ANALYSISThough it's easy to classif

ANALYSIS

Though it's easy to classify The Hunger Games as an adventure story, its implications are far deeper. Clear from the very beginning of the novel is the biting criticism of our society and economic divisions. But equally important is the complexity of the narrator's characterization, which will develop to sustain growth and increasing conflict over the course of the novel and two sequels as well.

Katniss's character conflicts are the most immediate, since she is the story's narrator. She narrates in the present tense, an effective choice since that leaves the reader uncertain whether she will survive the Games intact. Were the story narrated in past tense, it would indicate to us that she must have survived since she is telling the tale. The narration is also effective in providing dramatic irony throughout the novel, as we can infer much about Katniss both from what she chooses to tell us and how she chooses to tell it.

Katniss is an example of a stoic hero – she is well aware of the unfairness of the world around her, having had to grow up so quickly to provide for her mother and Prim. However, she has quashed both her emotional responses to her totalitarian society as well as her childish identity so that she can maintain the hardness necessary to be an effective hunter and provider. A contemporary definition of a stoic is one who does not show his or her emotions, but the tradition of stoicism, going back to the Greeks, is much deeper. In the classical philosophies, a stoic is one who steels himself to lose everything in order to find true freedom. Katniss will, through the novel, come to accept this philosophy while simultaneously realizing that she does have a deeply empathetic emotional side.

But in Chapter One, she has chosen to adopt an "indifferent mask" so as to avoid becoming the woman her mother became after her husband's death – an emotionally overcome person who was incapable of providing for her family. In fact, it seems that she has eschewed passion and tenderness ever since her father's demise. Katniss forces herself not to consider any romantic feelings for Gale, though the reader sees right away that this is somewhat disingenuous. She also has no playfulness in her life. As strong as she is, we should never forget that she is 16 years old. Instead of allowing herself the joys of childhood, she has transferred all hopes for childish innocence to her sister Prim, who serves as a personification of innocence for her. She not only refuses to allow Prim to hunt, but is also convinced she will spare her sister whatever hardships are possible. So while Prim gets to stay an innocent, Katniss has become an adult, trading in the Hob, acting as provider, and throwing away childish things. All of these elements are set up in Chapter 1 to be challenged throughout her adventure.

Katniss is the reader's way into the story, but the story has implications far greater than she could ever know. The Hunger Games can easily be viewed through a Marxist lens, since at its core is a vicious criticism of how class divisions are maintained not merely through the threat of punishment, but also through spectacle, used to divert the masses from confronting the true injustice in their world.

The social class divisions are extreme in Panem. Not only is the divide between the wealthy (who we don't see up close until the Capitol in Chapter 4) and the poor enormous, but it is openly acknowledged by the use of Districts. Gone is the "rugged individualism" that historically is associated with North America, where a citizen could work hard and do whatever he or she wants through intelligence, skill, and force of will. Instead, the Capitol has created a system where each district is forced to commit to one industry. It is not accident that the social mobility we associate with the United States has been traded for what resembles a medieval guild system, where children have no choice but to enter the occupation of their parents. What's more, the workers of each district are unable to reap the benefits of their work. This is apparent because District 12, which provides coal, an energy source, is nevertheless deprived of continual electricity. Materials are produced by a working class, but are then appropriated by a higher authority. Thus, there is no possibility that District 12 will ever grow more prosperous, even though it bears the acknowledged low spot on the social ladder.

Even within District 12, the class divisions are apparent – Katniss is the poorest of the poor, living in "the Seam." Some resentments surface through the chapter, especially when she and Gale confront the Mayor's daughter. And finally, the most severe indicator of class divisions in Panem is the use of tesserae, the system of trading extra entries in the lottery for food supplies. This system is a blatant "poor tax," ensuring that the poor can never crawl from their poverty and in fact punishing them for it. It calls to mind Harlem Renaissance writer James Baldwin's famous saying: "Anyone who has ever struggled with poverty knows how extremely expensive it is to be poor."

