With the rapid urbanisation and eco

With the rapid urbanisation and economic development in the Asian region, urban transportation has already
become one of the prominent environmental issues that are contributing to both local and global environmental
concerns. The existing information on Asian cities and various research outputs re-endorses the fact that issues
in the transport sector need special attention in order for us to realise the environmental sustainability of cities.
The transportation sector presents a wide range of issues viz. air pollution, noise, congestion, accidents and
increased travel time. It was evident from the existing information that air pollution controls are not only
important and a current priority in the local context, but also can present a significant potential to control
greenhouse gas emissions. Asian developing cities, with the expected increase in levels of industrialisation and
further economic growth, would eventually have to target air pollution control and sustainable transport issues
more vigorously than before in the short as well as the long term. There is a growing belief that developing
countries, which may be able to afford to ignore the global concerns today, will have to take up the issue
sooner or later. Indeed, air pollution and transportation may provide an easy entry point. Thus, with an ultimate
goal of greenhouse gas reduction, the present study has chosen air pollution control as a strategic target from
the transport sector due to its high greenhouse gas co-benefits.
The overall goal of the Third Phase of Urban Environmental Management Project (UE Project) was to
contribute towards better management of the urban environment in Asian cities by developing new ideas and
tools, analysing various factors that facilitate the formulation and implementation of policies, and evaluating
their limitations and advantages. Many cities in Asia have not been able to solve urban environmental issues
on their own due to lack of capacities, finance and technology. To fully address those issues, it is not sufficient
to make these cities solely accountable. It is also necessary to involve other stakeholders such as national
governments and the global community. The project’s decision to focus on strategies to link local issues with
global issues, specifically mitigation of greenhouse gases (GHGs) came as a breakthrough. Thus, under the
theme of “integrating global concerns into urban environmental management in Asia”, research was conducted
on the urban transportation sector, which is thought to be the fastest growing energy consumption sector as
well as the most promising sector for integrating air pollution control with greenhouse gas emissions.
The transportation studies during the Third Phase focused primarily on reduction in travel activities and
promotion of modal shifts, which are the two major strategies that simultaneously have potentials to reduce
local pollutants, traffic congestions and greenhouse gases. During the course of research, case studies were
conducted for Mumbai (India), Bangkok (Thailand), Shanghai (China), Yokohama (Japan), Beijing (China)
and Jakarta (Indonesia). In addition, one cross-city comparative analysis was carried out on the policy process
to introduce Bus Rapid Transit Systems in Jakarta, Seoul and Beijing. The rationale behind selecting those
priority areas and case study cities are described in Chapter Three, following an overview of the transport and
environment in Asian cities in the next chapter.
Due to constraints in human resources for the UE Project, four of the above case studies (Bangkok, Shanghai,
Beijing and Jakarta) were conducted by local research partners based on commission with the Project. Those
researchers not only submitted their reports but also actively participated in discussions in the course of
finalising the studies and provided valuable inputs to the ideas presented in the Final Chapter

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีของอย่างรวดเร็วและพัฒนาเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชีย ขนส่งเมืองได้แล้วกลายเป็นปัญหาสิ่งแวดล้อมโดดเด่นที่จะสนับสนุนท้องถิ่น และสากลสิ่งแวดล้อมความกังวล ข้อมูลที่อยู่ในเมืองต่าง ๆ ในเอเชียและผลวิจัยต่าง ๆ endorses ที่ออกใหม่ในภาคการขนส่งต้องใส่ใจเป็นพิเศษเพื่อให้เราตระหนักถึงการรักษาสภาพแวดล้อมของเมืองภาคขนส่งนำเสนอหลากหลายของปัญหาได้แก่มลพิษทางอากาศ เสียง แออัด อุบัติเหตุ และเวลาเดินทางเพิ่มขึ้น ก็เห็นได้จากข้อมูลที่มีอยู่ที่เครื่องควบคุมมลพิษไม่เท่านั้นความสำคัญ และลำดับความสำคัญปัจจุบันในบริบทท้องถิ่น แต่ยัง สามารถมีศักยภาพที่สำคัญในการควบคุมการปล่อยก๊าซเรือนกระจก เอเชียพัฒนาเมือง กับเพิ่มขึ้นคาดว่าในระดับของ industrialisation และเพิ่มเติมเศรษฐกิจ ในที่สุดจะมีเป้าหมายการควบคุมมลพิษทางอากาศและปัญหาการขนส่งที่ยั่งยืนโยคะมากกว่าในระยะสั้นระยะยาว มีความเชื่อที่เติบโตที่พัฒนาประเทศ ซึ่งอาจจะสามารถซื้อได้ละเว้นความกังวลโลกวันนี้ จะต้องใช้เวลาปัญหาช้า อากาศมลพิษแน่นอน และขนส่งอาจมีจุดง่าย ดังนั้น ด้วยการที่ดีที่สุดเป้าหมายของการลดก๊าซเรือนกระจก การศึกษาปัจจุบันได้เลือกควบคุมมลภาวะอากาศเป็นเป้าหมายเชิงกลยุทธ์จากภาคขนส่งเนื่องจากประโยชน์ร่วมของก๊าซเรือนกระจกสูงเป้าหมายโดยรวมของสามระยะของเมืองสิ่งแวดล้อมการจัดการโครงการ (UE) ได้นำไปพัฒนาการบริหารจัดการสภาพแวดล้อมเมืองในเมืองต่าง ๆ ในเอเชีย โดยการพัฒนาความคิดใหม่ ๆ และเครื่องมือ การวิเคราะห์ปัจจัยต่าง ๆ ที่ช่วยในการกำหนดและดำเนินนโยบาย และประเมินข้อจำกัดของตนและประโยชน์ ไม่ได้แก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมเมืองหลายเมืองในเอเชียในตนเองเนื่องขาดกำลังการผลิต การเงิน และเทคโนโลยี เพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านั้นเต็ม ไม่เพียงพอจะทำให้เมืองเหล่านี้รับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว นอกจากนี้ยังจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการเสียเช่นชาติรัฐบาลและประชาคมโลก การตัดสินใจของโครงการเน้นกลยุทธ์เชื่อมโยงปัญหาท้องถิ่นประเด็น บรรเทาสาธารณภัยโดยเฉพาะของก๊าซเรือนกระจก (GHGs) มาเป็นพัฒนาการขั้นสำคัญ ดังนั้น ภายใต้การรูปแบบของ "รวมทั่วโลกกังวลในเมืองการจัดการสิ่งแวดล้อมในเอเชีย" งานวิจัยได้ดำเนินการภาคขนส่งเมือง ซึ่งเป็นความคิดเป็น ภาคการใช้พลังงานเติบโตสูงสุดเป็นภาคที่ดีที่สุดสัญญารวมควบคุมมลพิษทางอากาศกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกศึกษาการเดินทางในช่วงระยะที่สามเน้นหลักในการลดกิจกรรมการเดิน และโปรโมชั่นของกะโมดอล ซึ่งเป็นกลยุทธ์สำคัญสองที่พร้อมกันมีศักยภาพการลดสารมลพิษในท้องถิ่น congestions จราจร และก๊าซเรือนกระจก ในระหว่างการวิจัย กรณีศึกษาได้ดำเนินการในมุมไบ (อินเดีย), กรุงเทพฯ (ประเทศไทย), เซี่ยงไฮ้ (จีน), โยโกฮามา (ญี่ปุ่น) ปักกิ่ง (จีน)และจาการ์ตา (อินโดนีเซีย) วิเคราะห์เปรียบเทียบระหว่างเมืองหนึ่งได้ดำเนินการในกระบวนการของนโยบายแนะนำระบบรถไฟฟ้าใต้ดินรถประจำทางในจาการ์ตา โซล และปักกิ่ง ผลหลังการเลือกผู้พื้นที่สำคัญและเมืองกรณีศึกษาไว้ในบทที่ 3 ต่อภาพรวมของการขนส่ง และสภาพแวดล้อมในเมืองเอเชียในบทถัดไปเนื่องจากข้อจำกัดในทรัพยากรบุคคลสำหรับโครงการ UE, 4 ศึกษากรณีข้างต้น (กรุงเทพมหานคร เซี่ยงไฮ้กรุงปักกิ่งและกรุงจาการ์ตา) ได้ดำเนินการ โดยบริษัทวิจัยท้องถิ่นตามที่คณะกรรมการโครงการ ผู้นักวิจัยไม่เพียงแต่ส่งรายงานของพวกเขา แต่ยังกำลังเข้าร่วมสนทนาใน course ของfinalising การศึกษา และให้ปัจจัยการผลิตมีความคิดที่นำเสนอในบทสุดท้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยการขยายตัวของเมืองอย่างรวดเร็วและการพัฒนาทางเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชียขนส่งในเขตเมืองที่มีอยู่แล้ว
กลายเป็นหนึ่งในปัญหาสิ่งแวดล้อมที่โดดเด่นที่มีส่วนร่วมในด้านสิ่งแวดล้อมทั้งประเทศและทั่วโลก
กังวล ข้อมูลที่มีอยู่ในเมืองในเอเชียและผลการวิจัยต่างๆอีกครั้งรับรองความจริงที่ว่าปัญหา
ในภาคการขนส่งต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษเพื่อให้เราตระหนักถึงความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของเมือง.
