Lisa’s flaxen hair and wholesome ea

Lisa’s flaxen hair and wholesome eagerness do not quite match the knotty intensity of her story about a girl suffering from an eating disorder. “Almost without exception my students tend to look like their stories,” Ruth says dryly, clearly implying that she expected Lisa to resemble nightshade rather than a sunflower.

Continue reading the main story
“So am I not a serious-looking person?” Lisa asks falteringly.

“No, you’re not,” comes the blunt reply.

But Lisa’s talent intrigues Ruth, and as their relationship evolves — Lisa jumps at the chance to become her assistant — Ruth also comes to see in her protégée a version of the unworldly aspirant to the citadel of art that she once was herself, a nobody from Detroit who found herself sitting across from the poet Delmore Schwartz in a West Village tavern. Ruth’s wary demeanor begins to thaw when she reveals to Lisa the story of her affair with the poet, who was by then “descending rapidly,” as Ruth puts it.

As Ruth reflects on the past, Ms. Lavin herself seems to shed years, as the regenerating warmth of nostalgia flows like new blood in Ruth’s veins. The voice, normally tinged with complaint or suspicion, softens and slows into an almost hypnotic purr; the eyes gleam with youthful excitement and vivid pain as she recalls the highs and lows.

“I’m not particularly proud of all that happened and yet ... it was my shining moment,” Ruth says, and Ms. Lavin invests the words with a piercing truth. This moment of intimacy between mentor and protégée will prove to be a fateful passage in their relationship.