The severity of the injustice raises the question why the society does not revolt, especially since they are a population capable of revolution. They rebelled once and lost, but things seem to have only gotten worse. It is from this question that the novel's most extreme social statement becomes apparent, a statement that indicts not only the brutal Capitol for Panem's injustice, but in fact all of society itself. It is a great irony that Panem civilization is maintained through the use of such an uncivilized practice as the Hunger Games. Yet the Capitol is so proficient at shrouding the Games in ritual and tradition – see the ceremony of the reaping for myriad examples – that this brutality becomes the linking social force. The population, forced to watch these games, nevertheless revels in them to the point that they no longer question the brutality. Katniss, our hero, who otherwise is full of such deep love for her family and friend Gale, never seems to question the Games in this Chapter. The criticism in here derives from the theory of the "spectacle," the idea that the masses of our society are distracted by ubiquitous entertainment so that we do not realize the truly terrible injustices being perpetrated. In other words, though the poor in our world are a powerful force in numbers, they are kept from rebelling through a world built on commodities, on vacuous television entertainment, and on traditions that they do not question. This is very much the case in the Hunger Games, where the games have the air of an extremely popular reality television show. Collins suggests that we allow ourselves to be distracted by vacuous, uncivilized entertainments that only suggest the lower qualities of humanity, while the world is growing more unjust by the day, the wealth gap increases, atrocities are committed in the name of justice, and lies are spoon-fed to the population through these very entertainments. Our very fascination with the details of the Games - which Collins will voyeuristically describes for us through the remainder of the novels - is a reflection of our own willingness to allow ourselves to be enraptured by such spectacle.

Finally, it is worth considering the influence of Greek and Roman history and literature on the novel, all of which is set up in the first chapter.

The first is the connection between the Hunger Games and Roman gladiator fights. Though gladiator fights are often portrayed as heroic in our popular entertainments, the truth is they were horrific and violent events, where lower rungs of society were put in a ring to battle to the death while thousands of people watched complacently, unaware of the ironic separation between the great civilization of Rome and the uncivilized brutality they were sponsoring. The games in Rome grew progressively more frequent and violent with growing unemployment as the Roman empire expanded, bringing more slaves in for labor and hence taking jobs from citizens. In order to keep its ever-growing lower classes from revolt, Roman emperors sold the games as a great Roman tradition, in effect orchestrating a "spectacle" to keep people in line. Another Roman connection is in the tradition of the Stoic. Roman tragedian Seneca is connected with the school of stoicism, particularly the idea that by being willing to give up everything, one can find freedom and greatness. This concept, very much tied to Katniss, is a final connection to Rome. The end of the first chapter, when Katniss effectively gives her own life for Prim's, is the first step towards this form of stoic heroism. A character named Seneca also provides an important realization of her stoicism at the end of the novel.

Names are also carefully chosen for significance. The generic name for katniss the plant, for which Katniss Everdeen was named, is Sagittaria, from "sagitta," the Latin word for "arrow." Sagittarius is a Zodiac sign which is associated both with archery and with fire. In later chapters, fire will become Katniss's symbol in the Games. Panem is the name of the country in which the story takes place, and while the name evokes a corruption of Pan-American, "panem" is also the Latin for bread. This is a reference to the expression "panem et circenses," or "bread and circuses." In the waning days of the Roman empire, the increasingly stratified population was manipulated into submission through the provision of cheap food and distracting spectacle - much like the citizens of Panem. Finally, the "tesserae" of ancient Roman times was a token exchanged for grain, and was also used as a theater ticket and as dice.

Buy Study Guide Cite this page
Next Section
Summary and Analysis of Chapters 2-4
Previous Section
Quotes and Analysis