ภาคการขนส่งนำเสนอความหลากหลายของปัญหานี้คือ มลพิษทางอากาศเสียงความแออัดของการเกิดอุบัติเหตุและ
เวลาในการเดินทางเพิ่มขึ้น มันเห็นได้ชัดจากข้อมูลที่มีอยู่ที่การควบคุมมลพิษทางอากาศที่ไม่เพียง แต่
มีความสำคัญและมีความสำคัญในปัจจุบันในบริบทของท้องถิ่น แต่ยังสามารถนำเสนอศักยภาพที่สำคัญในการควบคุมการ
ปล่อยก๊าซเรือนกระจก เมืองที่กำลังพัฒนาในเอเชียที่มีการเพิ่มขึ้นคาดว่าในระดับของอุตสาหกรรมและ
การเติบโตทางเศรษฐกิจต่อไปในที่สุดก็จะมีการกำหนดเป้าหมายการควบคุมมลพิษทางอากาศและปัญหาการขนส่งอย่างยั่งยืน
มากขึ้นกว่า แต่ก่อนอย่างจริงจังในระยะสั้นเช่นเดียวกับในระยะยาว มีความเชื่อว่าการพัฒนาที่เพิ่มขึ้นเป็น
ประเทศซึ่งอาจจะเป็นความสามารถในการที่จะไม่สนใจความกังวลทั่วโลกในวันนี้จะต้องใช้เวลาถึงปัญหา
ไม่ช้าก็เร็ว อันที่จริงมลพิษทางอากาศและการขนส่งอาจจัดให้มีจุดเริ่มต้นที่ง่าย ดังนั้นด้วยสุดยอด
เป้าหมายของการลดก๊าซเรือนกระจกการศึกษาครั้งนี้ได้เลือกการควบคุมมลพิษทางอากาศเป็นเป้าหมายเชิงกลยุทธ์จาก
ภาคการขนส่งเนื่องจากก๊าซเรือนกระจกสูงผลประโยชน์ร่วม.
เป้าหมายโดยรวมของระยะที่สามของเมืองโครงการการจัดการสิ่งแวดล้อม ( UE โครงการ) คือการ
มีส่วนร่วมต่อการจัดการที่ดีขึ้นของสภาพแวดล้อมของเมืองในเมืองในเอเชียโดยการพัฒนาความคิดใหม่และ
เครื่องมือวิเคราะห์ปัจจัยต่าง ๆ ที่อำนวยความสะดวกในการกำหนดและการดำเนินการตามนโยบายและการประเมินผล
ข้อ จำกัด และข้อได้เปรียบของพวกเขา หลายเมืองในเอเชียยังไม่ได้รับสามารถที่จะแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมในเมือง
ของตัวเองเนื่องจากขาดความสามารถทางการเงินและเทคโนโลยี ในการรองรับการแก้ไขปัญหาเหล่านั้นก็ไม่เพียงพอ
ที่จะทำให้เมืองเหล่านี้มีความรับผิดชอบ แต่เพียงผู้เดียว นอกจากนี้ยังมีความจำเป็นที่จะเกี่ยวข้องกับผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆ เช่นระดับชาติ
รัฐบาลและประชาคมโลก การตัดสินใจของโครงการที่จะมุ่งเน้นกลยุทธ์ที่จะเชื่อมโยงปัญหาในท้องถิ่นที่มี
ปัญหาทั่วโลกโดยเฉพาะการบรรเทาผลกระทบของก๊าซเรือนกระจก (ก๊าซเรือนกระจก) เข้ามาเป็นความก้าวหน้า ดังนั้นภายใต้
รูปแบบของ "การบูรณาการความกังวลทั่วโลกในการจัดการสิ่งแวดล้อมเมืองในเอเชีย" การวิจัยได้ดำเนินการ
ในภาคการขนส่งในเขตเมืองซึ่งคิดว่าจะเป็นภาคการบริโภคพลังงานที่เติบโตเร็วที่สุดในฐานะ
เดียวกับภาคมีแนวโน้มมากที่สุดสำหรับการบูรณาการการควบคุมมลพิษทางอากาศ ที่มีการปล่อยก๊าซเรือนกระจก.
