Oscar WildeThe Young KingIt was the

Oscar Wilde
The Young King
It was the night before the day fixed for his coronation, and the young King was sitting alone in his beautiful chamber. His courtiers had all taken their leave of him, bowing their heads to the ground, according to the ceremonious usage of the day, and had retired to the Great Hall of the Palace, to receive a few last lessons from the Professor of Etiquette; there being some of them who had still quite natural manners, which in a courtier is, I need hardly say, a very grave offence.

The lad - for he was only a lad, being but sixteen years of age - was not sorry at their departure, and had flung himself back with a deep sigh of relief on the soft cushions of his embroidered couch, lying there, wild-eyed and open-mouthed, like a brown woodland Faun, or some young animal of the forest newly snared by the hunters.

And, indeed, it was the hunters who had found him, coming upon him almost by chance as, bare-limbed and pipe in hand, he was following the flock of the poor goatherd who had brought him up, and whose son he had always fancied himself to be. The child of the old King's only daughter by a secret marriage with one much beneath her in station - a stranger, some said, who, by the wonderful magic of his lute-playing, had made the young Princess love him; while others spoke of an artist from Rimini, to whom the Princess had shown much, perhaps too much honour, and who had suddenly disappeared from the city, leaving his work in the Cathedral unfinished - he had been, when but a week old, stolen away from his mother's side, as she slept, and given into the charge of a common peasant and his wife, who were without children of their own, and lived in a remote part of the forest, more than a day's ride from the town. Grief, or the plague, as the court physician stated, or, as some suggested, a swift Italian poison administered in a cup of spiced wine, slew, within an hour of her wakening, the white girl who had given him birth, and as the trusty messenger who bare the child across his saddle-bow, stooped from his weary horse and knocked at the rude door of the goatherd's hut, the body of the Princess was being lowered into an open grave that had been dug in a deserted churchyard, beyond the city gates, a grave where, it was said, that another body was also lying, that of a young man of marvellous and foreign beauty, whose hands were tied behind him with a knotted cord, and whose breast was stabbed with many red wounds.

< 2 >
Such, at least, was the story that men whispered to each other. Certain it was that the old King, when on his death-bed, whether moved by remorse for his great sin, or merely desiring that the kingdom should not pass away from his line, had had the lad sent for, and, in the presence of the Council, had acknowledged him as his heir.

And it seems that from the very first moment of his recognition he had shown signs of that strange passion for beauty that was destined to have so great an influence over his life. Those who accompanied him to the suite of rooms set apart for his service, often spoke of the cry of pleasure that broke from his lips when he saw the delicate raiment and rich jewels that had been prepared for him, and of the almost fierce joy with which he flung aside his rough leathern tunic and coarse sheepskin cloak. He missed, indeed, at times the fine freedom of his forest life, and was always apt to chafe at the tedious Court ceremonies that occupied so much of each day, but the wonderful palace - Joyeuse, as they called it - of which he now found himself lord, seemed to him to be a new world fresh-fashioned for his delight; and as soon as he could escape from the council-board or audience-chamber, he would run down the great staircase, with its lions of gilt bronze and its steps of bright porphyry, and wander from room to room, and from corridor to corridor, like one who was seeking to find in beauty an anodyne from pain, a sort of restoration from sickness.

Upon these journeys of discovery, as he would call them - and, indeed, they were to him real voyages through a marvellous land, he would sometimes be accompanied by the slim, fair-haired Court pages, with their floating mantles, and gay fluttering ribands; but more often he would be alone, feeling through a certain quick instinct, which was almost a divination, that the secrets of art are best learned in secret, and that Beauty, like Wisdom, loves the lonely worshipper.

Many curious stories were related about him at this period. It was said that a stout Burgomaster, who had come to deliver a florid oratorical address on behalf of the citizens of the town, had caught sight of him kneeling in real adoration before a great picture that had just been brought from Venice, and that seemed to herald the worship of some new gods. On another occasion he had been missed for several hours, and after a lengthened search had been discovered in a little chamber in one of the northern turrets of the palace gazing, as one in a trance, at a Greek gem carved with the figure of Adonis. He had been seen, so the tale ran, pressing his warm lips to the marble brow of an antique statue that had been discovered in the bed of the river on the occasion of the building of the stone bridge, and was inscribed with the name of the Bithynian slave of Hadrian. He had passed a whole night in noting the effect of the moonlight on a silver image of Endymion.

< 3 >
All rare and costly materials had certainly a great fascination for him, and in his eagerness to procure them he had sent away many merchants, some to traffic for amber with the rough fisher-folk of the north seas, some to Egypt to look for that curious green turquoise which is found only in the tombs of kings, and is said to possess magical properties, some to Persia for silken carpets and painted pottery, and others to India to buy gauze and stained ivory, moonstones and bracelets of jade, sandalwood and blue enamel and shawls of fine wool.

But what had occupied him most was the robe he was to wear at his coronation, the robe of tissued gold, and the ruby-studded crown, and the sceptre with its rows and rings of pearls. Indeed, it was of this that he was thinking to-night, as he lay back on his luxurious couch, watching the great pinewood log that was burning itself out on the open hearth. The designs, which were from the hands of the most famous artists of the time, had been submitted to him many months before, and he had given orders that the artificers were to toil night and day to carry them out, and that the whole world was to be searched for jewels that would be worthy of their work. He saw himself in fancy standing at the high altar of the cathedral in the fair raiment of a King, and a smile played and lingered about his boyish lips, and lit up with a bright lustre his dark woodland eyes.

After some time he rose from his seat, and leaning against the carved penthouse of the chimney, looked round at the dimly-lit room. The walls were hung with rich tapestries representing the Triumph of Beauty. A large press, inlaid with agate and lapis-lazuli, filled one corner, and facing the window stood a curiously wrought cabinet with lacquer panels of powdered and mosaiced gold, on which were placed some delicate goblets of Venetian glass, and a cup of dark-veined onyx. Pale poppies were broidered on the silk coverlet of the bed, as though they had fallen from the tired hands of sleep, and tall reeds of fluted ivory bare up the velvet canopy, from which great tufts of ostrich plumes sprang, like white foam, to the pallid silver of the fretted ceiling. A laughing Narcissus in green bronze held a polished mirror above its head. On the table stood a flat bowl of amethyst.