Mr. Margulies, the Pulitzer Prize winner whose “Time Stands Still” preceded “Collected Stories” at the same theater, making this spring season a miniature festival of his work, has found fertile material in the struggles of the creative classes to reconcile the demands of ambition with the exigencies of life. His breakthrough play, “Sight Unseen,” considered the exacting cost of success for a painter, and “Time Stands Still” explored the widening emotional gulf between a photographer and a journalist with diverging views about their vocations.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผม flaxen ของลิซ่าและความกระตือรือร้นสุทธ์ค่อนข้างตรงกับความรุนแรงยากที่แก้ไขเรื่องราวเกี่ยวกับหญิงสาวทุกข์ทรมานจากการเสพของ "เกือบไม่ มีข้อยกเว้น นักเรียนมักจะ ดูเหมือนเรื่องราวของพวกเขา Ruth กล่าว dryly หน้าที่อย่างชัดเจนว่า เธอคาดว่าลิซ่าคล้ายราตรีมากกว่าดอกทานตะวันเรื่องหลักอ่านต่อ"ดังนั้นฉันไม่คนมองร้ายแรง" ลิซ่าถาม falteringly"ไม่ ไม่ มาตอบทื่อแต่พรสวรรค์ของ Lisa intrigues Ruth และเป็นความสัมพันธ์ระหว่างวิวัฒนาการ — ลิซ่ากระโดดที่โอกาสจะกลายเป็น ผู้ช่วยของเธอ — รูยังมาดูใน protégée ของเธอรุ่นแสวงหา unworldly การของศิลปะที่เธอเคยตัวเอง ไม่มีจากดีทรอยต์ที่พบตัวเองนั่งอยู่ตรงข้ามกับกวีชวาร์ตซ์ Delmore ในโรงเตี๊ยมบ้าน Demeanor ระวังของ Ruth เริ่มละลายเมื่อเธอพบกับลิซ่าเรื่องราวของเธอกับกวี ผู้ตาม แล้ว "จากมากไปน้อยอย่างรวดเร็ว เป็นรูทำให้เป็นรูสะท้อนในอดีต Lavin นางสาวเองดูเหมือนจะ หลั่งปี เป็นความอบอุ่นบำรุงคิดถึงกระแสเช่นเลือดใหม่ในหลอดเลือดดำของ Ruth เสียง ปกติเจือสีร้องเรียนหรือความสงสัย นุ่ม และช้าเป็นพัวเกือบจะถูกสะกดจิต ดวงตาเปล่งประกายกับตื่นเต้นที่อ่อนเยาว์และสดใสความเจ็บปวดเธอเรียกคืนสูงและต่ำ"ผมไม่ภูมิใจอย่างยิ่งของทั้งหมดที่เกิดขึ้น และยังไม่ ได้...มันเป็นช่วงเวลาของฉันส่องแสง, " กล่าวว่า Ruth และนางสาว Lavin ทุนคำพูดกับความจริงที่เจาะ ขณะนี้ของความใกล้ชิดระหว่าง mentor และ protégée จะพิสูจน์ให้เป็นทางเดินความตายความสัมพันธ์นาย Margulies ผู้ชนะรางวัล Pulitzer ซึ่ง "เวลายืนยัง" นำหน้า "รวบรวมเรื่องราว" ที่โรงละครเดียวกัน ทำให้ฤดูใบไม้ผลินี้ฤดูกาลงานเทศขนาดเล็ก พบวัสดุที่อุดมสมบูรณ์ในการต่อสู้ของชนชั้นสร้างสรรค์กระทบความต้องการของความทะเยอทะยานกับ exigencies ของชีวิต เล่นของเขาก้าวหน้า "สายตามองไม่เห็น พิจารณาต้นทุนที่เข้มงวดความสำเร็จสำหรับจิตรกร และ"เวลายืนยัง"สำรวจอ่าวอารมณ์ขยับขยายระหว่างช่างภาพและนักข่าวแตกวิวเกี่ยวกับ vocations ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมทำด้วยผ้าลินินลิซ่าและความกระตือรือร้นสุทธ์ไม่ค่อนข้างตรงกับความเข้มของปุ่มปมของเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับเด็กสาวที่ทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของการรับประทานอาหาร "เกือบโดยไม่มีข้อยกเว้นนักเรียนของฉันมักจะมีลักษณะเช่นเรื่องราวของพวกเขา" รู ธ กล่าวว่าแห้ง ๆ อย่างชัดเจนหมายความว่าเธอคาดว่าลิซ่าคล้าย nightshade มากกว่าดอกทานตะวัน. อ่านต่อเรื่องหลัก"ดังนั้นไม่ฉันเป็นคนที่จริงจังมอง?" ลิซ่า ถามละล่ำละลัก. "ไม่มีคุณไม่ได้" มาตอบทื่อ. แต่ความสามารถของลิซ่าชั่วช้ารู ธ และเป็นความสัมพันธ์ของพวกเขาวิวัฒนาการ - ลิซ่ากระโดดที่มีโอกาสที่จะกลายเป็นผู้ช่วยของเธอ - รูทยังมาพร้อมที่จะเห็นในผู้หญิงบุญธรรมของเธอรุ่นของ แสวงหาธรรมะกับป้อมศิลปะที่เธอเคยเป็นตัวเองที่ไม่มีใครจากดีทรอยต์ที่พบว่าตัวเองนั่งอยู่ตรงข้ามจากกวี Delmore ชวาร์ตซ์ในโรงเตี๊ยมเวสต์วิลเลจ ท่าทางระวังรู ธ เริ่มที่จะละลายเมื่อเธอเผยให้ลิซ่าเรื่องราวของความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับกวีผู้ซึ่งแล้ว "ลงมาอย่างรวดเร็ว" เป็นรู ธ ทำให้มัน. ในฐานะที่เป็นรู ธ สะท้อนให้เห็นถึงอดีตที่ผ่านมานางสาว Lavin ตัวเองดูเหมือนจะหลั่งปี เป็นความอบอุ่นของความคิดถึง regenerating ไหลเหมือนเลือดใหม่ในเส้นเลือดของรู ธ เสียงแต่งแต้มตามปกติกับการร้องเรียนหรือสงสัย, นุ่มและช้าลงในเสียงฟี้อย่างสะกดจิตเกือบ; ตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นอ่อนเยาว์สดใสและความเจ็บปวดที่เธอจำได้ว่าเสียงสูงและต่ำ. "ผมไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งความภาคภูมิใจของทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและยัง ... มันเป็นช่วงเวลาที่ส่องแสงของฉัน" รู ธ กล่าวและนางสาว Lavin ลงทุนคำ กับความจริงที่เจาะ ช่วงเวลาของความใกล้ชิดระหว่างผู้ให้คำปรึกษาและprotégéeนี้จะพิสูจน์ให้เป็นทางเดินที่เป็นเวรเป็นกรรมของพวกเขาในความสัมพันธ์. นาย Margulies ผู้ชนะรางวัลพูลิตเซอร์ที่มี "เวลายังคงยืน" นำหน้า "รวบรวมเรื่องราว" ที่โรงละครเดียวกันทำให้ฤดูกาลฤดูใบไม้ผลินี้เป็นเทศกาลขนาดเล็กของการทำงานของเขาได้พบวัสดุที่อุดมสมบูรณ์ในการต่อสู้ของชนชั้นความคิดสร้างสรรค์ที่จะคืนดีกับความต้องการของความใฝ่ฝัน ด้วยการยกระดับของชีวิต การเล่นการพัฒนาของเขา "สายตาที่มองไม่เห็น" การพิจารณาค่าใช้จ่ายที่เข้มงวดของความสำเร็จสำหรับจิตรกรและ "เวลายังคงยืน" สำรวจอ่าวอารมณ์ขยับขยายระหว่างช่างภาพและนักข่าวที่มีแยกมุมมองเกี่ยวกับอาชีพของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลิซ่าและผมสุทธ์นิสัยผ้าลินินไม่ค่อนข้างตรงกับความเข้มปุ่มป่ำของเรื่องราวของเธอเกี่ยวกับผู้หญิงที่ทุกข์ทรมานจากความผิดปกติของการรับประทานอาหาร . " เกือบโดยไม่มีข้อยกเว้นนักเรียนของฉันมักจะดูเรื่องราวของพวกเขา , " รูธกล่าวอย่างแห้งๆ ก็หมายความว่า เธอคาดว่าลิซ่าคล้ายกับมะแว้ง แทนที่จะเป็น ดอกทานตะวันอ่านต่อเรื่องหลัก" งั้นผมไม่ซีเรียสคนมอง ? " ลิซ่าถามกระบุ่มกระบ่าม ." ไม่หรอก " มาตอบทื่อแต่ความสามารถของลิซ่า intrigues รูธ และความสัมพันธ์ของพวกเขาวิวัฒนาการ - ลิซ่ากระโดดที่โอกาสที่จะเป็นผู้ช่วยเธอ รูธ ยังมาหาเธอเมซุท เอิทซิล E รุ่น aspirant อ่อนต่อโลกในป้อมปราการของศิลปะที่เธอเคยเป็นตัวเอง ไม่มีใครจากดีทรอยต์ที่พบว่าตัวเองนั่งอยู่ตรงข้ามกวี เดลมอร์ Schwartz ใน West Village Tavern รูคุมพฤติการณ์เริ่มละลายเมื่อเธอพบลิซ่า เรื่องราวของความสัมพันธ์ของเขากับกวีผู้นั้น " ลงอย่างรวดเร็ว " เป็นรูใส่มันขณะที่รูธ สะท้อนให้เห็นถึงอดีตนางสาวลาวินเองดูเหมือนจะหลั่งปีเป็น regenerating ความอบอุ่นของความคิดถึงไหลเหมือนเลือดใหม่ในรูของเส้นเลือด เสียงปกติ แต่งแต้มด้วยการร้องเรียน หรือความหวาดระแวง นุ่มและช้าเป็นเสียงเกือบถูกสะกดจิต ; ดวงตาเปล่งประกายสดใสอ่อนเยาว์และความเจ็บปวดด้วยความตื่นเต้นขณะที่เธอเล่าว่าเสียงสูงและ scientific ( nws )" ผมไม่ได้ภูมิใจนักว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ . . . . . . . มันคือช่วงเวลาอันเจิดจรัสของฉัน " รูธกล่าว และนางสาวลาวินลงทุนพูดกับความจริงที่เจาะ ช่วงเวลาของความใกล้ชิดระหว่างผู้ให้คำปรึกษา และเมซุท เอิทซิล E จะเป็นทางหายนะในความสัมพันธ์ของพวกเขานายมาร์กูลิส , ผู้ชนะรางวัลพูลิตเซอร์ ซึ่ง " ยังไม่ถึงเวลา " นำหน้า " รวบรวมเรื่องราว " ที่โรงละครเดียวกันทำให้ฤดูใบไม้ผลิฤดูนี้เป็นเทศกาลของจิ๋วงานของเขา ได้พบความอุดมสมบูรณ์วัสดุในการต่อสู้ของชนชั้นสร้างสรรค์เพื่อตรวจสอบความต้องการของความใฝ่ฝันกับการติดต่อของชีวิต การเล่นของเขา " สายตามองไม่เห็น " ถือว่าเข้มงวดต้นทุนของความสำเร็จสำหรับจิตรกร , และ " ยังไม่ถึงเวลา " เริ่มขยับขยายอารมณ์อ่าวไทยระหว่างช่างภาพและนักข่าวที่มีมุมมองเกี่ยวกับการประกอบอาชีพของพวกเขา