การศึกษาการขนส่งในช่วงสามเฟสเน้นหลักในการลดลงของกิจกรรมการเดินทางและ
โปรโมชั่นของการเปลี่ยนแปลงคำกริยาซึ่งเป็นสองกลยุทธ์สำคัญที่มีศักยภาพพร้อมกันเพื่อลด
มลพิษในท้องถิ่นจราจรเริ่มติดขัดและก๊าซเรือนกระจก ในช่วงของการวิจัยกรณีศึกษาได้รับการ
ดำเนินการสำหรับมุมไบ (อินเดีย), กรุงเทพฯ (ประเทศไทย) เซี่ยงไฮ้ (จีน), โยโกฮามา (ญี่ปุ่น), ปักกิ่ง (จีน)
และจาการ์ตา (อินโดนีเซีย) นอกจากนี้หนึ่งข้ามเมืองวิเคราะห์เปรียบเทียบได้ดำเนินการในกระบวนการกำหนดนโยบาย
ที่จะแนะนำรถโดยสารระบบขนส่งมวลชนในกรุงจาการ์ตากรุงโซลและกรุงปักกิ่ง เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการเลือกผู้ที่
มีความสำคัญและพื้นที่กรณีศึกษาเมืองได้อธิบายไว้ในบทที่สามต่อไปนี้ภาพรวมของการขนส่งและ
สภาพแวดล้อมในเมืองในเอเชียในบทต่อไป.
เนื่องจากข้อ จำกัด ในทรัพยากรมนุษย์สำหรับโครงการ UE สี่กรณีศึกษาดังกล่าวข้างต้น (กรุงเทพฯ, เซี่ยงไฮ้,
ปักกิ่งและจาการ์ตา) ได้รับการดำเนินการโดยพันธมิตรการวิจัยท้องถิ่นขึ้นอยู่กับคณะกรรมการที่มีโครงการ บรรดา
นักวิจัยไม่เพียง แต่ส่งรายงานของพวกเขา แต่ยังมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการอภิปรายในหลักสูตรของการ
จบการศึกษาและให้ปัจจัยการผลิตที่มีคุณค่าให้กับความคิดที่นำเสนอในบทสุดท้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่มีอย่างรวดเร็วกลายเป็นเมืองและการพัฒนาเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชีย , การขนส่งในเมืองได้
กลายเป็นหนึ่งในปัญหาสิ่งแวดล้อมที่สำคัญจะเกิดทั้งในระดับภูมิภาคและระดับโลก ด้านสิ่งแวดล้อม

ข้อมูลที่มีอยู่ในเมืองต่าง ๆผลผลิตอีกครั้งเพื่อเอเชียและรับรองความจริงที่ว่าปัญหา
ในภาคการขนส่งต้องการความสนใจพิเศษเพื่อให้เราตระหนักถึงความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของเมือง
ภาคการขนส่งเสนอช่วงกว้างของปัญหา คือ มลภาวะทางอากาศ เสียง ความแออัด อุบัติเหตุและ
เพิ่มการเดินทางของเวลา มันเห็นได้ชัดจากที่มีอยู่ข้อมูลการควบคุมมลพิษทางอากาศไม่เพียงสำคัญเป็นอันดับแรก
ปัจจุบันในบริบทท้องถิ่นแต่ยังสามารถแสดงศักยภาพที่สําคัญในการควบคุม
การปล่อยก๊าซเรือนกระจก เอเชียการพัฒนาเมืองกับการเพิ่มขึ้นคาดว่าจะได้ในระดับอุตสาหกรรมและ
การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเพิ่มเติม ในที่สุดจะต้องเป้าหมายการควบคุมมลพิษทางอากาศและปัญหาการขนส่งที่ยั่งยืน
อย่างแข็งขันมากขึ้นกว่าก่อนในระยะสั้น รวมทั้งในระยะยาว มีการเติบโตพัฒนา
ความเชื่อที่ว่าประเทศ ซึ่งอาจจะละเว้นความกังวลทั่วโลก วันนี้จะต้องเอาประเด็น
