Emily Elizabeth Dickinson (December

Emily Elizabeth Dickinson (December 10, 1830 – May 15, 1886) was an American poet. Dickinson was born in Amherst, Massachusetts. Although part of a prominent family with strong ties to its community, Dickinson lived much of her life highly introverted. After studying at the Amherst Academy for seven years in her youth, she briefly attended the Mount Holyoke Female Seminary before returning to her family's house in Amherst. Considered an eccentric by locals, she developed a noted penchant for white clothing and became known for her reluctance to greet guests or, later in life, to even leave her bedroom. Dickinson never married, and most friendships between her and others depended entirely upon correspondence.

While Dickinson was a prolific private poet, fewer than a dozen of her nearly 1,800 poems were published during her lifetime.[2] The work that was published during her lifetime was usually altered significantly by the publishers to fit the conventional poetic rules of the time. Dickinson's poems are unique for the era in which she wrote; they contain short lines, typically lack titles, and often use slant rhyme as well as unconventional capitalization and punctuation.[3] Many of her poems deal with themes of death and immortality, two recurring topics in letters to her friends.

Although Dickinson's acquaintances were most likely aware of her writing, it was not until after her death in 1886 — when Lavinia, Dickinson's younger sister, discovered her cache of poems — that the breadth of her work became apparent to the public. Her first collection of poetry was published in 1890 by personal acquaintances Thomas Wentworth Higginson and Mabel Loomis Todd, though both heavily edited the content. A complete, and mostly unaltered, collection of her poetry became available for the first time when scholar Thomas H. Johnson published The Poems of Emily Dickinson in 1955. Despite some unfavorable reception and skepticism over the late 19th and early 20th centuries regarding her literary prowess, Dickinson is now almost universally considered to be one of the most significant of all American poets.[4][5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เอมิลี่ดิกคินสันเอลิซาเบธ (10 ธันวาคม 1830 – 15 may, 1886) เป็นกวีอเมริกันได้ ดิกคินสันเกิดในแอมเฮิสท์ แมสซาชูเซตส์ แม้ว่าส่วนหนึ่งของครอบครัวความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งเพื่อชุมชนของตนโดดเด่น สันอาศัยอยู่มากของชีวิตของเธอส่วนสูง หลังจากเรียนที่สถาบันแอมเฮิสท์เจ็ดปีในเยาวชนของเธอ เธอสั้น ๆ ร่วมเม้าท์ Holyoke หญิงตอนก่อนเดินทางกลับบ้านของครอบครัวแอมเฮิสท์ เธอถือว่าเซนทริกการ โดยคนท้องถิ่น พัฒนาเอาใจใส่ตามสำหรับผ้าขาว และกลายเป็นที่รู้จัก ในรายการอาหารของเธอทักทายแขก หรือ ใน ชีวิต ไปยังห้องนอนของเธอ สันไม่เคยแต่งงานแล้ว และส่วนใหญ่มิตรภาพระหว่างเธอและอื่น ๆ พร้อมทั้งติดต่อขณะดิกคินสัน กวีส่วนตัวลูก น้อยกว่าโหลของบทกวีของเธอเกือบ 1800 ถูกเผยแพร่ในระหว่างชีวิตของเธอ [2] การทำงานที่ถูกตีพิมพ์ในช่วงชีวิตของเธอมักจะเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ โดยผู้เผยแพร่ให้เหมาะสมกับบทกฎทั่วไปของเวลา บทกวีของสันไม่ซ้ำกันสำหรับยุคที่เธอเขียน พวกเขาประกอบด้วยเส้นสั้น ๆ โดยทั่วไปขาดชื่อ และมักจะใช้สัมผัสเอียงเป็นกระเป๋าใหญ่ และเครื่องหมายวรรคตอน [3] หลายบทกวีของเธอจัดการกับชุดรูปแบบของชีวิตและความเป็นอมตะ หัวข้อซ้ำสองตัวให้เพื่อนถึงแม้ว่าสันของคนรู้จักได้ทราบจะเขียนของเธอ มันไม่จนกว่าหลังจากเธอตายอิศวร — เมื่อลาวิเนีย น้องของดิกคินสัน พบเธอแคบทกวี — ที่กว้างของการทำงานของเธอกลายเป็นชัดเจนต่อสาธารณชน ของเธอชุดแรกของบทกวีตีพิมพ์ใน 1890 โดยคนรู้จักบุคคล Higginson เว้นท์เวิร์ท Thomas และ Mabel Loomis ทอดด์ แม้ว่าทั้งสองหนักแก้ไขเนื้อหา บทกวีของเธอชุดสมบูรณ์ และ unaltered ส่วนใหญ่ เป็นใช้ครั้งแรกเมื่อนักวิชาการ Thomas H. Johnson ประกาศที่บทกวีของเอมิลี่ดิกคินสันใน 1955 แม้ มีบางร้ายตลอดและสงสัยมากกว่าปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษเกี่ยวกับเธอศักดาวรรณกรรม สันเป็นเกือบเกลียดชังถือเป็นหนึ่งที่สำคัญของกวีอเมริกันทั้งหมด [4] [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เอมิลี่เอลิซาเบดิกคินสัน (10 ธันวาคม 1830 - 15 พฤษภาคม 1886) เป็นกวีชาวอเมริกัน ดิกคินสันเกิดใน Amherst, แมสซาชูเซต แม้ว่าส่วนหนึ่งของครอบครัวที่โดดเด่นด้วยความสัมพันธ์ที่ดีให้กับชุมชนของตนดิกคินสันอาศัยอยู่มากในชีวิตของเธอสูงเก็บตัว หลังจากเรียนที่สถาบันการศึกษาเมิร์สต์เป็นเวลาเจ็ดปีในวัยหนุ่มของเธอเธอสั้น ๆ เข้าเรียนที่วิทยาลัยเมาท์โฮลหญิงก่อนที่จะกลับไปที่บ้านของครอบครัวของเธอในเมิร์สต์ ถือว่าผิดปกติโดยชาวบ้านเธอพัฒนาชอบตั้งข้อสังเกตสำหรับเสื้อผ้าสีขาวและกลายเป็นที่รู้จักของเธอไม่เต็มใจที่จะทักทายแขกผู้เข้าพักหรือต่อไปในชีวิตที่จะได้ออกจากห้องนอนของเธอ ดิกคินสันไม่เคยแต่งงานและมิตรภาพระหว่างและคนอื่น ๆ ของเธอขึ้นทั้งหมดเมื่อการติดต่อ. ในขณะที่ดิกคินสันเป็นกวีส่วนตัวอุดมสมบูรณ์น้อยกว่าหนึ่งโหลเกือบ 1,800 บทกวีของเธอได้รับการตีพิมพ์ในช่วงชีวิตของเธอ. [2] การทำงานที่ได้รับการตีพิมพ์ในช่วงชีวิตของเธอ มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญมักจะโดยสำนักพิมพ์เพื่อให้พอดีกับกฎระเบียบบทกวีธรรมดาของเวลา บทกวีดิกคินสันไม่ซ้ำกันสำหรับยุคที่เธอเขียนนั้น พวกเขามีเส้นสั้น ๆ มักจะขาดชื่อและมักจะใช้เอียงสัมผัสเช่นเดียวกับโครงสร้างเงินทุนของทางการและเครื่องหมายวรรคตอน. [3] หลายบทกวีของเธอจัดการกับรูปแบบของการเสียชีวิตและความเป็นอมตะสองหัวข้อที่เกิดขึ้นในจดหมายถึงเพื่อน ๆ ของเธอ. แม้ว่าคนรู้จักดิกคินสันได้ ส่วนใหญ่มีแนวโน้มตระหนักถึงงานเขียนของเธอก็ไม่ได้จนกระทั่งหลังจากการตายของเธอในปี 1886 - เมื่อลาวิเนียดิกคินสันน้องสาวพบแคชของบทกวีของเธอ - ที่ความกว้างของการทำงานของเธอกลายเป็นที่ชัดเจนให้กับประชาชน คอลเลกชันแรกของเธอในบทกวีตีพิมพ์ในปี 1890 โดยคนรู้จักส่วนตัวของโทมัสเวนท์ Higginson และเบลลูมิสทอดด์แม้ว่าทั้งหนักแก้ไขเนื้อหา สมบูรณ์และไม่เปลี่ยนแปลงส่วนใหญ่คอลเลกชันของบทกวีของเธอกลายเป็นใช้ได้เป็นครั้งแรกเมื่อโทมัสนักวิชาการเอชจอห์นสันตีพิมพ์บทกวีของเอมิลี่ดิกคินสันในปี 1955 แม้จะมีการรับสัญญาณบางอย่างที่ไม่เอื้ออำนวยและความสงสัยในช่วงปลายทศวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 เกี่ยวกับความกล้าหาญของเธอวรรณกรรม ดิกคินสันอยู่ในขณะนี้เกือบจะพิจารณาในระดับสากลให้เป็นหนึ่งในที่สำคัญที่สุดของกวีชาวอเมริกันทั้งหมด. [4] [5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Vanilla powder