2.3 Art therapy Intervention Progra

2.3 Art therapy Intervention Program

Throughout the 10-week intervention of the study, participants had the choice of attending a weekly 2-hour art
therapy session. The foundation of the structured group art therapy program was based on the cognitive-
behavioral approach which incorporated principles from narrative therapy.
Children with their parents attended the program and after collecting data within the first session some
explanations about length of the art therapy program, privacy of information and introducing art therapy were
given to children and their parents. After that some rules were defined. For instance, being on time, behave
respectfully and preparing supplies, including watercolor pa int, finger-paint color and etc. When students begin
to see more clearly how they relate with one another in the group they gain awareness of the roles they bring to
their interactions with others (Sutherland, waldman & Colins, 2010). The second session was set up immediately
after the first one because of parents Tendency to intervention and their critical situations. Image making and
imaginary drawing with the goal of self-expression, establishing a sense of belonging and working with
children’s dysfunctional expectations about being “artistic” were performed. Therefore they engaged in the art-
making task without any paper or color. Children started to image making then draw whatever they prefer in their
imaginary area. Along with this play like activity, other children encouraged to guess what he/she has drawn.
Furthermore some question as the topic of their drawing suggested. For example, what’s your expectation about
art therapy program? The third session was held in the area of identifying simple feelings and after that
classifying them as good or bad thing. So children play-act and draw these feelings in the group setting. The
fourth session’s topic was a boy/girl looking in a mirror. The goal was to look at anger to explore how they see
themselves and improve self-awareness in children. In The next part of this art therapy session was for sharing
drawings through discussion, leading to review of children assumptions. In Fifth session, the focus was on the
impact of anger and aggression on children’s lives. Therefore they responded to this topic with drawing and
comments. In this session, children had less difficult times describing what they were drawing with comments.