ไม่ช้าก็เร็ว แน่นอน , มลพิษอากาศ และขนส่ง อาจให้จุดง่าย ดังนั้น ด้วยเป้าหมายสูงสุด
ลดก๊าซเรือนกระจกในการศึกษาได้เลือกการควบคุมมลพิษทางอากาศเป็นเป้าหมายเชิงกลยุทธ์จาก
ภาคขนส่งอันเนื่องมาจากก๊าซเรือนกระจกสูง
Co ประโยชน์เป้าหมายโดยรวมของระยะที่สามของโครงการจัดการสิ่งแวดล้อมชุมชน ( โครงการ UE ) เพื่อสนับสนุนการจัดการที่ดีของ
ต่อสภาพแวดล้อมเมืองในเมืองในเอเชียโดยการพัฒนาความคิดใหม่และ
เครื่องมือวิเคราะห์ปัจจัยต่าง ๆที่อำนวยความสะดวกในการกำหนดและการดำเนินนโยบาย และการประเมินผล
ข้อจำกัดและข้อดีของพวกเขาหลายเมืองในเอเชีย ไม่ต้องมาแก้ปัญหา
ด้วยตัวเองเนื่องจากการขาดของความจุสิ่งแวดล้อมเมือง การเงิน และเทคโนโลยี เต็มเพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านั้น มันไม่เพียงพอที่จะทำให้เมืองเหล่านี้ แต่เพียงผู้เดียว
รับผิดชอบ มันเป็นเรื่องจำเป็นที่เกี่ยวข้องกับผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆเช่น รัฐบาลแห่งชาติ
และชุมชนทั่วโลกการตัดสินใจของโครงการจะมุ่งเน้นกลยุทธ์การเชื่อมโยงประเด็นท้องถิ่นกับ
ประเด็นระดับโลก โดยเฉพาะการลดก๊าซเรือนกระจก ( GHGs ) มาเป็น ความก้าวหน้า ดังนั้น ภายใต้หัวข้อ " การบูรณาการเกี่ยวกับ
ระดับโลกในการจัดการสิ่งแวดล้อมเมืองในเอเชีย " วิจัย
ในภาคการขนส่งในเขตเมือง ซึ่งคิดเป็นพลังงานที่เติบโตเร็วที่สุดในภาคเช่น
ก็เป็นภาคที่มีแนวโน้มมากที่สุดสำหรับการบูรณาการควบคุมมลภาวะทางอากาศด้วยการปล่อยก๊าซเรือนกระจก .
การขนส่งการศึกษาในระหว่างขั้นตอนที่สาม เน้นหลักในการลดกิจกรรมส่งเสริมการท่องเที่ยวและ
กะ ซึ่งเป็นกลยุทธ์หลักสองที่พร้อมกัน มีศักยภาพในการลดมลพิษท้องถิ่น congestions
, การจราจรและก๊าซเรือนกระจกในระหว่างการวิจัยกรณีศึกษา )
) สำหรับมุมไบ ( อินเดีย ) , กรุงเทพฯ , เซี่ยงไฮ้ ( จีน ) , โยโกฮามา ( ญี่ปุ่น ) , ปักกิ่ง ( จีน )
และจาการ์ต้า ( อินโดนีเซีย ) นอกจากนี้หนึ่งข้ามเมืองเปรียบเทียบวิเคราะห์ในกระบวนการนโยบาย
แนะนำรถบัสระบบรถไฟฟ้าขนส่งมวลชนในจาการ์ตา , โซล และปักกิ่ง เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการเลือกเหล่านั้น
ความสําคัญและกรณีศึกษาพื้นที่เมืองได้อธิบายไว้ในบทที่สาม ต่อไปนี้เป็นภาพรวมของการขนส่งและสภาพแวดล้อมในเมืองเอเชีย

ในบทถัดไป เนื่องจากข้อจำกัดด้านทรัพยากรมนุษย์ในโครงการจริง สี่ของกรณีศึกษาข้างต้น ( กรุงเทพฯ เซี่ยงไฮ้ ปักกิ่ง และ จาการ์ตา
) จัดโดยพันธมิตรวิจัยท้องถิ่นตาม ในคณะกรรมการโครงการ เหล่านั้น
นักวิจัยไม่เพียง แต่ส่งรายงานของพวกเขา แต่ยังกระตือรือร้นที่จะมีส่วนร่วมในการอภิปรายในหลักสูตรของการจบการศึกษาและให้
กระผมมีคุณค่ากับความคิดที่นำเสนอในบทสุดท้าย