STUDY GUIDE SECTIONS
The Hunger Games Summary
About The Hunger Games
Character List
Glossary
Themes
Quotes and Analysi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวิเคราะห์ว่ามันเป็นเรื่องง่ายในการจัดประเภทเกมความหิวที่เป็นเรื่องผจญภัย ผลกระทบของอยู่ไกลลึก ชัดเจนจากการเริ่มต้นของนิยายได้วิจารณ์กระหน่ำสังคมและหน่วยงานทางเศรษฐกิจ แต่สิ่งสำคัญคือความซับซ้อนของโปรแกรมผู้บรรยายคุณสมบัติ ที่จะพัฒนาเพื่อให้เจริญเติบโตและความขัดแย้งเพิ่มขึ้นกว่าหลักสูตรของนวนิยายและ sequels สองเช่นของ Katniss อักขระความขัดแย้งเป็นสุดทันที เนื่องจากเธอเป็นเรื่องราวของ'ผู้บรรยาย' เธอ narrates ในปัจจุบันกาล ตัวเลือกมีผลบังคับใช้นับตั้งแต่ที่ออกจากเครื่องอ่านแน่ใจว่าเธอจะอยู่รอดในเกมเหมือนเดิม มีเรื่องเล่าเรื่องในอดีตกาล มันจะว่า เราว่า เธอต้องมีชีวิตรอดเนื่องจากเธอจะบอกเรื่องราว การบรรยายก็มีประสิทธิภาพในการให้ dramatic ประชดทั้งนวนิยาย เราสามารถรู้มากเกี่ยวกับ Katniss ทั้งจากสิ่งที่เธอเลือกเพื่อบอกว่า เธอเลือกที่จะบอกมันKatniss เป็นตัวอย่างของพระเอกใจ– เธอตระหนักดีถึงความ unfairness ของโลกรอบเธอ ไม่มีการเติบโตให้รวดเร็วเพื่อให้แม่ของเธอ และพริม อย่างไรก็ตาม เธอมี quashed ทั้งสองของเธอทางอารมณ์ตอบสนองสังคมคริสต์ของเธอเป็นประจำเธอพูดแบบเด็กเพื่อให้เธอสามารถรักษาความแข็งที่ต้อง เป็นฮันเตอร์ที่มีประสิทธิภาพและผู้ให้บริการ คำจำกัดความร่วมสมัยของใจเป็นคนที่แสดงอารมณ์ของเขา หรือเธอ แต่ประเพณีของลัทธิสโตอิก กรีก กลับไปจะลึกมาก ในปรัชญาคลาสสิก มีใจเป็นหนึ่งที่ steels เองเสียทุกอย่างเพื่อค้นหาอิสรภาพอย่างแท้จริง Katniss จะ นวนิยาย ผ่านมายอมรับปรัชญานี้ในขณะที่พร้อมตระหนักถึงว่า เธอมีอารมณ์ด้านลึก empatheticแต่ในบทที่หนึ่ง เธอเลือกที่จะ "สนใจรูปแบบการ" นำมาใช้เพื่อหลีกเลี่ยงการกลายเป็น ผู้หญิงที่เป็นแม่ของเธอหลังจากสามีเสียชีวิต – การ overcome อารมณ์ผู้เป็นหมันให้ครอบครัวของเธอ ในความเป็นจริง มันดูเหมือนว่า เธอมี eschewed รักและเจ็บตั้งแต่ลูกของพ่อ Katniss บังคับตัวเองไม่ต้องพิจารณาใด ๆ ความรู้สึกโรแมนติกสำหรับ Gale แม้ว่าผู้อ่านเห็นทันทีที่นี้จะค่อนข้างแสดงออกไม่ตรง เธอยังมี playfulness ไม่มีในชีวิตของเธอ แข็งแกร่งเป็นเธอ เราควรไม่ลืมว่า เธอมีอายุ 16 ปี แทนที่จะให้ตัวเองสุขของวัยเด็ก เธอได้โอนความหวังทั้งหมดสำหรับความบริสุทธิ์พูดแบบเด็กไปพริมเธอน้องสาว ผู้ทำหน้าที่เป็นบุคลาธิษฐานของความบริสุทธิ์สำหรับเธอ ไม่เพียงแต่เธอปฏิเสธที่จะอนุญาตให้พริมล่า แต่ยังเชื่อมั่นเธอจะว่างน้องลำบากสิ่งเป็นไป ดังนั้นในขณะที่พริมได้รับแก่ผู้บริสุทธิ์ Katniss ได้กลายเป็น ผู้ใหญ่ เครื่องดูด ทำหน้าที่เป็นผู้ให้บริการ และทิ้งสิ่งพูดแบบเด็กการซื้อขาย องค์ประกอบเหล่านี้ทั้งหมดถูกตั้งค่าในบทที่ 1 การถูกท้าทายตลอดการผจญภัยของเธอKatniss เป็นวิธีของผู้อ่านเป็นเรื่องราว แต่เรื่องราวมีผลไกลกว่าเธอไม่เคยรู้ เกมความหิวสามารถดูผ่านเลนส์ Marxist ได้ง่าย ตั้งแต่ที่เคร่งครัดจะทายาวิจารณ์วิธีการเก็บรักษาส่วนคลาสไม่เพียง ผ่านการคุกคามของการลงโทษ แต่ยัง ผ่าน ปรากฏการณ์ ใช้สำราญฝูงจากเผชิญความอยุติธรรมจริงในโลกของพวกเขาส่วนชนชั้นอยู่มากใน Panem ไม่เพียงแต่เป็นการแบ่งระหว่างคนจนและรวย (ที่เราไม่เห็นอยู่จนถึงแคปิตอลในบทที่ 4) อย่างมาก แต่อย่างเปิดเผยมีการยอมรับ โดยใช้เขต ไปเป็น "ปัจเจกนิยมแข็งแรงทนทาน" ที่อดีตเป็นเกี่ยวข้องกับอเมริกาเหนือ ที่พลเมืองสามารถทำงานอย่างหนัก และหากเขาหรือเธอต้องผ่านปัญญา ทักษะ และแรงจะทำ แทน แคปิตอลได้สร้างระบบที่แต่ละเขตถูกบังคับให้ยอมรับในอุตสาหกรรมหนึ่ง มันไม่ใช่อุบัติเหตุที่มีการขายเคลื่อนไหวทางสังคมที่เราเชื่อมโยงกับสหรัฐอเมริกาที่คล้ายกับระบบกิลด์ยุคกลาง ที่เด็กจะไม่เลือก แต่ป้อนอาชีพของพ่อแม่ แก่ แรงงานของแต่ละอำเภอไม่สามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของการทำงานของพวกเขา ทั้งนี้เห็นได้ชัดเจนเนื่องจากเขต 12 ซึ่งมีถ่านหิน แหล่งที่มีพลังงาน เป็นแต่ปราศจากไฟฟ้าอย่างต่อเนื่อง วัสดุมีผลิต โดยระดับการทำงาน แต่แล้วได้จัดสรร โดยผู้มีอำนาจสูงกว่า ดังนั้น มีความเป็นไปไม่ได้ที่ 12 อำเภอจะเคยเติบโตเจริญขึ้น แม้ว่าจะหมีจุดต่ำสุดที่รับการยอมรับบนบันไดสังคมแม้ภายใน 12 อำเภอ ส่วนชั้นชัดเจน – Katniss เป็นจนที่สุดของคนจน ใน "รอยต่อ" ผิวบาง resentments ผ่านบท โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอและ Gale เผชิญหน้าลูกสาวของนายกเทศมนตรี และสุดท้าย ตัวบ่งชี้ที่รุนแรงที่สุดของชั้นส่วนใน Panem จะใช้ tesserae ระบบการซื้อขายลอตเตอรี่สำหรับเสบียงเพิ่มรายการ ระบบนี้จะมุทะลุ "ดีภาษี มั่นใจว่า คนจนไม่สามารถตระเวนจากความยากจนของพวกเขา และในความเป็นจริงร็อกโซเวียน พวกเขามัน เรียกว่ามีชื่อเสียงใจเล็มเรอเนสซองซ์ของนักเขียนบอลด์วิน James: "ใครก็ตามที่ได้เคยต่อสู้กับความยากจนรู้วิธีทไว้จะดี"The severity of the injustice raises the question why the society does not revolt, especially since they are a population capable of revolution. They rebelled once and lost, but things seem to have only gotten worse. It is from this question that the novel's most extreme social statement becomes apparent, a statement that indicts not only the brutal Capitol for Panem's injustice, but in fact all of society itself. It is a great irony that Panem civilization is maintained through the use of such an uncivilized practice as the Hunger Games. Yet the Capitol is so proficient at shrouding the Games in ritual and tradition – see the ceremony of the reaping for myriad examples – that this brutality becomes the linking social force. The population, forced to watch these games, nevertheless revels in them to the point that they no longer question the brutality. Katniss, our hero, who otherwise is full of such deep love for her family and friend Gale, never seems to question the Games in this Chapter. The criticism in here derives from the theory of the "spectacle," the idea that the masses of our society are distracted by ubiquitous entertainment so that we do not realize the truly terrible injustices being perpetrated. In other words, though the poor in our world are a powerful force in numbers, they are kept from rebelling through a world built on commodities, on vacuous television entertainment, and on traditions