The sixth session provided a framework for monitoring peer relationship. While drawings showed disparagement
friendships, art therapy group gave them a chance to build a friendship by learning new skills along with working
together, every 2 or 3 child on one project. The seventh session was about negative relationships in children’s
family and it addressed issues of anger and its management. Threats of physical punishment as a consequence of
conflict with authority figures became a main topic to work with. The eighth session’s topic was about children’s
responsibility. The purpose was to explore issues related to aggressive behaviors in comparison with issues
related to self-control. In the Ninth session, all children worked on an art project to bring closure to the group art
therapy process. They draw a ceremony on a 200*100 paper together with comments about ending of art therapy
program. In the tenth session like first session the children answered the inventories together. Then with their
parents they joined a small exhibition of art works which was made during the intervention.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3 ศิลปะบำบัดการขัดจังหวะโดยโปรแกรม ตลอด 10 สัปดาห์การแทรกแซงของการศึกษา ผู้เรียนได้เลือกเข้าสัปดาห์ 2 ชั่วโมงศิลปะ บำบัด รากฐานของโปรแกรมบำบัดกลุ่มโครงสร้างศิลปะตามความรู้-แนวทางพฤติกรรมซึ่งรวมหลักการจากการเล่าเรื่องรักษา เด็กกับผู้ปกครองได้เข้าร่วมโปรแกรมและหลัง จากเก็บรวบรวมข้อมูลในครั้งแรกบาง คำอธิบายเกี่ยวกับความยาวของโปรแกรมบำบัดศิลปะ ความเป็นส่วนตัวของข้อมูลและแนะนำศิลปะบำบัดได้ ให้เด็กและผู้ปกครอง หลังจากที่ กฎระเบียบบางอย่างมีกำหนดไว้ เช่น เป็นเวลา การทำงาน กราบ และเตรียมอุปกรณ์ รวมทั้งป่าสีน้ำ int ระบายสีและอื่น ๆ เมื่อนักเรียนเริ่ม จะเห็นได้ชัดเจนมากขึ้นว่าเกี่ยวข้องกับคนอื่นในกลุ่ม พวกเขาได้รับรู้บทบาทที่พวกเขานำมา การโต้ตอบกับผู้อื่น (ซูเทอร์แลนด์ waldman & Colins, 2010) เซสชันสองตั้งค่าทันที หลังจากคนแรกเนื่องจากผู้ปกครองที่แนวโน้มการแทรกแซงและสถานการณ์ความสำคัญ ทำภาพ และ จินตภาพที่วาด ด้วยเป้าหมายของการแสดงออก สร้างอยู่ และทำงานกับ เด็กความผิดปกติเกี่ยวกับ "ศิลปะ" การดำเนินการ ดังนั้น พวกเขามีส่วนร่วมในศิลปะทำงานโดยไม่มีกระดาษหรือสี เด็กเริ่มที่จะทำภาพแล้ว วาดสิ่งที่พวกเขาต้องการในการ พื้นที่ในจินตนาการ พร้อมนี้เล่นเหมือนเด็กคนอื่น ๆ ให้เดาว่าเขาวาด กิจกรรม นอกจากนี้ บางคำถามเป็นหัวข้อของการวาดภาพที่แนะนำ เช่น คือสิ่งที่คุณคาดหวังเกี่ยวกับ โปรแกรมศิลปะบำบัด เซสชันที่สามจัดขึ้นในพื้นที่ระบุความรู้สึกเรียบง่าย และหลัง จากนั้น จัดประเภทเป็นสิ่งที่ดี หรือไม่ดี ดังนั้นเด็ก play-act และวาดความรู้สึกเหล่านี้ในการตั้งค่ากลุ่ม การ หัวข้อของเซสชันสี่ถูกเด็ก/ผู้หญิงมองในกระจก