In an attempt to gain legitimacy fo

In an attempt to gain legitimacy for his authoritarian regime, Marcos sought to "normalize" political processes after a few years of ruling simply through presidential proclamations and decrees. In 1978, without lifting most of his authoritarian decrees and without fully restoring civil and political liberties, he called for elections for the Interim National Assembly, essentially a rubber-stamp parliament. These were followed in subsequent years by local, presidential, and regular Batasang Pambansa elections. The dictator set up his own political party, Kilusan ng Bagong Lipunan (KBL) or New Society Movement to take part in these pseudo-democratic processes. It dominated all the elections during 1978-84.
The KPL marked the shift from clientelistic to patrimonialistic party politics. The parties of the pre-authoritarian period has actually already begun the process of mutation into a new animal. The extent of patronage, bribery, fraud, coercion, and force — or "guns, goons, and gold" — in which they were engaged had grown out of all proportion to the usual clientelist politics. Marcos' party continued with all these dirty practices and brought the chicanery, intimidation, and violence to even higher levels. What mainly distinguished the KBL from pre-martial law parties, however, was that it was no longer just a means for securing or maintaining power or for defending particularistic interests. Marcos and his cronies, who dominated and controlled the KBL, indulged in brazen and all-out plunder of the state's resources. Many of their underlings in the party quickly picked up the tricks of the trade. The party drew hordes of ambitious, self-serving individuals (including those of the sycophantic ilk), served as the vehicle for forgetting them elected or appointed into power, and once they were in office, provided the network and connections for the systematic exploitation of the government's resources.
Not all in the KBL were of the patronage, corrupt, or plundering types. There were also some do-gooders, who perhaps naively thought they could achieve meaningful reforms under patrimonial dictatorship. Among these do-gooders were are some technocrats who were close to international financing institutions like the International Monetary Fund (IMF) and the World Bank (WB). Under Marcos' patrimonial regime, squeaky clean Cesar Virata, Finance Minister and later Prime Minister, provided a most interesting counterpoint to the corrupt-dictator president. The IMF-WB, dumbly enough, showered billions of dollars in "development" loans to the corrupt dictatorial regime without realizing where the money really went. Filipinos now continue to pay the price for this folly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความชอบธรรมในระบอบการปกครองของประเทศที่ได้รับ Marcos ขอเพื่อ "ลดขนาด" กระบวนการทางการเมืองหลังจากไม่กี่ปีของปกครองเพียงผ่านถ้อยประธานาธิบดีและกฎเกณฑ์ ในปี 1978 โดยไม่ ต้องยกของกฎเกณฑ์ของประเทศ และไม่ มีการคืนเสรีภาพทางการเมือง และพลเรือน เต็มเขาเรียกว่าสำหรับการเลือกตั้งในระหว่างกลางรัฐสภา หลักการ rubber-stamp รัฐสภา เหล่านี้ก็ตามในปีต่อมา โดยเลือก Batasang Pambansa ถิ่น ประธานาธิบดี และปกติ เผด็จการตั้งค่าของเขาเองพรรค ng Kilusan ช่วย Lipunan (KBL) หรือ ขบวนการสังคมใหม่ในกระบวนการเหล่านี้ pseudo-ประชาธิปไตย มันครอบงำเลือกตั้งทั้งหมดในช่วงปี 