Osteoporosis is a systemic skeletal

Osteoporosis is a systemic skeletal diseases characterized by a low bone mass and microarchitectural deterioration of bone tissue, with a consequent increase in bone fragility and susceptibility to fracture.Osteoporosis affects mainly
postmenopausal women but also men, in either primary or secondary forms. Osteoporotic fractures, which represent the most relevant clinical aspects of the disease, occur in the hip, vertebrae, and distal radius. The main osteoporotic fractures differ in their mode of presentation. Whereas hip and radial fractures constantly come to the clinical attention, vertebral fractures have variable clinical presentation, in the sense that the majority of them are asymptomatic. Fractures of the hip
incur the largest direct costs for health services, and occur in the elderly, particularly women, and give rise to
substantial morbidity and mortality. Osteoporotic fractures of the vertebrae and forearm are of less economic
significance, but also give rise to significant morbidity. Vertebral fractures, that are also more common in women
than in men, are strongly related to age but appear earlier when compared to the hip fractures. The consequences of
vertebral fractures include back pain and disability, kyphosis and height loss. Vertebral fractures cause a
significant decrease in the quality of life, although the impact is less than that of hip fractures. Quality of life
becomes progressively impaired as the number and severity of vertebral fractures increases. Future risk of
osteoporotic fractures is greatly increased in patients with vertebral fractures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคกระดูกพรุนกระดูกโรคลักษณะเป็นกระดูกต่ำมวลและ microarchitectural เสื่อมของเนื้อเยื่อกระดูก กับการเพิ่มขึ้นตที่ตามมาในกระดูกความเปราะบางและไวต่อการแตกหักได้ โรคกระดูกพรุนมีผลต่อส่วนใหญ่ผู้หญิงวัยหมดประจำเดือน แต่ยังผู้ชาย ในฟอร์มหลัก หรือรอง รอยแตกของ ซึ่งเป็นตัวแทนที่เกี่ยวข้องกับลักษณะทางคลินิกของโรค เกิดขึ้นในสะโพก กระดูกสันหลัง และปลายรัศมี หลักของกระดูกที่หักแตกต่างกันในโหมดของงานนำเสนอของพวกเขา ในขณะที่กระดูกหักที่สะโพก และรัศมีตลอดเวลามาให้ความสนใจทางคลินิก กระดูกสันหลังหักมีตัวแปรนำเสนอทางคลินิก ในแง่ที่ว่า ส่วนใหญ่จะมีอาการ กระดูกสะโพกจ่ายโดยตรงที่ใหญ่ที่สุดสำหรับการบริการสุขภาพ และเกิดขึ้นในผู้สูงอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิง และก่อให้เกิดพบการเจ็บป่วยและการตาย มีการหักของกระดูกสันหลังและแขนของเศรษฐกิจน้อยความสำคัญ แต่ให้ขึ้นไปเจ็บป่วยที่สำคัญ กระดูกสันหลังหัก ที่ยังพบมากในผู้หญิงกว่าใน ผู้ชาย ขอเกี่ยวข้องกับอายุ แต่ปรากฏก่อนหน้านี้เมื่อเทียบกับกระดูกสะโพก ผลกระทบของกระดูกหักที่กระดูกสันหลังรวมถึงสูญเสียความเจ็บปวด และความพิการ kyphosis และความสูงด้านหลัง กระดูกสันหลังหักทำให้เกิดการอย่างมีนัยสำคัญลดลงคุณภาพชีวิต แม้ว่าผลกระทบจะน้อยกว่าของกระดูกสะโพกหัก คุณภาพชีวิตของจะก้าวหน้าบกพร่องเป็นจำนวนและความรุนแรงของกระดูกหักที่กระดูกสันหลังเพิ่มขึ้น ความเสี่ยงในอนาคตอย่างมากมีการเพิ่มขึ้นของกระดูกหักในผู้ป่วยกระดูกหักที่กระดูกสันหลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคกระดูกพรุนเป็นโรคระบบโครงกระดูกโดดเด่นด้วยมวลกระดูกต่ำและการเสื่อมสภาพ microarchitectural ของเนื้อเยื่อกระดูกที่มีผลเนื่องมาจากการเพิ่มขึ้นของความเปราะบางในกระดูกและความไวต่อการ fracture.Osteoporosis ส่งผลกระทบต่อส่วนใหญ่เป็น
สตรีวัยหมดประจำเดือน แต่ยังคนทั้งในรูปแบบหลักหรือรอง โรคกระดูกพรุนซึ่งเป็นตัวแทนด้านคลินิกที่เกี่ยวข้องมากที่สุดของโรคเกิดขึ้นในสะโพกกระดูกสันหลังและรัศมีปลาย กระดูกหักกระดูกพรุนหลักแตกต่างกันในโหมดของการนำเสนอ ในขณะที่สะโพกและกระดูกหักรัศมีอย่างต่อเนื่องมาเป็นที่สนใจของคลินิกกระดูกสันหลังหักมีการนำเสนอทางคลินิกตัวแปรในความรู้สึกที่ว่าส่วนใหญ่ของพวกเขามีอาการ กระดูกหักของสะโพก
ต้องเสียค่าใช้จ่ายโดยตรงที่ใหญ่ที่สุดสำหรับการบริการด้านสุขภาพและเกิดขึ้นในผู้สูงอายุโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงและก่อให้เกิด
การเจ็บป่วยและการเสียชีวิตอย่างมีนัยสำคัญ โรคกระดูกพรุนของกระดูกสันหลังและแขนมีทางเศรษฐกิจน้อยลง
อย่างมีนัยสำคัญ แต่ยังก่อให้เกิดความผิดปกติอย่างมีนัยสำคัญ กระดูกสันหลังหักที่นอกจากนี้ยังพบมากในผู้หญิง
มากกว่าในผู้ชายมีความสัมพันธ์อย่างยิ่งกับอายุ แต่ปรากฏว่าก่อนหน้านี้เมื่อเทียบกับสะโพกหัก ผลที่ตามมาของ
กระดูกสันหลังหักรวมถึงความเจ็บปวดและความพิการ, kyphosis และการสูญเสียความสูงกลับ กระดูกสันหลังหักทำให้เกิดการ
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในคุณภาพของชีวิตแม้ผลกระทบน้อยกว่าที่กระดูกสะโพกหัก คุณภาพชีวิต
จะลดความก้าวหน้าเป็นจำนวนและความรุนแรงของกระดูกสันหลังหักเพิ่มขึ้น ความเสี่ยงในอนาคตของ
โรคกระดูกพรุนเพิ่มขึ้นอย่างมากในผู้ป่วยที่มีกระดูกสันหลังหัก