She unconsciously opened her eyes.B

She unconsciously opened her eyes.

Before Su Luo could focus, unexpectedly she was confined within Nangong Liuyun’s embrace. His slender fingers glided over her face and paused between her lips.

Her lips were exceptionally beautiful. They were light in color, moist and plump, evoking the phrase ‘suitable to be kissed’.

Nangong Liuyun leaned down. His beautiful, perfect, and thin lips kissed Su Luo’s lightly colored lips.

But, Su Luo firmly pushed him away.

“Are you still blaming this king?” Nangong Liuyun asked in a low voice, his scorching gaze fixated on her.

Su Luo was wordlessly silent.

“Angry at this king for abandoning you that day?” Nangong Liuyun’s voice was clearly cold.

Su Luo remained silent.

Within the carriage, there was a period of silence.

After what seemed to be a long time, Nangong Liuyun delivered some words in explanation. “She and this king grew up together. She saved this king’s life once. There are some matters that you don’t understand and are unlikely to understand…”

Su Luo opened her eyes and shot him an offhand glance. All of a sudden, the corner of her mouth hooked into a taunting smile and she asked in a contrary manner, “Right, how could I blame you?”

What Nangong Liuyun intended to say was choked off by her words. A look of astonishment containing complicated feelings flashed across his eyes. This prompted him to return to his frequent habit of staring at Su Luo.