1978-84 KPL ที่เครื่องกะจาก clientelistic เพื่อ patrimonialistic พรรคการเมือง ฝ่ายของประเทศล่วงหน้าได้จริงแล้วเริ่มกระบวนการของการกลายพันธุ์เป็นสัตว์ใหม่ ขอบเขตของการอุปถัมภ์ ติดสินบน ฉ้อโกง แกมบังคับ และกองทัพ — หรือ "ปืน goons และทอง" ซึ่งในที่ พวกเขาได้หมั้นมีโต out of all proportion to เมือง clientelist ปกติ พรรคของ Marcos ต่อ ด้วยวิธีสกปรกเหล่านี้ และนำ chicanery ข่มขู่ และความรุนแรงระดับสูง สิ่งแตกต่างส่วนใหญ่ KBL ที่จากฝ่ายกฎหมายก่อนสมรส อย่างไรก็ตาม ไม่ว่า มันไม่เพียงแค่วิธีการรักษาความปลอดภัย หรือรักษาอำนาจ หรือปกป้องผลประโยชน์ particularistic Marcos และพระ ที่ครอบงำ และควบคุม KBL, indulged ในบรา และ all-out ปล้นสะดมทรัพยากรของรัฐ หลายของพวกเขา underlings ในฝ่ายรับเทคนิคของการค้าได้อย่างรวดเร็ว ฝ่ายวาดพยุหะทะเยอทะยาน serving ตนเองบุคคล (รวมถึงของบริการ sycophantic), บริการยานพาหนะสำหรับลืมพวกเขาเลือก หรือแต่งตั้งเป็นอำนาจ และเมื่ออยู่ในสำนักงาน ให้บริการเครือข่ายและการเชื่อมต่อสำหรับการใช้ประโยชน์จากระบบทรัพยากรของรัฐบาล ไม่ทั้งหมดใน KBL ได้อุปถัมภ์ เสียหาย หรือขโมยชนิด นอกจากนี้ยังมีบาง do-gooders ที่ที naively คิดว่า พวกเขาสามารถบรรลุความหมายปฏิรูปภายใต้เผด็จการ patrimonial ใน do-gooders เหล่านี้มีอยู่บาง technocrats ที่ใกล้กับสถาบันการเงินระหว่างประเทศเช่นนานาชาติเงินกองทุน (IMF) และธนาคารโลก (WB) ภายใต้ระบอบการ patrimonial ของ Marcos ส่งเสียงดังเอี้ย Virata ซีซาร์สะอาด ทางรัฐมนตรี และภายหลังนายก รัฐมนตรี ให้ counterpoint น่ากับประธานาธิบดีเผด็จเสียหาย IMF-WB, dumbly พอนี้พันล้านดอลลาร์ในการ "พัฒนา" สินเชื่อเพื่อระบอบเสนอเสียหายโดยไม่รู้ถึงการที่เงินจริงไป Filipinos ขณะนี้ยังคงจ่ายราคาสำหรับความเขลานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในความพยายามที่จะได้รับความชอบธรรมสำหรับระบอบการปกครองเผด็จการของเขามาร์กอสพยายามที่จะ "ปกติ" กระบวนการทางการเมืองหลังจากที่ไม่กี่ปีของการปกครองเพียงแค่ผ่านการประกาศประธานาธิบดีและในนาม ในปี 1978 โดยไม่ต้องยกมากที่สุดของเผด็จการในนามของเขาอย่างเต็มที่และไม่มีการเรียกคืนสิทธิเสรีภาพและการเมืองที่เขาเรียกว่าสำหรับการเลือกตั้งสภานิติบัญญัติแห่งชาติระหว่างกาลเป็นหลักรัฐสภายางแสตมป์ เหล่านี้ถูกใช้ในปีต่อ ๆ มาโดยท้องถิ่นประธานาธิบดีและการเลือกตั้งประจำบาทาแซง Pambansa เผด็จการตั้งค่าพรรคการเมืองของตัวเอง Kilusan งะบากอง Lipunan (KBL) หรือขบวนการสังคมใหม่ที่จะมีส่วนร่วมในกระบวนการเหล่านี้หลอกประชาธิปไตย มันครอบงำการเลือกตั้งทั้งหมดในช่วง 1978-1984.
KPL ทำเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงจากการ clientelistic พรรคการเมือง patrimonialistic ฝ่ายของช่วงก่อนเผด็จการจริงได้เริ่มขึ้นแล้วกระบวนการของการกลายพันธุ์เป็นสัตว์ใหม่ ขอบเขตของการอุปถัมภ์การติดสินบนหลอกลวงบังคับขู่เข็ญและแรง - หรือ "ปืนลูกน้องและทองคำ" - ที่พวกเขากำลังเติบโตออกมาจากสัดส่วนทั้งหมดเพื่อการเมือง clientelist ปกติ บุคคลที่มาร์กอสอย่างต่อเนื่องกับการปฏิบัติเหล่านี้สกปรกและนำมาหาเรื่องที่ข่มขู่และความรุนแรงให้อยู่ในระดับที่สูงขึ้น ส่วนใหญ่สิ่งที่โดดเด่น KBL จากฝ่ายกฎหมายก่อนการต่อสู้ แต่ก็คือว่ามันไม่เพียงแค่วิธีการรักษาความปลอดภัยหรือการรักษาอำนาจหรือเพื่อปกป้องผลประโยชน์ particularistic มาร์กอสและลูกน้องของเขาที่ครอบงำและควบคุม KBL ที่ indulged ในการทำด้วยทองเหลืองและปล้นทั้งหมดออกของทรัพยากรของรัฐ หลายลูกน้องของพวกเขาในพรรคได้อย่างรวดเร็วหยิบขึ้นมาเทคนิคของการค้า บุคคลที่เข้ามาพยุหะของทะเยอทะยาน, บุคคลที่ประกอบอาชีพให้บริการ (รวมทั้งของตระกูลประจบประแจง) ทำหน้าที่เป็นยานพาหนะสำหรับการลืมพวกเขาได้รับการเลือกตั้งหรือได้รับการแต่งตั้งเข้าสู่อำนาจและเมื่อพวกเขาอยู่ในสำนักงานที่ให้บริการเครือข่ายและการเชื่อมต่อสำหรับการใช้ประโยชน์ระบบของ ทรัพยากรของรัฐบาล.