< 4 >
Outside he could see the huge dome of the cathedral, looming like a bubble over the shadowy houses, and the weary sentinels pacing up and down on the misty terrace by the river. Far away, in an orchard, a nightingale was singing. A faint perfume of jasmine came through the open window. He brushed his brown curls back from his forehead, and taking up a lute, let his fingers stray across the cords. His heavy eyelids drooped, and a strange languor came over him. Never before had he felt so keenly, or with such exquisite joy, the magic and the mystery of beautiful things.

When midnight sounded from the clock-tower he touched a bell, and his pages entered and disrobed him with much ceremony, pouring rose-water over his hands, and strewing flowers on his pillow. A few moments after that they had left the room, he fell asleep.

And as he slept he dreamed a dream, and this was his dream. He thought that he was standing in a long, low attic, amidst the whirr and clatter of many looms. The meagre daylight peered in through the grated windows, and showed him the gaunt figures of the weavers bending over their cases. Pale, sickly-looking children were crouched on the huge cross-beams. As the shuttles dashed through the warp they lifted up the heavy battens, and when the shuttles stopped they let the battens fall and pressed the threads together. Their faces were pinched with famine, and their thin hands shook and trembled. Some haggard women were seated at a table sewing. A horrible odour filled the place. The air was foul and heavy, and the walls dripped and streamed with damp.

The young King went over to one of the weavers, and stood by him and watched him.

And the weaver looked at him angrily, and said, 'Why art thou watching me? Art thou a spy set on us by our master?'

'Who is thy master?' asked the young King.

'Our master!' cried the weaver, bitterly. 'He is a man like myself. Indeed, 'there is but this difference between us that he wears fine clothes while I go in rags, and that while I am weak from hunger he suffers not a little from overfeeding.'

