Sustainable Livelihoods ApproachThe

Sustainable Livelihoods Approach
The Sustainable Livelihoods Approach (SLA) has its origins in studies concerned with understanding the differential capability of rural families to cope with crises such as droughts, floods, or plant and animal pests and diseases (Allison 2005). The approach also borrows ideas from ecological literature concerned with the sustainability of ecosystems, or agro-ecological systems (Holling 1973, Conway 1985; 1987). Here, sustainability is defined as “the ability of a system to maintain productivity in spite of a major disturbance, such as is caused by intensive stress or a large perturbation” (Conway 1985). The concept of resilience and sensitivity as livelihood attributes, also originates in this context (Bayliss-Smith 1991). Resilience refers to the ability of an ecological or livelihood system to “bounce back” from stress
or shocks, while sensitivity refers to the magnitude of a system’s response to an external disturbance (Allison 2005). It follows from these ideas that the most robust livelihood system is one displaying high resilience and low sensitivity, while the most vulnerable displays low resilience and high sensitivity (ibid). The concept of ‘a livelihood’ seeks to bring together the critical factors that affect the vulnerability or strength of individual or family survival strategies. These are thought to comprise, chiefly, the assets possessed by people, the activities in which they engage in order to generate an adequate standard of living and to satisfy other goals such as risk reduction, and the factors that facilitate or inhibit different
people from gaining access to assets and activities. These considerations lead to the following definition of livelihood by Ellis (Ellis 2000; p.10):

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การดำรงชีวิตที่ยั่งยืนวิธีการดำรงชีวิตที่ยั่งยืน
วิธีการ (SLA) มีต้นกำเนิดในการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการทำความเข้าใจความแตกต่างของครอบครัวในชนบทในการรับมือกับวิกฤตเช่นภัยแล้งน้ำท่วมหรือพืชและสัตว์ศัตรูพืชและโรค (แอลลิสัน 2005) วิธีการนี​​้ยังยืมความคิดจากวรรณคดีทางนิเวศวิทยาที่เกี่ยวข้องกับความยั่งยืนของระบบนิเวศที่หรือระบบนิเวศเกษตร (Holling 1973 คอนเวย์ 1985; 1987) ที่นี่ความยั่งยืนหมายถึง "ความสามารถของระบบที่จะรักษาผลผลิตในทั้งๆที่มีการรบกวนที่สำคัญเช่นเกิดจากความเครียดอย่างหนักหรือการรบกวนขนาดใหญ่" (คอนเวย์ 1985) แนวคิดของความยืดหยุ่นและความไวเป็นลักษณะการทำมาหากินยังมาในบริบทนี้ (ลิสส์สมิ ธ 1991)ความยืดหยุ่นหมายถึงความสามารถของระบบนิเวศหรือการดำรงชีวิตที่จะ "กลับมา" จากความเครียด
หรือแรงกระแทกในขณะที่ความไวหมายถึงความสำคัญของการตอบสนองของระบบที่จะรบกวนภายนอก (แอลลิสัน 2005) มันตามมาจากความคิดเหล่านี้ว่าระบบการดำรงชีวิตมีประสิทธิภาพมากที่สุดเป็นหนึ่งในการแสดงความยืดหยุ่นสูงและความไวต่ำในขณะที่การแสดงความเสี่ยงมากที่สุดความยืดหยุ่นต่ำและความไวสูง (อ้างแล้ว) แนวคิดของการทำมาหากิน 'พยายามที่จะนำมารวมกันเป็นปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อความเสี่ยงหรือความแรงของกลยุทธ์ของแต่ละบุคคลหรือความอยู่รอดของครอบครัว เหล่านี้มีความคิดที่ประกอบด้วยส่วนใหญ่สินทรัพย์ครอบงำโดยคนกิจกรรมที่พวกเขามีส่วนร่วมในการที่จะสร้างมาตรฐานที่เพียงพอของที่อยู่อาศัยและเพื่อตอบสนองเป้าหมายอื่น ๆ เช่นการลดความเสี่ยงและปัจจัยที่อำนวยความสะดวกที่แตกต่างกันหรือยับยั้ง
คนที่มาจากการเข้าถึงสินทรัพย์และกิจกรรม พิจารณาเหล่านี้นำไปสู่​​การกำหนดดังต่อไปนี้การทำมาหากินโดยเอลลิส (เอลลิส 2000; P.10):

