3. Public debt evaluationFollowing

3. Public debt evaluation
Following the debt crisis in the 1980s and
1990s, there was intensive research on determinants
of a sovereign debt crisis and various
attempts to build early warning models. For
example, Reinhart (2002) found that about
84% of the countries in his sample had been in
a debt crisis following a monetary crisis.
Therefore, economic indicators used for predicting
monetary crises were also suitable for
debt crisis forecasts. In addition, Catão and
Sutton (2002) argued that the volatility of
monetary policy, fiscal policy, and exchange
rates also played an important role for triggering crisis risks. Based on Manasse and Roubini
(2005), in this section, we carry out evaluation
on Vietnam’s public debt via some measures:
(i) solvency, e.g. public debt and external public
debt as a fraction of GDP; (ii) liquidity, e.g.
short term public debt and debt service as a
fraction of foreign reserves and; (iii) volatility
of economic growth, inflation, current account
balance, and exchange rates.
Some key indicators of Vietnam’s public
debt and macroeconomic conditions are presented
in Table 4. Thresholds are taken from
Manasse and Roubini (2005). In their paper,
Manasse and Roubini (2005) employed a new
statistical method to systematically examine
warning signals before a sovereign debt crisis.
Their work showed that most crises occurred
due to: (i) insolvency (because of high levels
of debt and hyperinflation); (ii) illiquidity and;
(iii) economic recession and currency overvaluation.
Their model successfully identified
warning signals that arose before a crisis. In
other words, the probability of failure to predict
a crisis before it actually happened, the
type I errors, was very small. However, the
probability of false alarms, the type II errors,
was higher than desirable. Although there were
certain limits, the paper was relatively comprehensive
and successful in providing warning
signals before sovereign debt crises.
Therefore, thresholds given by Manasse and Roubini (2005) will be used to make a comparison
with corresponding indicators of Vietnam.
This helps obtain a more precise overview of
the current public debt situation and macroeconomic
prospects of the country.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. หนี้สาธารณะการประเมินต่อวิกฤตหนี้ในทศวรรษ 1980 และปี 1990 มีข้อมูลวิจัยแบบเร่งรัดในดีเทอร์มิแนนต์วิกฤติหนี้และต่าง ๆพยายามสร้างแบบจำลองเตือนก่อน สำหรับตัวอย่าง Reinhart (2002) พบว่าเกี่ยวกับ84% ของประเทศเขาอย่างเคยวิกฤตหนี้ต่อวิกฤตทางการเงินดังนั้น ทางเศรษฐกิจใช้สำหรับการคาดการณ์วิกฤตทางการเงินแนะนำเหมาะสำหรับการคาดการณ์วิกฤติหนี้ นอกจากนี้ Catão และซัทตัน (2002) โต้เถียงที่ความผันผวนของนโยบายการเงิน นโยบายการเงิน และการแลกเปลี่ยนราคายังเล่นมีบทบาทสำคัญสำหรับการทริกเกอร์วิกฤตความเสี่ยง Manasse และ Roubini(2005), ในส่วนนี้ เราดำเนินการประเมินในเวียดนามของหนี้สาธารณะผ่านวัดบาง:(i) สภาพคล่องใน เช่นหนี้สาธารณะและประชาชนภายนอกหนี้เป็นเศษส่วนของ GDP (ii) สภาพคล่อง เช่นหนี้สาธารณะระยะสั้นและหนี้สินบริการเป็นการเศษของต่างประเทศ และ (iii) ความผันผวนบัญชี เงินเฟ้อ เศรษฐกิจดุล และอัตราแลกเปลี่ยนบางตัวบ่งชี้ที่สำคัญของเวียดนามของสาธารณะแสดงหนี้สินและสภาพเศรษฐกิจมหภาคในตาราง 4 ขีดจำกัดนำมาจากManasse และ Roubini (2005) ในกระดาษของตนManasse และ Roubini (2005) ลูกจ้างใหม่วิธีการทางสถิติเพื่อตรวจสอบอย่างเป็นระบบสัญญาณเตือนก่อนวิกฤติหนี้งานของเขาแสดงให้เห็นว่า เกิดวิกฤตมากที่สุดกำหนดให้: (i) ล้มละลาย (เนื่องจากระดับสูงหนี้สินและภาวะเงินเฟ้อยิ่งยวด); (ii) illiquidity และ(iii) เศรษฐกิจถดถอยและสกุล overvaluationรูปแบบการระบุเรียบร้อยแล้วสัญญาณเตือนที่เกิดขึ้นก่อนวิกฤต