Gary woke up that night because his

Gary woke up that night because his stomach was grumbling.  He had not had anything to eat. He looked at his phone for the time “Damn it’s dead!” He plugged it in and waited for it to turn on, sitting up on the couch. A text message came in. A missed call from Jihyo. He suddenly missed her seeing her name on the screen.  He was remembering what happened, trying to make sense of things. He remembered raising his voice and walking out on Jihyo.
He didn’t know what made him do that. At that moment, he was suddenly annoyed and felt suffocated. He was not sure of what. He just felt suffocated and it made him talk to her in that unusual tone. He called Sukjin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แกรี่ตื่นขึ้นมาในคืนนั้นเพราะกระเพาะอาหารของเขาก็บ่น เขาไม่ได้มีอะไรที่จะกิน เขามองไปที่โทรศัพท์ของเขาเป็นครั้งที่ "ประณามมันตาย!" เขาเสียบในและรอให้มันเปิดขึ้นมาลุกขึ้นนั่งบนโซฟา ข้อความที่เข้ามาในก. ไม่ได้รับสายจาก Jihyo ทันใดนั้นเขาก็คิดถึงเธอเห็นชื่อของเธอบนหน้าจอ เขาได้รับการจดจำสิ่งที่เกิดขึ้นพยายามที่จะทำให้ความรู้สึกของสิ่ง เขาจำได้ว่าการเพิ่มเสียงของเขาและเดินออกมาบน Jihyo.
เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ทำให้เขาทำอย่างนั้น ในขณะที่เขาก็รำคาญอย่างกระทันหันและรู้สึกหายใจไม่ออก เขาเป็นคนที่ไม่แน่ใจว่า เขาก็รู้สึกหายใจไม่ออกและมันทำให้เขาพูดคุยกับเธอในโทนที่ผิดปกติ เขาเรียกว่า Sukjin

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แกรี่ตื่นกลางคืนเพราะท้องของเขาก็ร้องแล้ว ทำไมเขาไม่กินอะไรเลย เค้ามองไปที่มือถือของเขาสำหรับเวลา " ตายเป็นตาย " เขาเสียบแล้วรอให้มันเปิด นั่งอยู่บนโซฟา มีข้อความเข้ามา รับจาก จิฮโย จู่ๆเขาก็คิดถึงเธอเห็นชื่อเธอบนหน้าจอ ทำไมเขาจำสิ่งที่เกิดขึ้น พยายามที่จะทำให้ความรู้สึกของสิ่งที่ เขาจำได้ว่าเพิ่มเสียงของเขาและเดินออกไปกับจิฮโยเขาไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาทำอย่างนั้น ในตอนนั้น เขาก็รำคาญ และรู้สึกอึดอัด เขาไม่ได้ว่าอะไร เขาแค่รู้สึกหายใจไม่ออก และมันทำให้เขาคุยกับเธอที่ปกติเสียง เขาเรียกซกจิน .