลางจองห้องเพิ่มเติมจะมีผลต่ออัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงเมื่อเผชิญแรงกระแทกขนาดใหญ่ค่าลบ ในการไฟของ Coibion และของ Gorodnichenko (2011) พบ เป้าหมายอัตราเงินเฟ้อสูงขึ้นอาจทำให้เกิดกลับไปindeterminacy และดังนั้นกลับไปที่ความผันผวนของสาว ๆ ควรเสนอของมากเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อจะไล่ตามความเสี่ยงนี้ได้อย่างไรได้รับอิทธิพลที่มีในการตอบคำถามนี้ Coibion และ Gorodnichenko (2011)เราประเมินผลลัพธ์หลัก โดยใช้การดำเนินงานประมาณกลางสเกลใหม่สำนักเคนส์แบบจำลอง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เราปรับเปลี่ยนรูปแบบสำนักเคนส์ใหม่ขนาดกลางพัฒนา โดย ChristianoEichenbaum และอีแวนส์ (2005) ฝังแนวโน้มบวกอัตราเงินเฟ้อ โดยดัชนี และจากนั้น เราประเมินมัน มีทฤษฎีเทคนิคให้ตรงกับชุดเดียวของ observables Smets และ Wouters (2007)สำคัญ ออกกำลังกายของเราประจักษ์ช่วยให้ indeterminacy โดย Lubik และ Schorfheide ต่อไปนี้(2004) ที่เราวาดหลังไม่จำกัดกับพารามิเตอร์ที่สอดคล้องกับ determinacy ในนอกจากนี้ ห้องสนทนาในเป้าหมายเงินเฟ้อที่เราใช้รู้จักคุณสมบัติของคอมโพเนนต์ระบบของนโยบายการเงินตลอดจนข้อมูลเชิงลึกวิเคราะห์ใหม่ในการออกแบบการเงินกฎนโยบายที่สามารถนำเป้าหมายเงินเฟ้อร้อยละ 4 ใน indeterminacyความคิดเห็นนี้แสดงผลงานสองกับวรรณคดี อันดับแรก จะแสดงว่า แนวโน้มอัตราเงินเฟ้อมีผลต่อคุณสมบัติ determinacy ในรุ่นประมาณขนาดกลาง เรารวมค่าเฉลี่ยหลังรุ่นของเราประเมินด้วยพารามิเตอร์กฎ Taylor ที่ประเมิน โดย Coibion และ Gorodnichenko(2011) และเราทำ counterfactuals นโยบายของพวกเขา ผลลัพธ์ยืนยันว่า การลดลงในการระดับแนวโน้มเงินเฟ้อมีปัจจัยสำคัญอยู่เบื้องหลังดูแลดีเป็นโต้เถียง โดย Coibionและ Gorodnichenko (2011) ที่สอง มันเสนอรับมือ empirically และสูตรตามหลักวิชากฎนโยบายการเงิน ซึ่งเราอ้างอิงถึงเป็นแนวโน้มเงินเฟ้อภูมิคุ้มกัน Taylor กฎ (TIIT) แบบมีเงื่อนไขใน counterfactuals นโยบายดังกล่าวข้างต้น TIIT กฎให้ determinacy แม้เมื่อแนวโน้มอัตราเงินเฟ้อสูงในทศวรรษ 1970 ได้ ดังนั้น ผลการวิจัยของเราแนะนำว่า เป้าหมายอัตราเงินเฟ้อร้อยละ 4 สามารถดำเนินการโดยไม่จำเป็นต้องขับเศรษฐกิจสหรัฐฯ เพื่อ indeterminacy ตราบถูกต้องตอบสนองช่องว่างผลผลิตและเจริญเติบโตผลผลิตจะออกแบบทางวิศวกรรมกฎ TIIT เป็นแรงจูงใจ โดยการทำงานของ Kiley (2007), Ascari และ Ropele (2009), และ CoibionGorodnichenko (2011), หมู่คนอื่น ๆ ที่เน้นความสำคัญของคอมโพเนนต์ระบบและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Coibion ​​และ Gorodnichenko (2011) เถียงอัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้มว่าเป็นปัจจัยสำคัญที่อยู่เบื้องหลังที่ยิ่งใหญ่
ในการกลั่นกรอง การทำงานกับการสอบเทียบขนาดเล็กรุ่นใหม่ของเคนส์พวกเขาแสดงให้เห็นว่าสหรัฐ
เศรษฐกิจเปลี่ยนไป determinacy ไม่เพียง แต่เป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงในการตอบสนองของธนาคารกลางสหรัฐ
กับตัวแปรทางเศรษฐกิจมหภาค แต่ยังเกิดจากการลดลงมากในระดับของแนวโน้ม อัตราเงินเฟ้อ
ในช่วงอาณัติของ Volcker การค้นพบนี้เรียกร้องให้มีความระมัดระวังในการประเมินข้อโต้แย้งในความโปรดปรานของการเพิ่ม
เป้าหมายเงินเฟ้อ บลอนชาร์ Dell'Ariccia และ Mauro (2010), ครุกแมน (2013) และบอล (2014)
ได้ชี้ให้เห็นเมื่อเร็ว ๆ นี้พิจารณาเป้าหมายเงินเฟ้อที่สูงขึ้นประมาณร้อยละ 4 เพื่อให้รัฐบาลกลาง
สำรองที่มีห้องพักมากขึ้นจะมีผลต่ออัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงเมื่อหันหน้าไปกระแทกเชิงลบที่มีขนาดใหญ่ . ในแง่
ของ Coibion ​​และ Gorodnichenko ของ (2011) ผลการวิจัย, เป้าหมายเงินเฟ้อที่สูงขึ้นอาจทำให้เกิดการกลับไป
กำหนดและด้วยเหตุนี้ผลตอบแทนการผันผวนของปี 1970 ควรข้อเสนอของที่สูงกว่า
เป้าหมายเงินเฟ้อจะออกขึ้นอยู่กับความเสี่ยงนี้?
ได้รับอิทธิพลที่ Coibion ​​และ Gorodnichenko (2011) จะมีในการตอบคำถามนี้
เราจะประเมินผลหลักของพวกเขาโดยการดำเนินงานประมาณขนาดกลางใหม่ของเคนส์
รูปแบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เราปรับเปลี่ยนขนาดกลางรุ่นใหม่ของเคนส์ที่พัฒนาโดย Christiano,
Eichenbaum และอีแวนส์ (2005) ที่จะฝังเงินเฟ้อแนวโน้มในเชิงบวกโดยไม่ต้องปรับแล้วเราประเมิน
ด้วยเทคนิคแบบเบย์เพื่อให้ตรงกับชุดเดียวกันของ observables เป็น Smets และ Wouters (2007).
ที่สำคัญการออกกำลังกายเชิงประจักษ์ของเราช่วยให้การกำหนดโดยทำตาม Lubik และ Schorfheide
(2004) เพื่อให้เราจับหลังไม่ได้ จำกัด พารามิเตอร์สอดคล้องกับ determinacy ใน
นอกจากนี้แรงบันดาลใจจากการอภิปรายเกี่ยวกับการเพิ่มเป้าหมายเงินเฟ้อที่เราใช้คุณสมบัติที่รู้จักกันดีของ
องค์ประกอบที่เป็นระบบในการดำเนินนโยบายการเงินเช่นเดียวกับข้อมูลเชิงลึกในการวิเคราะห์ใหม่ในการออกแบบทางการเงิน
กฎนโยบายที่สามารถดำเนินการตามเป้าหมายเงินเฟ้อร้อยละ 4 โดยไม่ต้องตกไปอยู่ในกำหนด.