< 5 >
'The land is free,' said the young King, 'and thou

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไวลด์ Oscarกษัตริย์หนุ่มมันเป็นคืนก่อนวันนำฉัตรมงคลของเขา และกษัตริย์หนุ่มนั่งอยู่คนเดียวในห้องของเขาสวยงาม Courtiers ของเขามีทั้งหมดดำเนินการลาของเขา โค้งศีรษะของพวกเขาไปพื้นดิน ตามวัน ใช้โอ่อ่า และได้ถอนศาลาดีของพาเลซ รับกี่บทเรียนสุดท้ายจากศาสตราจารย์มารยาท มีกำลังบางส่วนของพวกเขาที่มีมารยาทยังคงค่อนข้างเป็นธรรมชาติ ซึ่งในการ courtier เป็น ฉันต้องไม่พูด คดีความผิดมากจน ลาด - สำหรับพระองค์เท่านั้นลาด เป็น แต่อายุ - สิบหกปีไม่ขออภัยที่การออก และมีส่วนใหญ่ตัวเองกลับ มีล่องลึกชื้นบนเบาะนุ่ม ๆ ของโซฟาเขาปัก โกหก wild-eyed และ open-mouthed เช่นป่าสีน้ำตาล Faun หรือสัตว์บางหนุ่มของใหม่ snared โดยนายพรานป่า และ แน่นอน มันเป็นนักล่าที่ได้พบเขา มาตามเขาเกือบโดยบังเอิญเป็น เอา-limbed และท่อในมือ เขาถูกต่อฝูง goatherd ไม่ดีที่มีเขาขึ้นมา และลูก ชายซึ่งเขาได้เสมอ fancied ตนเองเป็น ลูกสาวเดียวพระเก่าโดยการแต่งงานลับกับมากใต้เธอในสถานี - คนแปลกหน้า ว่า ที่ โดยวิเศษยอดเยี่ยมของเขาลูทเล่น ได้ทำเจ้าหญิงสาวที่รักเขา ขณะที่คนอื่น พูดถึงศิลปินจากริมินี ที่เจ้าหญิงได้แสดงมาก บางทีเกินเกียรติ และที่มีก็หายไปจากเมือง ออกจากงานของเขาในมหาวิหารยัง - เขาถูก แต่สัปดาห์เก่า ขโมยจากแม่ริม ขณะที่เธอนอนหลับ และกำหนดเป็นธรรมเนียมของชาวนาทั่วไปและภรรยาผู้ไม่ มีเด็กของตนเอง และอาศัยอยู่ในป่า วันกว่าขี่จากเมืองไกล ความเศร้าโศก หรือกาฬโรค แพทย์ศาลที่ระบุไว้ หรือ บางแนะ นำ พิษอิตาลีรวดเร็วดูแลในถ้วยผัดเผ็ดไวน์ ฆ่า ภายในหนึ่งชั่วโมง ของเธอ wakening สาวสีขาวที่มีทำให้เขาเกิด และศาสนเชื่อถือที่เอาเด็กข้ามเขาอานโบว์ stooped จากม้าของเขาภูมิใจ และโบว์ลิ่งที่ประตูหยาบของ goatherd ฮัทร่างกายของเจ้าหญิงได้ถูกลดลงเป็นศพเปิดที่มีการขุดใน churchyard ที่ร้าง นอกเหนือจากเมืองประตู บทที่ ว่ากล่าว ว่า ตัวอื่นที่ยังนอน ว่า ชายหนุ่มงามมกราคม และต่างประเทศ มือถูกมัดด้านหลัง มีสายผูกปม และเต้านมถูกแทง มีแผลสีแดงมาก ขึ้น< 2 > น้อย เช่น เป็นเรื่องราวที่ผู้ชายกระซิบกัน บางก็ว่า พระเก่า บนความตายเตียง ว่าย้าย โดยไม่ต้องบาปของเขา หรือเพียงแค่ปรารถนาว่า อาณาจักรไม่ผ่านจากเขาบรรทัด เคยมีลาดส่งสำหรับ และ ในต่อหน้า ของ คณะ ได้ยอมรับพระองค์เป็นพระสัมมา และดูเหมือนว่า ช่วงแรกของการรับรู้ของเขาเขาได้แสดงสัญญาณของความรักที่แปลกสำหรับความงามที่ถูกกำหนดให้ดีดังนั้นการมีอิทธิพลเหนือชีวิต คนที่มาเขาไปห้องที่ตั้งแยกเขาบริการ มักพูดถึงการร้องยากจนจากริมฝีปากของเขาเมื่อเขาเห็น raiment อ่อนและพลอยรวยที่ได้ถูกเตรียมไว้สำหรับเขา และความสุขเกือบรุนแรงที่เขาส่วนใหญ่เฉยเอก leathern หยาบและหยาบหนังแกะเสื้อคลุมของเขา เขา พลาด แน่นอน บางครั้งดีเสรีภาพชีวิตป่า และฉลาดเสมอถูพิธีศาลน่าเบื่อที่ว่างมากของแต่ละวัน แต่วังวิเศษ - Joyeuse ตามที่พวกเขาเรียกว่า - ของที่เขาตอนนี้พบว่าตัวเองเป็นพระเจ้า ประจักษ์ให้ โลกใหม่แบบสดสำหรับความสุขของเขา และทันทีที่เขาสามารถหนี จากคณะกรรมการหรือผู้ชมหอ เขาจะวิ่งลงทางดี ของสิงโตบรอนซ์นในและขั้นตอนของ porphyry สว่าง และเร่ห้อง และจากภายในสู่ภายใน เช่นหนึ่ง ที่ถูกแสวงหาเพื่อค้นหาความงามการ anodyne จากความเจ็บปวด การเรียงลำดับของการฟื้นฟูจากโรค เมื่อค้นพบเจอร์นีย์เหล่านี้ เขาจะเรียกพวกเขา - และ แน่นอน พวกเขาวอเยจส์จริงผ่านที่ดินมกราคม เขาจะบางครั้งจะมาพร้อมกับสลิม fair-haired คอร์ทหน้า มีลอย mantles และ ribands fluttering เกย์ แต่บ่อยเขาจะอยู่คนเดียว ความรู้สึกผ่านการบางด่วนสัญชาตญาณ ซึ่งเกือบจะเป็นทำนาย ว่า ความลับของศิลปะที่สุด เรียนรู้ลับ และความงามที่ เช่นภูมิปัญญา รักบูชาโดดเดี่ยว เรื่องราวอยากรู้อยากเห็นมากมายเกี่ยวข้องเกี่ยวกับเขาช่วงนี้ มันก็บอกว่า เป็น Burgomaster stout ที่มาส่งอยู่ oratorical แรมฟลอริดแทนพลเมืองของเมือง มีจับสายตาของเขานั่งในตะลึงจริงก่อนรูปภาพที่ดีที่มีเพียงการนำมาจากเวนิส และที่ดูเหมือนเกริ่นบูชาเทพเจ้าบางใหม่ ในโอกาสอื่น เขามีแล้วพลาดหลายชั่วโมง และหลัง จากการค้นหา lengthened ถูกพบในห้องเล็ก ๆ ในหนึ่งเหนือป้อมปืนของพาเลซพร้อม เป็นหนึ่งในความมึนงง ที่พลอยกรีกที่แกะสลัก ด้วยภาพของอโดนิส เขาได้เห็น ดังนั้นเรื่องวิ่ง กดริมฝีปากอุ่นของเขากับคิ้วหินอ่อนของตัวรูปปั้นโบราณที่พบในนอนของแม่ในโอกาสการสร้างสะพานหิน และได้จารึก ชื่อของทาส Bithynian ของเฮเดรียน เขาได้ผ่านทั้งคืนในการสังเกตผลของแสงจันทร์รูปเงินของ Endymion< 3 > วัสดุหายาก และค่าใช้จ่ายทั้งหมดมีแน่นอนเสน่ห์มากสำหรับเขา และ eagerness เขาจัดหาให้เขามาส่งร้านค้ามากมาย บางการจราจรสำหรับแอมเบอร์กับฟิชเชอร์พื้นหยาบของทะเลเหนือ บางอียิปต์หาฟ้าเทอร์คอยส์สีเขียวที่อยากรู้อยากเห็นที่พบในสุสานของพระมหากษัตริย์ และ กล่าวว่า จะมีคุณสมบัติที่มหัศจรรย์บางเปอร์เซียซิลเก้นพรม และกระเบื้องเคลือบ และอินเดียจะซื้อผ้าพันแผล และงาช้างทิ้งคราบ moonstones และสร้อยข้อมือหยก จันทน์ และสีเคลือบและฝ้ายขนสัตว์ที่ดี แต่ว่าได้ครอบครองเขามากที่สุดเป็นเสื้อคลุมที่เขาสวมใส่ในวันฉัตรมงคลของเขา เสื้อคลุมของทอง tissued และคราวน์รูบี้ studded และคทากับแถวและแหวนไข่มุก แน่นอน ได้นี้ว่า เขาคิดจะคืน เขาวางบนโซฟาหรูหราของเขา กลับดูล็อกไพน์วู้ดที่ดีที่ถูกเขียนเองออกเปิดเตา ออกแบบ ซึ่งได้จากมือของศิลปินที่มีชื่อเสียงที่สุดของเวลา มีการส่งเขาหลายเดือนก่อน และเขาได้รับใบสั่งที่ artificers ที่ไป บ่อวันและกลางคืนเพื่อออก และที่โลกทั้งโลกเพื่อค้นหาอัญมณีที่จะน่าทำงาน เขาเห็นตัวเองในแฟนซียืนที่สูงแท่นบูชาของวิหาร raiment ธรรมของพระมหากษัตริย์ และยิ้มเล่นอวลอยู่เกี่ยวกับริมฝีปากของเขา boyish และสว่างขึ้น ด้วยความวาวสดใสวู้ดแลนด์ตามืด บางเวลา เขาจากที่นั่งของเขา และพิงกับเพนเฮ้าส์ของปล่องไฟ แกะสลักมองรอบห้องมีแสง ผนังที่แขวนกับเดิมทีปราสาทรวยแสดงถึงชัยชนะของความสวยงาม กดใหญ่ inlaid โมราและลาพิสเกลา-lazuli เติมมุมหนึ่ง และหันหน้าไปทางหน้าต่างยืนตู้ curiously wrought ด้วยแลคเกอร์แผงทองผง และ mosaiced ซึ่งถูกวาง goblets อ่อนบางของแก้วเวนิส และถ้วยของ veined ดำโอนิกซ์ ป๊อบปี้ซีดถูก broidered ใน coverlet ไหมเตียง ว่าพวกเขาได้ลดลงจากมือเหนื่อยหลับ และ reeds สูงของงาช้าง fluted เอาค่าฝาครอบ กำมะหยี่ที่ทัฟส์ดีของนกกระจอกเทศเบิ้ลพลูม sprang เช่นโฟมขาว การเงินสคลาของเพดาน fretted นาร์ซีซัส laughing ในบรอนซ์เขียวจัดกระจกเงาเหนือหัวของมัน บนโต๊ะยืนชามแบนของเขี้ยวหนุมาน< 4 > ภายนอกเขาได้เห็นโดมใหญ่ของมหาวิหาร ทำเช่นฟองบ้านเงา และ sentinels ภูมิใจ pacing ขึ้นและลงบนระเบียงตนริมแม่น้ำ ห่างไกล ในสวน ไนติงเกลเป็นร้องเพลง น้ำหอมจาง ๆ ของมะลิมาผ่านหน้าต่างเปิดอยู่ เขาทาสีหยิกสีน้ำตาลของเขากลับมาจากหน้าผากของเขา และกินลูท ให้นิ้วมือของเขาหลงทางในสาย เปลือกตาของเขาหนัก drooped และ languor แปลกมาเขา เขารู้สึกดัง keenly หรือด้วยเช่นร่าเริง มหัศจรรย์ และลึกลับของสิ่งสวยงามด้วยไม่ว่าจะมีการ เมื่อเที่ยงคืนแต่เพียงแห่งจากหอนาฬิกา แตะเบลล์ และหน้าของเขาป้อน disrobed เขามากพิธี เทน้ำกุหลาบของเขามือ และดอกไม้ strewing บนหมอนของเขา ครู่หลังจากนั้นพวกเขาได้ทิ้งห้อง เขาตกหลับ และขณะที่เขานอน เขาฝันฝัน และนี่คือความฝันของเขา เขาคิดว่า เขายืนในต่ำ ความยาวถังห้องใต้หลังคา ท่ามกลาง whirr และ clatter ของ looms มาก ตามฤดูกาลของ meagre peered ในผ่าน windows ยัง และแสดงให้เห็นว่าเขาตัวเลขอนต์ของทอผ้าดัดมากกว่ากรณีของพวกเขา เด็กอ่อน sickly-มองถูก crouched บนใหญ่ข้ามคาน เป็นรถเส้นประ โดยแปรปรวนพวกเขายกขึ้น battens หนัก และเมื่อหยุดรถพวกเขาให้ battens ที่อยู่ และกดหัวข้อเข้าด้วยกัน ใบหน้าถูก pinched กับภาวะ และมือบางสั่นเครือ และ trembled ผู้หญิงบางคน haggard ได้นั่งที่เย็บตาราง กลิ่นน่ากลัวกรอกข้อมูล อากาศคือเหม็น และหนัก และผนัง dripped และส่งกระแสข้อมูลกับชื้น กษัตริย์หนุ่มได้ผ่านการทอผ้า และยืน โดยเขา และเห็นเขา และนกจาบอกมองเขา angrily และ ว่า, ' เหตุใดชนพระองค์ดูฉัน ตรัสเป็นจารชนที่ตั้งเรา โดยหลักของเราหรือไม่? " 'ใครเป็นต้นพระองค์ ' ขอกษัตริย์หนุ่ม 'ของเราหลัก ' ร้องช่างทอผ้า พิรี้พิไร ' เขาเป็นคนอย่างผม แน่นอน, ' มีแต่ความแตกต่างนี้ระหว่างเราที่เขาสวมเสื้อผ้าที่ดีในขณะที่ไปในผ้าขี้ริ้ว และว่า ในขณะที่ฉันอ่อนแอจากความหิว เขา suffers ไม่น้อยจากต่อปลาเพียง '< 5 > 'แผ่นดินฟรี กล่าวว่า ยุวกษัตริย์, ' และพระองค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออสการ์ไวลด์
กษัตริย์หนุ่ม
มันเป็นคืนก่อนวันคงที่สำหรับพิธีบรมราชาภิเษกและพระมหากษัตริย์หนุ่มกำลังนั่งอยู่คนเดียวในห้องของเขาที่สวยงาม ข้าราชบริพารของเขาได้ทุกลาของพวกเขาเขาก้มศีรษะของพวกเขาไปยังพื้นดินตามการใช้งานที่เป็นทางการในวันนี้และได้ออกไปห้องโถงใหญ่ของพระราชวังจะได้รับบทเรียนที่ผ่านมาไม่กี่ก้าวจากศาสตราจารย์มารยาท; มีการบางส่วนของพวกเขาที่มียังคงค่อนข้างมารยาทธรรมชาติซึ่งในข้าราชบริพารเป็นผมแทบจะไม่ต้องบอกว่าเป็นความผิดที่ร้ายแรง. หนุ่ม - เพราะเขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มที่เป็น แต่สิบหกปี - ไม่ได้เสียใจที่พวกเขา การเดินทางและได้เหวี่ยงตัวเองกลับมาพร้อมกับถอนหายใจด้วยความโล่งอกลึกบนเบาะนุ่มของที่นอนปักของเขานอนอยู่ที่นั่นป่าตาและเปิดปากเช่นป่าสีน้ำตาลฟอนหรือบางสัตว์ป่าหนุ่มที่เพิ่งหลง นักล่า. และแน่นอนมันเป็นนักล่าที่ได้พบเขามาเมื่อเขาเกือบจะโดยบังเอิญเป็นเปลือยพ่วงพีและท่อในมือของเขาได้รับการต่อไปนี้ฝูง goatherd ยากจนที่ได้นำเขาขึ้นมาและลูกชายเขา ได้ fancied เสมอว่าตัวเองเป็น ลูกของลูกสาวคนเดียวเก่าของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวโดยการแต่งงานกับหนึ่งความลับมากใต้ของเธอในสถานี - คนแปลกหน้าบางคนกล่าวว่าใครโดยมายากลที่ยอดเยี่ยมของเขากีตาร์เล่นได้ทำหนุ่มเจ้าหญิงรักเขา; ขณะที่คนอื่นพูดถึงศิลปินจากริมินี, ผู้ที่เจ้าหญิงได้แสดงให้เห็นมากบางทีเกียรติมากเกินไปและที่เคยหายไปก็มาจากในเมืองออกจากการทำงานของเขาในมหาวิหารยังไม่เสร็จ - เขาได้รับเมื่อสัปดาห์ แต่เก่าที่ถูกขโมย ห่างจากด้านแม่ของเขาขณะที่เธอนอนหลับและได้รับเป็นค่าใช้จ่ายของชาวนาที่พบบ่อยและภรรยาของเขาซึ่งเป็นโดยเด็กของพวกเขาเองและอาศัยอยู่ในส่วนที่ห่างไกลของป่ามากกว่านั่งวันจากเมือง ความเศร้าโศกหรือโรคระบาดที่เป็นแพทย์ศาลที่ระบุไว้หรือขณะที่บางคนแนะนำพิษรวดเร็วอิตาลีบริหารงานในถ้วยองุ่นใส่เครื่องเทศ, ฆ่า, ภายในหนึ่งชั่วโมงของ wakening เธอสาวสีขาวที่ให้เขาเกิดและเป็น ผู้ส่งสารเชื่อถือที่เปลือยเด็กทั่วโบว์อานของเขาก้มลงจากหลังม้าที่เหนื่อยล้าของเขาและเคาะที่ประตูหยาบคายกระท่อม goatherd ของร่างกายของเจ้าหญิงที่ถูกหย่อนลงไปในหลุมฝังศพที่เปิดอยู่ที่ได้รับการขุดสุสานร้าง เกินกว่าที่ประตูเมือง, หลุมฝังศพที่มันก็บอกว่าร่างกายอีกก็ยังโกหกของชายหนุ่มคนหนึ่งของความงามที่ยิ่งใหญ่และชาวต่างประเทศที่มีในมือถูกมัดอยู่ข้างหลังเขากับสายที่ผูกปมและมีการถูกแทงด้วยสีแดงหลายเต้านม บาดแผล. <2> ดังกล่าวอย่างน้อยเป็นเรื่องที่ผู้ชายกระซิบกับแต่ละอื่น ๆ บางอย่างที่มันเป็นที่เก่าคิงเมื่อตายบนเตียงของเขาไม่ว่าจะย้ายจากความสำนึกผิดบาปที่ดีของเขาหรือเป็นเพียงความปรารถนาว่าราชอาณาจักรนั้นไม่ควรส่งออกไปจากสายของเขาได้มีเด็กหนุ่มส่งและในการแสดงตน ของสภาได้รับการยอมรับว่าเขาเป็นทายาทของเขา. และดูเหมือนว่าจากช่วงเวลาแรกของการรับรู้ของเขาที่เขาได้แสดงให้เห็นสัญญาณของความรักที่แปลกสำหรับความงามที่ถูกลิขิตมาให้ดีเพื่อให้มีอิทธิพลเหนือชีวิตของเขา บรรดาผู้ที่เดินตามเขาไปในตัวห้องพักตั้งอยู่ห่างสำหรับการให้บริการของเขามักจะพูดถึงเสียงร้องของความสุขที่ยากจนจากริมฝีปากของเขาเมื่อเขาเห็นเสื้อผ้าที่ละเอียดอ่อนและอัญมณีที่อุดมไปด้วยที่ได้รับการจัดเตรียมไว้สำหรับเขาและความสุขที่รุนแรงเกือบ ซึ่งเขาโยนกันเสื้อหนังที่หยาบกร้านของเขาและเสื้อคลุมหนังแกะหยาบ เขาพลาดแน่นอนในช่วงเวลาที่มีอิสระที่ดีของชีวิตป่าของเขาและก็มักจะมีแนวโน้มที่จะเร่าร้อนพิธีศาลน่าเบื่อที่ครอบครองมากในแต่ละวัน แต่พระราชวังที่ยอดเยี่ยม - Joyeuse เช่นที่พวกเขาเรียกมันว่า - ซึ่งตอนนี้เขา พบว่าตัวเองพระเจ้าดูเหมือนจะให้เขาเป็นโลกใหม่ที่สดสวยสำหรับความสุขของเขา และเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะหนีออกมาจากสภาคณะกรรมการหรือผู้ชมที่ห้องเขาจะวิ่งลงบันไดที่ดีกับสิงโตของทองสำริดและขั้นตอนของการ Porphyry สดใสและเดินออกจากห้องไปที่ห้องและจากทางเดินที่จะเดิน เช่นเดียวกับคนที่กำลังมองหาที่จะหาในความงามความเจ็บปวดจากความเจ็บปวด, การเรียงลำดับของการฟื้นฟูจากโรคภัยไข้เจ็บ. เมื่อการเดินทางของการค้นพบเหล่านี้ในขณะที่เขาจะเรียกพวกเขา - และแน่นอนพวกเขาจะให้เขาเดินทางจริงผ่านดินแดนมหัศจรรย์เขา บางครั้งจะมาพร้อมกับความบางเฉียบหน้าศาลยุติธรรมผมด้วยผ้ายกดอกลอยของพวกเขาและ ribands กระพือเกย์; แต่บ่อยครั้งที่เขาจะอยู่คนเดียวรู้สึกผ่านสัญชาตญาณอย่างรวดเร็วบางอย่างที่เกือบจะเป็นดวงชะตาที่ความลับของศิลปะที่มีการเรียนรู้ที่ดีที่สุดในที่ลับและที่ความงามเช่นภูมิปัญญารักนับถือเหงา. อยากรู้อยากเห็นเรื่องราวหลายคนที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับ เขาในช่วงเวลานี้ มันก็บอกว่า Burgomaster อ้วนที่มาส่งมอบที่อยู่โวหารก่ำในนามของประชาชนของเมืองได้จับสายตาของเขาคุกเข่าในความรักที่แท้จริงก่อนที่ภาพที่ดีที่ได้รับเพียงแค่นำมาจากเวนิซและที่ดูเหมือน จะประกาศการบูชาเทพเจ้าใหม่บาง ในโอกาสอื่นเขาได้รับการพลาดเป็นเวลาหลายชั่วโมงและหลังจากค้นหายาวได้รับการค้นพบในห้องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในหนึ่งในป้อมปราการทางด้านเหนือของพระราชวังจ้องเป็นหนึ่งตกอยู่ในภวังค์ที่อัญมณีกรีกแกะสลักด้วยร่างของอิเหนา . เขาได้รับการเห็นดังนั้นเรื่องวิ่งกดริมฝีปากอุ่น ๆ ของเขาที่จะคิ้วหินอ่อนของรูปปั้นโบราณที่ได้รับการค้นพบในเตียงของแม่น้ำในโอกาสการสร้างสะพานหินและได้รับการจารึกชื่อของ ทาส Bithynian ของเฮเดรีย เขาได้ผ่านตลอดทั้งคืนในการสังเกตผลของแสงจันทร์บนภาพเงินของเมียน. <3> วัสดุทั้งหมดที่หายากและมีราคาแพงอย่างแน่นอนมีเสน่ห์ที่ดีสำหรับเขาและในความกระตือรือร้นของเขาที่จะจัดหาพวกเขาที่เขาส่งไปให้ร้านค้าจำนวนมาก บางอย่างที่จะเข้าชมสำหรับสีเหลืองอำพันกับหยาบชาวประมงพื้นบ้านแห่งท้องทะเลทางทิศเหนือบางส่วนไปยังประเทศอียิปต์ที่จะมองหาสีฟ้าครามสีเขียวอยากรู้อยากเห็นสิ่งที่ถูกพบในหลุมฝังศพของพระมหากษัตริย์และบอกว่าจะมีคุณสมบัติวิเศษบางเปอร์เซียสำหรับพรมไหม และเครื่องปั้นดินเผาทาสีและอื่น ๆ ไปยังประเทศอินเดียจะซื้อตาข่ายและสีงาช้างสีขัและกำไลหยก, ไม้จันทน์และเคลือบสีฟ้าและผ้าคลุมไหล่ขนสัตว์ดี. แต่สิ่งที่เขาได้ครอบครองมากที่สุดคือเขาเป็นเสื้อคลุมที่สวมใส่ในพิธีบรมราชาภิเษก, เสื้อคลุม ทอง tissued และมงกุฎทับทิมเรียงรายและคทากับแถวและแหวนของไข่มุก อันที่จริงมันก็เป็นของที่เขากำลังคิดที่จะคืนในขณะที่เขาวางกลับบนโซฟาสุดหรูของเขาดูบันทึกการปตัสที่ดีที่ถูกเผาไหม้ตัวเองออกมาบนเตาเปิด การออกแบบที่มาจากมือของศิลปินที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของเวลาที่ได้รับการส่งไปยังเขาหลายเดือนก่อนและเขาได้รับการสั่งซื้อที่กำมีการทำงานหนักทั้งกลางวันและกลางคืนเพื่อนำพวกเขาออกไปและว่าโลกทั้งโลก ได้รับที่จะค้นหาอัญมณีที่จะคุ้มค่าของการทำงานของพวกเขา เขาเห็นตัวเองอยู่ในสถานะแฟนซีที่แท่นบูชาของโบสถ์ในเสื้อผ้ายุติธรรมของพระมหากษัตริย์และรอยยิ้มเล่นและอ้อยอิ่งเกี่ยวกับริมฝีปากเป็นเด็กของเขาและสว่างขึ้นด้วยความมันวาวสดใสดวงตาป่าเขามืด. หลังจากที่เวลาเขาลุกขึ้นจากบางส่วน ที่นั่งของเขาและยืนพิงเพิงแกะสลักของปล่องไฟมองรอบ ณ ห้องรางไฟ ผนังแขวนกับพรมร่ำรวยซึ่งเป็นชัยชนะของความงาม กดขนาดใหญ่ฝังด้วยหินโมราและ Lapis Lazuli-เต็มไปมุมหนึ่งและหันหน้าไปทางหน้าต่างยืนตู้ดัดอยากรู้อยากเห็นกับแผงเคลือบทองผงและ mosaiced ซึ่งถูกวางแก้วน้ำบางส่วนที่ละเอียดอ่อนของกระจกบานเกล็ดและถ้วยมืด -veined นิล ดอกป๊อปปี้ซีดถูกปักบนผ้าคลุมเตียงผ้าไหมของเตียงราวกับว่าพวกเขาได้ลดลงจากมือเหนื่อยของการนอนหลับและกกสูงงาช้างร่องเปลือยขึ้นหลังคากำมะหยี่จากที่กระจุกที่ดีของขนนกกระจอกเทศผุดเช่นโฟมสีขาวเพื่อ เงินซีดของเพดานนม นาหัวเราะในบรอนซ์เขียวจัดขึ้นกระจกขัดด้านบนหัวของมัน บนโต๊ะยืนชามแบนของอเมทิส. <4> นอกเขาจะได้เห็นโดมใหญ่ของมหาวิหารที่ปรากฏเช่นฟองบ้านเงาและยามรักษาการณ์เบื่อเดินขึ้นและลงบนระเบียงหมอกริมแม่น้ำ ที่อยู่ห่างไกลในสวนผลไม้, ไนติงเกลกำลังร้องเพลง น้ำหอมจาง ๆ ของดอกมะลิมาผ่านหน้าต่างที่เปิดอยู่ เขาแปรงหยิกสีน้ำตาลของเขากลับมาจากหน้าผากของเขาและการขึ้นเกรียงให้นิ้วมือของเขาหลงทางข้ามสาย เปลือกตาหนักของเขา drooped และอ่อนเพลียแปลกมามากกว่าเขา ไม่เคยมีมาก่อนที่เขารู้สึกอย่างดีที่สุดหรือด้วยความสุขที่ประณีตเช่นเวทมนตร์และความลึกลับของสิ่งที่สวยงาม. เที่ยงคืนเมื่อฟังจากหอนาฬิกาที่เขาแตะระฆังและหน้าของเขาเข้ามาและโทงๆเขาด้วยพิธีมากเท Rose- น้ำเหนือมือของเขาและดอกไม้ปูบนหมอนของเขา สักครู่หลังจากนั้นพวกเขาได้ออกจากห้องที่เขาผล็อยหลับไป. และในขณะที่เขานอนเขาฝันไปและนี่คือความฝันของเขา เขาคิดว่าเขากำลังยืนอยู่ในระยะยาว, ห้องใต้หลังคาต่ำท่ามกลาง whirr และเสียงดังของการทอผ้าจำนวนมาก กลางวันขาดแคลน peered ผ่านหน้าต่างขูดและแสดงให้เขาเห็นร่างผอมแห้งของทอดัดมากกว่ากรณีของพวกเขา ซีดเด็กอ่อนแอมองถูกหมอบบนคานข้ามมาก ในฐานะที่เป็นรถรับส่งประผ่านวิปริตที่พวกเขายกขึ้นระแนงหนักและเมื่อหยุดรถรับส่งพวกเขาปล่อยให้ระแนงตกและกดหัวข้อด้วยกัน ใบหน้าของพวกเขาถูกบีบด้วยความอดอยากและมือบางของพวกเขาสั่นสะเทือนและโคลงเคลง ผู้หญิงบางคนซูบผอมกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะเย็บผ้า กลิ่นที่น่ากลัวที่เต็มไปด้วยสถานที่ อากาศก็เหม็นและหนักและผนังหยดและสตรีมและชื้น. กษัตริย์หนุ่มเดินไปที่หนึ่งในการทอผ้าและยืนอยู่ข้างเขาและดูเขา. และทอผ้ามองไปที่เขาด้วยความโกรธและกล่าวว่า "ทำไมเจ้า ดูฉัน? เจ้าสายลับตั้งอยู่บนเราโดยนายของเรา? ' 'ใครเป็นเจ้านายของเจ้า? ถามกษัตริย์หนุ่ม. 'ต้นแบบของเรา! ร้องผู้ประกอบขมขื่น 'เขาเป็นคนที่เหมือนตัวเอง อันที่จริง 'มี แต่ความแตกต่างระหว่างเราที่เขาสวมใส่เสื้อผ้าที่ดีในขณะที่ผมไปในยาจกและในขณะที่ผมอ่อนแอจากความหิวเขาทนทุกข์ทรมานไม่ได้เล็ก ๆ น้อย ๆ จากการ้ให้อาหารมากไป.' <5> 'ที่ดินเป็นฟรี' กล่าวว่า กษัตริย์หนุ่ม 'และเจ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออสการ์ ไวลด์

