The organization level of the affec

The organization level of the affective domain is distinguished from the lower levels by existence of several values, beliefs, or attitudes, and exploration of the relationships among them.
The fifth and highest level in the affective domain is characterization by a value, according to Krathwohl et al. (1964) Students have assimilated a belief of value system to suck a extent that they are characterized by that value- “She is a feminist;” “He is a scholar of German history” The values become integral to a person’s worldview or philosophy. Hauenstein(1998) calls this level behaving, defining it as a “disposition to demonstrate and modify a behavior in accord with a value or belief” (p.77) It reflects a habit of mind.
I will dedicate my life to the study of music
Students in this program will become caring professional educators.
I will leave my current position and become an entrepreneur.
It is not that often that we develop objectives at this level for others, except as program goals. When a person already had a great interest in and commitment to a field, she may set such goals for herself.
Psychomotor Domain
In the psychomotor domain, various organizational schemes have been developed, some hierarchical and others categorical. Kibler, Barker, and Miles (1970) describe four categories of psychomotor learning: gross body movements (running, jumping); finely coordinated movements (driving a car, operating a lathe); non-verbal communication (mime, facial expression); and speech (pronunciation of sounds). Simpson’s (1966) taxonomy is more hierarchical in nature. The objectives at the lower levels are simpler and generally need to be learned before the higher levels.
Hauenstein (1998) is critical of Simpson’s and others work in that the taxonomies have tended to emphasize the motor rather than the “psycho” components of psychomotor learning. He reminds us that taxonomies in general should be useful and relevant in the teaching and learning process and should be totally inclusive

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระดับองค์กรโดเมนผลจะแตกต่างจากระดับต่ำกว่า โดยการดำรงอยู่ ของหลายค่า ความ เชื่อ ทัศนคติ และสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างกัน ระดับ 5 และสูงสุดในโดเมนผลจำแนกตามค่า ตาม Krathwohl et al. (1964) นักเรียนมีขนบธรรมเนียมประเพณีความเชื่อระบบค่าดูดขอบเขตว่า จะมีลักษณะค่า- "เธอเป็น feminist;" "เขาเป็นนักวิชาการประวัติศาสตร์เยอรมัน" ค่าที่เป็นไปโลกทัศน์ของบุคคลหรือปรัชญา Hauenstein(1998) เรียกราคาระดับนี้ทำงาน กำหนดรูปแบบ "การจัดการเพื่อแสดง และปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในสอดคล้องกับความเชื่อหรือค่า" (p.77) สะท้อนถึงนิสัยของจิตใจ ฉันจะทุ่มเทชีวิตเพื่อการศึกษาดนตรี นักเรียนในโปรแกรมนี้จะกลายเป็น มืออาชีพความมุ่งฉันจะออกจากตำแหน่งปัจจุบัน และกลายเป็น เป็นผู้ประกอบการมันไม่ได้ที่มักจะให้เราพัฒนาวัตถุประสงค์ในระดับนี้ผู้อื่น ยกเว้นเป็นโปรแกรมเป้าหมาย เมื่อคนในและความมุ่งมั่นกับที่มีอยู่แล้ว เธออาจตั้งเป้าหมายดังกล่าวสำหรับตัวเองโดเมน psychomotor ในโดเมน psychomotor โครงร่างองค์กรต่าง ๆ ได้พัฒนา ลำดับชั้นบางและแตก อธิบายถึงประเภท 4 เรียนรู้ psychomotor Kibler บาร์คเกอร์ และไมล์ (1970): รวมความเคลื่อนไหวของร่างกาย (รัน กระโดด); ประณีตประสานงานเคลื่อนไหว (ขับรถ ทำงานกลึง); ไม่ใช่คำพูดการสื่อสาร (mime สีหน้า); และคำพูด (การออกเสียงของเสียง) ของซิมป์สัน (1966) จำแนกประเภทตามลำดับชั้นขึ้นในธรรมชาติได้ วัตถุประสงค์ในระดับล่างจะง่ายกว่า และโดยทั่วไปต้องการจะเรียนรู้ก่อนในระดับสูง Hauenstein (1998) มีความสำคัญของของซิมป์สัน และงานระบบได้มีแนวโน้มที่จะ เน้นยานยนต์แทนที่เป็น "ไซโค" ส่วนประกอบของ psychomotor เรียนที่ เขานึกว่า ระบบโดยทั่วไปควรจะเป็นประโยชน์ และเกี่ยวข้องในการสอนและการเรียนรู้กระบวนการ และควรจะรวมทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระดับองค์กรของโดเมนอารมณ์แตกต่างจากระดับที่ต่ำกว่าการดำรงอยู่ของค่าหลายความเชื่อหรือทัศนคติและการสำรวจของความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา.
ระดับห้าและที่สูงที่สุดในโดเมนอารมณ์เป็นลักษณะโดยค่าตาม Krathwohl et al, (1964) นักเรียนได้หลอมรวมความเชื่อของระบบค่าที่จะดูดขอบเขตที่พวกเขามีลักษณะที่มูลค่าเป็น "เธอเป็นสตรี;" "เขาเป็นนักวิชาการของประวัติศาสตร์เยอรมัน" ค่ากลายเป็นส่วนประกอบที่สำคัญในมุมมองของบุคคลหรือปรัชญา Hauenstein (1998) เรียกพฤติกรรมระดับนี้กำหนดว่าเป็น "แสดงให้เห็นถึงการจำหน่ายและปรับเปลี่ยนพฤติกรรมตามค่าหรือความเชื่อ" (หน้า 77) มันสะท้อนให้เห็นนิสัยของจิตใจ.
ผมจะอุทิศชีวิตของฉันจากการศึกษาของ
เพลงนักเรียนในโครงการนี้จะกลายเป็นนักการศึกษามืออาชีพดูแล.
ผมจะออกจากตำแหน่งปัจจุบันของฉันและกลายเป็นผู้ประกอบการ.
ไม่ใช่ว่าบ่อยครั้งที่เราพัฒนาวัตถุประสงค์ในระดับสำหรับคนอื่น ๆ นี้ยกเว้นตามเป้าหมายของหลักสูตร เมื่อมีบุคคลที่อยู่แล้วมีความสนใจในและความมุ่งมั่นไปที่สนามเธออาจกำหนดเป้าหมายดังกล่าวให้กับตัวเอง.
จิต Domain
ในโดเมนจิตที่รูปแบบขององค์กรต่างๆที่ได้รับการพัฒนาบางลำดับชั้นและอื่น ๆ เด็ดขาด KIBLER ร้องและไมล์ (1970) อธิบายสี่ประเภทของการเรียนรู้จิต: การเคลื่อนไหวร่างกายขั้นต้น (วิ่งกระโดด); การเคลื่อนไหวของการประสานงานอย่างประณีต (ขับรถ, การดำเนินงานกลึง); การสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูด (ละครใบ้, การแสดงออกทางสีหน้า); และการพูด (การออกเสียงของเสียง) ซิมป์สัน (1966) อนุกรมวิธานเป็นลำดับชั้นในธรรมชาติ โดยมีวัตถุประสงค์ในระดับล่างที่เรียบง่ายและโดยทั่วไปจะต้องมีการเรียนรู้ก่อนที่จะมีระดับที่สูงขึ้น.
Hauenstein (1998) เป็นสิ่งสำคัญของซิมป์สันและอื่น ๆ ทำงานในที่ taxonomies ได้มีแนวโน้มที่จะเน้นมอเตอร์มากกว่าส่วนประกอบ "จิต" ของการเรียนรู้จิต . เขาเตือนเราว่า taxonomies โดยทั่วไปควรจะมีประโยชน์และมีความเกี่ยวข้องในการเรียนการสอนและกระบวนการเรียนรู้และควรจะรวมกันโดยสิ้นเชิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