นี้ แสดงความคิดเห็นนำเสนอสองมีส่วนร่วมในวรรณคดี ประการแรกมันแสดงให้เห็นถึงแนวโน้มอัตราเงินเฟ้อที่มีผลต่อ
คุณสมบัติ determinacy ในรูปแบบประมาณขนาดกลาง เรารวมเฉลี่ยหลัง
ของรูปแบบการประมาณการของเราที่มีพารามิเตอร์กฎเทย์เลอร์ประมาณโดย Coibion ​​และ Gorodnichenko
(2011) และเราทำซ้ำ counterfactuals นโยบายของพวกเขา ผลการยืนยันว่าการลดลงของ
ระดับของอัตราเงินเฟ้อที่มีแนวโน้มได้รับปัจจัยสำคัญที่อยู่เบื้องหลังการกลั่นกรองที่ดีเป็นที่ถกเถียงกันอยู่โดย Coibion
​​และ Gorodnichenko (2011) ประการที่สองจะนำเสนอต่อสายดินสังเกตุที่เป็นไปได้ในทางทฤษฎีและ
กฎนโยบายการเงินซึ่งเราจะเรียกว่าแนวโน้มอัตราเงินเฟ้อกฎภูมิคุ้มกันเทย์เลอร์ (Tiit) เงื่อนไข
ใน counterfactuals นโยบายดังกล่าวข้างต้นกฎ Tiit มอบ determinacy แม้ในขณะที่แนวโน้ม
อัตราเงินเฟ้อที่อยู่ในระดับสูงที่สุดเท่าที่ในปี 1970 ดังนั้นผลการวิจัยของเราแสดงให้เห็นว่าเป้าหมายเงินเฟ้อร้อยละ 4 สามารถ
จะดำเนินการโดยไม่จำเป็นต้องขับเคลื่อนเศรษฐกิจของสหรัฐที่จะกำหนดตราบใดที่ถูกต้อง
ตอบสนองต่อช่องว่างการส่งออกและการเติบโตของการส่งออกได้รับการออกแบบ.
กฎ Tiit เป็นแรงบันดาลใจจากการทำงานของ Kiley (2,007 ) Ascari และ Ropele (2009) และ Coibion
​​และ Gorodnichenko (2011) ในหมู่คนอื่น ๆ ที่เน้นย้ำความสัมพันธ์ขององค์ประกอบที่เป็นระบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ coibion gorodnichenko ( 2011 ) ยืนยันว่าแนวโน้มอัตราเงินเฟ้อเป็นปัจจัยสำคัญที่อยู่เบื้องหลังการดูแลที่ดี

ทำงานกับบ้านขนาดเล็กแบบใหม่ของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจสหรัฐ
เปลี่ยน determinacy ไม่เพียง แต่ผลของการเปลี่ยนแปลงใน
Federal Reserve ของตัวแปรทางเศรษฐกิจ แต่ยังเนื่องจากการลดลงอย่างมากในระดับของ
เงินเฟ้อ แนวโน้มในอาณัติของ Volcker . การค้นหานี้เรียกร้องให้ระมัดระวังในการประเมินข้อโต้แย้งในความโปรดปรานของการเพิ่ม
อัตราเงินเฟ้อเป้าหมาย แบลนชาร์ด และ เมาโร dell'ariccia ( 2010 ) , ครุกแมน ( 2013 ) และลูก ( 2014 )
เพิ่งแนะนำให้พิจารณาสูงกว่าเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อประมาณร้อยละ 4 ให้ Federal Reserve
ที่มีห้องพักมากขึ้นที่จะมีอิทธิพลต่ออัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงติดลบ เมื่อเผชิญกับแรงกระแทกขนาดใหญ่ในแง่ของ coibion และ gorodnichenko
( 2011 ) พบว่า เป้าหมายเงินเฟ้อที่สูงขึ้นอาจทำให้อัตรา
กำหนด ดังนั้นอัตราความผันผวนของทศวรรษ หากข้อเสนอของเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อสูงกว่า
ถูกปลดออกจากความเสี่ยงนี้
ได้รับอิทธิพลและ coibion gorodnichenko ( 2011 ) จะตอบคำถามนี้
เราประเมิน ผลลัพธ์หลักของพวกเขา โดยอาศัยการดำเนินงานประมาณขนาดกลางของรูปแบบใหม่
. โดยเฉพาะ เราปรับเปลี่ยนขนาดกลางใหม่ของแบบจำลองโดยคริสเตียโน
ไอเคินเบาม์ , และอีแวนส์ ( 2005 ) ฝังอัตราเงินเฟ้อแนวโน้มบวกโดยไม่พลังไฟฟ้าลดลง และเราคาดว่า
กับเทคนิคคชกรรมเพื่อให้ตรงกับชุดเดียวกันปฏิบัติเป็นเมทส์ และ วูเทอร์ ( 2550 ) .