กษัตริย์หนุ่มมันเป็นคืนก่อนวันกำหนดสำหรับพระราชพิธีบรมราชาภิเษกของพระองค์ และกษัตริย์หนุ่มนั่งอยู่คนเดียวในห้องที่สวยงามของเขา ข้าราชบริพารในราชสำนักได้นำทั้งหมดไปจากเขา ก้มศีรษะลงไปกับพื้นตามการใช้งานที่โอ่อ่าของวันและได้เกษียณไปห้องโถงใหญ่ของพระราชวัง ได้รับบทเรียนสุดท้ายไม่กี่จากศาสตราจารย์ของมารยาท ;มีบางคนที่ยังคงมีมารยาทค่อนข้างธรรมชาติ ซึ่งเป็นข้าราชบริพาร ฉันต้องแทบจะไม่พูด ความผิดอย่างมหันต์

น้องสำหรับเขาเป็นเพียงเด็กที่ถูกแต่สิบหกปีของอายุ ไม่ใช่เสียใจที่การเดินทางของพวกเขาและได้เหวี่ยงตัวกลับมาพร้อมกับถอนหายใจลึกๆ โล่งอกบนเบาะนุ่มของเขาปักที่นอน นอนอยู่ป่า , ตาและเปิดปาก เหมือนสัตว์ป่าป่าสีน้ำตาลหรือบางหนุ่มสัตว์ป่าใหม่ติดอยู่ โดยล่า