that they do not question. This is very much the case in the Hunger Games, where the games have the air of an extremely popular reality television show. Collins suggests that we allow ourselves to be distracted by vacuous, uncivilized entertainments that only suggest the lower qualities of humanity, while the world is growing more unjust by the day, the wealth gap increases, atrocities are committed in the name of justice, and lies are spoon-fed to the population through these very entertainments. Our very fascination with the details of the Games - which Collins will voyeuristically describes for us through the remainder of the novels - is a reflection of our own willingness to allow ourselves to be enraptured by such spectacle.ในที่สุด มันเป็นงั้นอิทธิพลของกรีกและโรมันประวัติศาสตร์และวรรณคดีนวนิยาย ซึ่งทั้งหมดถูกตั้งค่าในบทแรกครั้งแรกเป็นการเชื่อมต่อระหว่างเกมหิว และต่อสู้ gladiator โรมัน ว่าต่อสู้ gladiator มีเซ็กส์เป็นงานกล้าในของเราแหล่งบันเทิงยอดนิยม ความจริงเป็นพวก horrific และ complacently เหตุการณ์รุนแรง ที่ rungs ล่างของสังคมถูกใส่ในแหวนสู้รบตายในขณะที่คนดูมักจะแยกเรื่องระหว่างอารยธรรมยิ่งใหญ่ของโรมและโหด uncivilized ต่ำจะได้สนับสนุน เกมในโรมเติบโตความก้าวหน้าขึ้นบ่อยครั้ง และรุนแรง ด้วยเติบโตงานเป็นจักรวรรดิโรมันขยาย นำทาสเพิ่มเติมในการแรงงาน และทำงานจากประชาชนดังนั้น เพื่อให้ชนชั้นล่างเคยเติบโตจากกบฏ จักรพรรดิหโรมันขายเกมเป็นประเพณีโรมันดี orchestrating "ปรากฏการณ์" ให้คนในรายการผลการ เชื่อมต่อโรมันอื่นเป็นประเพณีของใจ โรมัน tragedian ซีนีก้าเชื่อมโยงกับโรงเรียนของลัทธิสโตอิก โดยเฉพาะอย่างยิ่งความคิดที่ว่า โดยการยอมแพ้ทุกอย่าง คุณสามารถหาเสรีภาพและความยิ่งใหญ่ แนวคิดนี้ เกี่ยวพันมากกับ Katniss เป็นการเชื่อมต่อสุดท้ายสู่โรม ตอนท้ายของบทแรก เมื่อ Katniss ช่วยให้ชีวิตของตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพสำหรับพริมของ เป็นก้าวแรกไปสู่วีรบุรุษใจแบบนี้ อักขระชื่อซีนีก้ายังช่วยให้การรับรู้ที่สำคัญของลัทธิสโตอิกของเธอในตอนท้ายของนิยายชื่อจะยังระมัดระวังสำหรับความสำคัญ ชื่อทั่วไปสำหรับโรงงาน ที่ Katniss Everdeen มีชื่อ katniss เป็น Sagittaria จาก "ตี้ คำละตินสำหรับ"ลูกศร" ราศีธนูเป็นราศีที่เกี่ยวข้อง กับการยิงธนู และ มีไฟ ในบทต่อไป ไฟจะกลายเป็น สัญลักษณ์ของ Katniss ในเกม Panem เป็นชื่อของประเทศที่เรื่องราวเกิดขึ้น และในขณะที่ชื่อ evokes ความเสียหายของ Pan-American, "panem" เป็นภาษาละตินสำหรับขนมปัง นี้เป็นการอ้างอิงในนิพจน์ " panem et circenses, " หรือ "ขนมปังและ circuses" วัน waning ของจักรวรรดิโรมัน ประชากรมาก stratified ถูกจัดการในการส่งผ่านจัดอาหารราคาประหยัดและปรากฏการณ์รบกวน- เหมือนพลเมืองของ Panem ในที่สุด "tesserae" ของโรมันโบราณโทเค็นการแลกเปลี่ยนเมล็ด และยังใช้ เป็นตั๋วโรงละคร และ เป็นลูกเต๋าซื้อศึกษาคู่มืออ้างอิงหน้านี้ส่วนถัดไปสรุปและวิเคราะห์ของบทที่ 2-4ส่วนก่อนหน้านี้ใบเสนอราคาและการวิเคราะห์ ส่วนคู่มือศึกษาสรุปเกมหิวเกี่ยวกับเกมหิวรายการตัวละครอภิธานศัพท์ชุดรูปแบบใบเสนอราคาและ Analysi