ไม่ได้ทั้งหมดใน KBL มีความอุปถัมภ์เสียหายหรือปล้นชนิด นอกจากนี้ยังมีบางส่วนทำ gooders ได้ที่อาจจะคิดอย่างไร้เดียงสาที่พวกเขาจะประสบความสำเร็จในการปฏิรูปที่มีความหมายภายใต้การปกครองแบบเผด็จการมรดก กลุ่มคนเหล่านี้ทำ gooders ก็มีบาง technocrats ที่อยู่ใกล้กับสถาบันการจัดหาเงินทุนต่างประเทศเช่นกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) และธนาคารโลก (WB) ภายใต้ระบอบการปกครองมรดกมาร์กอส, สุทธ์ Cesar Virata, รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังและต่อมานายกรัฐมนตรีให้ความแตกต่างที่น่าสนใจมากที่สุดในการเป็นประธานเสียหายเผด็จการ กองทุนการเงินระหว่างประเทศ-WB, ซึมกะทือพออาบน้ำพันล้านดอลลาร์ใน "การพัฒนา" เงินให้กู้ยืมแก่ระบอบการปกครองเผด็จการเสียหายโดยไม่ทราบว่าเงินที่ได้ไปจริงๆ ชาวฟิลิปปินส์ในขณะนี้ยังคงจ่ายราคาสำหรับความโง่เขลานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในความพยายามที่จะได้รับถูกต้องตามกฎหมายสำหรับระบอบการปกครองเผด็จการของเขา มาร์คอส พยายามที่จะ " ให้ " กระบวนการทางการเมือง หลังจากไม่กี่ปีของการปกครองโดยใช้เพียงการประกาศประธานาธิบดีและประกาศ . ในปี 1978 โดยการส่วนใหญ่ของคำสั่งเผด็จการของเขาอย่างเต็มที่โดยไม่คืนสิทธิพลเมืองและสิทธิเสรีภาพทางการเมือง เขาเรียกการเลือกตั้งสมัชชาแห่งชาติกาลเป็นสภาตรายาง ตามในปีถัดไป โดยท้องถิ่น ประธานาธิบดี และ ปกติ แห่งชาติ batasang การเลือกตั้ง . เผด็จการตั้งพรรคการเมืองของตัวเอง kilusan ของบาฆง ลีปุนนัน ( kbl ) หรือสังคมใหม่การเคลื่อนไหวเพื่อมีส่วนร่วมในกระบวนการประชาธิปไตยเทียม . มันครอบงำการเลือกตั้งทั้งหมดในระหว่าง 1978-84 .
โดย KPL เครื่องหมายเปลี่ยนจาก clientelistic การเมืองพรรค patrimonialistic . ฝ่ายเผด็จการของระยะเวลาก่อนได้เริ่มกระบวนการของการกลายพันธุ์ในสัตว์ใหม่ ขอบเขตของการสนับสนุน , ติดสินบน , โกง , การบังคับขู่เข็ญและบังคับหรือ " ปืน มือปืน และ โกลด์ " ที่พวกเขากำลังเติบโตจากทุกสัดส่วนเพื่อการเมือง clientelist ปกติมาร์คอส ' พรรคยังคงสกปรก และทั้งหมดนี้ทำให้การหลอกลวง ข่มขู่ และความรุนแรงจะสูงกว่าระดับ สิ่งที่แตกต่างจากส่วนใหญ่ที่ kbl ก่อนกฏหมายพรรคการเมือง อย่างไรก็ตาม คือว่ามันไม่เพียงหมายถึงการรักษาความปลอดภัยหรือการรักษาอำนาจ หรือเพื่อปกป้องผลประโยชน์ particularistic . มาร์คอส และเพื่อนสนิทของเขา ที่ครอบงำและควบคุม kbl ,ยังหน้าด้าน โกงของทั้งหมดของทรัพยากรของรัฐ หลายของลูกน้องในพรรครีบหยิบเทคนิคของการค้า งานวาดพยุหะของทะเยอทะยาน ตนเองให้บริการบุคคล ( รวมทั้งของตระกูลชอบเลียแข้งเลียขา ) ทำหน้าที่เป็นยานพาหนะสำหรับการลืมพวกเขาได้รับการแต่งตั้ง หรือเลือกตั้งเป็นอำนาจ และเมื่อพวกเขาอยู่ในสำนักงาน