และ แน่นอน มันเป็นนักล่าที่เคยพบเขามาแล้ว เมื่อเขาเกือบจะโดยบังเอิญ เช่น ท่อ limbed และเปลือยในมือ เขาเดินตามฝูงจนคนเลี้ยงแพะ ที่ทำให้เขาและลูกชายเขาได้เสมอ คิดว่าตัวเองเป็นลูกของลูกสาวคนเดียวของกษัตริย์ชราโดยการแต่งงานกับเธอมากลับใต้สถานี - คนแปลกหน้า บางคนกล่าวว่า ที่ โดย เมจิก มหัศจรรย์ เขาเล่นพิณได้ทำให้หญิงสาวรักเขา ในขณะที่คนอื่นพูดของศิลปินจาก Rimini , ผู้หญิง ได้ แสดง มาก บางที ยกย่องมากเกินไป และได้หายตัวไปจากเมืองทิ้งงานของเขาในโบสถ์ที่ยังสร้างไม่เสร็จ - เขาได้รับเมื่อแต่สัปดาห์เก่าที่ถูกขโมยไปจากแม่ของเขา ขณะที่เธอหลับ และมอบไว้ในความดูแลของชาวนาทั่วไป และภรรยาของเขา ที่ไม่มีลูกของตนเอง และอยู่ในส่วนที่ห่างไกลของป่ามากกว่า วันเดินทางจากเมือง ความเศร้าโศก หรือโรคระบาด เป็นแพทย์หลวงที่ระบุไว้หรือเป็นบางแนะนำรวดเร็วอิตาเลียนพิษตามถ้วยของไวน์ spiced , ฆ่า , ภายในหนึ่งชั่วโมงเธอตื่น ขาว สาว ผู้ที่ให้เขาเกิดมา และเป็นผู้ที่สื่อสารที่เปลือยเด็กข้ามของเขาอานธนู โน้มตัวลงจากม้าเหนื่อยของเขาและเคาะประตูหยาบคายของคนเลี้ยงแพะ ฮัท ร่างกายของ เจ้าหญิงถูกลดลงเป็นหลุมศพที่ถูกขุดในธรณีสงฆ์ร้าง ,นอกจากประตูเมือง หลุมศพที่ มันบอกว่า ตัวอื่นยังโกหกว่าของชายหนุ่มผู้งดงาม และต่างความงาม มือถูกมัดไว้ด้วยเชือกที่ผูกปม และที่หน้าอกถูกแทงมีแผลแดงมาก