องค์กรระดับของโดเมนอารมณ์จะแตกต่างจากระดับล่าง โดยมีอยู่คุณค่า หลายความเชื่อ หรือ ทัศนคติ และสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา .
ระดับ 5 และสูงสุดในกีฬาสนุกเกอร์เป็นคุณลักษณะตามค่านิยมตามแครทโวล et al .( 1964 ) นักเรียนมีขนบธรรมเนียมประเพณี ความเชื่อ ค่าระบบดูดขอบเขตที่พวกเขามีลักษณะโดยค่าว่า " นางเป็นสตรี ; " " เขาเป็นนักวิชาการประวัติศาสตร์เยอรมัน " ค่ากลายเป็นส่วนหนึ่งของคนโลกทัศน์ หรือปรัชญา hauenstein ( 1998 ) เรียกระดับนี้มีการกำหนดเป็น " การจัดการเพื่อแสดงและแก้ไขพฤติกรรมที่สอดคล้องกับค่านิยมหรือความเชื่อ " ( หน้า77 ) ที่สะท้อนให้เห็นถึงนิสัยของจิตใจ .
ผมจะอุทิศทั้งชีวิตเพื่อการศึกษาของนักเรียนดนตรี
ในโปรแกรมนี้จะกลายเป็นการดูแลครู .
ผมจะออกจากตำแหน่งปัจจุบันของฉันและกลายเป็นผู้ประกอบการ .
มันไม่ได้ที่มักจะว่าเราพัฒนาวัตถุประสงค์ในระดับนี้สำหรับคนอื่น นอกจากเป้าหมายเป็นโปรแกรม เมื่อบุคคลมีความสนใจที่ดีในและมุ่งมั่นที่จะ ฟิลด์เธออาจจะตั้งค่าเป้าหมายสำหรับตัวเองเช่น .

ในพิสัยพิสัย โครงร่างองค์กรต่างๆได้รับการพัฒนา มีลำดับชั้นและคนอื่นเด็ดขาด คิปเลอร์บาร์เกอร์ และไมล์ ( 1970 ) อธิบายสี่ประเภทของการเรียนรู้ทักษะการเคลื่อนไหวร่างกายขั้นต้น ( วิ่ง , กระโดด ) ; finely ประสานความเคลื่อนไหว ( ขับรถ , งานกลึง ) ; การสื่อสารไม่ใช้วาจา ( แฟ้มการแสดงออกทางสีหน้า และคำพูด ( การออกเสียงเสียง ) ซิมป์สัน ( 1966 ) อนุกรมวิธานเป็นลำดับชั้นมากขึ้น ในธรรมชาติ วัตถุประสงค์ในระดับล่างจะง่ายกว่า และโดยทั่วไปจะต้องมีการเรียนรู้ก่อน
ระดับที่สูงขึ้นhauenstein ( 1998 ) เป็นวิกฤตของซิมป์สัน และคนอื่น ๆที่ทำงานในที่ส่วนประกอบมีแนวโน้มที่จะเน้นมอเตอร์มากกว่า " ไอ้โรคจิต " องค์ประกอบของทักษะการเรียนรู้ เขาเตือนเราว่าส่วนประกอบในทั่วไปควรจะมีประโยชน์และเกี่ยวข้องในกระบวนการจัดการเรียนการสอน และควรรวม
โดยสิ้นเชิง