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์

แม้ว่ามันง่ายที่จะแยกแยะเกมส์หิวเป็นผจญภัยเรื่องความหมายของมันอยู่ลึกๆ ชัดเจนตั้งแต่เริ่มต้นของนวนิยายเรื่องนี้คือกัดวิจารณ์ฝ่ายสังคมและเศรษฐกิจของเรา แต่ที่สำคัญไม่แพ้กันก็คือความซับซ้อนของการเล่าเรื่องของตัวละครซึ่งจะพัฒนาเพื่อสนับสนุนการเจริญเติบโต และเพิ่มความขัดแย้งมากกว่าหลักสูตรของนวนิยาย และต่อมาทั้งสองได้เป็นอย่างดี

Katniss ตัวละครความขัดแย้งมากที่สุดทันที เพราะเธอมันเป็นผู้เล่าเรื่อง เธอบรรยายในกาลปัจจุบันเป็นตัวเลือกที่มีประสิทธิภาพตั้งแต่ใบอ่านไม่แน่ใจว่าเธอจะรอดจากเกมส์ยังคง เป็นนิทานเล่าเรื่องในอดีตกาลมันบอกกับเราว่าเธอคงจะรอดเพราะหล่อนบอกเรื่องราว การบรรยายยังมีประสิทธิภาพในการให้นาฎประชดตลอดนวนิยาย เราสามารถอนุมานมากเกี่ยวกับ Katniss ทั้งจากสิ่งที่เธอเลือกที่จะบอกเราว่าเธอเลือกที่จะไม่บอก

Katniss คือตัวอย่างของ stoic พระเอก–เธอตระหนักดีถึงความไม่เป็นธรรมของโลกรอบๆตัวเธอมีการเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อให้แม่ของเธอ และเรียบร้อย อย่างไรก็ตาม เธอมี quashed ทั้งอารมณ์ตอบสนองสังคมเผด็จการของเธอรวมทั้งตัวเด็กของเธอเพื่อให้เธอสามารถรักษาความแข็งจำเป็นที่จะเป็นนักล่าที่มีประสิทธิภาพและผู้ให้บริการ คําจํากัดความร่วมสมัยของความอดกลั้น คือ คนที่ไม่แสดงอารมณ์ของเขาหรือเธอ แต่ประเพณีของรอย ฮอดจ์สัน ,กลับไปที่กรีก ลึกล้ำ ในปรัชญาคลาสสิก เหลือร้ายจริงๆ คือ คนที่เหล็กตัวเองสูญเสียทุกอย่าง เพื่อที่จะได้พบอิสรภาพที่แท้จริง Katniss จะผ่านนวนิยาย มายอมรับปรัชญานี้ ในขณะเดียวกันก็ตระหนักว่าเธอได้ลึกซึ้ง อารมณ์หดหู่อยู่