< 2 >
เช่น อย่างน้อย คือ เรื่องที่ผู้ชายกระซิบกับแต่ละอื่น ๆ แน่นอนมันคือกษัตริย์ที่อายุเมื่อตายบนเตียงของเขาไม่ว่าจะย้ายโดยการสำนึกบาปของเขา หรือเพียงแต่ปรารถนาว่า อาณาจักรที่ไม่ควรผ่านไปจากสายของเขา มีหนุ่มส่งมาให้ และต่อหน้าสภา ได้ยอมรับว่าเขาเป็นทายาทของเขา

และดูเหมือนว่าจากช่วงเวลาแรกของการรับรู้ของเขา เขาได้แสดงสัญญาณ อารมณ์แปลกๆที่ความงามที่ได้ถูกกำหนดให้มีมากมีอิทธิพลเหนือชีวิตของเขาคนที่พาเค้าไปห้องห้องแยกตั้งไว้สำหรับบริการของเขาที่มักจะพูดถึงเสียงร้องของความสุขที่ออกมาจากริมฝีปากของเขา เมื่อเขาเห็นประณีตเสื้อผ้าและอุดมไปด้วยอัญมณีที่ถูกเตรียมไว้สำหรับเขา และความสุขที่เขาโยนไว้เกือบรุนแรงด้วยเสื้อคลุมที่ทำจากหนังของเขา และเสื้อคลุมหนังแกะหยาบหยาบ เขาพลาดจริงๆ หลายครั้งที่เสรีภาพที่ดีของชีวิตในป่าเขาและเป็นเสมอฉลาดที่จะรำคาญที่น่าเบื่อศาลพิธีที่ครอบครองมากของแต่ละวัน แต่ที่วัง - joyeuse เช่นที่พวกเขาเรียกมันว่า - ซึ่งตอนนี้เขาพบตัวเองพระเจ้า ดูเหมือนเขาจะเป็นโลกใหม่สด fashioned สำหรับความสุขของเขา และทันทีที่เขาได้หนีจากคณะกรรมการบอร์ด หรือผู้ชมในห้อง เขาจะวิ่งลงมาจากบันไดใหญ่กับสิงโตบรอนซ์ทองและขั้นตอนของสดใสพอร์ไพรี และเดินจากห้องไปที่ห้องและทางเดินไปตามทางเดิน เหมือนคนที่กำลังค้นหาความงามในการบรรเทาความเจ็บปวดจากอาการปวด , การจัดเรียงของฟื้นฟูจากการเจ็บป่วย

เมื่อเหล่านี้การเดินทางของการค้นพบที่เขาจะเรียกพวกเขา - และแน่นอน พวกเค้าจริง ๆการเดินทางผ่านดินแดนที่งดงามเขาจะบางครั้งจะมาพร้อมกับบางงานผมหน้าศาล ด้วยการลอยค่าอำนาจจำแนก และเกย์ กระพือ ribands ; แต่บ่อยครั้งที่เขาจะอยู่คนเดียว รู้สึกถึงบางอย่างที่รวดเร็วตามสัญชาตญาณ ซึ่งก็เกือบจะเป็นคำทำนายที่ความลับของศิลปะที่ดีที่สุดเรียนรู้ เป็นความลับ และความงาม เช่น ปัญญา รัก นมัสการค่ะ

ที่โดดเดี่ยวอยากรู้เรื่องราวมากมายเกี่ยวกับเขาในช่วงเวลานี้ มันบอกว่า burgomaster อ้วน ใครได้มาส่งที่อยู่หรูหราเกี่ยวกับศิลปะในการพูดสุนทรพจน์ในนามของประชาชนในเมือง ได้เห็นเขาคุกเข่าในการนมัสการที่แท้จริง ก่อนที่ภาพที่ดีที่เพิ่งถูกนำมาจากเวนิส และดูเหมือนจะประกาศการบูชาพระใหม่บาง .ในอีกโอกาสที่เขาเคยพลาดมาหลายชั่วโมง และหลังจากระยะเวลาการค้นหาได้ถูกค้นพบในตำหนักเล็ก ๆแห่งหนึ่งในภาคเหนือของป้อมพระราชวังจ้องเป็นหนึ่งในความมึนงงที่อัญมณีกรีกสลักด้วยรูปของอโดนิส . เขาได้เห็น ดังนั้น เรื่องวิ่ง