ในคำอื่น ๆ ความเป็นไปได้ของความล้มเหลวในการทำนายวิกฤตก่อนที่มันจะเกิดขึ้น การพิมพ์ข้อผิดพลาดฉัน เล็กมาก อย่างไรก็ตาม การน่าเป็นสัญญาณเตือน false ข้อผิดพลาดสองชนิดไม่สูงกว่าที่ต้องการ แม้ว่าจะมีข้อจำกัดบาง กระดาษค่อนข้างครอบคลุมและประสบความสำเร็จในการให้คำเตือนสัญญาณก่อนวิกฤตหนี้ดังนั้น ขีดจำกัดที่กำหนดโดย Manasse Roubini (2005) จะถูกใช้เพื่อทำการเปรียบเทียบมีตัวบ่งชี้ที่สอดคล้องกันของเวียดนามนี้ช่วยให้ได้ภาพรวมที่ชัดเจนยิ่งขึ้นของสถานการณ์หนี้สาธารณะปัจจุบัน และเศรษฐกิจมหภาคแนวโน้มของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.
การประเมินหนี้สาธารณะหลังจากที่วิกฤตหนี้ในปี1980
และปี1990 มีการวิจัยอย่างเข้มข้นต่อปัจจัยของวิกฤตหนี้สาธารณะต่างๆและความพยายามที่จะสร้างแบบจำลองการเตือนภัยล่วงหน้า สำหรับตัวอย่างเช่น Reinhart (2002) พบว่าประมาณ 84% ของประเทศในกลุ่มตัวอย่างที่เขาได้รับในวิกฤตหนี้ต่อไปนี้วิกฤตการเงิน. ดังนั้นชี้วัดทางเศรษฐกิจที่ใช้ในการทำนายวิกฤตการณ์การเงินนอกจากนี้ยังเหมาะสำหรับการคาดการณ์วิกฤตหนี้ นอกจากนี้ CATAO และซัตตัน(2002) แย้งว่าความผันผวนของนโยบายการเงินนโยบายการคลังและบริการแลกเปลี่ยนอัตรานอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญสำหรับการเรียกความเสี่ยงวิกฤต ขึ้นอยู่กับ Manasse และ Roubini (2005) ในส่วนนี้เราดำเนินการประเมินผลเกี่ยวกับหนี้สาธารณะของเวียดนามผ่านมาตรการบางอย่าง: (i) การละลายเช่นหนี้สาธารณะและภายนอกสาธารณะหนี้เป็นส่วนของGDP; (ii) สภาพคล่องเช่นระยะสั้นหนี้สาธารณะและการชำระหนี้เป็นส่วนของทุนสำรองเงินตราต่างประเทศและ; (iii) ความผันผวนของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและเงินเฟ้อบัญชีเดินสะพัดสมดุลและอัตราแลกเปลี่ยน. บางตัวชี้วัดที่สำคัญของประชาชนเวียดนามหนี้และเงื่อนไขทางเศรษฐกิจมหภาคที่จะถูกนำเสนอในตารางที่4 เกณฑ์ที่นำมาจากManasse และ Roubini (2005) ในกระดาษของพวกเขาManasse และ Roubini (2005) การจ้างงานใหม่วิธีการทางสถิติที่จะเป็นระบบตรวจสอบสัญญาณเตือนก่อนที่จะเกิดวิกฤตหนี้สาธารณะ. งานของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าวิกฤตที่สุดที่เกิดขึ้นอันเนื่องมาจาก (i) การล้มละลาย (เพราะระดับสูงของหนี้และhyperinflation) ; (ii) การขาดสภาพคล่องและ;. (iii) ภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจและ overvaluation สกุลเงินรูปแบบของพวกเขาประสบความสำเร็จในการระบุสัญญาณเตือนที่เกิดขึ้นก่อนที่จะเกิดวิกฤต ในคำอื่น ๆ ที่น่าจะเป็นของความล้มเหลวในการทำนายวิกฤตก่อนที่มันจะเกิดขึ้นจริงในประเภทข้อผิดพลาดของฉันมีขนาดเล็กมาก อย่างไรก็ตามความน่าจะเป็นของการเตือนภัยที่ผิดพลาดชนิดที่สองข้อผิดพลาดสูงกว่าที่ต้องการ แม้ว่าจะมีข้อ จำกัด บางอย่างกระดาษค่อนข้างครอบคลุมและประสบความสำเร็จในการให้บริการคำเตือนสัญญาณก่อนที่วิกฤตหนี้สาธารณะ. ดังนั้นเกณฑ์ที่กำหนดโดย Manasse และ Roubini (2005) จะถูกนำมาใช้เพื่อให้เปรียบเทียบกับตัวชี้วัดที่สอดคล้องกันของเวียดนาม. นี้จะช่วยให้ได้รับ ภาพรวมที่แม่นยำยิ่งขึ้นของสถานการณ์ปัจจุบันหนี้สาธารณะและเศรษฐกิจมหภาคแนวโน้มของประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . หนี้สาธารณะการประเมินผล
ต่อไปนี้วิกฤตหนี้ในช่วงปี 1980 และ 1990
มีการวิจัยอย่างเข้มข้นในตัวกำหนด
ของวิกฤตหนี้อธิปไตยและความพยายามต่างๆ
ที่จะสร้างโมเดลการเตือนภัยล่วงหน้า สำหรับ
ตัวอย่าง Reinhart ( 2002 ) พบว่าประมาณ
84% ของประเทศในตัวอย่างของเขาได้รับใน : วิกฤตหนี้ต่อวิกฤตการเงิน .
ดังนั้น ตัวชี้วัดทางเศรษฐกิจที่ใช้ทำนาย
วิกฤตการเงินยังเหมาะสำหรับ
คาดวิกฤตหนี้ นอกจากนี้ แมวฮัล O
ซัตตัน ( 2002 ) แย้งว่า ความผันผวนของ
นโยบายการเงินนโยบายการคลังและอัตราแลกเปลี่ยน
มีบทบาทสำคัญสำหรับการเสี่ยงวิกฤติ . และตาม manasse Roubini
( 2005 ) ในส่วนนี้ เราดำเนินการประเมินผล
ในหนี้สาธารณะเวียดนามผ่านทางมาตรการบางอย่าง :
( ผม ) ละลาย เช่นหนี้สาธารณะและหนี้สาธารณะ
ภายนอกเป็นเศษส่วนของ GDP ( 2 ) สภาพคล่อง เช่น
ระยะสั้น หนี้สาธารณะและหนี้บริการเป็นส่วนของเงินทุนสำรองเงินตราต่างประเทศ และ

