1.3 Overview of health care system

1.3 Overview of health care system in Thailand
Health care system in Thailand is an entrepreneurial health system with public and
private providers. Public health facilities were rapidly expanded nationwide since 1961
when Thailand launched the first five-year National Economic and Social Development
Plans (1961-1966). Private hospitals also play role in health services. However, they are
mostly in Bangkok and urban area. There are also wide spread of private clinics and
polyclinics in urban areas, most of them are owned and running out of hour by public
physicians. Since 1994, the numbers of hospitals and beds have been remarkably
increasing Bed to population ratio came up to 1:469 in 2004. While the doctor to bed
ratio has dropped from 1 : 15.3 in 1991 to 1 : 7 in 2004. Average bed occupancy ratio
was 73%, Number of health care personal i.e., Doctors, dentists, pharmacists, and nurses
has trended to gradually mount every year due to the strategy to increase emphasis on
training of qualified health care personnel in the national plans. Nevertheless the
distribution of health personnel still is one of major problems in Thailand. There was
significant different between Bangkok, the Capital of Thailand, and other provinces.
There are more doctors in Bangkok. The workload was lower for the doctors who worked
in other ministry hospitals or private hospitals rather than hospitals of the MoPH.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.3 การภาพรวมของระบบสุขภาพในประเทศไทยระบบสุขภาพเป็นระบบสุขภาพผู้ประกอบการกับประชาชน และส่วนตัวผู้ให้ สิ่งอำนวยความสะดวกสาธารณสุขได้อย่างรวดเร็วขยายทั่วประเทศตั้งแต่ปี 2504เมื่อประเทศไทยเปิดตัวครั้งแรก 5 ปีชาติเศรษฐกิจและสังคมแผน (1961-1966) พยาบาลเอกชนยังเล่นบทบาทในการให้บริการสุขภาพ อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะส่วนใหญ่ในกรุงเทพมหานครและเมือง มีกำลังยังแพร่กระจายกว้างของคลินิกส่วนตัว และpolyclinics ในเขตเมือง เป็นเจ้าของ และทำงานนอกชั่วโมง โดยสาธารณะแพทย์ ตั้งแต่ปี 1994 จำนวนเตียงโรงพยาบาลและได้รับเชิญเพิ่มเตียงอัตราส่วนประชากรมาอัพ 1:469 ในปี 2004 ขณะที่หมอนอนอัตราส่วนได้ลดลงจาก 1:15.3 ในปี 1991 ถึง 1:7 ในปี 2004 อัตราเข้าพักเฉลี่ยเตียง73% จำนวน ของสุขภาพส่วนบุคคลเช่น แพทย์ ทันตแพทย์ เภสัชกร พยาบาลมี trended ค่อย ๆ กำหนดทุกปีเนื่องจากกลยุทธ์การเพิ่มเน้นในการฝึกอบรมของบุคลากรสุขภาพคุณภาพในแผนแห่งชาติ อย่างไรก็ตามการการกระจายของบุคลากรสุขภาพยังคงเป็นหนึ่งในปัญหาสำคัญในประเทศไทย มีอย่างมีนัยสำคัญแตกต่างกันระหว่างกรุงเทพมหานคร เมืองหลวงประเทศไทย และต่างจังหวัดยังมีแพทย์เพิ่มเติมในกรุงเทพมหานคร ปริมาณงานลดลงสำหรับแพทย์ที่ทำงานในอื่น ๆ กระทรวงโรงพยาบาล หรือพยาบาลเอกชน มากกว่าโรงพยาบาลของนี้ความร่วมมือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.3 