เป้าหมายคือการ ดูที่ความโกรธจะสำรวจวิธีที่พวกเขาเห็น ตัวเอง และปรับปรุงเขในเด็ก ในส่วนต่อไปนี้ศิลปะ บำบัดเป็นร่วมกัน ภาพวาด โดยอภิปราย นำไปทานเด็กสมมติฐาน ในช่วงห้า โฟกัสได้ในตัว ผลกระทบของความโกรธและความก้าวร้าวในชีวิตเด็ก ดังนั้น พวกเขาตอบสนองหัวข้อนี้ด้วยการวาดภาพ และ ความคิดเห็น ในเซสชันนี้ เด็กมีเวลาที่ยากลำบากน้อยอธิบายสิ่งที่พวกเขาได้วาดภาพความคิดเห็น เซสชันหกให้กรอบงานสำหรับการตรวจสอบความสัมพันธ์เพียร์ ในขณะที่ภาพวาดที่แสดงให้เห็น disparagement มิตรภาพ ศิลปะบำบัดกลุ่มให้มีโอกาสในการสร้างความสัมพันธ์ โดยการเรียนรู้ทักษะใหม่พร้อมกับทำงาน กัน เด็กทุก 2 หรือ 3 โครงการหนึ่ง เซสชันเจ็ดถูกเกี่ยวกับความสัมพันธ์เชิงลบในเด็ก ครอบครัวและได้รับการแก้ไขปัญหาของความโกรธและการบริหารจัดการ ภัยคุกคามของการลงโทษทางกายภาพเป็น consequence จาก ขัดแย้งกับอำนาจตัวเลขกลายเป็น หัวข้อหลักการทำงานด้วย หัวข้อของเซสชันที่แปดคือเกี่ยวกับเด็ก รับผิดชอบ วัตถุประสงค์คือการ สำรวจปัญหาที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมก้าวร้าวเมื่อเปรียบเทียบกับปัญหา เกี่ยวข้องกับการควบคุมตนเอง ในเซสชันของเก้า เด็กทำงานในโครงการศิลปะเพื่อนำไปปิดศิลปะกลุ่ม กระบวนการบำบัด พวกเขาวาดพิธีบนกระดาษ 200 * 100 พร้อมกับข้อคิดเห็นเกี่ยวกับจุดสิ้นสุดของศิลปะบำบัด โปรแกรม ในเซสชันสิบเช่นครั้งแรก เด็กตอบคงด้วยกัน แล้วมีของพวกเขา พ่อแม่พวกเขาเข้าร่วมนิทรรศการเล็ก ๆ ของศิลปะการทำงานที่ทำในระหว่างการแทรกแซง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3 ศิลปะโปรแกรมการบำบัดการแทรกแซงตลอดการแทรกแซง 10 สัปดาห์ของการศึกษา, ผู้เข้าร่วมมีทางเลือกของการเข้าร่วมรายสัปดาห์ 2 ชั่วโมงศิลปะบำบัด รากฐานของกลุ่มโปรแกรมศิลปะบำบัดโครงสร้างที่อยู่บนพื้นฐานของ cognitive- วิธีพฤติกรรมซึ่งเป็น บริษัท จากการรักษาหลักการเรื่องเล่า. เด็กที่มีพ่อแม่ของพวกเขาเข้าร่วมโปรแกรมและหลังจากการเก็บรวบรวมข้อมูลในช่วงแรกบางคำอธิบายเกี่ยวกับความยาวของโครงการศิลปะบำบัดความเป็นส่วนตัว ข้อมูลและแนะนำศิลปะบำบัดที่ถูกมอบให้กับเด็กและผู้ปกครองของพวกเขา หลังจากนั้นกฎบางอย่างถูกกำหนด ยกตัวอย่างเช่นการที่เวลาประพฤติกราบและเตรียมความพร้อมอุปกรณ์รวมทั้งสีน้ำ int PA, สีนิ้วสีและอื่น ๆ เมื่อนักเรียนเริ่มต้นที่จะเห็นได้ชัดเจนมากขึ้นวิธีการที่เกี่ยวข้องกับอีกคนหนึ่งในกลุ่มที่พวกเขาได้รับความตระหนักในบทบาทที่พวกเขานำมาให้การมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น (ซัทวอลด์แมนและ Colins 2010) ช่วงที่สองได้ถูกจัดตั้งขึ้นมาทันทีหลังจากที่ครั้งแรกของพ่อแม่เพราะแนวโน้มที่จะแทรกแซงและสถานการณ์สำคัญของพวกเขา การทำภาพและการวาดภาพจินตนาการโดยมีเป้าหมายในการแสดงออกการสร้างความรู้สึกเป็นเจ้าของและการทำงานที่มีความคาดหวังที่ผิดปกติของเด็กเกี่ยวกับการเป็น "ศิลปะ" ได้ดำเนินการ ดังนั้นพวกเขาจึงร่วมในการ art- ทำงานโดยไม่ต้องกระดาษหรือสีใด ๆ เด็กเริ่มที่จะทำภาพแล้ววาดสิ่งที่พวกเขาต้องการในของพวกเขาในพื้นที่จินตนาการ พร้อมกับการเล่นเช่นนี้กิจกรรมเด็กคนอื่น ๆ ได้รับการสนับสนุนที่จะคาดเดาสิ่งที่เขา / เธอได้วาด. นอกจากนี้บางคำถามเป็นหัวข้อของการวาดภาพของพวกเขาที่แนะนำ ตัวอย่างเช่นสิ่งที่เป็นความคาดหวังของคุณเกี่ยวกับโปรแกรมการบำบัดศิลปะ? เซสชั่นที่สามถูกจัดขึ้นในพื้นที่ของการระบุความรู้สึกเรียบง่ายและหลังจากนั้นแบ่งประเภทของพวกเขาเป็นสิ่งที่ดีหรือสิ่งที่ไม่ดี เพื่อให้เด็กเล่นการกระทำและวาดความรู้สึกเหล่านี้ในการตั้งค่ากลุ่ม หัวข้อที่สี่ของเซสชั่นเป็นเด็กสาว / มองในกระจก เป้าหมายของเราคือการมองไปที่ความโกรธเพื่อสำรวจว่าพวกเขาเห็นตัวเองและปรับปรุงความตระหนักในตนเองในเด็ก ในส่วนถัดไปของเซสชั่นศิลปะบำบัดนี้คือสำหรับการแบ่งปันภาพวาดผ่านการอภิปรายนำไปสู่การตรวจสอบของเด็กสมมติฐาน ในช่วงห้าโฟกัสอยู่บนผลกระทบของความโกรธและความก้าวร้าวในชีวิตของเด็ก ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงตอบกระทู้นี้ด้วยการวาดภาพและการแสดงความคิดเห็น ในช่วงนี้เด็กมีเวลาที่ยากลำบากน้อยอธิบายสิ่งที่พวกเขาวาดภาพที่มีความคิดเห็น. เซสชั่นที่หกมีให้กรอบการทำงานสำหรับการตรวจสอบความสัมพันธ์ของเพียร์ ในขณะที่ภาพวาดแสดงให้เห็นว่าการดูหมิ่นมิตรภาพกลุ่มศิลปะบำบัดให้พวกเขามีโอกาสที่จะสร้างมิตรภาพโดยการเรียนรู้ทักษะใหม่ ๆ พร้อมกับการทำงานร่วมกันทุก 2 หรือ 3 ของเด็กในโครงการหนึ่ง เซสชั่นที่เจ็ดเป็นเกี่ยวกับความสัมพันธ์เชิงลบในเด็กครอบครัวและประเด็นของความโกรธและผู้บริหารของ บริษัท ภัยคุกคามของการลงโทษทางร่างกายเป็นผลมาจากความขัดแย้งกับผู้มีอำนาจกลายเป็นหัวข้อหลักในการทำงานร่วมกับ หัวข้อที่แปดเซสชั่นเป็นเรื่องเกี่ยวกับเด็กรับผิดชอบ มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจประเด็นที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมก้าวร้าวในการเปรียบเทียบกับปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมตนเอง ในช่วงเก้าเด็กทุกคนที่ทำงานในโครงการศิลปะเพื่อนำมาปิดไปยังกลุ่มศิลปะกระบวนการบำบัด พวกเขาวาดพิธีบนกระดาษ 200 * 100 ด้วยกันที่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับการสิ้นสุดของศิลปะบำบัดโปรแกรม ในช่วงสิบเหมือนครั้งแรกที่เด็กตอบสินค้าคงเหลือด้วยกัน แล้วกับพวกเขาพ่อแม่ของพวกเขาเข้าร่วมการจัดนิทรรศการเล็ก ๆ ของงานศิลปะที่ถูกสร้างขึ้นในช่วงการแทรกแซง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3 โปรแกรมกิจกรรมศิลปะบำบัดตลอด 10 สัปดาห์ การแทรกแซงของการศึกษา ผู้เข้าร่วมโครงการได้เลือกเรียนศิลปะ 2 สัปดาห์เซสชั่นบำบัด รากฐานของโครงสร้างกลุ่มศิลปะโปรแกรมบำบัดขึ้นอยู่กับพุทธิปัญญาพฤติกรรมแบบที่รวมหลักการจากการบำบัดด้วยการเล่าเรื่องเด็กที่มีผู้ปกครองเข้าร่วม โครงการ และหลังการเก็บรวบรวมข้อมูล ในเซสชั่นแรก บางคำอธิบายเกี่ยวกับความยาวของโปรแกรมศิลปะบำบัด , ความเป็นส่วนตัวของข้อมูลและแนะนำศิลปะบำบัดคือให้กับเด็กและผู้ปกครอง หลังจากที่กฎถูกกำหนด เช่น การตรงเวลา ทำตัวด้วยความเคารพ และเตรียมอุปกรณ์ ได้แก่ สีน้ำ ปา INT , นิ้ว เพ้นท์สี และ ฯลฯ เมื่อนักเรียนเริ่มเห็นชัดว่าพวกเขาเกี่ยวข้องกับอีกคนหนึ่งในกลุ่มที่พวกเขาได้รับรู้บทบาทที่พวกเขานำมาให้ปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น ( Sutherland วาลด์แมน & colins , 2010 ) เซสชันที่สองตั้งทันทีหลังจากที่ครั้งแรกหนึ่งเพราะพ่อแม่มีแนวโน้มที่จะแทรกแซงกับสถานการณ์วิกฤตของพวกเขา ภาพทําจินตนาการวาดรูปโดยมีเป้าหมายที่จะสร้างความรู้สึกของการเป็นสมาชิกและทำงานกับเด็กผิดปกติความคาดหวังเกี่ยวกับการ " ศิลปะ " ถูกแสดง ดังนั้น พวกเขามีส่วนร่วมในงานศิลปะทำให้งานไม่มีกระดาษหรือสี เด็กเริ่มที่จะสร้างภาพลักษณ์แล้ววาดสิ่งที่พวกเขาต้องการในของพวกเขาพื้นที่ในจินตนาการ พร้อมนี้ เล่นเหมือนกิจกรรมอื่นให้เด็กเดาสิ่งที่เขา / เธอได้วาดนอกจากนี้ บางคำถามที่เป็นหัวข้อของการวาดภาพของพวกเขาแนะนำ ตัวอย่างเช่น เกิดความคาดหวังของคุณเกี่ยวกับโปรแกรมศิลปะบำบัด ? ช่วงที่สามจัดขึ้นในพื้นที่ของการระบุความรู้สึกง่าย และหลังจากนั้นจัดเป็นดีหรือแย่ เพื่อให้เด็กเล่นทำและดึงความรู้สึกเหล่านี้ในกลุ่มการตั้งค่า ที่หัวข้อที่ 4 ช่วง คือ เด็กชาย / เด็กหญิงมองกระจก เป้าหมายคือการดูความโกรธในการสำรวจวิธีการที่พวกเขาเห็นตัวเองและเพิ่มความตระหนักในตนเองในเด็ก ในส่วนถัดไปของศิลปะบำบัดเพื่อแบ่งปันภาพวาดผ่านการอภิปรายนำไปสู่การทบทวนข้อสมมติฐานลูก ในช่วง 5 , โฟกัสบนผลกระทบของความโกรธและความก้าวร้าวในชีวิตของเด็ก พวกเขาจึงตอบหัวข้อนี้ด้วย วาดรูปแสดงความคิดเห็น ในช่วงนี้ เด็กมีเวลาที่ยากน้อยกว่าการอธิบายสิ่งที่พวกเขากำลังวาดรูปกับความคิดเห็นช่วงที่หกให้กรอบสำหรับการตรวจสอบความสัมพันธ์เพื่อน ภาพวาดแสดงการดูถูก ในขณะที่มิตรภาพ , กลุ่มศิลปะบำบัดให้พวกเขามีโอกาสที่จะสร้าง มิตรภาพ โดยการเรียนรู้ทักษะใหม่ พร้อมกับทำงานด้วยกัน ทุก 2 หรือ 3 ลูกต่อหนึ่งโครงการ ช่วงที่เจ็ดคือ เรื่องความสัมพันธ์ในทางลบของเด็กครอบครัว และได้กล่าวถึงประเด็นของความโกรธและการจัดการของ ภัยคุกคามของการลงโทษทางกาย เป็นผลของความขัดแย้งกับคนรวยกลายเป็นหัวข้อหลักของการทำงาน หัวข้อที่ 8 ของเซสชันคือเกี่ยวกับเด็กความรับผิดชอบ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจปัญหาที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมก้าวร้าวในการเปรียบเทียบกับปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการควบคุมตนเอง ในเซสชั่นที่ 9 , เด็กทุกคนทำงานในโครงการศิลปะเพื่อนำข่าวดีไปยังกลุ่มศิลปะกระบวนการบำบัด พวกเขาวาดเข้าชม 200 * 100 กระดาษพร้อมกับความเห็นเกี่ยวกับตอนจบของศิลปะบำบัดโปรแกรม ในช่วงสิบเหมือนครั้งแรก เด็กตอบสินค้าคงคลังร่วมกัน แล้วกับพ่อแม่ของพวกเขาเข้าร่วมนิทรรศการเล็ก ๆของผลงานศิลปะที่ถูกสร้างในระหว่างการทดลอง