The persistence question, the quest

The persistence question, the question of what personal identity over time consists in, is literally a question of life and death: answers to it determine, insofar as that is possible, the conditions under which we survive, or cease to exist in the course of, certain adventures. These adventures do not have to be theoretically as fancy as the cases, to be discussed later, of human fission or brain swaps: a theory of personal identity tells us whether we can live through the acquisition of complex cognitive capacities in our development from fetus to person, or whether we have survived car accidents if we find ourselves in a persistent vegetative state. Furthermore, theories of personal identity have ethical and metaphysical implications of considerable magnitude: in conjunction with certain normative premises they may support the justification or condemnation of infanticide or euthanasia, or they could prove or falsify certain aspects of our religious outlook, in deciding the questions of how and whether we can be resurrected and whether we are possessors of souls whose existence conditions are identical with ours. It is not surprising, therefore, that most great philosophers have attempted to solve the problem of personal identity, or have committed themselves to metaphysical systems that have substantial implications with regards to the problem, and that most religious belief systems give explicit answers to the persistence question. Neither is it surprising that virtually everybody holds a pre-theoretical theory of personal identity, if only in the sense of having beliefs about afterlives and the meaning of death. The task of solving the metaphysical problem of personal identity essentially involves answering the question of how the phenomenon or principle in virtue of which "entities like us" persist through time is to be specified, under the widely but not universally accepted premises that there is such a phenomenon or principle and that it can be specified. We are concerned, in other words, with the truth-makers of personal identity statements: what makes it true that our statement that an entity X at time t1 and an entity Y at time t2 are identical, if X and Y are entities like us?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีอยู่คำถาม คำถามที่ว่าเอกลักษณ์ส่วนบุคคลช่วงเวลาประกอบด้วย เป็นคำถามของชีวิตและความตายอย่างแท้จริง: ตอบจะกำหนด insofar เป็นที่สุด เงื่อนไขที่เรารอด หรือยุติอยู่ในค่า course ของ ผจญภัยบางอย่าง ผจญภัยเหล่านี้ไม่ต้องตามหลักวิชาแฟนซีเป็นกรณี ที่จะอภิปรายในภายหลัง ของ swaps ฟิชชันหรือสมองมนุษย์: ทฤษฎีของตนส่วนตัวบอกว่า เราสามารถมีชีวิตอยู่ผ่านมารับรู้กำลังซับซ้อนในพัฒนาจากอ่อนบุคคล หรือว่าเรามีชีวิตรอดอุบัติเหตุรถหากพบว่าตนเองมีสภาพผักเรื้อรัง นอกจากนี้ ทฤษฎีเอกลักษณ์ส่วนบุคคลมีจริยธรรม และขัดแย้งผลกระทบของขนาดมาก: ร่วมกับสถาน normative บาง พวกอาจสนับสนุนเหตุผลการลงโทษของ infanticide หรือการุณยฆาต หรือพวกเขาไม่สามารถพิสูจน์ หรือปลอมแปลงในลักษณะของ outlook การศาสนาของเรา ในตัดสินใจถามอย่างไร และไม่ว่าเราสามารถจะฟื้นและว่าเรามี possessors ของวิญญาณที่เงื่อนไขมีอยู่จะเหมือนกับเรา จึงไม่น่าแปลกใจ ว่า นักปรัชญาที่ดีที่สุดได้พยายามที่จะแก้ปัญหาของตัวบุคคล หรือมีการยอมรับระบบขัดแย้งที่มีผลกระทบที่พบเกี่ยวกับปัญหา และระบบความเชื่อทางศาสนาส่วนใหญ่ให้คำตอบที่ชัดเจนของคำถามมีอยู่ว่า ไม่ได้เรื่องน่าแปลกใจว่า แทบทุกคนมีทฤษฎีทฤษฎีเบื้องต้นของตัวตนส่วนบุคคล ถ้าเฉพาะในแง่ของการมีความเชื่อเกี่ยวกับ afterlives และความหมายของความตาย งานแก้ไขปัญหาขัดแย้งของตัวบุคคลเป็นหลักเกี่ยวข้องกับการตอบคำถามที่ว่าหลักการหรือปรากฏการณ์ที่ in virtue of ซึ่ง "เอนทิตีเช่นเรา" คงอยู่ถึงเวลาจะมีระบุ สถานที่กันอย่างแพร่หลาย แต่แบบไม่ยอมรับว่า มีปรากฏการณ์หรือหลักการดังกล่าว และว่า มันสามารถระบุ เรามีความกังวล ในคำอื่น ๆ มีความจริงผู้รายงานตัวบุคคล: สิ่งที่ทำให้งบของเอนทิตี X ที่เวลา t1 และเอนทิตี Y ที่เวลา t2 ที่เหมือนกัน ถ้า X และ Y เป็นเอนทิตีที่ชอบเราจริงหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำถามที่ติดตาคำถามในสิ่งที่ตัวบุคคลในช่วงเวลาประกอบด้วยในการเป็นตัวอักษรคำถามของชีวิตและความตายนี้: คำตอบมันตรวจสอบเท่าที่เป็นไปได้ภายใต้เงื่อนไขที่เราอยู่รอดหรือหยุดอยู่ในหลักสูตรของ การผจญภัยบางอย่าง การผจญภัยเหล่านี้ไม่จำเป็นต้องเป็นในทางทฤษฎีเป็นแฟนซีเป็นกรณีที่จะกล่าวถึงต่อมาของการแบ่งเซลล์ของมนุษย์หรือแลกเปลี่ยนสมอง: ทฤษฎีของตัวบุคคลบอกเราว่าเราสามารถมีชีวิตอยู่ผ่านการซื้อความสามารถทางความคิดที่ซับซ้อนในการพัฒนาของเราจากทารกในครรภ์ไป คนหรือไม่ว่าเราจะมีชีวิตรอดอุบัติเหตุรถถ้าเราพบว่าตัวเองอยู่ในสถานะที่หมั่น นอกจากนี้ทฤษฎีของตัวบุคคลมีความหมายจริยธรรมและเลื่อนลอยความสำคัญมากในการร่วมกับสถานที่กฎเกณฑ์บางอย่างที่พวกเขาอาจสนับสนุนเหตุผลหรือโทษของทารกหรือนาเซียหรือพวกเขาสามารถพิสูจน์หรือปลอมแปลงบางแง่มุมของมุมมองทางศาสนาของเราในการตัดสินใจคำถาม ของวิธีการและไม่ว่าเราจะสามารถฟื้นคืนชีพและไม่ว่าเราจะเป็นทรัพย์สมบัติของวิญญาณที่มีสภาพการดำรงอยู่เหมือนกันกับของเรา มันไม่ได้เป็นที่น่าแปลกใจดังนั้นที่นักปรัชญาที่ดีที่สุดมีความพยายามที่จะแก้ปัญหาของตัวบุคคลหรือมีความมุ่งมั่นตัวเองไปใช้กับระบบเลื่อนลอยที่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญที่เกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นและที่มากที่สุดระบบความเชื่อทางศาสนาให้คำตอบที่ชัดเจนที่จะคงอยู่ คำถาม. ไม่เป็นที่น่าแปลกใจว่ามันจริงที่ทุกคนถือเป็นทฤษฎีก่อนทางทฤษฎีของตัวบุคคลถ้าเพียง แต่ในความรู้สึกของการมีความเชื่อเกี่ยวกับ afterlives และความหมายของความตาย งานของการแก้ปัญหาที่เลื่อนลอยของตัวบุคคลเป็นหลักเกี่ยวข้องกับการตอบคำถามของวิธีปรากฏการณ์หรือหลักการในคุณความดีที่ "หน่วยงานเช่นเดียวกับเรา" ยังคงมีอยู่ผ่านช่วงเวลาที่จะต้องระบุภายใต้สถานที่กันอย่างแพร่หลาย แต่ไม่ได้รับการยอมรับในระดับสากลว่ามีเช่น เป็นปรากฏการณ์หรือหลักการและมันสามารถระบุได้ เรามีความกังวลในคำอื่น ๆ ที่มีความจริงผู้มีอำนาจของงบประจำตัว: สิ่งที่ทำให้มันเป็นความจริงที่ว่าคำสั่งของเราที่เป็นนิติบุคคล X ที่ t1 เวลาและนิติบุคคล Y ในเวลา t2 เหมือนกันถ้า X และ Y เป็นหน่วยงานเช่นเดียวกับเรา ?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การถามคำถามของสิ่งที่บุคคลตัวตนตลอดเวลา ประกอบด้วย คือ หมายคำถามของชีวิตและความตาย : คำตอบมันกำหนดตราบเท่าที่ที่เป็นไปได้ภายใต้เงื่อนไขที่เราอยู่รอด หรือหยุดอยู่ในหลักสูตรของการผจญภัยบาง การผจญภัยเหล่านี้ไม่ต้องมีทฤษฎีเป็นแฟนซีเป็นคดีที่จะกล่าวถึงในภายหลังของมนุษย์สมองแตกหรือแลกเปลี่ยน : ทฤษฎีเอกลักษณ์ส่วนบุคคลบอกเราว่าเราสามารถมีชีวิตผ่านการซื้อความสามารถการคิดที่ซับซ้อนในการพัฒนาจากตัวอ่อนสู่คน หรือ ว่าเราได้รอดพ้นจากอุบัติเหตุรถยนต์ ถ้าเราพบตัวเองในภาวะ . นอกจากนี้ ทฤษฎีของเอกลักษณ์ส่วนตัวมีจริยธรรมและเลื่อนลอยความหมายสำคัญมาก :ร่วมกับบางอ้างอิงสถานที่พวกเขาอาจสนับสนุนเหตุผลหรือการลงโทษของการฆ่าทารกหรือการุณยฆาต หรือพวกเขาสามารถพิสูจน์หรือปลอมบางแง่มุมของศาสนา Outlook ของเราในการตัดสินคำถามของวิธีการและว่าเราสามารถฟื้น และไม่ว่าเราจะ possessors ของวิญญาณ ซึ่งมีอยู่เงื่อนไขเหมือนกันกับเรา มันไม่น่าแปลกใจ ดังนั้นที่นักปรัชญาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดได้พยายามที่จะแก้ไขปัญหาของตัวบุคคล หรือมีความมุ่งมั่นตัวเองเพื่อระบบอภิปรัชญาที่มีผลกระทบอย่างมากเกี่ยวกับปัญหา และระบบความเชื่อทางศาสนามากที่สุด ให้คำตอบที่ชัดเจนกับการถาม และมันน่าแปลกใจที่แทบทุกคนมีทฤษฎี ทฤษฎีก่อนอัตลักษณ์ส่วนบุคคลถ้าเพียง แต่ในความรู้สึกของการมีความเชื่อเกี่ยวกับ afterlives และความหมายของความตาย งานแก้ไขปัญหาอภิปรัชญาของตัวบุคคลเป็นหลักเกี่ยวข้องกับการตอบคำถามของปรากฏการณ์หรือหลักการในนามของ " องค์กรที่เหมือนเรา " ยังคงผ่านช่วงเวลาที่ต้องระบุภายใต้อย่างกว้างขวาง แต่ไม่สามารถยอมรับ สถานที่ที่เป็นปรากฏการณ์หรือหลักการ และได้กำหนดไว้ เรามีความกังวล ในคำอื่น ๆความจริงผู้ผลิตงบเอกลักษณ์ส่วนบุคคล : อะไรที่ทำให้มันเป็นจริงที่งบของเราที่เป็นนิติบุคคลที่ T1 x เวลาและเอนทิตีที่ T2 Y เหมือนกัน ถ้า X และ Y เป็นนิติบุคคลเหมือนเรา