ภาพรวมของระบบการดูแลสุขภาพในประเทศไทยระบบการดูแลสุขภาพในประเทศไทยเป็นระบบสุขภาพของผู้ประกอบการกับประชาชนและผู้ให้บริการเอกชน สิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขภาพของประชาชนที่ได้รับการขยายตัวอย่างรวดเร็วทั่วประเทศตั้งแต่ปี 1961 เมื่อประเทศไทยเปิดตัวครั้งแรกห้าปีแห่งชาติพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแผน (1961-1966) โรงพยาบาลเอกชนยังมีบทบาทในการให้บริการสุขภาพ แต่พวกเขาจะเป็นส่วนใหญ่ในเขตกรุงเทพมหานครและเขตเมือง นอกจากนี้ยังมีการแพร่กระจายกว้างของคลินิกเอกชนและpolyclinics ในพื้นที่เขตเมืองส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นเจ้าของและวิ่งออกมาจากชั่วโมงโดยสาธารณชนแพทย์ ตั้งแต่ปี 1994 ตัวเลขของโรงพยาบาลและเตียงนอนที่ได้รับอย่างน่าทึ่งที่เพิ่มขึ้นที่พักต่อประชากรมาเป็น1: 469 ในปี 2004 ในขณะที่แพทย์เตียงอัตราส่วนได้ลดลงจากเดิม1: 15.3 ในปี 1991 เป็น 1: 7 ในปี 2004 อัตราการเข้าพักเฉลี่ยเตียงอัตราส่วนเป็น 73%, จำนวนของการดูแลสุขภาพเช่นส่วนบุคคลแพทย์ทันตแพทย์เภสัชกรและพยาบาลได้มีแนวโน้มที่จะค่อยๆติดทุกปีเนื่องจากกลยุทธ์ที่จะเพิ่มความสำคัญกับการฝึกอบรมบุคลากรด้านการดูแลสุขภาพที่มีคุณภาพในการวางแผนแห่งชาติ อย่างไรก็ตามการกระจายตัวของบุคลากรสาธารณสุขยังคงเป็นหนึ่งในปัญหาที่สำคัญในประเทศไทย มีความแตกต่างกันระหว่างกรุงเทพฯเมืองหลวงของประเทศไทยและจังหวัดอื่น ๆ . มีแพทย์ในกรุงเทพฯ ปริมาณงานที่ลดลงสำหรับแพทย์ที่ทำงานในโรงพยาบาลกระทรวงอื่น ๆ หรือโรงพยาบาลเอกชนมากกว่าโรงพยาบาลของกระทรวงสาธารณสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.3 ภาพรวมของระบบการดูแลสุขภาพในระบบบริการสุขภาพไทย
ในประเทศไทยเป็นผู้ประกอบการระบบสุขภาพกับภาครัฐและ
ผู้ให้บริการเอกชน สาธารณสุข เครื่องมีการขยายตัวอย่างรวดเร็ว ทั่วประเทศ ตั้งแต่ปี 1961
เมื่อประเทศไทยเปิดตัวห้าปีแรกของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ
( 1961-1966 ) โรงพยาบาลเอกชนก็มีบทบาทในการให้บริการสุขภาพ อย่างไรก็ตาม พวก
ส่วนใหญ่ในกรุงเทพฯ และพื้นที่เมือง นอกจากนี้ยังมีการแพร่กระจายกว้างของคลินิกเอกชน
polyclinics ในเขตเมืองส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นเจ้าของ และหมดชั่วโมงโดยสาธารณะ
แพทย์ ตั้งแต่ 1994 , ตัวเลขของโรงพยาบาลและเตียงได้น่าทึ่ง
เพิ่มเตียง อัตราส่วนประชากรมา 1:469 ในปี 2004 ในขณะที่หมอเข้านอน
อัตราส่วนลดลงจาก 1 : 15.3 ในปี 1991 ถึง 1 : 7 2004เฉลี่ยต่อเตียงพัก
คือ 73% , จำนวนของการดูแลสุขภาพส่วนบุคคล ได้แก่ แพทย์ ทันตแพทย์ เภสัชกร และพยาบาล
ได้มีแนวโน้มค่อยๆติดทุกปีเนื่องจากกลยุทธ์เพื่อเพิ่มเน้นการฝึกอบรมบุคลากรสาธารณสุข
ในแผนระดับชาติ อย่างไรก็ตาม
กระจายบุคลากรสาธารณสุขยังเป็นหนึ่งในปัญหาที่สำคัญในประเทศไทย มี
ความแตกต่างระหว่างกรุงเทพฯ เมืองหลวงของประเทศไทย และจังหวัดอื่น ๆ .
มีแพทย์ในกรุงเทพ ภาระงานลดลง สำหรับแพทย์ที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลของกระทรวงอื่น
หรือโรงพยาบาลเอกชนมากกว่าโรงพยาบาลของกระทรวงสาธารณสุข .