Property law is the area of law tha

Property law is the area of law that governs the various forms of ownership and tenancy in real property (land as distinct from personal or movable possessions) and in personal property, within the common law legal system. In the civil law system, there is a division between movable and immovable property. Movable property roughly corresponds to personal property, while immovable property corresponds to real estate or real property, and the associated rights and obligations thereon.

The concept, idea or philosophy of property underlies all property law. In some jurisdictions, historically all property was owned by the monarch and it devolved through feudal land tenure or other feudal systems of loyalty and fealty.

Though the Napoleonic code was among the first government acts of modern times to introduce the notion of absolute ownership into statute, protection of personal property rights was present in medieval Islamic law and jurisprudence,[1] and in more feudalist forms in the common law courts of medieval and early modern England.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แห่งกฎหมายคือ พื้นที่ของกฎหมายที่ควบคุมรูปแบบต่าง ๆ การเช่า ในอสังหาริมทรัพย์ (ที่ดิน as distinct from ทรัพย์สินส่วนบุคคล หรือสามารถ) และ คุณสมบัติส่วนบุคคล ภายในระบบกฎหมายคอมมอนลอว์ ในระบบกฎหมายแพ่ง มีการแบ่งระหว่างคุณสมบัติทั่วไป และสามารถ สังหาริมทรัพย์ประมาณตรงกับคุณสมบัติส่วนบุคคล ในขณะที่อสังหาริมทรัพย์ที่เกี่ยวข้องกับอสังหาริมทรัพย์ หรืออสังหาริม ทรัพย์ และสิทธิ และข้อผูกพันกร๊าฟฟิค

แนวคิด ความคิด หรือปรัชญาแห่ง underlies กฎหมายทรัพย์สินทั้งหมด ในบางเขตอำนาจศาล ประวัติทั้งหมดเป็นคุณสมบัติของทุกข์ และมัน devolved อายุงานที่ดินศักดินาหรืออื่น ๆ ระบบศักดินาของสมาชิกและ fealty.

ว่านโปเลียนถูกผู้กระทำรัฐบาลแรกของยุคการแนะนำแนวคิดของความเป็นเจ้าของแน่นอนในกฎหมาย คุ้มครองสิทธิในทรัพย์สินส่วนบุคคลอยู่ ในกฎหมายอิสลามยุคกลางและฟิกฮ, [1] และ ในเพิ่มเติม feudalist แบบฟอร์มศาลคอมมอนลอว์ของอังกฤษสมัยยุคกลาง และต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมายทรัพย์สินเป็นพื้นที่ของกฎหมายที่ควบคุมการรูปแบบต่างๆของการเป็นเจ้าของและครอบครองในอสังหาริมทรัพย์ (ที่ดินแตกต่างไปจากทรัพย์สินส่วนตัวหรือเคลื่อนย้ายได้) และในสถานที่ให้บริการส่วนบุคคลในกฎหมายระบบกฎหมายทั่วไป ในระบบกฎหมายแพ่งมีการแบ่งระหว่างสังหาริมทรัพย์และอสังหาริมทรัพย์ สังหาริมทรัพย์ประมาณตรงกับสถานที่ให้บริการส่วนบุคคลในขณะที่อสังหาริมทรัพย์ที่สอดคล้องกับอสังหาริมทรัพย์หรืออสังหาริมทรัพย์และสิทธิที่เกี่ยวข้องและข้อผูกพันดังกล่าวแนวคิดความคิดหรือปรัชญาของสถานที่ให้บริการรองรับกฎหมายทรัพย์สินทั้งหมด ในเขตอำนาจศาลบางแห่งในอดีตที่ทุกคนเป็นเจ้าของโดยพระมหากษัตริย์และเงินทองผ่านการครอบครองที่ดินศักดินาหรือระบบศักดินาอื่น ๆ ของความจงรักภักดีและความจงรักภักดีแม้ว่ารหัสจักรพรรดินโปเลียนเป็นหนึ่งในการกระทำครั้งแรกที่รัฐบาลของยุคปัจจุบันที่จะแนะนำความคิดของการเป็นเจ้าของที่แท้จริงในมาตรา การคุ้มครองสิทธิในทรัพย์สินส่วนบุคคลในปัจจุบันกฎหมายอิสลามยุคกลางและนิติศาสตร์ [1] และในรูปแบบ feudalist มากขึ้นในศาลทั่วไปของยุคกลางและต้นสมัยอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมายทรัพย์สินคือ พื้นที่ของกฎหมายที่บังคับรูปแบบต่างๆของกรรมสิทธิ์และการครอบครองในอสังหาริมทรัพย์ ( ที่ดินที่แตกต่างจากทรัพย์ส่วนบุคคลหรือเคลื่อนย้าย ) และในทรัพย์สินส่วนตัวในกฎหมายกฎหมายระบบ ในระบบกฎหมายแพ่ง มีการแบ่งระหว่าง สังหาริมทรัพย์และอสังหาริมทรัพย์ สังหาริมทรัพย์ประมาณสอดคล้องกับทรัพย์สินส่วนตัวขณะที่อสังหาริมทรัพย์กับอสังหาริมทรัพย์หรือสังหาริมทรัพย์และสิทธิที่เกี่ยวข้องและภาระผูกพันนั้น

แนวคิด ความคิด หรือปรัชญาของกฎหมายทรัพย์สินแผ่นอยู่ทั้งหมด . ในบางเขตอำนาจศาลในอดีตทรัพย์สินทั้งหมดเป็นของพระมหากษัตริย์และตกทอดผ่านการครอบครองที่ดินศักดินาศักดินา หรือระบบอื่น ๆของความจงรักภักดีและความจงรักภักดี .

แม้ว่ารหัสจักรพรรดินโปเลียนเป็นหนึ่งในครั้งแรกของการกระทำของสมัยใหม่เพื่อแนะนำแนวคิดของการเป็นกฎหมายคุ้มครองสิทธิสัมบูรณ์ , ทรัพย์สินส่วนตัวอยู่ในยุคกลางของอิสลามกฎหมายและกฎหมาย , [ 1 ] และในรูปแบบ feudalist มากขึ้นในทั่วไปศาลของยุคกลางและอังกฤษสมัยใหม่