Su Luo lifted her eyebrows, giving him a smile that was not a smile. “What qualifications do I have to blame you? Like you said, the two of you have been together since childhood. You are childhood sweethearts with mutual trust. You have saved each other’s lives. We are only strangers who came together by chance and have between us a few short days of friendship. Therefore, how could I blame you?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอเปิดตาของเธอโดยไม่รู้ตัวก่อนที่ลู Su สามารถโฟกัส โดยไม่คาดคิดเธอถูกจำกัดภายในอ้อมกอด Nangong Liuyun นิ้วเรียวของเขาทะยานผ่านใบหน้าของเธอ และหยุดชั่วคราวระหว่างริมฝีปากของเธอริมฝีปากของเธอสวยงามเป็นพิเศษ พวกเขามีแสงสี อวบ evoking วลี 'เหมาะสมที่จะจูบ' และความชื้นNangong Liuyun ก็เอนลง ริมฝีปากของเขาสวยงาม สมบูรณ์ และบางจูบริมฝีปากเบา ๆ สี Su ลูแต่ Su ลูมั่นผลักเขาออกไป"มีคุณยังคง blaming คิงนี้" Nangong Liuyun ถามเสียงต่ำ สายตาของเขาแผด fixated ในของเธอSu ลูถูกเงียบ wordlessly"โกรธที่พระมหากษัตริย์นี้สำหรับทิ้งวัน" Nangong Liuyun เสียงก็เย็นอย่างชัดเจนSu ลูยังคงเงียบในการขนส่ง มีระยะเวลาของความเงียบหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเวลานาน Nangong Liuyun ส่งคำบางคำในการอธิบาย "เธอและคิงนี้เติบโตมาด้วยกัน เธอบันทึกชีวิตนี้กษัตริย์ครั้ง มีบางเรื่องที่คุณไม่เข้าใจและไม่น่าจะเข้าใจ..."Su ลูเปิดดวงตาของเธอ และยิงเขาทันที offhand อย่างกะทันหัน การติดยาเสพติดมุมปากเป็นรอยยิ้มด่า และเธอถามในลักษณะตรงกันข้าม "ขวา วิธีสามารถฉัน ตำหนิคุณ"Nangong Liuyun ที่ตั้งใจจะพูดถูกสำลักออก โดยคำพูดของเธอ ดูเมือประกอบด้วยความรู้สึกซับซ้อนประกายในดวงตาของเขา นี้แจ้งให้กลับไปเป็นนิสัยของเขาบ่อยจ้องลู SuSu ลูยกคิ้วของเธอ ให้เขารอยยิ้มที่ไม่ดี "เกี่ยวกับคุณสมบัติต้องโทษคุณ คุณกล่าวว่า คุณสองได้รับกันตั้งแต่วัยเด็ก คู่รักวัยเด็กที่ มีความน่าเชื่อถือซึ่งกันและกันได้ คุณได้บันทึกชีวิตของผู้อื่น เราเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่มาด้วยกันโดยบังเอิญ และมีกี่ระยะวันของมิตรภาพระหว่างเรา ดังนั้น วิธีสามารถฉันตำหนิคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เธอไม่รู้ตัวเปิดตาของเธอ. ก่อนที่ซู Luo สามารถมุ่งเน้นจู่ ๆ เธอถูกกักตัวอยู่ในอ้อมกอดของ Nangong Liuyun นิ้วมือเรียวยาวของเขาเดินให้ทั่วใบหน้าของเธอและหยุดชั่วคราวระหว่างริมฝีปากของเธอ. ริมฝีปากของเธอมีความสวยงามเป็นพิเศษ พวกเขาเป็นแสงสีชื้นและอวบปลุกวลี 'เหมาะที่จะจูบ'. Nangong Liuyun โน้มตัวลง ที่สวยงามสมบูรณ์แบบและริมฝีปากบางของเขาจูบริมฝีปากสีเบา ๆ ซู Luo ของ. แต่ซู Luo มั่นผลักเขาออกไป. "คุณยังคงโทษกษัตริย์นี้?" Nangong Liuyun ถามเสียงต่ำ, จ้องมองเปรี้ยงของเขาจับจ้องอยู่ที่เธอ. ซู Luo เงียบคอแข็ง. "โกรธที่คิงนี้ทิ้งคุณในวันนั้น?" เสียง Nangong Liuyun เป็นอย่างชัดเจนเย็น. ซู Luo ยังคงนิ่งเงียบ. ภายในสายการบินที่มีเป็นช่วงเวลาของความเงียบ. หลังจากสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเวลานาน Nangong Liuyun ส่งคำบางคำในการอธิบาย "เธอและพระมหากษัตริย์นี้เติบโตมาด้วยกัน เธอช่วยชีวิตของกษัตริย์ในครั้งนี้ มีเรื่องบางอย่างที่คุณไม่เข้าใจและไม่น่าจะเข้าใจ ... "เป็นซู Luo เปิดตาของเธอและเขายิงได้อย่างรวดเร็วทันทีทันใด ทั้งหมดในทันทีที่มุมปากของเธอติดยาเสพติดเป็นรอยยิ้มและด่าว่าเธอถามในลักษณะที่ตรงกันข้าม "ตอนวิธีการที่ฉันจะโทษคุณ?" อะไร Nangong Liuyun ตั้งใจที่จะบอกว่าได้รับการสำลักปิดโดยคำพูดของเธอ ดูของความประหลาดใจที่มีความรู้สึกที่ซับซ้อนประกายทั่วดวงตาของเขา แจ้งเตือนเรื่องนี้ให้เขากลับไปนิสัยบ่อยของเขาจ้องมองที่ซู Luo. ซู Luo ยกคิ้วของเธอทำให้เขามีรอยยิ้มที่ไม่ได้รอยยิ้ม "คุณสมบัติอะไรที่ฉันต้องตำหนิคุณ? เช่นเดียวกับที่คุณกล่าวว่าคุณสองคนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก คุณเป็นคู่รักในวัยเด็กด้วยความไว้วางใจซึ่งกันและกัน คุณได้บันทึกชีวิตของแต่ละคน เราเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่มาร่วมกันโดยบังเอิญและมีระหว่างเราวันสั้น ๆ ไม่กี่แห่งมิตรภาพ ดังนั้นวิธีการที่ฉันสามารถตำหนิคุณ? "