; ( 3 ) ความผันผวนของการเติบโตทางเศรษฐกิจ อัตราเงินเฟ้อ ยอดคงเหลือในบัญชี

ปัจจุบัน และอัตราแลกเปลี่ยน ตัวบ่งชี้ ของเวียดนามที่ประชาชนบาง
หนี้และเงื่อนไขทางเศรษฐกิจมหภาคเสนอ
ในตารางที่ 4 ซึ่งได้มาจาก
และ manasse Roubini ( 2005 ) ในกระดาษของพวกเขา ,
manasse Roubini ( 2005 ) และใช้วิธีทางสถิติใหม่

ระบบตรวจสอบสัญญาณเตือนก่อนวิกฤตหนี้อธิปไตย .
งาน พบว่า ส่วนใหญ่เกิดขึ้นเนื่องจากวิกฤต
: ( ฉัน ) ล้มละลาย ( เนื่องจากระดับของหนี้และสภาพคล่องสูง
) ; ( 2 ) การขาดสภาพคล่อง และ ;
( 3 ) เศรษฐกิจและสกุลเงิน overvaluation .
รูปแบบของพวกเขาสามารถระบุ
เตือนสัญญาณ ที่เกิดก่อนวิกฤติ ในคำอื่น ๆ
,
ความน่าจะเป็นของความล้มเหลวที่จะคาดการณ์วิกฤตก่อนที่มันจะเกิดขึ้นจริง
ประเภทข้อผิดพลาดมีขนาดเล็กมาก อย่างไรก็ตาม
ความน่าจะเป็นของการเตือนที่ผิดพลาด , ประเภทที่สองข้อผิดพลาด
สูงกว่าที่พึงปรารถนา ถึงแม้ว่ามีบางข้อ
,
กระดาษค่อนข้างครอบคลุมและประสบความสำเร็จในการให้สัญญาณเตือนก่อนวิกฤตหนี้อธิปไตย
.
จึงเกณฑ์ให้ manasse Roubini ( 2005 ) และจะใช้เพื่อเปรียบเทียบกับตัวชี้วัดที่สอดคล้องกันของเวียดนาม
.
นี้จะช่วยให้ได้รายละเอียดชัดเจนมากขึ้น

ปัจจุบันหนี้สาธารณะและสถานการณ์ทางเศรษฐกิจ โอกาสของประเทศ