แต่ในบทที่หนึ่งเธอได้เลือกที่จะใช้ " หน้ากาก " ไม่แยแสเพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นผู้หญิงแม่ของเธอกลายเป็นหลังจากการตายของสามีของเธอสำหรับคนที่ไม่สามารถเอาชนะอารมณ์ให้ครอบครัวของเธอ ในความเป็นจริงดูเหมือนว่าเธอมีความรักและความอ่อนโยน eschewed ตั้งแต่การตายของพ่อของเธอ Katniss บังคับตัวเองที่จะไม่พิจารณาใด ๆที่โรแมนติกกับเกลแม้ว่าผู้อ่านเห็นได้ทันทีว่า นี่คือค่อนข้างไม่จริงใจไปหน่อย เธอยังไม่มีความสนุกสนานในชีวิตของเธอ เข้มแข็งเหมือนเธอ เราไม่ควรลืมว่าเธออายุ 16 ปี แทนที่จะให้ตัวเอง ความสุขในวัยเด็ก เธอได้โอนให้ความหวังสำหรับเด็กไร้เดียงสากับน้องพริม เธอผู้ซึ่งเป็นบุคลาธิษฐานของความไร้เดียงสาของเธอเธอไม่เพียงปฏิเสธที่จะให้เรียบร้อยเพื่อล่า แต่ยังเชื่อว่าเธอจะไว้ชีวิตน้องสาวของเธอที่ยากจะเป็นไปได้ ดังนั้นในขณะที่พริมได้อยู่ผู้บริสุทธิ์ Katniss ได้กลายเป็นผู้ใหญ่ การซื้อขายในเครื่องซักผ้า ทำหน้าที่เป็นผู้ให้บริการ และทิ้งสิ่งที่เด็ก ๆ ทั้งหมดขององค์ประกอบเหล่านี้จะถูกตั้งค่าในบทที่ 1 จะถูกท้าทายตลอดการผจญภัยของเธอ

Katniss เป็นวิธีเข้าไปอ่านเรื่อง แต่เรื่องที่ได้ผลกระทบมากเกินกว่าที่เธอจะรู้ เกมความหิวได้อย่างง่ายดายสามารถดูผ่านเลนส์มาร์กซิสต์ ตั้งแต่ที่หลักของมันคือการวิจารณ์ว่าฝ่ายที่ชั้นจะรักษาไม่เพียง แต่ผ่านการคุกคามของการลงโทษ แต่ยังผ่านปรากฏการณ์ ,ใช้ในการโอนมวลจากการเผชิญหน้ากับความจริงในโลกของพวกเขา .

สังคมหน่วยงานสุดโต่งในพาเน็ม . ไม่เพียง แต่จะแยกระหว่างคนรวย ( ที่เราไม่ได้ดูใกล้ขึ้นจนถึงศาลากลาง ในบทที่ 4 ) และจนมหาศาล แต่ก็ตรงไปตรงมา ยอมรับการใช้เขต ไปเป็น " ปัจเจก " ขรุขระที่ในอดีตที่เกี่ยวข้องกับอเมริกาเหนือที่ประชาชนสามารถทำงานหนักและทำสิ่งที่เขาหรือเธอต้องการผ่านทางสติปัญญา ทักษะ และแรงจะ แทน รัฐจึงได้สร้างระบบที่แต่ละอำเภอได้ถูกบังคับให้ยอมรับหนึ่งอุตสาหกรรม มันไม่ได้เป็นอุบัติเหตุที่เราเชื่อมโยงกับสังคมการสหรัฐอเมริกาได้ถูกซื้อขายที่คล้ายกับระบบกิลด์เป็นยุคกลางที่เด็กมี แต่ไม่มีทางเลือกที่จะใส่ในอาชีพของพ่อแม่ มากขึ้นอะไร , คนงานของแต่ละอำเภอ ไม่สามารถเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากงานของตนเอง นี้จะเห็นได้ชัดเพราะ 12 อำเภอ ซึ่งมีถ่านหิน แหล่งพลังงาน จะยังคงขาดไฟฟ้าอย่างต่อเนื่อง วัสดุที่ผลิตโดยชนชั้น แต่ถูกจัดสรรโดยผู้มีอำนาจสูงกว่า ดังนั้น