ที่สำคัญการออกกำลังกายเชิงประจักษ์ของเรา ให้กำหนดตาม lubik และ schorfheide
( 2004 ) ที่วาดด้านหลังของเราจะไม่ จำกัด กับพารามิเตอร์ที่สอดคล้องกับ determinacy . ใน
นอกจากนี้ แรงบันดาลใจจากการอภิปรายการใช้เป้าหมายเงินเฟ้อที่เรารู้จักกันดี คุณสมบัติของ
ส่วนประกอบอย่างเป็นระบบของนโยบายการเงิน ตลอดจนวิเคราะห์ข้อมูลเชิงลึกใหม่ออกแบบการเงิน
นโยบายการปกครองที่ใช้ 4 เปอร์เซ็นต์ เป้าหมายอัตราเงินเฟ้อโดยไม่ตกกำหนด .
แสดงความคิดเห็นนี้นำเสนอสองผลงานวรรณกรรม แรก พบว่า แนวโน้มอัตราเงินเฟ้อ ส่งผลกระทบต่อ
determinacy คุณสมบัติในขนาดกลาง ประมาณแบบ เรารวมด้านหลังหมายถึง
ของเราประมาณรุ่นกับเทย์เลอร์ปกครองประมาณ coibion gorodnichenko
และพารามิเตอร์( 2011 ) และที่เราทำซ้ำ counterfactuals นโยบายของตน พบว่าลดลงในระดับของอัตราเงินเฟ้อมีแนวโน้ม
ปัจจัยเบื้องหลังการดูแลที่ดีเป็นที่ถกเถียงกันอยู่ โดย coibion
และ gorodnichenko ( 2011 ) วินาที มันจึงเสนอจะใช้ทฤษฎีกักบริเวณ
กฎนโยบายการเงิน ซึ่งเราเรียกว่า แนวโน้มอัตราเงินเฟ้อของเทย์เลอร์ปกครอง ( tiit ) เงื่อนไข
ในนโยบาย counterfactuals ดังกล่าวข้างต้น tiit กฎให้ determinacy แม้ว่าแนวโน้ม
ภาวะเงินเฟ้อสูงถึงในทศวรรษ ดังนั้น การค้นพบของเราบ่งชี้ว่าร้อยละ 4 อัตราเงินเฟ้อเป้าหมายสามารถใช้โดยไม่ต้องขับรถ
เศรษฐกิจสหรัฐอเมริกาจะกำหนดตราบเท่าที่การตอบสนองที่ถูกต้อง
เพื่อช่องว่างเอาท์พุทและการเจริญเติบโตผลผลิตจะได้วางแผน .
การ tiit กฎเกิดจากการทำงานของไคลีย์ ( 2007 ) , ที่สุด และ ropele ( 2009 ) , และ coibion
และ gorodnichenko ( 2011 ) , หมู่คนอื่น ๆ ที่เน้นความเกี่ยวข้องของ
องค์ประกอบระบบ