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวทางวิถีชีวิตอย่างยั่งยืน
ยั่งยืนวิถีชีวิตวิธีการ (SLA) มีกำเนิดเกี่ยวข้องกับการทำความเข้าใจความแตกต่างของครอบครัวชนบทเพื่อรับมือกับวิกฤต droughts น้ำ ท่วม หรือพืชและสัตว์ศัตรูพืช และโรค (แอลลิสัน 2005) ศึกษาการ วิธีการยังมิตรความคิดจากเอกสารข้อมูลทางระบบนิเวศที่เกี่ยวข้องกับความยั่งยืนของระบบนิเวศ หรือระบบเกษตรนิเวศน์ (โฮลลิ่ง 1973, Conway 1985, 1987) ที่นี่ กำหนดความยั่งยืนเป็น "ความสามารถของระบบการรักษาประสิทธิภาพแม้ไฟฟ้าหลัก เช่นเกิดจากความเครียดเร่งรัดหรือ perturbation ใหญ่" (Conway 1985) แนวคิดของความยืดหยุ่นและความไวเป็นแอตทริบิวต์ชีวะ ยังมีต้นกำเนิดในบริบทนี้ (สมิธ Bayliss 1991) ความยืดหยุ่นหมายถึงความสามารถของระบบการดำรงชีวิตหรือระบบนิเวศ "ย้อนกลับ" เครียด
หรือ แรงกระแทก ในขณะที่ความไวถึงขนาดของการตอบสนองของระบบ (แอลลิสัน 2005) การรบกวนภายนอก มันต่อจากแนวความคิดนี้ว่า ระบบชีวะสุดแข็งแกร่งเป็นหนึ่งแสดงความยืดหยุ่นสูงและความไวต่ำ ในขณะที่มีโอกาสเสี่ยงแสดงความยืดหยุ่นต่ำและความไวสูง (ibid) แนวคิดของ 'การดำรงชีวิต' พยายามรวบรวมปัจจัยสำคัญที่มีผลต่อความเสี่ยงหรือความแข็งแรงของกลยุทธ์การอยู่รอด หรือทั้งครอบครัว เหล่านี้เป็นความคิดประกอบด้วย ส่วนใหญ่ สินทรัพย์มอบคน กิจกรรมที่พวกเขาต่อสู้ เพื่อสร้างห้องนั่งเล่นเพียงพอ และตอบสนองเป้าหมายอื่น ๆ เช่นลดความเสี่ยง และปัจจัยที่อำนวยความสะดวก หรือขัดขวางต่าง ๆ
คนสามารถเข้าถึงสินทรัพย์และกิจกรรมการ ข้อควรพิจารณาเหล่านี้นำไปสู่คำนิยามต่อไปนี้ของการดำรงชีวิต โดยเอลลิส (Ellis 2000, p.10):

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวิตอย่างยั่งยืนการ
ซึ่งจะช่วยชีวิตอย่างยั่งยืนเข้าสู่( SLA )มีต้นกำเนิดในการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการทำความเข้าใจส่วนที่แตกต่างของครอบครัวในชนบทเพื่อรับมือกับวิกฤติเช่นน้ำท่วมฝนแล้งหรือโรคและศัตรูพืชสัตว์และพันธุ์พืชหรือ( Allison 2005 ) วิธีการนี้ยังขอยืมแนวคิดจากวรรณกรรมระบบนิเวศน์ที่เกี่ยวข้องกับความยั่งยืนของระบบนิเวศหรือระบบเกษตรเชิงนิเวศวิทยา( holling 1973 : Conway 19851987 ) ที่นี่ความยั่งยืนนั้นกำหนดไว้เป็น"ความสามารถของระบบเพื่อรักษา ประสิทธิภาพ การทำงานในแม้จะมีการก่อความไม่สงบที่สำคัญเช่นมีสาเหตุมาจากความเครียดมากหรือขนาดใหญ่ทำให้กระวนกระวาย"( Conway ; Spark , 1985 ) แนวความคิดของความไวและความยืดหยุ่นเป็นแอตทริบิวต์อาชีพยังมีข้อเสนอในบริบท( bayliss-smith 1991 )โรงแรมแห่งนี้เพิ่มความยืดหยุ่นหมายถึงความสามารถของระบบอาชีพหรือระบบนิเวศน์ที่จะ"เด้งกลับ"จากความเครียดหรือ
ซึ่งจะช่วยกระตุ้นด้วยไฟฟ้าในขณะที่ความไวแสงหมายถึงความสำคัญของการตอบสนองของระบบที่เป็นการก่อความไม่สงบ ภายนอก ( Allison 2005 ) เป็นสิ่งสำคัญจากความคิดเหล่านี้ว่าระบบอาชีพมีความแข็งแรงทนทานที่สุดคือหนึ่งการแสดงระดับความไวต่ำและความยืดหยุ่นสูงในขณะที่ส่วนใหญ่จะแสดงผลมีความเสี่ยงต่อความยืดหยุ่นที่ต่ำและระดับความไวสูง(.) แนวความคิดของ"อาชีพที่มองหาการนำมารวมกันมีปัจจัยสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อความเข้มของหรือจุดอ่อนของยุทธศาสตร์ความอยู่รอดของครอบครัวหรือในแบบเฉพาะราย เหล่านี้เป็นความคิดในการประกอบด้วยเหตุผลสำคัญสินทรัพย์ที่ถูกครอบครองโดยผู้คนกิจกรรมต่างๆที่เข้าร่วมในการสั่งซื้อเพื่อสร้างมาตรฐานที่เหมาะสมของการอยู่อาศัยและเพื่อสร้างความพึงพอใจเป้าหมายอื่นๆเช่นการลดความเสี่ยงและปัจจัยที่ช่วยอำนวยความสะดวกหรือการยับยั้งการแตกต่างกัน
ซึ่งจะช่วยผู้คนที่มาจากรับสิทธิการเข้าถึงกิจกรรมและสินทรัพย์. ข้อควรพิจารณาเกี่ยวกับเหล่านี้นำไปสู่ความละเอียดต่อไปนี้ของชีวิตโดยมี Ellis 2000 P 10 )