As the discussion in Sect. 2.1.1, a

As the discussion in Sect. 2.1.1, and Eq. (2.A.12) show, in order for a
rotating fluid element to maintain its equilibrium (static position in the rdirection),
the pressure on its surface at higher r must exceed that on its
surface a lower r. Thus the static pressure must increase monotonically with
increasing radius. This, in fact, is borne out by experiment—a classic example
of which is the data of Ter Linden (1953), a sample of which is presented in
Fig. 3.1.2. Here the lower curves contained within each set of curves represents
the variation in static pressure, p, with radial position; the upper curves, the
total pressure, p+ (1/2)ρv2 (static plus dynamic). Comparing with Eq. (2.1.3)
and realizing, as before, that the second term in Bernoulli’s trinomial is small,
we see from the profiles of total pressure in Fig. 3.1.2 that Bernoulli’s trinomial
is almost constant in the outer, nearly loss-free part of the vortex, while it
decreases significantly in the center. This is as we would have expected.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใน Sect. 2.1.1 และแสดง Eq. (2.A.12) ให้การองค์ประกอบของเหลวหมุนเพื่อรักษาความสมดุล (คงตำแหน่ง rdirection),ความดันบนพื้นผิวของที่ r สูงต้องเกินที่ในการผิว r ต่ำ ดังนั้น ความดันคงต้องเพิ่ม monotonically ด้วยเพิ่มรัศมี นี้ ในความเป็นจริง จะแบกรับออก โดยการทดลองตัวอย่างคลาสสิกซึ่งเป็นข้อมูลของเธอลินเดน (1953), ตัวอย่างที่นำเสนอในFig. 3.1.2 ที่นี่อยู่ภายในแต่ละชุดของเส้นโค้งเส้นโค้งด้านล่างแทนเปลี่ยนแปลงในความดันสถิต p มีรัศมีตำแหน่ง เส้นโค้งด้านบนความดันรวม p + ρv2 (1/2) (แบบสแตติก และไดนามิก) เปรียบเทียบกับ Eq. (2.1.3)และ เป็น ก่อนที่สองระยะในตรีนามของ Bernoulli เล็กเราดูจากค่าของแรงดันทั้งหมดใน Fig. 3.1.2 ว่า Bernoulli ของกำลังอยู่เกือบคงที่ในส่วนภายนอก เกือบขาดทุนฟรีของ vortex ขณะลดลงอย่างมีนัยสำคัญในตัว เราจะคาดอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่การอภิปรายในนิกาย 2.1.1 และสมการ (2.A.12) แสดงเพื่อให้
องค์ประกอบของเหลวหมุนเพื่อรักษาสมดุล (ตำแหน่งคงที่ใน rdirection),
ความดันบนพื้นผิวที่ R ที่สูงขึ้นจะต้องสูงกว่าที่ตัวของมัน
พื้นผิว R ต่ำ ดังนั้นความดันคงต้องเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ด้วย
รัศมีที่เพิ่มขึ้น ซึ่งในความเป็นจริงเป็น borne โดยทดลองตัวอย่างคลาสสิก
ซึ่งเป็นข้อมูลของ Ter Linden (1953) ตัวอย่างของการที่จะนำเสนอใน
รูป 3.1.2 นี่คือเส้นโค้งที่ต่ำกว่าที่มีอยู่ภายในชุดของเส้นโค้งแต่ละ
รูปแบบความดันคงที่, p, กับตำแหน่งรัศมี; เส้นโค้งบน
ความดันรวม p + (1/2) ρv2 (คงที่บวกแบบไดนามิก) เปรียบเทียบกับสมการ (2.1.3)
และตระหนักถึงความเป็นมาก่อนที่ระยะที่สองใน trinomial ของ Bernoulli มีขนาดเล็ก
ที่เราเห็นจากโปรไฟล์ของความดันรวมในรูป 3.1.2 ที่ trinomial ของ Bernoulli
เกือบจะคงที่ในด้านนอกเป็นส่วนหนึ่งสูญเสียเกือบฟรีของกระแสน้ำวนในขณะที่มัน
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในศูนย์ นี่คือในขณะที่เราคาดว่าจะมี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่การอภิปรายในกลุ่ม 2.1.1 และอีคิว ( 2 a.12 ) แสดง เพื่อให้
หมุนองค์ประกอบที่จะรักษาสมดุลของของเหลว ( ตำแหน่งคงที่ใน rdirection )
ความกดดันบนพื้นผิวสูงกว่า R ต้องเกินนั้น
ผิวลด R . ดังนั้นความดันคงที่จะต้องเพิ่ม monotonically กับ
เพิ่มรัศมี นี้ในความเป็นจริงเป็น borne โดย
ตัวอย่างคลาสสิก experiment-aซึ่งเป็นข้อมูลของเทอร์ลินเดน ( 1953 ) ตัวอย่างที่แสดงในรูปที่ 3.1.2
. ที่นี่โค้งล่างที่มีอยู่ภายในแต่ละชุดของเส้นโค้งที่แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงในความดันคงที่
, P , ตำแหน่งรัศมี ; เส้นโค้งบน
ความดันรวม , P ( 1 / 2 ) ρ V2 ( คงที่และแบบไดนามิก ) เปรียบเทียบกับอีคิว ( ทาง )
และรู้ตัวเช่นเดิมว่า ในระยะที่สองของ Bernoulli trinomial ขนาดเล็ก
เราดูจากโปรไฟล์ของความดันรวมในรูปของ Bernoulli 3.1.2 ที่ trinomial
เกือบจะคงที่ในชั้นนอก ส่วนเกือบขาดทุนฟรี . ในขณะที่มัน
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในศูนย์ นี้เป็นอย่างที่เราหวังไว้ .